Daar zit ik dan, op de bank, in mijn nieuwe jurk die ik afgelopen week bij de winkel heb gekocht. Dat was best een stap, want voor mij zijn winkels mega eng. Vooral kledingwinkels. Ik heb een erg laag zelfbeeld, en kledingwinkels zijn dan mijn grootste vijand. Ik weet nog precies hoe ik daar liep; mega onzeker en een beetje gehaast. In mijn hoofd ben ik dan bang dat iedereen ziet dat ik alles verkeerd doe. Ik zag dit jurkje en ik vond hem onwijs leuk. Ik liep ermee naar de pashokjes, om vervolgens met mijn uiterlijk geconfronteerd te worden, …en ook de beeldschone jurk te zien.
Wauw, dit had ik niet zien aankomen. Ik dacht dat ‘omdat ik de jurk aan zou doen, het er wel weer vreselijk uit zou zien.’ Maar de jurk bleef even mooi en ik besloot hem te kopen. Nu zit ik in de jurk op de bank eigenlijk maar niets te doen. Iedereen om me heen maakt iets van hun leven. Iedereen, behalve ik. Op snapchat en instagram zie ik alleen maar foto’s van leeftijdsgenoten die naar het strand gaan, of naar het zwembad, of iets anders leuks doen.
Iedereen lijkt het perfecte leven te leiden en het perfecte zomerlichaam te hebben. Ik durf mijn bikini niet eens aan te doen, en ik durf niet naar het water te gaan, omdat ik bang ben dat ook anderen zien hoe vreselijk ik er uitzie en omdat ik bang ben dat ik alles verkeerd doe. Het is continu dertig graden en ik loop rond in een lange spijkerbroek met een t-shirt en sneakers. Ik wil wel, maar ik kan het niet. Ik heb niet echt vrienden en ik heb niet het perfecte zomerlichaam.
Ik besloot mezelf vandaag eens uit te dagen door wél mijn bikini aan te doen. Wat zag ik er vreselijk uit, dit kon toch niet….? Als ik dit zie, dan zien anderen dit dus ook. Ik ging me weer snel omkleden en had me vervolgens weer in mijn jurkje op de bank geïnstalleerd.
Maar ja, eigenlijk bestaat het perfecte zomerlichaam helemaal niet. Niemand ziet er namelijk precies zoals het schoonheidsideaal uit. Je bent mooi zoals je bent, je bent al perfect, en daar hoef je niets meer aan te doen! En ik weet dat dat heel raar klinkt na mijn trieste verhaaltje, maar daarmee probeer ik alleen maar te laten zien dat het allemaal niet zo makkelijk is.
Hoe kan je jezelf haten en toch doen alsof er niets aan de hand is? Niet. Maar weet je? Je kan hier overheen komen, ik ook, maar dat betekent nog niet dat alles vanaf nu goed zal gaan. Het kan nog jaren duren, maar uiteindelijk zullen ook wij in een bikini rond durven te lopen. Uiteindelijk zal je beseffen dat de ‘summerbody’ idee niet gaat om de summerbody, maar om de binnenkant. Is je binnenkant tevreden met je buitenkant? Dan heb je pas een summerbody!
Dat is een lange reis; dat is trainen aan je binnenkant. Deze reis kan jaren duren, maar dan hoef je niet meer bang te zijn voor hoe je eruit ziet op het strand. Dan zal je gewoon plezier kunnen maken en je niet meer rot voelen over hoe je eruit ziet. Dat is mijn doel.
Wie herkent zich hierin?
Geef een reactie