Is zelfmoord egoistisch?

In mijn leven heb ik al heel wat moeilijke dingen meegemaakt en enorme tegenslagen moeten verwerken. Ik heb ervaren hoe het is om enorm ongelukkig te zijn en niet meer te weten wat ik met mijzelf en mijn gevoel aan moest. Gelukkig heb ik nooit het punt bereikt dat ik een einde aan mijn leven wilde maken. Na heel wat jaren levenservaring en verhalen van andere mensen, mensen die dichtbij mij staan maar ook die ik tegen ben gekomen in mijn werkende leven, kan ik mij wel voorstellen dat je zo ten einde raad bent, dat deze gedachten in je hoofd ronddwalen. Ik ben er van overtuigd dat zelfmoord eigenlijk nooit een oplossing is. Ondanks dat ik het zelf nooit zo heb ervaren, kan ik er, net als de rest van de wereld, wel wat van vinden. Veel mensen hebben een mening over zelfmoord. Ik hoor regelmatig van mensen dat zij zelfmoord egoïstisch vinden. Is dit ook echt zo en hoe denk ik hier eigenlijk zelf over?

Aanrijding met een persoon..
Omdat het zorgwekkend vaak gebeurt, verbaast het mij niet meer op het moment dat mijn trein vertraagd is of er in ieder geval van alles ontregeld is bij de NS omdat er – zo noemen ze dat – een aanrijding is geweest met een persoon. Inmiddels weet iedereen wat daar in de meeste gevallen mee bedoeld wordt. Op zulke momenten zie ik overal om mij heen zuchtende mensen die klagen over een vergadering die zij zullen missen of dat ze niet op tijd bij hun afspraak kunnen zijn. Mensen kijken constant op hun horloge en lopen driftig heen en weer. Bij het loket van de NS staat een lange rij met mensen die informatie willen over hoelang het gaat duren en hoe zij moeten omreizen. Tegelijkertijd baal ik er ook behoorlijk van om dezelfde redenen, maar al snel besef ik wat er echt gebeurd is.

Bron

Ik denk aan de familie van deze persoon, aan de momenten die er aan vooraf zijn gegaan. De wanhoop, het verdriet, dat diegene geen andere uitweg zag dan zichzelf van het leven te beroven. Ik vind het verschrikkelijk en word er verdrietig van. Helaas heb ik zelf mensen in mijn omgeving gehad die zelfmoord hebben gepleegd of een poging hebben gedaan en mede daarom komt het nu zo dichtbij. Op de achtergrond hoor ik mensen uitspraken doen als: “zo egoïstisch, hij/zij denkt alleen maar aan zichzelf. De machinist heeft een trauma voor de rest van zijn leven.” en “had hij/zij geen andere manier kunnen kiezen?”, “als je niet meer wil leven dan moet je daar anderen niet mee lastig vallen, wij kunnen daardoor onze hele planning omgooien”.

Ergens begrijp ik deze uitspraken wel, maar dat betekent niet dat ik het er mee eens ben. Ik vind het vaak heel ondoordachte opmerkingen en ook oppervlakkig. Het doet me pijn om deze opmerkingen te horen, ondanks dat ik ook baal van de vertragingen en het omschakelen. Maar als ik dan denk aan die ouders, de andere betrokkenen en aan hoe vreselijk deze persoon zich gevoeld moet hebben, doet de rest er eigenlijk niet meer zo toe. Er zijn veel mensen die het egoïstisch vinden. Niet alleen de manier waarop iemand uit het leven stapt, maar het kiezen voor zelfmoord.

“Zelfmoord is egoïstisch”
Ondanks dat veel mensen niet weten hoe het is om je zo ongelukkig en machteloos te voelen dat gedachten aan zelfmoord door je hoofd schieten, hebben velen er dus wel een mening over. Zelfmoord wordt door veel mensen als egoïstisch gezien. Ik herinner mij nog dat toen ik op de basisschool zat, een juffrouw zelfmoord had gepleegd. Haar man en zoontje hebben haar toen gevonden. Ik kon niet begrijpen waarom iemand zoiets zou doen en dat zij haar familie en met name haar zoontje in de steek liet. Haar zoontje moest nu opgroeien zonder moeder en dat is toch het ergste wat er is? Ik kon het niet begrijpen en ik vond het ook egoïstisch. Maar ik was een kind.

Zelfmoord als egoïstisch zien vind ik lastig, maar ik snap wel wat er mee bedoeld wordt. Ergens is het een egoïstische keuze als je het alleen baseert op jezelf en daarbij geen rekening houdt met de omgeving. Alleen kun je bij zelfmoord over egoïsme praten? Zelf denk ik dat je, wanneer je zelfmoord wilt plegen, dusdanig in jezelf gekeerd bent dat de buitenwereld er niet meer zo toe doet. Dat betekent niet dat je er niks om geeft of dat je het niet erg voor hen zou vinden om zonder jou te moeten leven. Het betekent denk ik wel dat je het niet meer overziet en dat je het als enige uitweg ziet. Dat je misschien al alles hebt geprobeerd of dat in ieder geval denkt en dat je geen mogelijkheden meer ziet om de situatie te verbeteren. Dat je geen vertrouwen meer hebt in dat er in de toekomst nog iets gaat veranderen. In sommige gevallen denken deze mensen ook dat anderen beter af zijn zonder hen. In zo’n geval wordt ook gedacht aan de omgeving alleen heeft deze persoon misschien een vertekend beeld van de werkelijkheid.


Bron

Leg je daarnaast niet een bepaalde vorm van ‘schuld’ bij iemand als je de conclusie trekt dat zelfmoord egoïstisch is? Ik denk dat er in veel gevallen geen sprake is van schuld, omdat iemand zo in problemen verzeild is geraakt en niet meer weet wat hij/zij anders zou moeten doen. Dat het voor hem/haar de enige manier is om een einde te maken aan de pijn die ervaren wordt. Is het dan wel eerlijk om te praten over egoïsme? Is het eerlijk om te zeggen dat iemand egoïstisch is omdat diegene zich voelt zoals hij/zij zich voelt?

Zelfmoord is een definitieve oplossing voor een tijdelijk probleem
Al een aantal jaar doe ik vrijwilligerswerk bij Sensoor en hier spreek ik ook regelmatig mensen die suïcidale gedachten hebben. Ik vind het vreselijk om deze verhalen te horen, maar tegelijkertijd ben ik ook dankbaar dat ze dit met mij willen delen en vind ik het goed dat ze er over praten. Dat het fenomeen überhaupt bestaat en dat veel mensen hier mee te maken hebben op welke manier dan ook vind ik zorgwekkend. Iedereen heeft recht op een fijn leven en iedereen maakt moeilijke perioden mee en moet dingen doorstaan en verwerken. Het feit is alleen dat dit voor sommige mensen zo zwaar is, dat zij in staat zijn en/of overwegen om zelfmoord te plegen. Zelfmoord wordt als oplossing gezien en dat is het ook, maar het is wel een definitieve oplossing voor een (vaak) tijdelijk probleem.

Ik heb ook genoeg mensen gesproken die een zelfmoordpoging hebben gedaan en achteraf (soms pas na een hele tijd) heel blij zijn dat het niet is gelukt. Dat ze nu een leven leiden waarvan ze nooit dachten dat het kon. Mensen die uiteindelijk wel de hulp konden krijgen waarvoor zij eerder niet in aanmerking kwamen. Mensen die relaties hebben hersteld die eerder verstoord waren. Mensen die allerlei mogelijkheden kregen en er achter kwamen wat geluk is en die leerden om op een andere manier met tegenslagen om te gaan.

Toen ik mijn moeder verloor, heb ik gehoopt dat de wereld zou vergaan omdat ik er van overtuigd was dat ik dit nooit kon verwerken en niet met dit verdriet zou kunnen leven. Ik heb ingezien dat ik niet altijd gelijk heb, dat dingen ‘over’ kunnen gaan, dat je kan leren omgaan en kan leren leven met dingen waarvan je nooit verwacht had dat je het kon. Ik heb geleerd dat tijd wonden kan helen en sommige problemen ook kan oplossen. Dat hard werken en geloven in jezelf ervoor kan zorgen dat het beter wordt. Misschien niet direct en misschien niet op de manier waarop jij het het liefste wilt, maar het kan. Ook jij kunt dingen die je zelf nooit voor mogelijk hebt gehouden.

Voor als je aan zelfmoord denkt..
Wanneer je denkt aan zelfmoord, is het belangrijk om hier hulp voor te zoeken. Om te praten over je gevoelens en gedachten en hulp te aanvaarden. Het is een signaal dat het echt niet goed met je gaat en dat het noodzakelijk is om hulp te zoeken. Om te praten over zelfmoord kun je ook terecht bij 113online. Hier bieden zij hulp door middel van telefoon gesprekken, email en chat therapie. Voor verdere diensten en meer informatie kun je terecht op de website. Ook hebben we een blog geschreven voor als je aan zelfmoord denkt. Lees ook eens onze blogs over hoe verder na een zelfmoordpoging, over dat zelfmoord geen optie is en de blog met de titel: “de dood houdt me levend”.

Hoe denk jij hierover? Is zelfmoord egoïstisch?

Redactie

Geschreven door Redactie

Reacties

43 reacties op “Is zelfmoord egoistisch?”

  1. Wat bijzonder dat jij hier nu over schrijft Laura. Ongeveer drie weken geleden heb ik voor mijn studie een essay geschreven met als titel: ‘Zelfdoding: lef of laf?’. Jouw stuk komt aardig overeen met mijn woorden.

    Dank je wel voor het schrijven.

    Liefs

  2. Dit is nog steeds een gevoelig onderwerp voor mij. 1,5 jaar geleden heeft mijn oma zelfmoord gepleegd (geen euthanasie) en dat was gewoon niet nodig geweest als ze wel hulp had gekregen. Mijn oma was eigenlijk al lange tijd depressief, maar als bejaarde werd ze daar door hulpinstanties niet in herkend en moest ze “gewoon een beetje opvrolijken”… Zoals mijn oma zich toen voelde, begrijp ik wel dat ze niet verder wilde, maar het had niet zo bruut gehoeven. :/

  3. Op het moment dat ik zo diep zat en het overwoog, is er tegen me gezegd dat ik egoïstisch ben. Ik zal dit nooit meer vergeten, voelde me zo inbegrepen toen.

  4. Egoïstisch is het laatste woord dat in me op zou komen als ik aan het begrip ‘zelfmoord’ denk. Zou eerder aan radeloos, eenzaam en onbegrepen denken.

  5. Wauw, deze komt even op het juiste moment.
    Ik weet even niet wat zeggen, enkel dat het héél dichtbij komt.

  6. Ik zou zelfmoord niet egoïstisch noemen.
    Mijn psychiater zei in mijn slechtste periode: je leeft een beetje voor jezelf en voor anderen.
    In die zin zullen anderen het wel egoïstisch vinden.
    Je laat een kind/kinderen na, familie evt vrienden.
    zadelt mensen op met het je vinden.
    Ik heb ik die periode wel gedacht ik kan enkel voor mezelf en anderen leven als ik het leven zelf ook leuk vind.
    Depressief niet slapend steeds ziek van alle medicatie en in een voor mij uitzichtloze situatie kon ik het niet leuk vinden.
    Had ik voor euthenasie kunnen kiezen om anderen niet te belasten had ik het gedaan.
    Je leeft ook voor jezelf denk ik niet enkel voor anderen.
    Moet je jezelf opofferen te blijven leven slaap je weken maanden niet ben je jaren depressief en werkt geen middel word je overal ziek van, heb je problemen waar geen eind aan lijkt te komen.
    Ik heb toen een documentaire bekeken “ik laat je gaan”over een jonge vrouw Sanne met ongeveer dezelfde problemen als mij.
    En zag dat (zelf)euthenasie wel degelijk mogelijk was.
    Ik was jaloers/verdrietig waarom ik die mogelijkheden kennelijk niet had.
    Ik ben inmiddels al wat verder in mijn behandeling.
    kijk wat rustiger minder wanhopig tegen het leven aan, maar kan me wel wat
    voorstellen bij de mensen die het doen of gedaan hebben.
    Ik zie ook dat er een verhaal een hoop verdriet en wanhoop achter zit, vermoeidheid misschien ook en uitputting.

    Memari

  7. Toen ik suicidaal was, was ik ervan overtuigd dat ik iedereen er een plezier mee zou doen als ik er niet meer zou zijn. Dat men zou zeggen: “dat had ze veel eerder moeten doen”. Dat had weinig met egoisme te maken dus.

  8. Mensen die zeggen dat suïcide egoïstisch is, zouden is moeten weten hoe enorm zwaar het is om constant een somber, wanhopig, eenzaam en rot gevoel te hebben. Mensen snappen er geen reet van. Ik hoor ook vaak dat er gezegd wordt dat het egoïstisch is voor wat je je nabestaanden aandoet. Nou ten eerste: als je zo diep zit, denk je niet meer aan je omgeving. En ten tweede, als we het dan over egoïstisch hebben: mensen zeggen dat zij niet verder kunnen leven als jij zelfmoord pleegt. Met andere woorden: jij moet blijven leven ( wat je eigenlijk geen leven kan noemen ) met een somber en wanhopig,leeg gevoel. Je moet dus lekker gaan lijden. Volgensmij zijn mensen die zeggen dat ze anders niet verder kunnen leven, nogal egoïstisch.
    Beetje kort door de bocht misschien maar zelfmoord egoïstisch noemen helemaal.
    Mensen die dat zeggen, zijn zelf zo egoïstisch als de pest en weten niet waar ze het over hebben.

  9. Gisteren (dinsdag 21 juni) was er bij rtl late night een interessant gesprek o.a hierover. Een man overleefde zijn zelfmoordpoging, weliswaar zijn benen niet. Toch gaat het een aantal jaren later een stuk beter met hem (dankzij antidepressivia). Over zijn ervaringen heeft hij inmiddels 2 boeken geschreven en hij houdt nu veel lezingen. Hij vertelt zijn verhaal in rtl-latenight en hij zegt mooie dingen (rondom het onderwerp zelfmoord)
    Een aanrader om te kijken – wellicht biedt het steun voor sommige of hoop

  10. Dat is een goede en waardevolle tip Nikki. Het was inderdaad een mooie uitzending maar ook heel verdrietig en heftig vond ik. Voor sommigen kunnen zijn boeken wellicht wat hoop geven.

    Liefs Laura

  11. Aan de ene kant doet het mij wel een soort van pijn als mensen zeggen dat het egoïstisch is, omdat iemand inderdaad dat op zo’n moment als enige oplossing ziet. Maar aan de andere kant vind ik het juist fijn als mensen het niet begrijpen want dat betekend dat ze zich zelf nooit zo gevoeld hebben.

  12. Het klinkt in deze context misschien gek, maar wat een fijne blog! Mijn vriendin (relatie) wilt al een poos zelfmoord plegen en heeft een poging ondernomen. Ze hopt van de ene naar de andere behandeling in de hoop dat het beter gaat worden. Ik wankel nog tussen egoïsme of niet. Het is voor haar het moeilijkste besluit om ermee te stoppen door de nabestaanden. Ik denk hierdoor, waarom blijf je dan niet als het makkelijker is? Waarom schuif je het op ons bord als het moeilijker is dan blijven leven? En soms begrijp ik dat ze niet meer verder kan. Is het misschien mogelijk om een blog te schrijven over omstanders over zelfmoord/verlies? Misschien kijk ik erover heen hoor! Er zijn wel veel blogs voor omstanders over depressie, maar als het mogelijk is zou ik het heel fijn vinden om het eens vanuit een specifieker perspectief te bekijken. Het was in ieder geval een fijne en helpende blog, dankjewel!

    1. ik heb zelf ook wel eens suïcide gedachtes en wat mij tegen houd is dat ik denk aan het verdriet dat andere krijgen als ik er niet zou zijn want voor iedereen die dat heeft er is altijd iemand die je zal missen en van je houd en ik denk denk bij je vraag : Waarom blijf je dan niet als het makkelijker is?” ik zit nu bv ook in een dip en ik denk dat die keuzen juist zo moeilijk is omdat je niemand verdriet wil laten hebben zoals je dat zelf hebt bang dat andere zich het zelfde gaan voelen zoals ik bv. nu doe..en bij die vraag van op het bord schuiven. ik zit daar nu bv ook mee het is waarschijnlijk gewoon dat je andere mensen geen verdriet wilt doen maar het idee hebt dat je er zelf juist minder van wordt. zelf heb ik deze gedachtes omdat er iemand best lang terug is overleden maar ik me niet uitte waardoor mijn gevoelens steeds ophoopte. ik ben best jong en weinig levenservaring maar ik hoop dat je antwoord op je vragen hebt en ik wens jullie veel sterkte ik weet zeker dat er nog ergens een lichtpuntje zal gaan schijnen

  13. Ik vind het ook zo kortzichtig als mensen het egoïstisch noemen. Die begrijpen blijkbaar niet dat je het gevoel kan hebben dat je leven zo uitzichtloos is. Je kan niet eens meer een andere uitweg bedenken op dat moment, laat staan dat je nog kan bedenken hoe het voor anderen zal zijn. Ik vond de uitzending van Lage night van gisteren ook wel erg indrukwekkend, mooi om te zien dat die man toch na zijn “mislukte” zelfmoordpoging een andere oplossing heeft gevonden voor zijn problemen, en nu een zinvol beter leven heeft.

  14. Ooh dan heb ik er inderdaad overheen gekeken, dankjewel Laura! 🙂

  15. Ik wil nu echt niet allemaal haters krijgen ofzo maar persoonlijk lijkt het mij juist goed om zelfmoord ëgoistisch te noemen. Want juist doordat zelfmoord ëgoistisch werd genoemd, heb ik geen zelfmoord gepleegd. Ik wou echt niet worden herrinnerd als een ëgoistisch persoon. En nu ben ik heel blij dat ik er nog ben!

  16. Deze blog komt precies op het goede moment. Vandaag werd een leraar van mij heel chagrijnig over mensen die voor de trein springen en noemde het ook egoïstisch. Hij vond dat ze maar een andere manier moesten kiezen zonder anderen ermee lastig te vallen. Ik durfde er niet iets tegen te zeggen maar ik was heel boos. Iemand anders zei wel dat je daar echt niet over nadenkt als je zelfmoord pleegt en dat je niet bewust anderen ermee lastig valt, maar hij was het er niet mee eens. Sommige mensen zullen gewoon nooit begrijpen hoe het voelt als je aan zelfmoord denkt, misschien maar goed ook.

  17. Dit doet me denken aan een mooie quote die ik laatst las:

    Suïcide doesn’t end the pain, it just passes it on to someone else.. (je nabestaanden dus)

  18. Wauw, wat heb je deze blog met veel respect geschreven zeg! Precies hoe ik erover denk. 🙂

  19. Goede blog Laura. Bijzonder dat je ons ook meeneemt in je eigen ervaringen.

  20. Ik vind zelfmoord niet egoïstisch. Natuurlijk zal het voor de nabestaanden zee zwaar zijn. Maar als ik eerlijk ben, zie ik het net als andere ernstige dodelijke ziektes. Het is niet dat je er de controle over hebt, of kan zeggen, he doe nou maar niet.
    Ik vind het heel erg als iemand zich zó erg voelt, zoveel pijn ervaart, dat hij/zij aan zelfmoord denkt. Daar is niets egoistisch aan. Ik vind het enkel egoïstisch als mensen een schuldgevoel aanpraten aan iemand die een zelfmoordpoging heeft gedaan.

  21. Ik vind het wel lastig dat het door sommige mensen inderdaad als egoïstisch wordt gezien. Mijn ethiek docent zegt vaak dat mensen ‘in het leven worden geworpen’ en zo is het ook – niemand maakt een keuze om wel of niet geboren te worden. Die keuze wordt gemaakt door de ouders en als je ze er naar vraagt, was de reden om kinderen te nemen vaak omdat zij dat graag wilden, het hun gezellig leek, zij hun leven door wilden geven o.i.d. Vaker is die keuze naar mijn idee in het belang van / een wens van de ouders en niet in het belang van het dan nog ongeboren of zelfs nog niet bestaande kind.

    Om dan te zeggen dat iemand die vervolgens niet meer wil leven en zelfmoord pleegt egoïstisch is, vind ik heel erg. Je zou andersom ook kunnen stellen dat het egoïstisch is om van een ander te verlangen dat hij of zij blijft leven, puur omdat je zelf niet wilt leven met het gemis, of geen zin hebt om vertraging te hebben in het OV.

  22. Een vriendin van mij heeft na 2 jaar navraag gedaan om euthanasie, niet gekregen. Ze was terminaal, en heeft na een half jaar ziekenhuis. Twee dagen nadat ze thuis was zelfmoord gepleegd. Ze was op, geen perspectief. Ik vind het moedig van haar, ze had te veel geleden. Maar dat neemt niet weg dat ik haar mis. Dat ik het liever niet gezien had. Ik had haar een waardig dood gegunt, maar de regels hielden dat tegen. Dit heeft dus niks met egoïsme te maken, maar met perspectief in het leven.

    Ik vind dat iedereen zelf recht heeft om dat te doen, een pil van drilon mag wat mij betreft ook komen.mits het uit 2 pillen bestaat zodat de persoon er 2 keer voor na de apotheek moet, zodat je weet dat iemand er goed over nagedacht heeft.

  23. Ik vind het een mooi stukje om te lezen, ik herken goed wat erin geschreven staat.

    Zelfmoord egoïstisch, ik vind het lastig om het zo te stellen.
    Zelf loop ik al meerdere jaren met het idee en gevoel dat ik er niet hoor te zijn en er ook niet wil zijn.
    Sommige periodes kan ik deze gedachtes en gevoelens net wat beter aan, maar andere periodes kost het me heel veel moeite om mij de dag door te slepen zonder continu aan de dood te denken.
    Mijn belangrijkste naasten weten dit en het is inmiddels ook een goed besproken onderwerp. Tevens is het een onderwerp waarover we afspraken hebben gemaakt, namelijk dat als het eenmaal zo ver is, dat ze dit weten zodat ze erbij kunnen zijn.
    Maar nu terugkomend op de kwestie of het egoïstisch is… Is het dan ook niet egoïstisch om te verlangen dat iemand met een doodswens blijft leven omdat jij als naaste/kennis/etc dit om wat voor reden dan wenst? Oftewel, dat iemand lijdt en zichzelf door het leven moet slepen voor jouw welzijn? Dat vind ik namelijk dan weer egoïstisch…

  24. Helemaal eens met de ethiek docent van Esther. Je wordt door egoïsme geboren. En egoïsme is niet altijd slecht. Maar als je eenmaal geboren bent moet je er zelf wat van proberen te maken.
    Voor veel mensen kan het een tijdelijk probleem zijn. Maar ik vind het te kort door de bocht van je om te stellen dat het een definitieve oplossing voor een tijdelijk probleem is. Wanneer je een chronische aandoening hebt, wat ook psychisch kan zijn, kan je toekomst er zo ondragelijk uitzien dat voor jou zelfmoord (of als dit mogelijk is euthanasie) de beste oplossing is. Het heeft niks met egoïsme te maken, maar met uit je lijden verlost worden.

  25. Ja, dat is egoïstisch. Maar volkomen te begrijpen, je bent depressief (vaak tenminste), dus ben je het zat. Het is egoïstisch om mensen achter te laten die van je houden, maar soms heb je het besef niet eens dat er mensen van je houden, en zo wel, dat is je eigen leven naar eigen mening erger en reden om dood te gaan dan reden om te blijven leven.

    Ik snap beide kanten.

  26. Ik vind het ook niet egoïstisch . Vind dat zo een naar woord.
    Mijn psycholoog zei ook ‘dat klinkt wel als egoïstisch, omdat je dan alleen voor je zelf kiest en niet denkt aan je nichtje en familie’ Deze reactie heeft me zo naar d’r toe laten staren waarvan k alleen maar dacht ‘ik denk ‘alleen’ maar aan me zelf?’ Ik denk nooit aan me zelf.. Ik doe alles voor een ander. Ik leef zelfs voor een ander. De gevoelens die k heb, zijn zo niet te begrijpen… Waardoor ik steeds minder erover ben gaan praten. Terwijl het er nog wel is duidelijk. Maar doordat ook zij zei ‘dat ik dan alleen aan me zelf dacht’ vond k heel naar om
    Te horen…

  27. Wanneer het leven zo veel pijn doet dat je niet meer vanuit het leven denkt maar vanuit de dood.
    Het moet dan toch mogelijk zijn om omringd door familie en vrienden te overlijden door de pil van drion of iets dergelijks, in plaats van volkomen onverwacht onderaan een flatgebouw te liggen? Nee misschien klopt de doodswens niet of is het egoïstisch, maar moet het dan nog egoïstischer gemaakt worden door de humane wegen om dood te gaan af te sluiten?

    Een film die erg mooi was over dit onderwerp was Miele. Honing in het italiaans. Een jonge vrouw brengt illegaal dodelijke medicijnen naar terminaal zieke mensen, tot er een man is die niet ziek is maar wdl dood wil. En hoe die twee met elkaar omgaan.

  28. Ook denk ik, is zelfdoding waar je bewust over hebt nagedacht bij bijvoorbeeld een terminale ziekte maar geen euthanasie wil/krijgt dan egoïstisch, of euthanasie?
    Waar trek je de grens van wat egoïstisch is of niet?
    Ik blijf erbij dat ik geen enkele manier van sterven egoïstisch kan vinden. Niemand gaat voor de grap dood. Dat is alleen als iemand lijdt, of dit nu lichamelijk, psychisch of allebei is.
    Het is egoïsme als je je als nabestaande je aan iemand vast wilt blijven klampen omdat je vindt dat diegene nog wel had door kunnen gaan, voor jou.

  29. Ik vind het wel egoïstisch, maar dat betekent niet dat ik het niet erg vind..
    Zoals hierboven al is gezegd vinden veel mensen het egoïstisch omdat hun planning verkeerd loopt, maar zou dat niet zo moeten zijn omdat er zoveel verdriet omheen zit, voor de persoon zelf als voor de familie als voor jezelf (als je het hoort). Ik wordt altijd zo geraakt als iemand zichzelf heeft omgebracht, en ik weet dat ik daar niet de enige in ben. Als je nagaat hoeveel mensen (naast familie en vrienden) emotioneel in de put komen door een zelfdoding vind ik het dus wel egoïstisch.
    Maar wat ik ook egoïstisch vind is dat mensen alleen maar geïrriteerd raken door een treinaanrijding, alsof hun dagschema belangrijker is dan iemands leven.

  30. Egoïstisch vind ik het niet, maar wel heel erg zonde.Er is licht.
    Ik heb ook hele moeilijke periodes gehad, met veel pijn, zowel lichamelijk als psychisch, waarin iedereen mij als het ware had opgegeven en alles deuren gesloten leken.Ik kan het best begrijpen als iemand ten einde raad is en erg lijdt, maar om nu te denken dat het dan ook NOOIT beter kan worden, dat heb je zelf niet in de hand, er kan van alles gebeuren ,waardoor je het leven, en jezelf anders gaat zien.Zelf hoopte ik er op al wist ik niet hoe en wat, maar ik vertrouwde er op dat het beter zou worden en ik gaf niet op en het IS anders geworden.
    Ik vind het heel erg dat zo veel mensen met een doodswens rondlopen.Het leven kan zwaar zijn, maar iemand zei mij ooit
    dat als je heel ongelukkig bent , dan zal je ook heel gelukkig worden.Het is het yin en yang ,ook in je leven.Hij had gelijk.
    Blijf niet alleen met je gedachtes, maar zoek hulp, het leven heeft altijd zin.

  31. Ik vind van wel, maar hecht eigenlijk geen negatieve connotatie aan egoïstisch. Mensen die zeggen dat het egoïstisch is zijn naar mijn mening bovendien ook egoïstisch, want zij willen dat iemand het niet doet, omdat ze er dan zelf last van ondervinden.

    Moet wel zeggen dat ik eigenlijk niet denk dat sommige problemen tijdelijk zijn.. Maar echt voor altijd. Waarmee ik zelfmoord niet goed wil praten, want ja het doet echt enorm veel pijn als iemand die keuze maakt en jij moet er wel mee door in het leven.. Inclusief al die gevoelens.. Dus ik heb 1000x liever niet dat iemand het doet. Maar ik kan het ook wel begrijpen.. Helaas

  32. Egoïstisch niet… misschien meer egocentrisch door ziekte, lijden en geen uitweg meer zien.
    Blijft wel verschrikkelijk ook voor de mensen er omheen.

  33. Vanuit welk standpunt je dit item ook bekijkt…Het blijft oordelen… Waar blijft het respect/begripvol zijn voor iemand anders zijn keuze in het leven? Wie bepaald wat ernstig en uitzichtloos is? Wie zegt dat het gaat om situatie gebonden feiten? Iemand met zelfmoordgedachten, wel of niet erin geslaagd is…. Is nog altijd intelligent genoeg om over eigen handelen te beslissen en weet heus wel wat te doen indien dat mogelijk is hoor. Het is geen onkunde om zichzelf te helpen, soms wel een onvermogen. Het is en blijft een (weldoordachte) keuze!

  34. Egoïstisch vind ik het sowieso niet, eerder andersom; ik vind het egoïstisch dit egoïstisch te noemen. Wie ben jij om te bepalen of een ander ¨moet¨ leven of niet?

    Maar helaas zijn er genoeg mensen die zo denken. En inderdaad, sommige mensen hebben suicidale gedachten, maar nog niet alle behandelingen aangegaan… Misschien zouden ze, op lange termijn, wel kunnen genezen. Maar wat als iemand die weg te zwaar vindt? Wat als iemand niet meer WIL blijven proberen, maar zo moe is dat hij/zij niet meer zo door kan gaan? Mogen anderen voor je bepalen wat ¨uitbehandeld¨ inhoudt?

    Ja dus… officieel wel. Persoonlijk vind ik DAT dus egoïstisch, om weer terug op die term te komen. Waarom zou je voor iemand anders mogen besluiten dat hij/zij verder MOET leven, maar niet mogen besluiten zelf niet meer te leven… Wiens leven is het?

    Nouja, misschien ben ik ook wel iemand die er te veel mee te maken heeft gehad, uit eigen ervaring dus. In het verleden heb ik meerdere pogingen gedaan. Ik was 16 en overzag het niet, dat ze mij toen tegen mezelf beschermden snap ik.
    Wat ik alleen niet snap is wanneer iemand ¨wilsbekwaam¨ is en langere tijd een doodswens uit, een verzoek tot euthanasie afgewezen wordt en er dus nog maar één optie voor diegene overblijft; zelfmoord… Ik denk persoonlijk dat er een hele hoop leed bespaard zou worden als iedereen de wensen van een ander respecteert… of je het zelf nu gegrond vindt of niet. Iemand anders voelt niet wat ik voel, ziet niet wat ik voel, droomt niet wat ik droom.

    *trigger warning*
    Nu is bij mij die doodswens op mijn 16e nooit overgegaan, ik ben nu 22. Inmiddels heb ik wel alle behandelingen gehad, alle medicatie geprobeerd, en ben ik (itt 6 jaar geleden) wél wilsbekwaam. Maar ik smeek nu al 4 jaar om euthanasie. ¨Gelukkig¨ wordt er nu voor het eerst wel geluisterd, en heb ik toch ¨groen licht¨ gekregen, ondanks mijn leeftijd, maar ik zou héél goed begrijpen dat een ander die 4 jaar niet had volgehouden… en ja dan blijft er nog maar een ding over…

    Ik vind het jammer dat ¨zelfmoord¨ nog steeds zo gezien wordt… En ja, natuurlijk zijn er mensen die zo in de war zijn, of jong zijn of wat dan ook dat ze eigenlijk niet voor zichzelf kunnen instaan. Maar over die mensen heb ik het niet. Ik heb het over de mensen die, net als ik, al 6 jaar een doodswens hebben en daar 6 jaar volledig in genegeerd worden…

    ….¨want het is egoïstisch¨…..

  35. Wat ik trouwens nog wil toevoegen; (jeetje, ik bijna een eigen blog gaan schrijven haha)

    Ik vind het jammer dat het zo’n taboe onderwerp is. Als iedereen er meer open voor stond zouden mensen met dit soort gedachten het kunnen bespreken, ipv bij voorbaat al te weten een ¨iedereen kan genezen¨ te horen te krijgen. Als deze mensen tóch echt dit besluit nemen.. moet dat dan op een verschrikkelijke, pijnlijke en eenzame manier? Mogen die mensen niet inslapen op een menswaardige manier, met dierbaren naast ze, of ze dit besluit nu wel of niet begrijpen of kunnen invoelen….?

  36. Er zijn geen problemen er zijn mensen die ze maken die problemen en waarom het zal me een raadsel blijven.

    1. Ga alsjeblieft niet oordelen op hoe mensen zich voelen want khebe me zelf zo gevoeld
      Kben vroeger veel gepest en dat heeft me zoveel pijn gedaan dat ik het niet meer wist
      En als er zo iemand naar je toe help hem dan en ga hem niet nog Rotter laten voelen door te zeggen dat het hun eigen schuld is

  37. Kijk mensen vinden het egoïstisch en dat kan maar als je dan denkt waarom denken die mensen niet aan hun omgeving
    Sommige mensen hebben ook het gevoel dat niemand van hun houd dus dan kunnen ze niet aan andere mensen denken

  38. Wat kan leiden tot suïcide is een veelheid aan factoren, en meer complex dan het te vangen in een beladen woord als egoïsme! Waarschijnlijk is er een passender woord dat iets van de lading kan dekken!

  39. Mensen oordelen zo verschrikkelijk. Willen ze misschien even een week in mijn schoenen staan? Dan stoppen ze wel met oordelen. En opmerkingen maken ..lief bedoeld? Nee, schuld aanpraten dat is het. Alleen dan met een steek onderwater.

  40. Ik ben chronisch ziek, meerdere ziektes, ik lijd iedere dag immense pijnen die ik nauwelijks dragen kan. De enige reden waarom ik er nog ben zijn mijn man, kinderen en geliefden. Dat is een enorm goede reden, toch? Ik denk van wel. Maar de gedachte om 80 jaar oud te worden met deze dagelijkse fysieke Immense pijn, man o man. Ik wou dat ik er tussenuit kon knijpen zonder schuldgevoel. Ik ben bang mijn geliefden pijn te doen en ik ben bang om gestraft te worden op een of andere manier, als ik een einde maak aan mijn fysieke bestaan. Ik sta letterlijk doodsangsten uit. Wat moet ik nu.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *