2016 – Voor als je weer wilt gaan afvallen. Voor jou is deze blog. Ik weet niet wat er op dit moment door je hoofd gaat of wat er in je leven aan de hand is, maar ik weet wel dat het niet goed met je gaat. Ik weet dat je niet gelukkig bent en dat je niet weet hoe met alles om te gaan. Ik denk dat je bang bent en misschien liever even niets zou voelen. Ik denk dat je op dit moment wel wat extra steun, liefde en aandacht kunt gebruiken en ik zou je die ook gunnen. Ik weet dat je het zwaar hebt en dat je in je hopeloze gevoelens en gedachtes al honderden gevechten hebt gevoerd. Ik weet dat afvallen niet je eerste, noch je beste keuze is, maar dat je niet weet wat je anders moet. Ik weet dat afvallen veilig voelt en tegelijkertijd als falen. Ik weet hoe je je voelt en ik wil je met deze woorden graag steunen.
Misschien vind jijzelf wel dat je je niet zo mag voelen, omdat het nu wel een keertje klaar moet zijn met al je problemen. Ik vind dat niet. Ik weet dat je dit niet met opzet doet en dat jezelf hiervan de schuld geven niet nodig is. Ik weet dat je al tijden lang een zwaar gevecht met jezelf voert en dat als je gelukkig kon zijn, je dat wel zou zijn. Ik ken een deel van je verlangens, je angsten en je pijn. Ik ken de drang naar afvallen en jezelf vernietigen. De drang naar zo min mogelijk voelen, zo hard mogelijk worden en zogenaamd zo sterk mogelijk zijn. Ik ken de valkuilen, de triggers, de tegenstrijdige gedachtes en het jezelf niet meer begrijpen. Ik zou willen dat ik het allemaal in één grote greep voor je weg kon maken, maar dat kan ik niet.
Je weet niet hoe je verder moet, je durft niet meer vooruit te kijken. Je vertrouwt niet meer op jezelf en je wilt ook de mensen die van je houden niet meer lastig vallen. Hoe kan het nou dat je nog steeds niet gelukkig bent? Hoe durf je weer aan afvallen te denken? Je bent hierom wellicht boos op jezelf, terwijl je met een veel te dikke sjaal voor de tijd van het jaar in huis naast de kachel zit. Hoe kom je hier nu weer terecht? ..vraag je jezelf af. Je vingers ogen blauw en voelen koud aan. Je armen staan vol kippenvel en je hele lichaam rilt. Vanbinnen voelt het kil en dat dode gevoel van toen je nog middenin je eetstoornis zat komt terug. Je herkent het. Het is veilig, maar het voelt oh zo verkeerd. Je weet dat dit het foute pad is en toch stippel je langzaam je route erop uit.
Tegen beter weten in, ga je tegen beter eten in. Waarom? Omdat je bang bent. Omdat je even niet meer wilt voelen. Omdat de wereld te groot is. Omdat je snakt naar liefde en veiligheid. Omdat je niet meer weet hoe je verder moet. Omdat je niet weet hoe je anders moet. Omdat je misschien gewoon weer heel even onschuldig en klein wilt zijn. Ik weet niet wat het antwoord op jouw omdat.. is, maar het zal ergens in de buurt komen van bovenstaande antwoorden en dat is pijnlijk. Pijnlijk omdat het zo jouw verdriet en wanhoop weergeeft. Je bewandelt een verlaten pad waarvan je weet dat het vol ligt met dodelijke gifslangen en bijtende ratten, maar het voelt voor jou beter dan ieder ander pad in je leven. Dat zegt zoveel over hoe je nu in het leven staat.
Op dat pad ga ik nu even staan. Ik ga daar nu tegenover je staan en kijk je aan. Is dit werkelijk wat je wilt? Is afvallen en opnieuw ondergewicht krijgen hetgeen je echt gaat helpen? Je kunt nu nog terug. Ik wijs je een ander pad, er zijn er zoveel. Er is geen één pad perfect, maar er zijn vele paden beter dan die waar je nu op staat. Ik zie twijfel in je ogen en weet dat dit niet écht is wat je wilt. Wat wil je écht? Vraag jezelf dat alsjeblieft af. Waar heb je nu, morgen, over een paar weken écht behoefte aan. Waar verlang je naar? Ik weet dat doorlopen op dit pad nu de meest eenvoudige keuze is, maar het is ook de slechtste keuze. Als je gaat, dan ga je. Je kunt niet halverwege weer terug. Die controle heb je niet, al denk je die nu wel te hebben. Laat je niet opnieuw belazeren door die eetstoornis. Laat je niet opnieuw in de val lokken en dagen, weken, misschien zelfs jaren van je leven vergooien door eenzame opsluiting.
Stop hier, loop niet verder. Kijk me aan en luister naar je hart. Misschien is je verlangen, je angst, je pijn op dit moment te groot om binnen enkele dagen op te lossen, maar het kán wel opgelost worden. Al schuif je je voeten achteruit millimeter voor millimeter op dit pad, je kan op een ander pad terecht komen. Je kunt terecht komen bij die betere, wel helpende oplossingen. Bij dat wat je leven op den duur mooier zal maken. Het is godvergeten zwaar en verschrikkelijk kut, maar je moet nu stoppen met dit pad opnieuw te bewandelen. Je bent sterk genoeg om ook dit te overwinnen. Ik weet dat je moe bent, misschien wel op, maar het donkere pad van de eetstoornis zal je geen energie geven. Dat pad zal enkel de energie uit je lijf zuigen totdat je leeg bent, tot enkel een kille huls die zichzelf verloren is overblijft.
Draai je om en wandel met me mee. Er is iemand in jouw leven die naast je wil staan. Sluit je ogen er niet voor, ontneem jezelf dit niet. Ookal heb je het vertrouwen verloren, geef het nog een gooi. Gun jezelf dat vertrouwen. Ik weet dat je het kan. Ik weet dat je een goed mens bent. Ik weet dat je krachtig bent en meer in huis hebt dan de capaciteit om af te vallen. Geef jezelf niet op.
Fotografie: Freelyhaylee
Geef een reactie