Gewicht en een eetstoornis. Het blijft een lastige combinatie. Toen ik nog een eetstoornis had, was ik erg bezig met mijn gewicht. Ik was bang om aan te komen en ik was al helemaal bang om overgewicht te krijgen. Alles wat ik at, probeerde ik ook te compenseren, zodat ik op die manier kon voorkomen dat ik aan zou komen. Toen ik in behandeling ging, werd er een streefgewicht voor me vastgesteld. Dat gewicht heb ik uiteindelijk jaren gewogen, maar opeens kwam ik aan en zat ik boven mijn streefgewicht. Help, wat nu?
Tijdens mijn behandeling voor de eetstoornis kreeg ik een streefgewicht. Dat gewicht was goed voor mijn lengte en leeftijd en moest ik dus ongeveer wegen. Ik kan zeggen dat ze dat streefgewicht toen aardig goed hebben ingeschat, want ik heb ook echt jaren dat gewicht gewogen. Zelfs toen ik geen eetstoornis meer had en alles at wat ik wilde, bleef ik op dat gewicht.
Voor veel mensen met een eetstoornis geldt vaak dat zij dat streefgewicht als heilig gaan zien. Alles draait om dat gewicht en als je daarboven komt te wegen, ben je dus te dik. Feitelijk gezien weet je wel dat je dan helemaal niet te dik bent, omdat een ‘gezond gewicht’ best een ruime marge heeft, maar toch voelt het dan zo. Het is heel lastig om die gedachte om te buigen.
Professionals hebben dat gewicht vastgesteld. Blijkbaar weten zij dus wat het beste bij jouw lichaam past. Waarschijnlijk vinden zij dus dat je te dik bent als je boven dat gewicht komt te wegen. Of in ieder geval vinden ze dan dat je er niet mooi uitziet. Je mag dan dus ook zeker niet boven dat streefgewicht komen, want anders ben je lelijk.
Ik heb heel lang zo gedacht, maar ik was ook erg gerustgesteld toen ik lang op datzelfde gewicht bleef. De professionals hadden gewoon gelijk. Dit paste bij mijn lichaam. Ik hoorde op dit gewicht. Toch ben ik uiteindelijk zwaarder geworden. Niet veel, maar een klein beetje. Dit zorgde toen wel voor de nodige paniek, omdat al die gedachtes en angsten heel erg naar boven kwamen.
Aan de ene kant wilde ik toen het liefst weer afvallen, maar aan de andere kant ook weer niet. Het ging al echt wel een tijdje weer aardig goed met me. Ik was bang dat ik door afvallen een terugval zou krijgen en dat wilde ik niet. Toch zat ik enorm met dat gewicht in mijn hoofd. Gewicht bleef dus nog wel een dingetje, ongeacht dat ik er niet meer direct naar handelde.
Wat ik alleen even vergat, was dat ik in de tussentijd toch ook al weer wat ouder was dan toen dat streefgewicht bij mij werd vastgesteld. Ik was geen 15 meer. Dat gewicht was toen heel mooi voor mijn lengte en leeftijd, maar ik was ondertussen al wat ouder geworden. Logisch dat je gewicht dan ook verandert, maar dat kon ik toen niet zo goed zien. Dat zag ik pas toen mijn moeder mij daarop wees.
Naast dat ik ouder was geworden, waren er nog meer dingen van invloed op mijn gewicht. Ik ben bijvoorbeeld ook aangekomen doordat ik ben gaan sporten. Ik heb mijn hele leven al gesport, maar de manier waarop ik ben gaan sporten, is wel veranderd. Ik ben krachttraining gaan doen en daar kwam ik van aan. Weliswaar niet in vet maar in spier, maar mijn gewicht steeg dus wel. Toen ik op de weegschaal stond en zag dat ik was aangekomen, kon ik mijn ogen dan ook bijna niet geloven.
Ik was nog zwaarder dan dat ik eerst was en zat dus echt ruim boven ‘mijn streefgewicht’. Ik zat ook boven het gewicht waarvan ik met mezelf had afgesproken nooit zoveel te gaan wegen. Het was een gekke gewaarwording, want ik dacht eerst altijd dat ik me diepongelukkig zou gaan voelen als ik zoveel zou wegen.
Gek genoeg voelde ik me helemaal niet ongelukkig. Ik voelde me juist sterk, gezond en fit. Zo fit had ik me nog nooit gevoeld, zelfs niet toen ik nog een lager gewicht had. Alles waar ik bang voor was als ik dus boven mijn streefgewicht zou zitten, bleek onterecht te zijn. Dit gaf mij maar weer het bewijs dat de eetstoornis jou dingen wijs probeert te maken die helemaal niet kloppen.
Wat ik hiervan heb geleerd, is dat je gewicht door de jaren heen verandert. Je wordt natuurlijk ouder, maar er zijn nog maar factoren die van invloed kunnen zijn op jouw gewicht. Er is voor jou een streefgewicht vastgesteld. Dit gewicht is vastgesteld toen je nog een eetstoornis had, maar dat gewicht moet je niet als heilig gaan zien. Het is niet iets waar je je echt je hele leven aan vast moet blijven houden. Je lichaam verandert en dat is oké. Het hoort erbij.
Het kan zijn dat je dit lastig vindt en er minder makkelijk mee om kan gaan dan dat ik deed. Ook dat is normaal, omdat we allemaal ons eigen proces hebben. Ik denk dat het belangrijk is dat je dit bespreekbaar maakt. Ik heb het uitgebreid met mijn moeder gehad over mijn gewicht en zij kon mij vertellen dat het logisch was dat ik zwaarder was, omdat ik ouder was. Ook met mensen in de sportschool heb ik het over mijn gewicht gehad en zij konden mij ook vertellen dat het vooral spier was. Dit stelde mij allemaal heel erg gerust. Hierdoor kon ik het ook makkelijk loslaten en verder gaan met de dingen waar ik mee bezig was. Gewicht bepaalt mijn leven niet meer. Ik hoop dat het jouw leven ook niet meer zal bepalen!
♥
Geef een reactie