Ik zou nooit liefde kunnen voelen

Er is al best veel geschreven over ‘van jezelf houden’ en hoe lastig dit kan zijn wanneer je een eetstoornis of andere psychische problemen hebt. Ik kan mij de zelfwalging tijdens mijn eetstoornis maar al te goed herinneren. Ik vond alles en iedereen meer waard dan dat ik mijzelf waard vond. Daarnaast was er echter nog iets, namelijk dat ik een tijd lang dacht nooit echt van iemand te kunnen houden.

Ja, ik hield wel van mijn ouders en mijn broertje, maar dat telde niet. Dat was gewoon zoals het was en dat hoorde je te zeggen. Maar als ik het zei, voelde ik er niks bij. Nu realiseer ik mij dat ik wel van ze houd, heel veel zelfs en toen ook al, maar dat ik toen niet wist hoe ik dat moest voelen. Hoe moet je liefde voelen en wat betekent ‘houden van’? 

Liefde en houden van voelden als lege woorden, als begrippen waar iedereen mooie momenten omheen verzamelde en vol lof en enthousiasme over sprak, maar die voor mij ergens ver weg leken te zweven. Ik praatte mee, dacht het rationeel te kunnen begrijpen, maar in mijn buik, mijn lichaam, in mijn gevoel gebeurde weinig. Het was alsof ik van een afstandje toekeek naar iets wat zich achter een glazen wand afspeelde. Iets wat er wel was, maar waar ik niet bij kon komen.

Verliefd?

Mijn vriendinnetjes werden verliefd. Ik deed alsof ik verliefd werd. Ik wilde mee kunnen praten over dingen als vlinders en roze wolken. Een soort sprookjeswereld die om de hoek leek te liggen, maar telkens toch weer verder weg was dan ik dacht. Hoe meer ik deed alsof ik verliefd was, hoe eenzamer ik mij ging voelen. Ik praatte over dingen die ik wilde voelen, maar die er gewoon niet waren. Misschien was dit liefdes-gebeuren niet voor mij weggelegd. Ik voelde niks van de dingen waar mijn vriendinnen over praatten. Ik kreeg verkering, maar eigenlijk wilde ik zo min mogelijk met mijn geliefde zijn. Ik voelde me schuldig omdat ik deed alsof, maar ik wilde het zo graag. Natuurlijk vond ik hem wel aardig, maar het gevoel ontbrak. Ik dacht; als ik maar goed genoeg mijn best doe, dan komt het gevoel vanzelf. 

Dat was niet zo. Ik werd alleen maar ongelukkiger en ging steeds meer aan mijzelf twijfelen. Ik voelde me raar en anders en ik maakte mede hierdoor mijn relatie uit. Ik dacht dat ik misschien ooit wel een relatie zou krijgen, maar dan zou dat gevoel van liefde daar niet bij horen. Ik wist dat mensen belangrijk voor mij waren, dat er mensen in mijn omgeving waren die van mij hielden, dat ik rationeel kon bedenken dat ik van mensen hield, maar het gevoel bleef uit. 

Verliefdheid en houden van

Je zou jezelf af kunnen vragen of mijn idee dat ik geen liefde kon voelen toen ik jong was te maken had met mijn geaardheid. Toen had ik een vriendje, nu heb ik een vriendin. Toen voelde ik geen verliefdheid, nu wel. Ik denk inderdaad dat dit er voor een deel mee te maken heeft gehad, maar hier zit ook het verschil tussen verliefdheid en houden van. Dat ik niet verliefd werd, was voor mij de aanleiding dat ik mij realiseerde dat ik van niemand kon houden. Het ging verder dan alleen het gevoel voor mijn toenmalige vriendje, verder dan de vlinders die er niet waren…

Muur

Er is, gelukkig, iets veranderd in mijn gevoel. Ik zou heel graag willen zeggen; dit is wat je kunt doen als je dit idee van geen liefde kunnen voelen herkent en dan is het opgelost! Helaas is het niet zo makkelijk en zwart-wit. Als ik terugdenk aan de periode dat ik mij zo voelde, herinner ik mij dat ik een enorme muur om mijzelf heen had gebouwd. Een dikke muur die ervoor zorgde dat niemand te dicht bij kon komen. Ik liet weinig tot niks toe, niemand kon mij echt bereiken. Nu realiseer ik mij dat deze muur er ook voor zorgde dat mijn gevoel er ook niet ‘uit’ kon. Doordat ik geen liefde toeliet, kon ik het ook niet teruggeven. Ik sloot mij af en alles binnen mijn dikke muren was gevuld met eenzaamheid en somberheid. Er was geen ruimte meer voor liefde. 

Met mijzelf bezig

Het klinkt als het over dit onderwerp gaat misschien tegenstrijdig maar als ik er nu aan terugdenk, was ik tijdens mijn eetstoornis erg met mijzelf bezig. Met name tijdens mijn herstel. Ik voelde mij schuldig tegenover een heleboel mensen, schuldig over mijn problemen, schuldig over het feit dat ik bestond. Als ik niemand had om van te houden, was het schuldgevoel minder aanwezig omdat het minder reden had om te bestaan.

Daarbij stond ‘houden van’ voor mij gelijk aan ‘zorgen voor‘. Zodra ik mijn gevoel voor anderen toeliet, betekende dat voor mij dat ik mij ook zorgen ging maken om deze mensen. Ik denk achteraf gezien dat ik dit er tijdens mijn eetstoornis en herstel niet bij kon hebben. Ik had al genoeg aan mijzelf. ‘Met jezelf bezig zijn’ heeft vaak een negatieve bijsmaak, maar tijdens mijn eetstoornis en met name mijn herstel had ik dit nodig. Ik moest met mijzelf bezig zijn om beter te worden en daar kon ik anderen niet bij hebben. 

Misschien was het makkelijker geweest als ik anderen wel toe had kunnen laten, ook tijdens mijn herstel. Liever had ik de steun en liefde van mijn ouders en vrienden écht kunnen accepteren in mijn strijd. Dit was op dat moment makkelijker geweest als ‘houden van’ voor mij niet alleen maar betekende dat ik moest ‘zorgen voor’. Nu ik er zo op terug kijk denk ik dat dit voor een deel ten grondslag ligt aan mijn eetstoornis: als ik van iemand hield moest ik voor diegene zorgen en op die manier hield ik geen ruimte meer over om voor mijzelf te zorgen. Liefde was voor mij eenzijdig; ik gaf, zij namen.  

Nu, bijna 10 jaar later, is er een hoop veranderd. Ik heb een vriendin van wie ik heel veel houd. Nog iedere dag heb ik kriebels in mijn buik als ik aan haar denk. Ik houd van mijn ouders, broertje, vrienden, dieren.. Het is niet alleen maar rationeel, ik kan de liefde voelen. Ik kan er niet omheen om het cirkeltje toch weer rond te maken: ik moest eerst van mijzelf leren houden voordat ik ook van anderen kon gaan houden. Ik moest mijn muur afbreken, mijn eetstoornis verruilen voor andere, fijnere dingen. Ik moest leren dat liefde wederkerig is en dat ik het ook mag accepteren zonder altijd meer terug te moeten geven. Maar bovenal moest ik leren om van mijzelf te gaan houden. Nog steeds is dit iets lastigs en lukt het de ene dag beter dan de andere dag. Toch heb ik gemerkt dat sinds ik meer liefde en ruimte aan mijzelf geef, mijn relaties met anderen ook beter, eerlijker en opener zijn geworden. 

Durf jij jezelf open te stellen voor liefde en van mensen te houden? Op donderdag 14 februari is het valentijnsdag en wij hebben speciaal voor deze gelegenheid van 19:00 tot 21:00 een themachat over de liefde ingepland. 

♥