Inspiratie is voor mij iets dat ik echt nodig heb. Ik kan het leven enorm saai gaan vinden zonder doelen, zonder motivatie of leuke nieuwe ideeën. Inspiratie zorgt ervoor dat het vuurtje in mijn hart blijf branden, net als liefde, een gezond lichaam en lieve mensen om mij heen. Ik heb het nodig om een drive te voelen om door te gaan, om te dromen, om te voelen dat ik echt leef. Ik laat me dan ook graag inspireren, maar dat gaat niet vanzelf, dat moet ik daarom ook regelmatig opzoeken.
Ik heb eigenlijk pas de laatste jaren gemerkt dat inspiratie voor mij belangrijk is. Wat het precies is, verschilt heel erg. Soms zijn het inzichtgevende boeken die me aan het denken zetten. Of het is een fijn artikel in Flow magazine. Een leuk idee dat ik zie bij iemand anders voor in huis of een bepaald gevoel dat de natuur me geeft als ik een wandeling maak door de duinen. Het is iets dat me prikkelt op een fijne manier, iets dat me raakt en richting geeft.
Het raakt dat stukje in mij aan dat echt ‘mij’ is, zelfs ook al wordt het aangeraakt door een verhaal van een ander. Het is iets dat bij mij past, waarin ik me herken of wat past bij de dromen die ik heb. Iets dat ik hoor, voel of zie en dat me aanmoedigt, triggert op een fijne manier of iets dat mijn creativiteit op die manier aanzet. Alsof iemand me een duwtje geeft met zijn of haar woorden, verhaal of uiterlijk.
Ik denk dat we allemaal op z’n tijd inspiratie nodig hebben. Het ligt heel dicht bij motivatie denk ik. Motivatie om wat van het leven te maken, want helaas gaat dat niet van zelf. Ik heb dat jarenlang gehoopt, maar helaas gaan weinig dingen per ongeluk, vanzelf goed. Je moet vaak zelf duidelijk richting aangeven, sturen en bouwen. En als je niet weet hoe, wat of waarheen, dan kan inspiratie een goede bron zijn voor ideeën.
Toen ik nog een eetstoornis had, wist ik eigenlijk niet zo goed meer wie ik nu precies was, wat ik wilde en hoe. Ik vergeleek mezelf met anderen en voelde me daardoor altijd minder. Ik kon toch nooit worden, eruit zien of leven zoals hen. Ik voelde me dan waardeloos, stom en minderwaardig. Soms voelde ik me daardoor jaloers of somber. Ik kreeg er geen motivatie van om te herstellen. In tegendeel. Ik kreeg juist meer het gevoel dat ik mezelf moest afstraffen en uit moest hongeren. Om toch nog iets te presteren, toch nog iemand te zijn, al was het een zielig meisje met anorexia. Dan was ik ten minste ook iets.
Je laten inspireren is iets dat je moet leren. Ik denk dat ik het pas de jaren na mijn eetstoornis heb geleerd, omdat ik toen pas leerde om tevreden te zijn met mezelf. Ik gunde het mezelf om te groeien, had meer vertrouwen in mijn mogelijkheden en durfde weer te dromen. Dat veranderde niet zomaar. Therapie, praten en keihard werken voor herstel hebben me daarbij geholpen. En het opzoeken van inspiratie, op een niet vergelijkende manier.
Door mezelf juist op een gelijkwaardige manier op te stellen tegenover anderen, kon ik hen ook zien als inspiratiebron. Mensen naar wie ik op keek, maar wel op gelijk niveau. Zij konden sommige dingen dan beter, zagen er in bepaalde kleding leuker uit of hadden een goede studie afgemaakt, maar ik heb zelf weer andere dingen die mij waardevol maken. Ik kan van hen leren, maar ik heb ook dingen die anderen van mij kunnen leren. Zij vinden dingen van mij leuk en ik van hen.
We zouden dus een stuk minder jaloers naar elkaar toe mogen zijn. Want wat een ander beter, mooier of leuker heeft, heb jij zelf op een ander gebied. We hebben allemaal wat geks, maar we hebben ook allemaal wat leuks. Door jezelf steeds als minderwaardige op te stellen, word je niet geïnspireerd, maar jaloers, verbitterd, somber en echt geen leuker mens. Gun het een ander, maar gun het ook jezelf.
Inspiratie kun je niet alleen uit mensen halen, zoals ik al beschreef, maar ook uit mindfulness-sessies, sporten of activiteiten zoals koken, wandelen in de natuur of dansen. Die inspiratie kun je gebruiken om jouw leven steeds wat mooier en fijner te maken. Je kunt inzichten opdoen, dingen over jezelf leren, ontdekkingen doen, nieuwe dingen bedenken of beter begrijpen. Als je je laat inspireren maak je je minder zorgen om wat anderen denken, wat anderen beter hebben en sta je open om te leren.
Inspiratie is iets anders dan klakkeloos anderen na-apen. Want dan leef je niet jouw leven, maar dat van een ander. Als je dingen na doet waarmee anderen aandacht krijgen of geld, laat je je niet echt inspireren. Dan doe je na, omdat je iets wilt wat je niet hebt. Dat is geen inspiratie opzoeken en groeien. Dat is zoeken en opvullen van leegtes, omdat je niet tevreden bent met wie je bent.
Inspiratie is een bron van energie. Iets dat je motiveert. Probeer daar steeds wat meer naar te luisteren in het leven. Sta open voor motivatie, door positief te leren kijken naar de verschillen tussen jou en andere mensen. Probeer jezelf niet meteen als minder te zien, maar zie mogelijkheid tot groei. Dat is niet altijd even makkelijk, dat merk ik ook bij mezelf. Maar wees je er een bewust van. Zoek inspiratie op, laat je motiveren om te groeien en durf ook jouw ideeën te delen met anderen. Dan kun je uiteindelijk tegelijkertijd ook zelf een bron van inspiratie zijn!
Geef een reactie