Waarom heb ik niets leuks in mijn kast hangen? Wat is er mis met die broek? Die jurk zat vorige week nog goed. Ik sta al een kwartier te treuzelen voor mijn kast. Dit topje dan? Met die broek? Alles voelt verkeerd en niets is wat ik zoek. Zelfs het jurkje dat ik vorige zomer móest hebben, kan het niet goed doen. Is er wel iets mis met mijn kleding? Of ben ik het zelf misschien?
Misschien herken je jezelf wel in het boven geschreven stukje. Feitelijk gezien heb je genoeg kleding in je kast, maar toch is er niets dat goed zit. Waar je je echt fijn in voelt. Zeker tijdens mijn eetstoornis, ervoer ik heel veel strijd over. Elke keer was aankleden opnieuw een drama. Soms tot paniekaanvallen aan toe. Gelukkig is dit nu heel anders en heb ik weinig kleding waar ik me niet fijn of mezelf in voel. Dat is natuurlijk een proces geweest en dit proces wil ik graag met je delen. Zodat ook jij hier hopelijk jouw weg in kan vinden.
Nu terugkijkend, kan ik een aantal dingen benoemen waar het destijds spaak liep. Bepaalde punten die, zeker in combinatie, gezorgd hebben voor confronterende en vervelende momenten tijdens het aankleden. In deze blog zal ik deze punten benoemen en hierbij vertellen wat mij heeft geholpen.
Wat kan er spelen?
Je hebt een laag zelfbeeld
Wellicht een voor de hand liggend maar desalniettemin belangrijk punt. Tijdens mijn eetstoornis bereikte de beleving van mijn lichaam een dieptepunt. Ik voelde me per definitie eigenlijk al niet lekker in mijn lichaam, laat staan dat ik dit moest voelen in mijn kleding. Ik ontwikkelde een eetstoornis mede door een laag lichaamsbeeld. De eetstoornis versterkte dit gevoel ironisch genoeg en hierdoor hield ik het eetgestoorde gedrag juist in stand. Ik durf zelfs te beweren dat ik, ten tijden van mijn eetstoornis, me nog nooit zo slecht over mezelf en mijn lichaam heb gevoeld en elke ochtend die confrontatie aangaan, dát lichaam kleden, voelde vaak te hoog gegrepen.
Herken je dit gevoel? Klik dan hier om er meer over te lezen.
Je gaat door een verandering heen
Tijdens mijn eetstoornis (en het herstel hiervan) veranderde er veel. Niet alleen lichamelijk gezien, maar vooral mentaal gebeurde er veel met me. Dat kan zo zijn weerslag hebben op veel aspecten. Voor mij was het vooral de manier hoe ik me voelde in mijn lichaam. Deels ook door een lichaam dat veranderd, maar ook omdat ik mezelf op een totaal andere manier leerde kennen middels therapie. Veel oude ‘wonden’ lagen ineens open en ik moest een manier vinden om hiermee om te gaan. Nu vind ik het vrij logisch dat de onrust die dit opriep, zorgde voor een algehele rusteloosheid, die weer geprojecteerd werd op alles waar ik me dagelijks mee bezighield.
Meer lezen over veranderen? Dat kan hier.
Je ervaart druk van buitenaf
We hebben er al vaak over geschreven: de invloed van de sociale media. Niet alleen vergeleek ik mezelf met alles wat ik tegenkwam online, ook mijn garderobe moest eraan geloven. Prachtige mensen die op elke foto iets anders aan hebben. Prachtig gestreken, vibrerende kleuren. Tsja, dan kan ik niet meer aankomen met die pluizige trui die ik al twee winters aan heb, toch?
Behoefte aan meer leesvoer over sociale media? Dat vind je hier.
Wat zou je kunnen doen?
Focus op wat je lichaam kán
Voor mij heeft het geholpen om de focus wat te weerleggen. Om niet zozeer te kijken naar wat mijn lichaam ‘mist’ of niet kan, maar naar wat het wél kan. De krachten omarmen, in plaats van de gebreken te vergroten. Dat klinkt een beetje zweverig wellicht en misschien dat het ook niet voelt als een oplossing voor wanneer jij weer in paniek voor je kast staat, maar ik moest echt ervaren dat ik méér ben dan alleen mijn lichaam. Juist omdat ik mijn lichaam onder een vergrootglas had liggen, vergat ik al het andere dat er toe deed. Misschien wel veel belangrijker is. Dit (het weerleggen van die focus) in de praktijk brengen, kan best lastig zijn. Voor mij was het helpend om wat quotes of affirmaties in de buurt van mijn kledingkast of spiegel te hangen. Op die manier hoefde ik tijdens die paniek of het onrustige gevoel, zelf geen gedachtes te bedenken. Ik hoefde ze alleen maar te lezen.
Ruim eens goed op
Misschien dat je Marie Kondō wel kent. Dé opruimgoeroe die uitspraken heeft gedaan als ‘What sparks you joy?’, waar wordt je gelukkig van? Ik vind het soms best lastig om spullen weg te doen. Wat nou als ik het toch nog een keer aan wilt doen? Als ik mezelf betrap op dit soort gedachten, stel ik mezelf de Kondō vraag. Word ik er gelukkig van? Ga ik het wel echt aan doen of ben ik morgen al vergeten wat ik nu weggooi?
Mijn punt is dat het regelmatig opschonen van je kledingkast je wat meer overzicht geeft. Althans, zo ervaar ik het. Ik vind het fijn om in één oogopslag te weten wat mijn opties zijn. Hiernaast merk ik ook dat ik mijn kleding ‘beter behandel’ wanneer ik niet omkom in jurkjes en spijkerbroeken. Less is more, kun je hier misschien dan ook wel bij zeggen.
Investeer in iets dat je wél graag draagt
Tijdens mijn eetstoornis had ik een uitkering. Veel geld om aan kleding te besteden had ik dus niet. Hierdoor kocht ik vooral, puur uit noodzaak, ‘fast fashion’. Ook wel wegwerpkleding genoemd. Kleding die niet al te duur is en, over het algemeen, één (of enkele) seizoenen meegaat. Hierdoor had ik eigenlijk enorm veel kleding, maar de pasvorm was altijd nét niet goed of de kleding ging snel kapot. Na een paar keer dragen was ik er dan ook op uitgekeken of was de stof zo uitgerekt, dat het echt niet meer mooi zat. Nu is dat niet voor iedereen een probleem, maar wanneer je al niet zo lekker in je vel zit, kan dit wel – heel dramatisch – de ‘genadeklap’ zijn.
Ik begon me wat meer te verdiepen in andere kledingwinkels in de buurt. Kleding die wat milieu vriendelijker werd geproduceerd, stoffen van betere kwaliteit en kleding die tijdloos is. Dit zijn, vaak per definitie, duurdere kleding. Ik maakte enkele berekeningen en ik bedacht me dat die tien topjes die kort meegingen en ik me niet prettig in voelde, ook één topje kon zijn. Een topje waar ik me wél prettig en wel mezelf in voelde. Iets dat ik elke dag opnieuw, met plezier, aan kon doen. Ik snap dat dit niet voor iedereen haalbaar is, maar wellicht dat ook vintage stukken of tweedehands kleding een optie kan zijn. Denk aan platforms als Vinted, Marktplaats maar bijvoorbeeld ook de website Afound.
Het hoeft niet perfect
Een ‘perfecte’ garderobe; dat willen we denk ik allemaal. Zeker als je niet zoveel te besteden hebt, is het onrealistisch om van de één op andere dag een vernieuwde garderobe te willen. En dat hoeft ook niet. Jezelf fijn kleden is denk ik belangrijk, maar het is meer van waarde om te onderzoeken wat er precies schuilgaat achter die onrust, dat gevoel dat je ervaart in jouw kleding. Voordat jouw eetstoornis dit aanpakt als ‘trigger‘, wees je er alsjeblieft van bewust dat je je lichaam niet hoeft te veranderen. Evenals je kleding per se. Misschien is het wel een kwestie van mindset. Iets dat je met nieuwe kleding niet 1, 2, 3 oplost.
Hoe denk jij hierover? Herken jij dit en heb jij nog aanvullingen?
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Geef een reactie