Als je last hebt van eetbuien dan wil je waarschijnlijk zo snel mogelijk antwoord op de vraag: ”hoe kom ik van mijn eetbuien af?” Toen ik eetbuien had, wilde ik dat in ieder geval. Toch was er ook een andere kant, een kant die iets had aan de eetbuien en die de eetbuien niet kwijt wilde. Natuurlijk wilde ik er vanaf, maar er zaten ook kleine voordelen aan en daar wilde ik net niet vanaf. Dit voelde tegenstrijdig, want als ik wilde herstellen, dan moest ik er voor mijn gevoel ook voor 100 procent voor gaan.
De eetbuien waren echter nu eenmaal niet alleen maar naar, ze gaven me ook tijdelijk rust en het was een relatief makkelijke manier om met emoties om te gaan. Als ik me rot voelde, dan hoefde ik enkel naar de supermarkt te gaan, een voorraad eten in te slaan en mezelf een avond op te sluiten in mijn kamer. Dat was mijn manier van omgaan met nare gevoelens. Ik hoefde nergens over te praten en ik hoefde die emoties eigenlijk niet te voelen. Ik at ze weg en kotste ze uit. Letterlijk, jarenlang. Natuurlijk was dit niet de goede manier maar het was wel mijn manier en soms was het fijn.
Toen ik bewust tegen die eetbuidrang in moest gaan en dat uit moest gaan zitten, merkte ik pas hoe verdovend die eetbuien altijd hadden gewerkt en hoe rot ik me kon voelen zonder. Soms wilde ik zo graag een eetbui, niet alleen om het eten maar ook gewoon om even niks meer te voelen en even niet meer aan alle nare dingen van die dag te hoeven denken. Dit dan niet meer ‘’mogen” in het kader van herstel was niet altijd leuk. Ik wist dat het voor een goed doel was en ik wilde uiteindelijk ook wel van die eetbuien af, maar op dat moment was het geregeld ook zwaar.
Ook op andere vlakken kon ik mijn eetbuien weleens missen. Toen ik die dagelijkse eetbuien had, kon ik vrijwel dagelijks eten wat ik wilde. Ik at soms dagenlang achter elkaar iedere dag chocola, chips, koek en ander dingen. Als ik een koekje at, dan at ik direct het hele pak en waarschijnlijk ook wel twee of drie. Ik wist wel dat dat niet goed voor me was, maar het maakte toen niet uit: ik had die eetbuien en ik compenseerde het uiteindelijk wel weer. Tijdens mijn herstel kwam hier verandering in.
Ik begon met het volgen van een eetlijst waarbij er ook prima ruimte was voor koekjes en chocolade, maar geen pak meer per dag. De realiteit is nu eenmaal dat iedere dag een pak koek eten niet heel gezond is. Soms vond ik het hierdoor bijna jammer dat ik geen eetbuien meer had: ik mocht niet meer losgaan met eten en moest het nu bij twee koekjes bij de koffie of een schaaltje chips bij de film houden. Dit betekent overigens niet dat het slecht is om een keer een pak koek of zak chips leeg te eten. Later leerde ik dat ook dat weleens kan, maar niet meer in de frequentie zoals ik het deed en vooral niet met die achterliggende redenen.
Ik vond mijn nieuwe eetpatroon geregeld saai en voelde me hierdoor niet altijd gemotiveerd om het te volgen. Als ik ‘s ochtends wakker werd bedacht ik me vaak wat ik allemaal zou willen eten die dag. Als ik dan keek naar mijn eetlijst en een eenvoudig ontbijt zag en tussendoor een paar blokjes chocolade, dan had ik daar geen zin in. Het was alles of niets. Ik snapte niet hoe anderen onbezorgd met eten om konden gaan terwijl het bij mij het ene of het andere uiterste leek te zijn.
Het volgen van dit nieuwe eetpatroon was wel nodig om op een rigoreuze manier verandering in mijn leven aan te brengen en een gezonde relatie met eten op te bouwen. Die eetbuien miste ik regelmatig, maar tegelijkertijd probeerde ik in therapie te bekijken wat het niet hebben van eetbuien me allemaal opleverde: ik spaarde heel veel geld uit, kreeg structuur in mijn leven en ik kreeg rust in mijn lichaam. Door de eetbuien voelde mijn lichaam continu uitgeput en had ik nergens energie voor. Dit veranderde door een regelmatiger en vooral ook gezonder eetpatroon.
Ook maakte het hebben van geen eetbuien me uiteindelijk minder somber. Natuurlijk was het lastig dat er ineens allerlei gevoelens en spanningen omhoog kwamen waar ik mee om moest leren gaan, maar het continu hebben van een gevoel van falen als gevolg van de eetbuien, het lamlendige gevoel in mijn lichaam en het gebrek aan energie maakte mijn stemming nog een stuk somberder. De momenten dat ik mijn eetbuien miste, hielp het mij om te bedenken wat het allemaal kostte, en dat woog niet op tegen de relatief kleine voordelen van eetbuien. Ik hoop dat het jou ook lukt om je dit te bedenken op momenten dat je het moeilijk hebt.
Geef een reactie