De zomer. Het was het seizoen van verstoppen, dagen overslaan en smoesjes. Smoesjes hoe ik onder al die leuke barbecues, strandfeestjes en terrasjes uit kon komen. Wanneer het eerste warme weekend al in aantocht was en het bij iedereen begon te kriebelen, raakte ik al in de stress over hoe ik dat weekend door moest komen. Warm weer zorgde meteen voor een akelig gevoel, een onveilig gevoel, een somber gevoel. Ik ben altijd een ontzettende koukleum geweest en toch associeerde ik lekker weer helemaal niet met fijne momenten.
Jarenlang dacht ik er niet eens over na om mijn badpak of bikini ergens mee naartoe te nemen. Al mocht het veertig graden worden, ik trok het toch niet aan. Niet als er niet altijd een slobbertrui en lange broek overheen mocht. De confrontatie met mijn lichaam zorgde er op dat soort momenten voor dat ik er helemaal niet meer bij was. Alles ging langs mij heen en het enige wat ik nog voelde was mijn eigen lichaam. Ik kon mijzelf er niet van afleiden en ik kon nergens meer van genieten. Gewoon mijn trui aanhouden was voor mij de enige manier om dat moment gemakkelijk door te komen en toch mee te kunnen doen.
Het waren de warmste dagen waarbij ik de hele dag binnen zat met de gordijnen dicht. Ik sprak nooit overdag af op het strand, maar pas ‘s avonds, als het minder gek was om iets langs aan te hebben en het toch al wat donkerder was. Het warme weer zorgde voor een plakkerig gevoel die mij nog dikker en viezer liet voelen. Wat anderen ook van mij zouden vinden, ik wilde mij niet zo walgelijk voelen. Doordat ik bijna elke situatie en gelegenheid eng vond, bouwde de spanning zich elke dag weer op. Spanning die leidde tot nog veel meer eetbuien en nog veel meer braken. De hele dag door, verstopt achter mijn gordijnen. Waar ik pas ’s avonds weer achter vandaan durfde te komen.
Ik voelde de druk om elk jaar weer de zomer van mijn leven te moeten hebben. Niet omdat iemand dat mij vertelde, maar omdat ik altijd het idee had dat dit voor anderen wel de realiteit was. De zomer was voor velen een aaneenschakeling van ultieme geluksmomentjes en ik kreeg het niet eens voor elkaar om met korte mouwen te lopen. Het was een druk die ik mijzelf oplegde en omdat ik totaal voorbij ging aan wat ik écht nodig had, werd de stress alleen maar erger.
Alleen maar gefocust op er goed uit willen zien in een t-shirt of een korte broek. Mij goed willen voelen in een hemdje of een rokje. De enige manier hoe ik daar probeerde te komen was door het eten, niet-eten en het braken. Alle onzekerheid die ik voelde en alle oordelen die elke zomer weer klaar had staan tegenover mijn eigen lichaam, ging ik te lijf met mijn eetstoornis. Dat was het enige wapen dat ik had tegen dit soort gedachtes en gevoelens. Des te groter was het gevecht gedurende deze maanden, want op deze manier ging ik dit natuurlijk nooit winnen.
Ik leek wel gek. Alsof de zomer alleen geslaagd is als ik mij goed heb gevoeld in een korte broek? Als ik mij vrij genoeg heb gevoeld om mijn vest uit te trekken op het terras? Heb ik dan pas echt meegedaan? Wat een bekrompen en kortzichtige zomer zou dat eigenlijk zijn. Natuurlijk, ik wilde mij goed voelen in mijn lichaam en er niet constant door beperkt worden, maar zo lang ik daar nog niet was moest er voor mij toch ook iets te halen zijn uit die warme dagen?
Hoe naar en walgelijk ik mijn eigen lichaam ook vond, ik was altijd de enige die hiermee bezig was. Niemand zag wat ik zag en als ik bij een barbecue aankwam was het gewoon: “Hey Daph, leuk dat je er bent!” Misschien moest ik daar gewoon genoegen mee nemen, voor nu. Genoegen nemen met het idee dat het oke is om ergens te zijn en deel te nemen, zonder te bulken van het zelfvertrouwen. Mijzelf omringen met mensen die het fijn vonden als ik er was, met of zonder coltrui. Gewoon om mij.
Wanneer je mensen om je heen verzamelt die jou een positief gevoel geven, het beste met jou voor hebben en geen oordeel klaar hebben over hoe jij eruit ziet, word het ook iets makkelijker om je eigen oordeel over jezelf even te laten voor wat het is. Natuurlijk krijg je het niet meteen veranderd, maar realiseer je dat dit voor anderen totaal niet aan de orde is. Die onzekerheid en onvolmaaktheden bepalen niet of jij mag genieten. Dat is geen voorwaarde voor fijne, zomerse momenten.
Echt ontdekken waar ik blij van werd en een goed gevoel van kreeg, buiten mijn lichaam om. Dat heeft mijn zomers langzaamaan iets dragelijker gemaakt. Mijn beeld en gevoel over mijn lichaam kon ik niet meteen veranderen, maar ik kon wel leren dat ik daar niet op kon vertrouwen. Dus iets waar ik niet op kon vertrouwen, mocht ook niet langer een spelbreker zijn bij alle dingen die ik stiekem wel wilde ondernemen. Hoe liever je voor jezelf durft te zijn in deze periode, hoe groter de kans dat je echt leuke herinneringen kunt maken. Herinneringen waarbij je waarschijnlijk niet zult denken aan hoe je eruit zag of wat je over je lichaam dacht, wat dat heeft er geen seconde toe gedaan.
Na een paar jaar besefte ik mij pas hoe belachelijk het is om op zomervakantie te gaan zonder badkleding. Het is zeker niet zo dat ik nergens meer onzeker over ben. Maar als ik moest wachten met genieten tot ik helemaal tevreden was, ben ik bang dat ik daar mijn hele leven over had moeten doen. Het kost tijd om al die onzekerheden die de zomer met zich mee kan brengen, los te kunnen laten. Maar laat het je er niet van weerhouden om de dingen te doen die jou leuk lijken, die misschien juist een fijne afleiding kunnen zijn in een moeilijke tijd. Ook jij verdient die fijne momenten en neem de tijd om te leren om daar weer van te kunnen genieten. Je hebt het jezelf zo lang ontzegt.
Deze zomer is van jou om van te genieten, op jouw manier. Probeer je niet gek te laten maken door alle feestjes en gelegenheden waar je op best aan mee zou moeten doen. Het is jouw leven, jouw zomer. Als jij alleen maar doet wat voor jou goed voelt, heb je nooit iets gemist.
Hoe ga jij om met de zomer?
Deze blog kwam oorspronkelijk online in 2018.
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Geef een reactie