Is body positivity gevaarlijk?

Body positivity; we hebben er al veel over geschreven. Zo schreven we eerder over de keerzijde van body positivity, de voor- en nadelen van body positivity en schreef ik in ‘Body positivity: nieuwe inzichten‘ hoe ik zelf dit proces ervoer. Toch denk ik dat er nóg meer over te schrijven valt. Hoe is het om te horen dat je lichaam goed is, wanneer het niet ‘goed’ of ‘gezond’ is? Want hoe werkt dit wanneer je bijvoorbeeld over- of ondergewicht hebt?

Ik vind het lastig om hierover te schrijven, maar ik denk dat het wel belangrijk is. Evenals de moeite die ik ervaar met het ophemelen van ondergewicht, voel ik dit ook bij bepaalde content die ik voorbij zie komen over overgewicht. Begrijp me niet verkeerd: ik ben van mening dat elk lichaam er mag zijn. Dat het hele scala aan lichamen goed is en geaccepteerd zou moeten worden. Dat je niet hoeft te veranderen wanneer je dit zelf niet nodig acht. Maar betekent dit ook dat ik achter elke foto of boodschap sta die geschaard wordt onder de noemer #bodypositivity? Nee, dat denk ik niet. 


Bron foto

Ik weet nog hoe extatisch ik me voelde toen Dikke Vinger mee wilde werken aan een interview voor Proud2Bme. Ik vind het belangrijk om een breder scala aan geluiden te laten horen. Mede door dit interview heb ik veel geleerd: hoe het kan zijn om dik te zijn in een wereld waar de nadruk op mager ligt, hoe je op dagelijkse basis te maken krijgt met vooroordelen… Dat lijkt me heel heftig. Zeker als jij zelf geen probleem ondervindt met jouw lichaam, lijkt het me vreselijk als anderen hier zo’n punt van maken. Dat probleem krijg je dan vanzelf wel.

Jezelf loskoppelen van het gewicht

Ik snap heel goed dat, zeker wanneer jij deze vooroordelen ook ervaart, het ontzettend lastig is om hier je weg in te vinden. Dat je het gevoel hebt dat je niet goed bent, of in ieder geval, niet goed genoeg. Voor sommige mensen kunnen de dagelijkse reminders als ‘Je mag er zijn zoals je bent’ en ‘Je lichaam is goed zoals het is’ juist heel fijn en relativerend. Maar ik kan me ook voorstellen dat, wanneer je een ongezond lichaam hebt, je aan de ondergrens van een gezond BMI hangt of juist erboven, dit wellicht niet passend en misschien zelfs confronterend of verwarrend voelt. Want misschien moet je wel aankomen of juist afvallen voordat jouw lichaam binnen die gezonde marge valt. Hoe helpend zijn die ‘positieve’ affirmaties dan eigenlijk? 

Ik denk dat bodypositive meer betekent dan je lichaam ‘vieren’. Het gaat denk ik meer over het accepteren van lichamen buiten de standaard norm die wij jarenlang hebben gekend. Het idee dat, wat je maat ook is, je lichaam goed is, zolang jij dat zelf ook vindt. Want dat is denk ik ook belangrijk. Wanneer jij een ongezond gewicht hebt – of dit nu te licht of te zwaar is – mag jij, vanuit het stukje zelfzorg als het jouw gezondheid ten goede komt, afvallen of aankomen. Op een gezonde manier. Ik denk niet dat je dan ineens niet meer bodypositive bent. 

Hiernaast vind ik het belangrijk om te vermelden dat een gewicht geen indicatie is van je algehele gezondheid. Zo kan iemand met overgewicht helemaal gezond zijn, terwijl iemand met een gewicht binnen de gezonde marge misschien wel ernstige tekorten heeft. Het gewicht zegt maar een deel, maar schijnbaar hangen we er wel heel veel waarde aan. Is dat terecht, kun je je afvragen. 

Wat ik nog wel wil benoemen is dat ik het heel goed vind dat – mede door deze hashtag – er meer diversiteit wordt getoond. Het platform wordt, naar mijn idee, verbreed en dat vind ik inspirerend om te zien. Ik hoop dat dit bijdraagt aan de algehele acceptatie van dikke mensen, want ik heb het idee dat deze groep nog steeds ‘naast de boot vist’. Want ergens voelt het voor mij ook juist om het de nadruk te geven; dat dikke mensen die hun lichaam accepteren nog steeds een uitzondering zijn. Misschien is dit mijn invulling en kijk op de zaak, maar nog steeds heb ik het idee dat we dikke mensen anders zien dan dunne mensen. Zeker als ik kijk naar de reacties op filmpjes op Instagram waar ik volle vrouwen in ondergoed zie dansen. ‘Wat dapper!’ of ‘Je moet het maar durven!’ Waar zijn deze reacties op soortgelijke filmpjes van dunne vrouwen? Waarom is dit (nog steeds) zo’n groot verschil? 

Ervaringskracht

Daarnaast kan ik me voorstellen dat het ook inspirerend werkt. Door te zien hoe anderen in een soortgelijke situatie zich gedragen, wat ze doen, hoe ze voor hun lichaam zorgen, kan dit naast verbroederend ook motiverend werken. Als zij het kunnen, kan ik het ook! Dat vind ik heel krachtig. Ik denk dat Proud2Bme ook bewijst hoe waardevol en sterk die ervaringskracht kan zijn.

Ik denk niet perse dat body positivity iets gevaarlijks is. Wél denk ik dat, hoe genuanceerd deze beweging ook is, er meer is dan alleen het lichaam. Het lichaam wat we nog steeds zo belangrijk blijven maken. Ergens begrijp ik het heel goed, dat je lichamelijke normen wilt ‘bestrijden’ met andere fysieken, maar vergeet ook niet dat je meer bent dan een lichaam. Je bent niet minder waard als je over- of ondergewicht hebt. 

“Niet iedereen die dik is, is ook bezig met dat koste wat kost te veranderen, of zit te wachten op (ongevraagd) advies over hoe jij of de buurman van je tante van je neef een kilo kwijt is geraakt. […] Net als iemands haarkleur vrij weinig zegt over IQ, zegt iemands gewicht vrij weinig over iemands leven. En beiden zeggen sowieso niets over iemands waarde.” Uit de blog: ‘DIKKE VINGER: Vetfobie raakt iedereen, ook als je niet dik bent.’

Ik hoop dat je vooral ook niet vergeet dat je jouw lichaam mag geven waar het behoefte aan heeft, hoe dit er voor jou ook uitziet. Misschien is het goed om te onthouden dat berichten als ‘jouw lichaam is oke’ ook kunnen betekenen ‘Jij bent oké als mens, gewoon zoals je bent’.


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

Lonneke

Geschreven door Lonneke

Reacties

9 reacties op “Is body positivity gevaarlijk?”

  1. Ik vind bodypositivity vooral erg lastig. Het kan ook een dingetje worden dat je MOET.
    Ik denk zelf niet dat het voor iedereen haalbaar is.
    Zelf moet ik (van therapeut) tevreden zijn door mijn lijf er te laten zijn en het niet te haten. Zelfs accepteren is al moeilijk. En daar hoef ik ook niet naar te streven. En ik denk dat her nog meer mensen zijn zoals ik.
    Wel ben ik het helemaal eens met jou Lonneke, dat iedereen er mag zijn, ongeacht je lijf.
    De aandacht voor het lichaam is zo groot in deze tijd.
    Maar dan denk ik: Als je doodgaat straks, wat is er nou belangrijk? Dat je een sixpack hebt gehad? Of strak in je vel zat?

    Nee, ik denk dat het belangrijk is dat je kunt leven met je lijf. En leren (hoe moeilijk ook) dankbaar te zijn met de kleine dingen van elke dag.
    Dit is voor mijzelf ook elke dag opnieuw een challenge, ik probeer m aan te gaan.

    Groetjes Janneke

  2. Ik vind dat we veel te veel nadruk leggen op ons lichaam. Het is goed om van je eigen lichaam te houden maar dat kan je ook op een discrete manier doen, voor jezelf. Je hoeft er niet mee te lopen pronken, daar is het niet voor, of je nu dun, dik of lang, kort of wat ook bent.
    Het is goed om goed voor jezelf te zorgen en als je dat doet dan LEER je van jezelf te houden, met de gebreken en imperfecties die je nu eenmaal hebt als mens, zowel aan de binnen als de buitenkant.
    Ik vind ook dat je jezelf voor de gek houdt als je eetproblemen of een eetstoornis hebt en je eigenlijk helemaal niet goed voelt in je lijf dat je dan jezelf onder de noemer Bodypositivity schuilt en beweert dat je goed bezig bent. Je MOET eerlijk zijn tegenover jezelf.

    Het geluk zit er niet in dat je in een bikini op het strand durf te lopen of dat je iedereen kan laten zien dat je jezelf mooi vindt.Het is een klein stukje van zo veel meer. Het is echt zonde om van je lichaam een afgod te maken

    De beweging is een reactie op iets wat niet goed was, maar een reactie is vaak gewoon meer van hetzelfde.: Ik wil OOK…! maar geen oplossing voor het echte probleem.

  3. Kwam er dan eindelijk een beweging die positief zijn over je lichaam laat zien, dan is het weer niet goed. Zo wordt alles wel heel ingewikkeld. Ik word de laatste tijd heel moe van de kritische noten hier op Proud. Of mag "proud" zijn ook al niet meer? Ik volg niet meer. Herstellen is al moeilijk genoeg. Jaren vond ik hier steun maar nu analyseren jullie alles te hard waardoor niks nog haalbaar lijkt. Frustrerend.

    1. We zijn allemaal verschillend en we hebben verschilende idealen en wensen voor ons leven en herstel. We zien ook allemaal de wereld vanuit ons eigen visie.

      Maar ik denk dat je wel een beetje gelijk hebt dat het soms niet helpend is om dingen te ingewikkeld te maken. Keep it simple is niet voor niets een goed motto! 🙂
      Ook een goed motto is "Take what you want and leave the rest"
      Trek je niet aan wat niet bij jou past, stel je eigen grenzen maar en kies voor wat jou gelukkig maakt.!

      1. Beste S.

        Iedereen heeft zijn eigen visie, daar heb je gelijk in.
        En dat is 2x een goed motto dat je stelt 🙂
        Ik volg je raad op en probeer er hetgene wat mij helpt uit te pikken.

        Bedankt voor je begripvolle reactie. Dat was dus helpend 😉

    2. Als het je helpt, dan is bodypositivity voor jou goed toch?
      Dan mag je daar mijns insziens ook bewust voor kiezen zonder dat je eraan gaat twijfelen of het goed is. Go for it!!! En trek je niets aan van wat anderen vinden of zeggen.

      Maar het is inderdaad helaas niet voor iedereen helpend of reëel.
      Dat kan ook…. Zoveel mensen, zoveel wensen….

      1. Janneke

        Het is door al die verschillende meningen en inzichten dat ik op de duur aan alles ga twijfelen en niet meer weet wat nu goed is voor mij. Of wat ik echt wil. (En niet wat de eetstoornis mij opdringt.)

        Maar bodypositivity heeft me inderdaad al goed geholpen. Ik heb voorbeelden nodig waaraan ik me kan optrekken en die vind ik in de bodypositivitybeweging! Ik mag het me misschien niet zo hard aantrekken wat anderen vinden of zeggen, zoals je zegt. 😉

  4. Ervaar het wel als een fijn tegengeluid ofzo en kan mij ook voorstellen dat het voor anderen juist averechts werkt.

    Misschien is het tijd voor een 2.0 versie van campagnes zoals deze. Waarbij de focus op de mens zelf ligt ipv op verscheidenheid in uiterlijk (qua vorm lijf, qua kleding, qua uitstraling), focus op het gedrag dat diegene toont en hoe dat iets moois kan betekenen voor iemand anders, voor diegene zelf, de hele goegemeente etc. Volgens mij een beetje a la KRO-NCRV.

    1. Dat zou eigenlijk toch heel normaal moeten zijn! Hebben mensen dan niets meegekregen via hun opvoeding, school, opleiding en Geloof?
      Leven mensen dan alleen door media en zijn mensen zichzelf dan zo kwijtgeraakt?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *