Wanneer je introvert bent, heb je wat meer behoefte om alleen te zijn. Alleen zijn helpt de introvert om weer op te kunnen laden. Dat herken ik zelf heel erg. Aan de andere kant herken ik naast het alleen willen zijn ook een gevoel van eenzaamheid. Dat is gek, want waarom zou je je eenzaam voelen als je graag alleen bent? Kan je een introvert zijn en tóch eenzaam?
Ik vind het fijn om alleen te zijn, maar ik voel me eenzaam
Vroeger maakte ik graag persoonlijkheidstesten. Dat gaf me een soort houvast. Alsof ik dan beter wist wie ik was en beter wist hoe ik met mezelf om moest gaan. Nou is dat een ander verhaal, dat je hier kan lezen. Waar ik heen wil, is dat uit zo’n eerder gemaakte persoonlijkheidstest kwam dat ik niet introvert, niet extravert, maar ambivert zou zijn. In welk hokje je het ook stopt, ik merk dat ik de laatste tijd steeds meer behoefte heb om alleen te zijn. Heerlijk. Dit is een eigenschap die bij een introvert zou horen.
In een andere blog schreef ik dat ik me wel eens eenzaam kon voelen. Ik denk dat dat iets heel menselijks is om af en toe te voelen. De laatste tijd heb ik het een stuk minder, maar als je dat heel vaak en veel voelt, is dat wel vervelend. Het lijkt al helemaal ingewikkeld te zijn als het botst met je behoefte om alleen te zijn. Hoe kan je dáár nu een oplossing voor vinden?
Ik ervaar bepaalde verwachtingen rondom mijn sociale leven
Soms lijkt het wel alsof iedereen aan de lopende band leuke dingen aan het doen is. Dat zie ik op de tijdlijn van mijn sociale media, maar ook binnen mijn vriendengroep is er altijd van alles aan de gang. Gezellig samen eten, met de meiden naar de film, uitgaan tot diep in de nacht. Zelf heb ik daar helemaal niet altijd zin in of energie voor. Toch kan ik dan de druk voelen om wel mee te doen, want anders mis ik misschien iets. Fear of missing out, noemen ze dat ook wel.
Jij had misschien zin in en behoefte aan je me-time, maar als iedereen dan van alles samen onderneemt, kan je je daar toch onzeker over voelen. Hoor ik er nog wel bij? Vergeten ze mij niet? Ben ik soms saai? Heb ik wel vrienden? Vinden ze elkaar niet veel leuker? Een paar voorbeelden van gedachten die je best eenzaam kunnen laten voelen. Maar je wilde toch graag alleen zijn?! In dit geval heeft het gevoel van eenzaamheid denk ik voornamelijk met bepaalde verwachtingen te maken. Verwachtingen waar jij helemaal geen behoefte aan hebt, maar die je wel ervaart.
Probeer die verwachtingen te relativeren. Kloppen ze wel? Wat verwachten anderen werkelijk van jou en wat verwacht jij van jezelf? Is dat terecht of helpend? Wat maakt jouw vrienden je vrienden? Waar haal jij energie uit en waaruit niet? Vergeet ook niet de momenten waarbij je wél onder mensen/vrienden was. Daar kan ik soms een handje van hebben. Dat ik me vandaag eenzaam voel, terwijl ik gisteren nog iets leuks heb gedaan met anderen. Maar ja, dat laatste vergeet ik voor het gemak even. Als ik daar aan denk, valt het al met al best mee en heb ik juist heel fijn contact met de mensen om me heen.
Het gaat om kwaliteit, niet om kwantiteit
Een introvert persoon is misschien niet altijd overal aanwezig of heel aanwezig. Maar uiteindelijk gaat het wat eenzaamheid betreft vaak ook niet over de kwantiteit, maar over de kwaliteit. Je hoeft helemaal niet heel veel vrienden te hebben die je elke dag ziet. Mag wel, als je dat fijn vindt, maar het hoeft niet. Alles mag dus eigenlijk. Iets is goed als het goed voor jou is en anders niet.
Al eerder schreef ik een blog over dat ik me juist tussen veel mensen vaak ook wel eenzaam kan voelen, omdat ik dan weinig aansluiting met die mensen hebt. Dan heb ik liever met veel minder mensen contact, maar waar ik wel veel aansluiting mee hebt. Mensen bij wie ik echt mezelf kan zijn. Op de fijne en minder fijne dagen. Al is dit maar één persoon. Dat is voor mij veel waardevoller dan tien personen waar ik niet zoveel mee heb.
Ook vind ik het fijn om mensen om me heen te zoeken die een beetje met dezelfde dingen bezig zijn. Dat maakt ook deel uit van die kwaliteit. Soms groei je ook uit elkaar uit vrienden. Althans, dat is mijn ervaring. Dat vond ik eerst heel lastig, maar nu vind ik dat ook wel oké. Het betekent niet dat ik dan mensen helemaal uit mijn leven moet bannen. Misschien groei je later weer wel wat dichter naar elkaar. Houd dat vooral open, zou ik zeggen, ofwel… go with the flow!
Neem zelf ook eens initiatief
In de blog ‘De oplossing voor eenzaamheid‘ schrijf ik dat je ook zelf initiatief kan nemen als je je eenzaam voelt. Misschien zit een ander ook wel op jou te wachten. Of weet de ander simpelweg niet dat jij graag zou willen afspreken en wil diegene jou daar niet mee ‘lastigvallen’. Misschien kan je je dat niet voorstellen, maar wellicht heb je zelf ook wel eens het gevoel gehad dat je iemand niet wilde lastigvallen. Een ander kan dat net zo goed hebben. We zijn tenslotte allemaal mensen!
Zelf kon ik me wel gekwetst voelen als ik minder mee werd gevraagd, maar ik gaf dan ook vaak aan dat ik niet kon of niet mee wilde. Het is logisch dat mensen het dan niet elke keer aan je gaan vragen, maar dat betekent niet dat ze je er niet bij willen hebben. Kortom, neem zelf ook eens initiatief en blijf niet altijd binnen zitten. Er is niks mis met de behoefte om alleen te zijn, maar het moet geen valkuil worden.
Misschien vind je het thuis in je eentje nog zo fijn, maar als daar tegenover staat dat je je ook eenzaam voelt, kan er misschien wat meer een balans in gevonden worden. Soms moet ik mezelf ook een beetje de deur uitschoppen – omdat ik niet altijd zin heb – maar als ik dan eenmaal ergens ben, vind ik het wel leuk en gezellig. Gun jezelf ook die kans en breng het zo wat meer in balans! Ontdek wat goed voor jou is. Soms voel je dat niet altijd van tevoren en is het een beetje uitproberen. Ga dat onderzoekje ook aan als je merkt dat iets je niet lekker zit.
Extravert is niet beter dan introvert
Soms denk ik weleens: we leven in een wereld waar extravert de norm lijkt te zijn. Als je maar leuk genoeg, grappig genoeg, opvallend genoeg en sociaal genoeg bent, is het goed. We willen allemaal graag opvallen en erbij horen. Een bruisend sociaal leven hebben. De extravert is sprankelend, de introvert een saaie nerd. Een soort ‘mentaal schoonheidsideaal’.
Maar het één is niet beter dan het ander, het is gewoon anders. Accepteer wie je bent en hoe je bent. Van binnen en van buiten. Goed is wat goed voor jou is. Vind jóuw weg in dit leven. Dat is voor mij een heel belangrijke les geweest. Ik mag gewoon zijn zoals ik ben. Ik hoeft niet te voldoen aan verwachtingen waarvan ik dénk dat anderen ze van mij hebben. Deze overtuiging heeft een groot verschil gemaakt in de eenzaamheid die ik kon en kan ervaren.
Is dit voor jou herkenbaar? ♥
Geef een reactie