De meeste mensen die last hebben van eetbuien, willen hier zo snel mogelijk vanaf. Ik weet uit ervaring dat dat een behoorlijke strijd is. Iedere dag vechten tegen eetbuidrang en tegen de spanning die dit met zich meebrengt, vraagt heel wat van je. In de praktijk blijkt dan ook dat het niet zo makkelijk is om ”gewoon” even te stoppen met eetbuien. Eetbuien hebben voor veel mensen immers ook een functie. Ondanks de narigheid, levert het ook iets op. Het zorgt ervoor dat je even kunt ontladen als je je erg gespannen voelt, het biedt tijdelijk wat troost bij sombere gevoelens of het is een moment waarop je jezelf eindelijk toestaat dingen te eten die je normaal niet mag. Even de knop om zetten gaat dan niet zomaar.
Het is daarom belangrijk om te kijken naar tussenstappen. Natuurlijk wil iedereen uiteindelijk van eetbuien af, maar kleine stappen op weg daar naartoe zijn ook al belangrijk en heel goed. Een eerste stap kan bijvoorbeeld het plannen van eetbuien zijn. Dit klinkt wellicht wat gek, want waarom zou je juist heel bewust een eetbui plannen terwijl je daar vanaf vanaf? In deze blog leg ik er wat over uit, deel ik mijn ervaringen en vertel ik je het een en ander over de voor- en nadelen hiervan.
Als je eetbuien lange tijd als copingmechanisme hebt gebruikt, dan is het logisch dat je daar niet zomaar even iets voor in de plaats kunt zetten. Eetbuien leveren in dat geval immers te veel op. Ook kan het stoppen met eetbuien heel veel spanning met zich meebrengen. Je bent zo gewend om eetbuien te hebben, zelfs lichamelijk kun je heftig reageren als dit ineens verandert. Een tijdelijke oplossing is daarom bewust een eetbui plannen. Dit kun je bijvoorbeeld één keer per week doen, afhankelijk van hoeveel eetbuien je nu hebt. Heb je nu meerdere eetbuien per dag, dan is het verstandig om dat eerst wat af te bouwen en te kijken naar wat nu haalbaar is. Dan zijn twee geplande eetbuien per week bijvoorbeeld ook al behoorlijk goed.
Er zitten veel voordelen aan het plannen en bewust houden van een eetbui. Ik heb dit een tijd gedaan en merkte toen dat ik beter de drang op moeilijke momenten uit kon zitten, omdat ik wist dat ik op een bepaald moment in de week, voor mij was dat een specifieke avond, weer ”los mocht gaan”. Bij erge eetbuidrang was dat dus een geruststellende gedachte. Eerder lukte het me niet om voor langere tijd eetbuivrij te blijven omdat de spanning uiteindelijk altijd te hoog opliep en ik niet wist hoe ik dit kwijt moest. In je hoofd hebben dat er een moment is waarop je weer even je ding mag doen, is dan best fijn.
Daarnaast lukte het me uiteindelijk om juist door die geplande eetbuien, nog minder eetbuien te hebben. De drang naar een eetbui nam af. Dat was een vreemde gewaarwording en iets wat ik totaal niet had verwacht. Dit heeft denk ik te maken met het feit dat het dan ineens mag, terwijl je normaal gesproken altijd toegeeft aan iets waar je heel erg naar verlangt maar wat eigenlijk niet ok is. Dit zorgt voor adrenaline, ontlading en roept allerlei gevoelens op.
Eigenlijk is dat net als met een klein kind: als je zegt dat iets niet mag, dan wil het kind juist datgene graag doen. Als je er niet zo’n punt van maakt, dan is het echter ook niet zo interessant. Dit merkte ik toen ook. Hele dagen kon ik nadenken over wat ik allemaal zou gaan eten tijdens die eetbui en als het dan eenmaal zo ver was, merkte ik dat ik er eigenlijk helemaal niet zo’n zin in had. Ik mocht het doen, van mezelf en van mijn therapeut, maar ik wilde het niet meer en dat is wat je uiteindelijk wil bereiken. Hierdoor lukte het me om voor een behoorlijk lange tijd geen eetbuien meer te hebben.
Toch zaten er ook nadelen verbonden aan het plannen van die eetbuien. Hoewel ik door een eetbui te plannen minder eetbuien had, waren ze nog steeds aanwezig en speelden ze een behoorlijk grote rol in mijn leven. Hoewel ik maar één keer per week een eetbui mocht hebben, dacht ik er dagelijks aan en bouwde er zich continu een bepaalde spanning in me op, die er pas uitkwam als ik een eetbui had. Je kunt je afvragen of dat de juiste manier is om verandering aan te brengen als je zo’n hardnekkige eetstoornis hebt.
Daarnaast merkte ik in die periode dat ook mijn lijf erg van slag was. Als ik een aantal dagen redelijk normaal at, voelde ik me lichamelijk wat beter. Ik was niet telkens misselijk en had niet per se heel veel buikpijn en kon bijvoorbeeld beter slapen. Toch kreeg mijn lichaam iedere week weer een flinke opdonder door middel van een eetbui en, in mijn geval, compenseren. Hierdoor was ik naderhand altijd weer van slag en duurde het weer voordat ik weer in een normaal ritme kon komen. Als me dit eenmaal gelukt was en ik me net weer iets beter voelde, kwam alweer de volgende eetbui. Hierdoor kwam ik dus nooit echt uit die negatieve spiraal en voelde ik me lichamelijk vaak behoorlijk slecht.
Enerzijds leverde het bewust plannen van eetbuien dus best positieve dingen op, anderzijds vroeg het ook veel van me en voelde ik me er niet veel beter van. Ik heb dit best een tijd gedaan, maar ben er uiteindelijk ook meegestopt. Dit was op het moment waarop ik intensieve behandeling ging volgen en daar vooral ging werken aan onderliggende problematiek. Mijn eetbuien waren toen niet ineens weg, ze kwamen eerst zelfs nog wat heviger terug, maar ik kreeg hierdoor veel meer inzicht in mijn neiging naar destructief en hoe ik hiermee om kon gaan. Ook leerde ik op andere manieren met spanningen om te gaan waardoor eetbuien uiteindelijk niet meer nodig waren.
Toch kan dit tijdelijk helpen om je een stapje verder te brengen in je weg naar herstel. Ik ben dan ook benieuwd of jij ervaring hebt met het plannen van eetbuien. Laat het gerust weten in de reacties onder deze blog en help elkaar hier ook mee.
Fotografie: Daniel M Viero
Geef een reactie