In therapie met gezin of partner

Misschien heb je er al wel eens wat over gelezen of gehoord. Het is mogelijk om met je ouders, beste vriendin, partner of gezin in behandeling te gaan. Niet alleen om zelf van je eetstoornis af te komen en daar samen over te praten, maar ook om patronen in relaties die belangrijk voor jou zijn te verbeteren of te veranderen. Samen kun je vaak meer dan alleen.

Zelf vond ik het in het begin maar stom. Mijn ouders, mee naar therapie. Mijn broers mee in het gesprek. Vreselijk. Het was mijn geheim, mijn eetstoornis en daar hoefden zij echt niet alles van te weten. Daarnaast vond ik het ook aanstellerig dat er een heel gesprek was voor mij waarbij iedereen aanwezig moest zijn. Het voelde in het begin zo gênant. Ik voelde me onwijs tot last en had een enorm schuldgevoel. 

Op ten duur merkte ik dat het wel fijn was. Mijn ouders kregen meer inzicht in mijn eetstoornis. Naast de gezinsgesprekken volgde ik een intensieve behandeling en ook daar kreeg ik nu meer begrip voor van mijn ouders. Hoe groot mijn schuldgevoel soms ook was, het hielp mijn ouders ook. Tijdens de gesprekken konden zij hun zorg uiten en vragen stellen, waardoor ze beter met de situatie om konden gaan.

Ook mijn broers durfden in de gesprekken hun zorgen om mij uit te spreken. Het deed zeer om ze te zien huilen om mij, maar voor hen voelde het goed. Ook vonden ze het fijn om te horen wat ik allemaal deed in behandeling en dat het beter met mij ging. Dat gaf hen wat hoop. We kregen ook de opdracht met z’n drieën wat leuks te gaan doen, wat we nog steeds regelmatig doen. We praten nu meer over gevoelens en hoe het met elkaar gaat.

Een gezinssituatie kan behoorlijk worden verstoord door een eetstoornis. Er kan vaker ruzie zijn, er hangt spanning in huis, misschien trekken bepaalde gezinsleden zich terug of worden ze juist sneller boos of geirriteerd. Iedereen maakt zich zorgen, maar niet iedereen weet hier meteen goed mee om te gaan. Daarnaast gaat er veel aandacht naar het ‘zieke’ kind binnen het gezin en krijgen andere gezinsleden daardoor tijdelijk minder aandacht. En zo zijn er misschien nog wel veel meer dingen waar systeemgesprekken goed voor kunnen zijn.

Ook als je niet meer thuis woont kan het fijn zijn om in therapie te gaan met je gezin. Dit zijn de mensen waarmee je misschien niet de beste relatie hebt, maar wel mensen waarmee je de relatie kunt herstellen. Of misschien mensen die jou heel erg graag willen steunen, maar niet weten hoe. Samen kun je een hoop dingen verbeteren om het niet alleen voor jou, maar ook voor je omgeving prettiger te maken en meer begrip voor elkaar te krijgen.

Tijdens de behandeling kun je bijvoorbeeld ook gesprekken hebben met je partner. Hij staat misschien naast je tijdens jouw gevecht, maar eigenlijk met lege handen. Hij wil graag iets doen, maar er ook wat meer van begrijpen. Door samen te praten met een therapeut kunnen jullie leren elkaar beter te begrijpen en kan hij handvaten krijgen om jou te ondersteunen. 

Het is in sommige gevallen ook mogelijk om je oma, oom, tante of buurvrouw mee te vragen naar therapie. Als zij een speciale rol in jouw leven hebben, je bij hen in huis woont of ze als een moeder of vader voor je zijn, kun je die relatie goed gebruiken tijdens je herstel. Door samen een gesprek te hebben met een therapeut kun je kijken wat je voor elkaar kunt doen, of gewoon te weten komen hoe de ander zich voelt en elkaar beter leren begrijpen.

Ook je beste vriend of vriendin kan betrokken worden in gesprekken. Vriendschappen kunnen behoorlijk worden verstoord door een eetstoornis. Soms is het fijn om je hartsvriendin haar verhaal te laten doen en haar uitleg te geven over jezelf. Alle mensen die voor jou belangrijk zijn en om jou heen staan tijdens het gevecht met die eetstoornis kunnen iets voor jou betekenen in dat gevecht.

Niet alle instellingen kunnen systeemgesprekken/ gezinsgesprekken aanbieden. Maar je kunt er natuurlijk altijd zelf naar vragen. Bij minderjarigen of mensen die nog thuis wonen en een eetstoornis hebben, worden bij veel gespecialiseerde centra voor eetstoornissen steeds vaker de ouders en het gezin betrokken in de behandeling. Dit wordt ook gedaan bij MFT, waarover je hier meer kunt lezen. 

Gezins- of systeemgesprekken worden vaak verzorgd door een systeemtherapeut. Hij of zij is erin gespecialiseerd om gesprekken te voeren met het ”sociale systeem” van iemand. Ouders, Brusjes, Opa’s, Oma’s, goede vrienden en partners worden betrokken bij een gesprek. Soms eenmalig, en soms voor een langere periode. 

Wat vind jij ervan om met je gezin in therapie te gaan?

Foto1
Foto2

admin

Geschreven door De Redactie

Reacties

11 reacties op “In therapie met gezin of partner”

  1. ik heb een aantal gesprekken met mijn ouders gehad, maar dat ging heel moeizaam omdat we niet gewend zijn om over dat soort dingen te praten en gewoon niet wisten hoe dat moest. Het was dus niet echt een succes, terwijl ik achteraf wel wilde dat ik meer systeemtherapie had gehad, dus ook met mijn broertje en zusjes erbij.

  2. Ik heb MFT gedaan, maar dat heeft echt helemaal niks geholpen. De ouders van de andere meiden waren altijd echt zo van: “Mijn dochter is al ver in het herstelproces en doet alles helemaal perfect! Jij bent daarentegen nog helemaal niet ver, dus jij moet je mond maar houden en precies doen wat onze dochter doet!”
    Ik vond dat de andere ouders echt heel erg minachtend naar mij keken.

  3. Ik heb het een aantal keer gehad, toen ik nog geholpen werd bij een andere instelling. Toen was ik altijd heel erg zenuwachtig, praten met mijn ouders was dan best moeilijk. Nu zou ik willen dat ik het nog wel had, je kunt er best wel veel aan hebben.

  4. Ik had systeemtherapie met het hele gezin. Nou, wat een drama. We hebben het een paar keer gehad, maar heeft niks geholpen, we kregen juist ruzie tijdens die gesprekken.

  5. Ik heb wat gesprekken gehad met mijn moeder. Dat was zwaar en lastig, maar heeft me wel geholpen om dingen in te zien. Ik denk dat dit soort gesprekken heel belangrijk zijn wanneer je ergens in therapie bent.

  6. Ik heb nu ook gezinstherapie. Het is wel even wennen voor mij, want we bespreken onderwerpen die we thuis nooit echt bespreken. Dat is natuurlijk alleen maar goed. We hebben nog maar 2 gesprekken gehad en ik merk dat er al langzaamaan wat verandert 🙂

  7. Ik heb, hoe raar dit misschien ook klinkt, samen met mijn ouders besloten in gezinstherapie te gaan toen ik uit huis ging (naar een pleeggezin). Ik kwam (en kom!) in weekenden nog best veel thuis, dus wat dat betreft was het sowieso al nuttig. Maar het was ook een veilige omgeving waarin we open tegen elkaar durfden te zijn, ondanks dat we daarmee de ander soms kwetsten. In middels woon ik op mezelf en hebben we die gesprekken al een tijdje niet meer, maar ik heb ze zeker als heel positief ervaren!

  8. dat lijkt me nou echt vreselijk!!!!

  9. Ik heb ook gezinstherapie met mijn ouders! Het is moeilijk om te praten waar je ouders bij zijn, maar dankzij die gezinsgesprekken is er echt een hoop veranderd thuis. Het is zeker een aanrader!

  10. heel moeilijk!! Maar het helpt wel.. ik durfde vaak niet te vertellen hoe ik me voelde en dat moest daar wel. Dat was wel een grote opluchting,

  11. Hey, mijn zus heeft een eetstoornis en we praten hier eigenlijk nooit over. Ik zou graag hierover met me ouders willen praten maar ik wil ze niet met nog meer opzadelen. Toch moet ik het kwijt. Weten jullie een manier hoe ik zo gesprek zou kunnen beginnen?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *