I’m coming out

Als redacteur en ervaringsdeskundige bij het Proud2Bme-team wil ik graag een voorbeeld zijn. Ik wil uitstralen dat een leven zonder eetstoornis zoveel beter is dan met. Ik wil hoop bieden dat herstel van een eetstoornis mogelijk is. En ik wil je de beste adviezen geven om tegen de eetstoornis te vechten. Echter ben ik ook maar een mens en keren bepaalde gedachtes in mij terug. De angst voor het leven speelt weer op en ik ben bang om te vallen. Ik moet mezelf proberen te redden. Maar hoe?

Met bevende vingers zit ik ’s avonds laat een mail op te stellen. Woorden zet ik ‘op papier’ om ze vervolgens weer te verwijderen. Hoe moet ik vertellen dat het minder goed met me gaat? Sinds augustus heb ik die droombaan bij Proud2Bme te pakken en dan krijg ik dit… Waarom moet mijn hoofd nu allerlei gedachtes naar voren toveren?

Uiteindelijk is de mail met tranen in mijn ogen verstuurd, maar het moest. Ik moet eerlijk zijn. Naar het Proud2Bme-team en naar jullie. Proud2Bme is een plek waar iedereen steun en hulp mag vragen. Maar Proud is vooral ook een plek waar je eerlijk over je problemen mag delen. Dus waarom zou dit dan niet voor mij gelden? Maar toch… Nadat ik een gesprek hierover ingepland had, heb ik er elke dag aan gedacht. Ik moet vast weg bij Proud2Bme. Leden gaan nooit meer in mij geloven. Ik ben een nep-ervaringsdeskundige. Ik vulde alles in voor iedereen; juist hetgeen waar ik tegen ben. Een open mind. Geen vooroordelen. Eerlijkheid. Dát is in mijn leven belangrijk.

Voor sommige mensen heeft de corona-periode veel goeds gebracht. Sommigen gingen eindelijk die cursus starten die ze altijd al wilden doen. Sommigen ontdekten het buitensporten. En anderen kwamen vooral tot rust. Fijn dat deze kant van de medaille bestaat, maar ik ervoer de andere kant. In één klap kwam ik thuis te zitten. Waar ik anders bijna 24/7 op pad was – naar mijn werk, naar vrienden en naar de sportschool – viel nu alles weg. Mijn werkritme raakte compleet verstoord en de avonden werden leeg. Mijn hoofd daarentegen werd voller en voller. Gedachtes vielen me aan en angsten sloegen toe. Zelf behoor ik vanwege mijn chronische ziekte tot de risicogroep en mijn vader die ziek is ook. Ik was en ben nog altijd ontzettend bang voor de gevolgen wanneer mijn vader of ik het virus zullen krijgen. Straks overleven we het niet…

Deze gedachtes moesten stoppen. Mijn passie voor sporten is groot en ik dacht dan ook mijn vertrouwen terug te krijgen door dit weer actiever op te pakken. En het klopte absoluut dat ik op die momenten niet aan die gruwelijke angsten dacht. Maar het uurtje fietsen werd verplicht een uurtje fietsen. En het mogen werd moeten. Ongemerkt keerden oude patronen terug. De vaste structuur, de onverbiddelijkheid, de rust willen hebben van alle andere gedachtes en verplichtingen; het was wat ik nodig had. Totdat ik besefte dat we toch wat verder waren dan dat ik wilde zien. De eetstoornis probeerde opnieuw haar troon te veroveren. Het was de perfecte kans om nu haar intrede te maken.

Maar dat is niet wat ik diep van binnen wil. Momenteel lijkt het alsof ik in een spagaat zit. Mijn werk voor zowel Proud2Bme als in de ouderenzorg is mij ontzettend dierbaar. Mijn vrienden betekenen alles in het leven. En ook het sporten geeft me kracht. Aan de andere kant leven we in een genadeloze wereld met een virus dat iedereen kan treffen. Een wereld waarin mijn vader vecht voor zijn leven. En een wereld waarin ik de klappen van de eetstoornis probeer op te vangen. Het leven spaart niemand en soms word je geconfronteerd met de pijn uit het verleden. Waar anderen misschien last krijgen van hun buik of maag, blijkt het bij mij toch in mijn hoofd te gaan zitten. En is dat raar? Ik denk eigenlijk van niet. Ik kan nog duizend tools hebben aangeleerd, maar elk individu heeft z’n zwaktes en krachten. Mijn zwakte is blijkbaar mijn psyche, maar mijn kracht ook. Ik wil terugvechten. Samen, niet alleen.

Hoe dit gevecht eruit gaat zien, kan ik helaas nog niet vertellen. Ik heb geen glazen bol waarin de toekomst is voorspeld. Al zou ik die soms heel graag willen. Ik zou willen weten wanneer heel de wereld weer normaal is, vrij van corona. Ik zou willen weten wanneer mijn vader de strijd tegen zijn ziekte opgeeft. Ik zou willen weten of de eetstoornis en angststoornis mij met rust gaan laten. Maar het punt is, ik weet het niet. De enige zekerheid in de wereld is dat de wereld onzeker is. Het wordt de kunst om met deze onzekerheid om te leren gaan. Ik dacht dat ik verder was. Ik wilde dat ik hierin verder was. Maar uiteindelijk ben ik ook niet van steen. 

De komende tijd wil ik jullie allen meenemen in mijn strijd. Samen gaan we strijden. Nooit meer terug naar wat het is geweest enkel en alleen vooruit. Stappen maken tegen de stemmen, tegen de angsten. Er breekt een nieuwe periode aan; een hoofdstuk waarin ik jullie nog verder in mijn leven laat komen. Daarom zal ik vanaf nu op Proud2Bme als Marli verdergaan. Ik werkte tot nu toe anoniem, als Marina; dat is mijn doopnaam. Ik gebruikte de naam Marina als veiligheid. Zodat niemand mijn verleden kon herlezen. Maar nu is het tijd om ook deze schaamte te overwinnen. Ik laat mijn masker zakken… 

Liefs,
Marli ♥


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en diëtisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

Marli

Geschreven door Marli

Reacties

31 reacties op “I’m coming out”

  1. Ontzettend krachtig! En wat mooi en duidelijk beschreven. Ik zie uit naar je blogs. En zet ‘m op!

  2. Wat ontzettend goed, dapper en krachtig! Heel veel respect. En ik wens je veel sterkte en kracht toe.

  3. Heel erg veel respect voor je openheid en verhaal Marli. Superfijn dat je meer gaat delen, Proud goed reageerde, en je ons meeneemt in je strijd. Ik vind je een supertof persoon en vind het superwaardevol dat je dit voor Proud en voor ons gaat doen! En je mag er helemaal zijn, echt heel fijn dat je echt voor jezelf gaat staan, dat is juist een goed voorbeeld zijn 🙂 Liefs

  4. Hé Marli!
    Ik zag op het forum al ‘Marli’ passeren en ik was verrast. Ik dacht direct ‘er gaat een blog zijn met de voorstelling van een nieuw redactielid’. Maar toen ik ging kijken bleek het geen nieuw redactielid te zijn. Grappig dat pas helemaal op het eind het kwartje dan valt. Wat een coming out! Hoe voelt het 😉 ?
    Fijn en dapper dat je dit doet voor proud, en voor ons! En ik ben erg benieuwd naar je verdere blogs 🙂

    Liefs!!

  5. Lieve Marli, Ik vind je heel dapper en krachtig dat je dit deelt, en je hierin kwetsbaar durft op te stellen. Voor mij laat het juist iets zien, van dat dingen op je eigen tempo mogen, en dat dingen komen wanneer je er zelf klaar voor bent. Zoals het nu er klaar voor zijn, om je verhaal met naam en foto te delen hier. Je laat eigenlijk zien dat het heel oke is en dat het proces er echt mag zijn. Dankjewel daarvoor! Het moeilijkste dat we allemaal moeten doen is denk ik ook, onszelf en ons verhaal omarmen. Een knuffel voor jou ♡ Vergeet niet dat je een mooi en moedig mens bent. Liefs JD

  6. Stoer van je! Heel veel kracht gewenst voor de komende tijd

  7. Dapper hoor!

  8. Held. ♥ Dit gaat je lukken, dappere dodo. 🙂

  9. Wat superstoer van je! Dankjewel dat we met je mee mogen. Fijn om het gezicht bij de naam Marina/Marli te zien☺️. Veel succes, kracht en inspiratie gewenst in deze lastige tijd.

  10. Ik was even in de war toen ik op het forum marli zag staan. Dus ik dacht meteen kijken of er een blog is. En die is er gelukkig! Ik vind het echt leuk dat we nu weten wie je echt bent Marina/Marli! Heel veel succes met je strijd. Het gaat je echt lukken. En ik krijg altijd onwijs veel steun van je daar ben ik super dankbaar voor.
    Xx

  11. Dapper. Ik vind het juist heel authentiek dat je ook vanuit een terugval deelt. Helemaal niet nep-ervaringsdeskundige, gewoon nog een ervaring meer.

  12. Lieve lieve allemaal,

    Wat een hartverwarmende reacties heb ik onder deze blog nu al mogen ontvangen. Dat waardeer ik ontzettend!

    Proud dat ik voor jullie mijn verhaal mag delen!

  13. Hallo marli naar dat je met die dingen zit je doet het goed op proud veel sterkte ik hoop dat je je problemen kan overwinnen liefs

  14. Hoi Marli,

    Wat een mooie, eerlijke blog. En wat dapper dat je dit durft te schrijven.
    Ik denk juist ook dat dit de realiteit laat zien. Herstel is niet altijd perfect en helaas kan er, ook als je hersteld bent, altijd wel een addertje onder het gras zitten.
    Maar ik vind je daardoor geen nep- ervaringsdeskundige. Dit is namelijk ook onderdeel van jouw weg en jouw ervaring, en ik lees graag met je mee. Want ook voor mij zijn die addertjes er en samen is niet zo alleen.

  15. Het eerste wat ik dacht toen ik de blog af gelezen had was.. Krachtig. Jemig wat krachtig. Zonder reacties gelezen te hebben en te zien dat meer mensen het met me een zijn.
    Waaw super dat je ons mee neemt in je herstel. Je bent het waard en ik gun ne het bete
    Je bent er natuurlijk al even maar super welkom en wat een mooi naam Marli.

  16. Ik ben trots op je

    liefs L 😉

  17. Hoi Marli,

    Wat stoer! Fijn dat we je gezicht mogen zien, fijn dat we mee mogen lezen/kijken met jouw strijd… Dank je wel voor deze coming out! En geen zorgen, ik vind het alleen maar dapper en fijn dat je eerlijk bent over een terugval. Genezen gaat met vallen en opstaan. Ik heb er 16 jaar over gedaan en soms vliegt het me nog aan. Je krijgt immers geen nieuw hoofd, schreef Daphne (dacht ik?) al eens. Je kunt wel iedere keer een beetje meer over jezelf leren.

  18. Lieve Marli, ik wens je heel veel liefs en sterkte toe. Je kan dit!

  19. Ik herken het terugkeren van oude eet- en angststoornis gedachten en patronen door de coronacrisis. Juist fijn om te lezen hoe je hier de komende tijd mee om gaat en dat ik niet de enige ben.
    Sterk ook dat je dit hebt aangegrepen om jezelf meer te laten zien. Dank je wel daarvoor!

  20. Wauw wat een prachtige blog! Zo te lezen ben je een super krachtig persoon! Deze tijd gaat weer voorbij en je weet waar je het voor doet. Elke beslissing is een beslissing óf voor de eetstoornis, óf voor het leven. Laten we met z’n allen samen, hoe moeilijk ook, voor het leven kiezen ♥

  21. ❤️ mooi.
    Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe.
    Jouw blogs waren zo waardevol en helpend voor mij, ik hoop dat jij ook iets/iemand kan vinden die jou kan helpen 🙂 heel veel liefs en respect voor jou!

  22. Marina wat ben ik trots op je!!! Ik vind je echt niet minder geloofwaardig net zoals Scarlet toen haar eetstoornis weer terug was. Juist als we kwetsbaar zijn komt die eetstoornis weer om de hoek kijken. Juist zo belangrijk om het niet verborgen te houden en er open over te zijn. Ik vind zo rot voor je dat dit je weer overkomt maar samen gaan we de strijd aan.

    Dikke virtuele knuffel en zo blij dat je dit hebt gedeeld.

  23. Goedemorgen lieve allemaal,

    Wat een prachtige reacties heb ik van jullie mogen ontvangen! Zo bijzonder. Veel woorden heb ik er deze keer niet meer voor, maar WAUW!

  24. wat een moooi geschreven blog
    en ik ga zeker met jou mee vechten. En benieuwd hoe het verder gaat lopen.
    en wat dapper dat je masker laat zakken. Voor mij is dit echt nog een hele moeilijke drempel.
    wees trots dat het jou al gelukt is.
    deze periode is voor iedereen denk best lastig.
    Tot gauw op Forum of chats of blogs
    ik vind fijn om ze te lezen dank je wel

  25. Wat een dappere blog marli! Ik vind het stoer van je dat je je masker laat zakken!
    Zet ‘m op!

  26. knap dat je het verteld hebt, ik moet er nog wel even aan wennen hoor!

  27. Wat dapper!!!
    Prachtige blog.
    Je lijkt me een heel waardevol, mooi persoon.

    Ik gun je héél veel kracht.
    Zelf ga ik ook door een moeilijk tijd.

    Liefs.

  28. Leuk om te zien wie er achter Marina zat!
    Fijn dat je je masker laat vallen ❤️
    En mooi dat je gedoopt bent!

  29. goed van je marli deze blog, knap van je!

  30. Ik kan alleen maar zeggen: WAUW!!!!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *