Inmiddels lijkt gewoon ‘normaal zijn’ niet meer genoeg voor meiden die naar school gaan. Ze willen nu niet alleen hun best doen op school, maar ook mooi, slank en populair zijn. Angst en een laag zelfbeeld zijn gestegen met maarliefst 50% sinds 2009 en de steeds grotere rol van Social Media oefent ook een bepaalde druk uit om jonge meiden. Angst voor mislukking en het streven naar perfectie is een grote vijand als het gaat om ons gevoel van eigenwaarde.
De Wimbledon High School voor meisjes heeft een goede reputatie en zou vergeven zijn voor het bericht op een scherm in de gang van de school. Hierop stond: ‘Wimbledon High School, built on failure‘. Onder het scherm waren tientallen handgeschreven kaarten opgespeld waarop het personeel en leerlingen hun tekortkomingen schreven. Er waren wedstrijden verloren, mislukte examens en niet goed lopende vriendschappen. Je zou misschien denken dat dit een raar project is voor een welvarende school met een goede reputatie maar ik denk dat het juist een goed initiatief is.
Pedagogen en andere professionals uit de geestelijke gezondheidszorg geven aan dat de angst voor mislukking en het streven naar perfectie onze grootste vijand is als het gaat om ons gevoel van eigenwaarden en geluk. Dit is ook het geval bij de Britse meisjes. Het moedigt niet alleen aan om risicomijdend te zijn, maar het constant streven naar perfectie kan ook zorgen voor negatief gedrag, depressies, eetstoornissen en zelfbeschadiging wanneer meisjes bezwijken onder de druk van het streven naar het beste op alle aspecten in hun leven.
Daarnaast zorgt het streven naar perfectie er ook voor dat meisjes tegenover elkaar komen te staan. We leven in een competitieve moderne wereld waarin we dingen beter willen kunnen dan anderen om onszelf goed te voelen. Misschien ken je de film Mean Girls wel. Hierin is het erg uitvergroot maar dit is wel wat er in het ‘echte’ leven ook gebeurt. Het gaat dan ineens niet alleen maar om de slimste zijn, maar ook om de mooiste en degene die het populairst is en wanneer je hierin te kort schiet, zul je dat merken ook.
Het populairste meisje van de klas
“Op de basisschool zat er altijd 1 populair meisje in de klas. Ik wilde graag vriendinnen met haar zijn, maar dat wilde iedereen. Ze had leuke kleding aan en had dik haar. Eigenlijk was ze helemaal niet beter op school dan ik, want zij ging later naar de mavo en ik naar het atheneum. Het populaire meisje zorgde ook vaak voor ruzies in de klas. Zij had dan ruzie samen met de hele klas tegen 1 iemand. Heel oneerlijk en het maakte mij regelmatig angstig om naar school te gaan. Op de middelbare school waren er ook altijd een paar populaire meiden. Zij hadden niet per se de leukste kleding aan, maar ze waren gewoon enorm sociaal en zelfverzekerd. Ik was dat niet en viel er daardoor altijd een beetje buiten. Ik kon best jaloers zijn op die meisjes. Het leek alsof zij zo’n leuk leven hadden. Iedereen mocht hen en ze haalden goede cijfers.” – Malou.
Social Media is bijvoorbeeld een plek voor veel meisjes om elkaar verbaal aan te vallen. Misschien heb je weleens gehoord dat een vrouw met een wat voller figuur een foto in badkleding postte op Instagram en dat ze vervolgens een hele bak met negativiteit en kwetsende reacties over zich heen kreeg. Mensen lijken zich achter het schermpje van hun computer of telefoon veiliger te voelen en misschien ook meer anoniem waardoor zij eerder kritiek hebben op anderen.
Docenten van Wimbledon High School geven aan dat ze meisjes moeten leren dat sommige dingen uit elkaar vallen of niet altijd goed gaan. Jane Lunnon, het hoofd van Wimbledon organiseerde de ‘beter falen’ week om de meisjes te laten begrijpen dat geluk niet komt door alles altijd goed te doen op een bepaald moment. Ze moeten hen helpen om om te leren gaan met academische tegenslagen en hoe ze met vriendschappen om kunnen gaan als ze falen. Ze willen hen geruststellen dat het oke is om te ‘mislukken’. Het is belangrijk omdat er alarmerend bewijs was dat problemen van tienermeisjes groter worden en vaker voorkomen. Volgens het goede doel YoungMinds zitten er in elke klas 3 kinderen die gediagnosticeerd zijn met een psychische stoornis. De afgelopen drie jaar zijn ziekenhuisopnames door eetstoornissen en zelfbeschadiging verdubbeld.
Volgens een onderzoek van vorig jaar aan de University College London en het Anna Freud Centre, zijn de cijfers rondom angst en een laag zelfbeeld tussen 2009 en 2014 gestegen met 50%. Deze stijging kan wellicht verklaard worden door de toenemende spanningen en druk op meisjes en jonge vrouwen zoals de academische druk en het zelfbewustzijn over hun lichaamsbeeld. Dit kan ook verergerd worden door Social Media. Ook problemen als weinig zelfvertrouwen, angst en somberheid en ongelukkig zijn, zijn gestegen met 55%. Dit zijn risicofactoren voor ernstige psychische stoornissen.
Er zijn verschillende uitlaatkleppen als het gaat om concurrentie en het streven naar perfectie. Een daarvan is anorexia. Volgens Beat, een organisatie voor eetstoornissen, hebben ongeveer 725.000 mensen in het Verenigd Koninkrijk een eetstoornis. De meerderheid is van het vrouwelijke geslacht en tussen de 14 en 25 jaar. Hierbij ontstaat (op verschillende pro-ana websites) vaak een strijd waarin het gaat om wie de dunste is en ‘het beste is’ in anorexia. Dit is natuurlijk heel zorgelijk. Onder veel eetstoornissen ligt perfectionisme en veel van de meisjes met een eetstoornis zijn ook goede presteerders die heel hoge eisen aan zichzelf stellen.
Als ik terug kijk op mijn basis- en middelbare schoolperiode, was er ook altijd wel een bepaald groepje of een bepaald meisje die alle aandacht kreeg en het populaire meisje was. Ik heb op twee basisscholen gezeten en bij de ene merkte ik dit nauwelijks maar was wel op de achtergrond aanwezig, maar op de andere basisschool speelde dat wel een grote rol. Ergens vind ik het heel zorgelijk dat dit op zo’n jonge leeftijd al ontstaat. Natuurlijk hebben mensen een voorkeur en vind je niet iedereen even aardig, maar zelfs op die jonge leeftijd gaat het al voor een deel om uiterlijk.
Ik merkte op de basisschool wel dat het voor een groot deel draaide om een groepje meisjes met één ‘Queen’ en dat de rest er een beetje omheen ging en haar altijd haar zin gaf. Waarschijnlijk lag daar ook een bepaalde vorm van onzekerheid onder, maar door hun gedrag – en een leraar die een duidelijke voorkeur had, werden sommige leerlingen niet eens gezien. Waaronder ik. Dit was voor mij maar ook voor andere klasgenootjes soms heel lastig. Ik herinner mij er niet veel van, maar ik kan me voorstellen dat ik me hier heel onzeker en minderwaardig door voelde. Ik herinner mij nog wel dat er een aantal jongens heel druk werden en raar gedrag gingen vertonen en ik denk dat het wel te maken had met gezien willen worden. Zij hadden ook aandacht nodig. Ik snap ook heel goed wat ‘populair zijn’ kan doen met mensen die dat niet zijn.
Bron: dailymail.co.uk
Hoe was dit bij jou op school?
Geef een reactie