Wel of niet eten, wel of niet braken, wel of niet toegeven aan de bewegingsdrang, wel of niet vertellen, wel of niet laxeermiddelen gebruiken, wel of niet aankomen, wel of niet luisteren naar je eetstoornis. Wat een gevecht, wat een discussie.
Een eetstoornis kan voor behoorlijk wat strijd zorgen. De keuze is soms lastig en soms is het zelfs moeilijk uit één te zetten wat jij wilt en wat je eetstoornis wil.
”Wanneer ik in de ochtend wakker werd begon het eigenlijk al. Ontbijten was het eerste struikelblok van de dag. Een discussiepunt. Meegaan in mijn eetstoornis was gemakkelijk; Niet ontbijten en eten zoveel mogelijk overslaan. Wilde ik kiezen voor mijn gezonde gedachten, dan zou ik moeten ontbijten. De eetstoornis was tijdens elke hap aanwezig, maar door het toch te doen, werd deze steeds wat minder aanwezig.”
Misschien wel juist omdat het zo gemakkelijk is geworden om niet te eten of een eetbui te hebben, kiezen we snel voor de eetstoornis. Toegeven aan een eetbui lost tijdelijk een hoop ellende op, dus als je de gemakkelijke weg wilt kiezen, geef je er aan toe.
Je hebt misschien zo lang je best gedaan om te kunnen lijnen. Nu je het eenmaal kan, is eten nog moeilijker dan het lijnen voor je was. De gemakkelijkeste weg is eten overslaan, terwijl dit eerder juist zo moeilijk was. De keuze is daarom misschien moeilijk te maken.
Kies je ervoor om mee te gaan in je eetstoornis of kies je er voor om die bij het grof vuil te zetten? De keuze is aan jou. Ja, aan jou. Zelfs ook al denk jij dat je eetstoornis de enige optie is. Je hebt altijd een keuze. Hoe moeilijk dat soms ook kan zijn! Misschien lukt het je ook niet helemaal alleen. Daarom mag je om hulp vragen. Praten over je gedachten en gevoelens rondom eten, hulp vragen in de vorm van afleiding of juist behandeling.
”Ik werd er soms gek van, althans zo voelde het. De hele dag liep die eetstoornis aan mijn kop te zeuren. Toen ik eenmaal in behandeling ging, dacht ik dat ik van die gedachten af zou komen, maar ze werden juist veel erger! De discussie werd heviger en er kwamen nog veel gemenere gedachtes van de kant van mijn eetstoornis om de hoek kijken. Het leek er op dat hoe harder ik er tegenin ging, hoe harder mijn eetstoornis begon te schreeuwen.”
Dit was niet echt zo, want een eetstoornis kan niet praten. Soms wordt er alleen wel op die manier over gepraat. De eetstoornis wordt omschreven als een soort stemmetje of persoon die lelijke dingen tegen je zegt. Dit is een manier om jouw eigen gezonde gedachten en de gedachten die je hebt ontwikkeld door de stoornis te kunnen scheiden. Soms helpt het om op die manier tegen je eetstoornis te zeggen dat je niet meer gaat luisteren haar zijn stemmetje. Een brief schrijven aan je eetstoornis dat hij ”op moet rotten’‘ kan ook een manier zijn om afstand te doen.
Je bent misschien gewend aan de gedachten, maar ze maken je kapot. Gelijdelijk of in één keer afscheid nemen van die destructieve gedachten is daarom belangrijk. Vechten tegen die gedachten en de discussie aan blijven gaan is een manier om de gedachten naar de achtergrond te brengen. Hoe langer je doorzet en blijft doen wat je eetstoornis niet wil, hoe meer ‘hij’ zijn mond zal houden.
”Op een gegeven moment werd ik in de ochtend wakker en dacht ik niet meer ”Wel of niet ontbijten.”, maar dacht ik ”Jam of chocopasta.” en ”Yogo of karnemelk.” Ik moest nog steeds keuzes maken, maar eten deed ik in ieder geval. Ik was een stap verder. Nu moest ik gaan kiezen voor producten waarin ik trek had in plaats van producten die minder caloriën bevatten. Ook deze discussies hebben een hele tijd geduurd, maar verdwenen langzaam ook naar de achtergrond.”
Net als met een kind dat niet wil luisteren en door blijft drammen, doet je eetstoornis dat soms ook. De moeder moet bij dat kind consequent blijven. Zeker wanneer je langere tijd gewend bent te denken dat je dik bent en moet afvallen of eetbuien moet hebben om met gevoelens om te gaan, is het eng om daar ineens niet meer in te geloven.
Wanneer je ”Ja” gaat zeggen tegen gezond eten, wordt je eetstoornis vaak even iets sterker. Maar jij bent sterker dan die eetstoornis! En nu denk je misschien ”Ja, maar ik niet. Ik ben te slap om mijn eetstoornis te overwinnen.” Daarmee maak je jezelf een uitzondering. Want je kunt het weldegelijk. Door jezelf als uitzondering te zien gaan er kansen aan je voorbij, doe je dingen niet die je moet doen en ga je er niet 100% voor. Ook jij kunt de discussie aangaan en je eetstoornis verslaan! Stuur hem naar de achtergrond, want daar hoort hij!
Die discussie ga je winnen!
Geef een reactie