Er is iets veranderd bij mij… de wil is veranderd, maar de angst is niet minder. Ik zie soms, heel soms, hoe ik er echt uit zie. Meestal Zie ik mezelf met de eetstoornis bril op en dan zie ik alleen maar de punten aan mijn lichaam wat ik niet mooi vind, wat mijn eetstoornis te veel vindt. Maar sinds een paar weken zie ik soms de dunne ik, de ik zonder borsten, zonder billen en vooral heel botterig. En eerlijk? Ik vind het niet mooi!
Als ik om me heen kijk zie ik mensen in allerlei vormen en maten maar eigenlijk vind ik de mensen die te dun zijn helemaal niet zo mooi als de mensen die misschien iets te veel hebben. Die mensen zien er namelijk wel gezond uit. Nou loop ik dus met het gevoel rond dat ik misschien toch fatsoenlijk op mijn streefgewicht moet gaan zitten. Maar dan komt nu het grote probleem: hoe doe je dat? Ik ben al jaren gewend om te lijnen, overal op te letten, niet naar mijn honger gevoel te luisteren en vooral niet te eten naar behoefte. Hoe zet je iets om wat je al jaren doet?
Hoe gun ik mezelf dat extra tussendoortje? Mijn eetstoornis maakt mij doodsbang, want als ik naar behoefte ga eten, dan ga ik vast doorschieten in eetbuien. Dan vind ik alles zo lekker dat ik niet meer kan stoppen met eten. Dan ga ik mega veel aankomen. Toch?
Nou schrijf ik deze blog in de hoop dat jullie iets herkennen en me kunnen geruststellen. Dat jullie me kunnen voorzien van advies, over hoe om te gaan met deze ingewikkelde gevoelens. Ik hoor om me heen zoveel mensen die tijdens het herstel van de eetstoornis eetbuien hebben. Ik ben zo bang voor die eetbuien.
Zijn er mensen die hersteld zijn zonder eetbuien? Hoe ga je om met de drang naar eetbuien en/of de eetbuien zelf? Het laatste wat ik wil is uiteindelijk weer toegeven aan de eetstoornis en misschien dan weer te starten met braken. Ik ben klaar met lijnen! Ik heb gewoon zin om weer normaal te doen. Ik wil weer normaal met eten omgaan.
Hoe ging deze omslag voor jullie?
Geef een reactie