Ik weet niet of ik (weer) wil studeren

School, het blijft een lastig onderwerp, voor mij in ieder geval. En ik denk ook voor vele anderen. De maatschappij legt in mijn optiek zoveel druk op het halen van een papiertje. Een diploma lijkt gelijk te staan aan succes, geld, geluk. Zonder diploma kom je er niet, dat is mij tenminste altijd verteld. Maar wat als je niet zeker weet of studeren voor jou is weggelegd? 

Abel is sinds 2022 gastblogger bij Proud2Bme. Hij blogt onder andere over de LHBTI+ community, zijn transitie, mantelzorger zijn en zijn eetstoornis. Wil je meer lezen van Abel? Dat kan via de tag ‘Abel blogt‘. Wil je zijn voorstelblog (nogmaals) lezen? Die vind je hier

Momenteel twijfel ik zelf of ik verder wil met mijn studie, of ik überhaupt nog wil gaan studeren. Ik heb afgelopen jaar mijn propedeuse Social Work cum laude gehaald, dus school gaat mij goed af zou je zeggen. De werkelijkheid is anders: ik ben er bijna aan onderdoor gegaan. Ik ben erg streng voor mezelf, kritisch, perfectionistisch. Dat kunnen goede eigenschappen zijn, maar in dit geval heeft het enorm tegen me gewerkt. Nooit was het goed, altijd kon het beter. Daarbij ervoer ik veel druk vanuit mijn omgeving om het goed te doen op school. Enerzijds omdat ik, door mijn eetstoornis en andere mentale problemen, al langer over mijn middelbare school heb gedaan dan gemiddeld, anderzijds omdat mijn broertje niet de mogelijkheid had om een opleiding af te ronden.


Bron foto

Ook kom ik uit een klein dorp, waar het de norm lijkt te zijn dat je na het voortgezet onderwijs een studie gaat doen of gaat werken. Hard werken, niet zeuren. Het voelt bijna alsof je ‘mislukt’ in de ogen van anderen als je geen van beide gaat of kunt doen.

Door al deze druk voel ik me bijna verplicht om weer te gaan studeren in september. Maar ik heb er eerlijk gezegd helemaal geen zin in, of behoefte aan. Ik ben volop aan het knokken voor mijn herstel, niet alleen van mijn eetstoornis, ook van onderliggende en bijkomende problematiek. Dit zijn al twee fulltime banen bij elkaar. School lijkt dan haast onmogelijk. Ook heb ik geen zin in alle stress, alle prikkels, het lijkt allemaal te veel. 

Maar wil ik dan niet een leuke baan? Succesvol zijn? Heb ik geen dromen?

Tuurlijk heb ik die wel, maar ik ben van mening dat er ook andere mogelijkheden zijn en we ons niet alleen blind hoeven te staren op het reguliere onderwijssysteem. Ik wil later echt wel onafhankelijk zijn: een eigen huis, zelf mijn geld verdienen. Het standaard huisje-boompje-beestje, maar misschien met een andere weg ernaartoe.

Het is en blijft mijn droom om anderen te kunnen helpen met mijn ervaringen, op wat voor manier dan ook. Ik ga er dan ook alles voor doen om dat doel te bereiken, maar wel binnen mijn eigen (fysieke en mentale) mogelijkheden.

Rijk hoef ik niet te worden, dat is nooit mijn doel geweest. Geld interesseert me totaal niet. Ik wil gelukkig worden, maar ik weet niet of school daar (nu) aan bij zou dragen.

Dit openlijk toegeven, vind ik eng. Ergens voelt het als falen omdat ik niet voldoe aan de verwachtingen die anderen (waaronder mijn omgeving) van me hebben. Ze verwachten dat ik braaf weer naar school ga, een papiertje haal en een baan zoek. Dat ik een auto en een huis koop, een vriendin krijg en misschien eventueel kinderen. Oftewel: door dit uit te spreken verandert hun beeld van mij. Misschien gaan ze me zien als mislukkeling, misschien ook niet.

Hoe dan ook, ik wil leren om voor mezelf op te komen, mezelf uit te spreken, en bij deze leg ik mijn twijfels op tafel. Ik weet niet of ik weer wil studeren. Wat ik wel weet, is dat ik mezelf veilig wil houden en gelukkig wil maken. 

Wat ik vooral wil meegeven (en wat ook een reminder voor mezelf is), is dat het oké is om het nog niet te weten: dat geluk boven maatschappelijke status staat. En dat gezondheid en geluk het belangrijkst is, dat vooral.


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

Lonneke

Geschreven door Lonneke

Reacties

7 reacties op “Ik weet niet of ik (weer) wil studeren”

  1. Lieve Abel,
    Ik voelde en voel soms nog wel, precies dezelfde druk. Nog meer vanuit mezelf dan vanuit mijn directe omgeving, die vonden het vaak geen goed idee om te blijven studeren en te streven naar een fulltime baan. De rest van de maatschappij heeft vaak die instelling wel, niet rekening houdend met jouw fysieke en mentale conditie wat een dagtaak is om bij te houden en op een niveau te krijgen waarop jij een fijn leven kan leiden.
    Tien jaar later dan wat ik als kind gepland had, sta ik waar ik wil staan. Jaren alleen therapie, jaren therapie en een vorm van opleiding. Zoekend in wat past en aanpassend van mijn ideaalbeeld. Dat je het brein ervoor hebt wil niet zeggen dat je verplicht bent om er a la minute uit te knijpen wat erin zit. Geef jezelf de tijd. Probeer iets uit. Werkt het niet dan zijn er andere wegen. Zolang jouw welzijn maar voorop staat.
    En voor de mensen om jou heen is dit een belangrijke stap in het loslaten van een ideaalplaatje. Huisje, boompje, beestje klinkt in mijn oren als het inperken van mogelijkheden en maskeren. Voor de ander kan het een warm gevoel en stabiliteit geven.
    Veel geluk met het bewandelen van jouw eigen pad🍀.
    Liefs,
    Lost girl

  2. Mooi verwoord! Ik noem het vaak hokjes denken waar ook ik een bloedhekel aan heb..

  3. Ik vind het in ieder geval dapper van jou om dit alles hier neer te pennen! En een mislukkeling vind ik je al helemaal niet; je zoekt gewoon je eigen alternatieve weg he..

  4. Ik vind het in ieder geval dapper van jou om dit alles hier neer te pennen! En een mislukkeling vind ik je al helemaal niet; je zoekt gewoon je eigen alternatieve weg he..

  5. Succes met je keuze. Mijn tip is om ook te kijken naar tussenwegen. Misschien kan je praten met je studieadviseur en kijken wat de mogelijkheden zijn. Zelf doe ik wat normaal een regulier jaar is verspreid over twee jaar. Dat is erg prettig. Hiervoor heb ik jaren “niks” gedaan, daardoor kwam ik juist in een negatieve spiraal en werd ik steeds onzekerder over mezelf. Al kon ik toen niet anders, werken en studie waren toen geen optie voor mij. Maar nu ik dus wel weer een opleiding volg ervaar ik hoe fijn zoiets is voor mijn zelfvertrouwen. Het heeft veel “zelfhaat” weggenomen en ik heb weer het gevoel dat ik er mag zijn. Niet per se omdat ik nu weer voldoe aan de verwachtingen van de maatschappij, maar vooral omdat ik nu het beste uit mezelf kan halen. Ik werk hard, gebruik mijn intelligentie, zet me over angsten heen, leer veel, en ik zet door. Ben alleen maar trots dat het lukt. Hopelijk mag jij dat ook gaan voelen, met studie of iets anders dat maakt niet uit. Zolang je maar trots kan zijn op wie je bent als persoon en waar je voor staat.

  6. Hi Abel, mooie keuze! Misschien een geruststelling (ik werk zelf in het sociaal domein): mijn ervaring dat er in het sociaal werk genoeg organisaties zijn met mogelijkheden om ook zonder papiertje aan de slag te gaan. Zolang je maar de juiste motivatie hebt, leergierig bent en wil investeren in leren adhv casuïstiek, intervisie aangevuld met af en toe 1 of 2 daagse opleiding.

  7. Mooi dat je kunt kiezen wat je helpt.
    Ik herken het school dilemma. Zelf merk ik dat het heel fijn is om de deur uit te zijn en andere mensen te zien en andere dingen te doen. Als de les interessant is of ik iets met het groepsgesprek kan dan krijg ik er ook energie van. Echter gebeurt het vaker dat de informatie uit de les me niet veel doet en dat klasgenoten over dingen praten die ik als betekenisloos ervaar.
    Dan wordt het heel moeilijk om te blijven focussen, ga ik veel nadenken, voel ik me een vreemde eend en wil ik liever naar huis.
    Ik zou heel graag een plekje willen vinden waar dit minder gebeurt. Maakt me niet uit of het een opleiding is of niet. ik heb echter geen idee waar ik dit kan vinden.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *