Je hebt geen idee

Er is natuurlijk niets menselijkers en niets natuurlijkers dan afgaan op het eerste dat je ziet. Het eerste wat we zien, baseren we een oordeel op. Dat is lang niet altijd verkeerd. Het vertelt ons of we angstig moeten zijn en moeten vluchten. Het vertelt ons of we veilig zijn, of dat we een gelijke ontmoeten. Het vertelt ons waar we ons thuis voelen, en waar juist niet. Dat eerste oordeel is er niet voor niets, maar is er ook wel eens te veel. Te vaak. En te ongenuanceerd. Daarom vandaag een klein pleidooi voor het herzien van dat eerste oordeel en het bewust worden van onze eigen onwetendheid. 

Bij het zien van iemands uiterlijk heb je namelijk nog geen flauw idee. Je hebt geen flauw idee wat er speelt. Je hebt geen idee wie iemand is, hóe iemand is en hoe die persoon zich vandaag voelt. Laat staan hoe iemand zich de afgelopen tijd heeft gevoeld. Je ziet iets, dat registreer je, maar je weet lang niet altijd wat je precies ziet. Of te zien krijgt. Elk oordeel hierover is te makkelijk en te kort door te bocht om de complexiteit van een persoon recht te doen. Om de complexiteit en diepgang van een individu – en diens leven – te vangen. Dus laten we dat ook niet proberen, het voegt zo weinig toe. 

Zie je een dik persoon? Op straat, op tv, in de krant, bij de supermarkt? Of zie je juist een dun of mager persoon voorbij lopen? Grote kans dat we hier allemaal iets bij denken. Dat kan positief zijn, maar ook negatief. Het lijkt en voelt normaal om hier iets van te denken en er zelfs iets van te mogen vinden. Om er een eigen conclusie of ervaring op te projecteren. Ook dat is vast menselijk, natuurlijk en begrijpelijk, maar dat wat we erna doen – die tweede stap – is wel degelijk van belang. Belangrijker zelfs. 

Je hebt namelijk geen idee. Je hebt geen idee van iemands verleden en waar iemand vandaag de dag vandaan gekomen is. Je hebt geen idee wat iemand doormaakt, waar iemand mee worstelt of juist; wat iemand recent heeft overwonnen. 

Die volle vrouw, waar we grappend een kwetsende opmerking over maken in de rij bij de drogist, is misschien na een eetbui voor het eerst weer de deur uit gegaan. Of ze heeft zich maanden geleden voor het eerst laten helpen en is nu op een gewicht dat op dit moment goed voor haar is. Goed genoeg voor haar lichaam en gezond genoeg voor haar geest. Ze voelt zich sterk, of juist niet. Je hebt geen idee.

Die dunne man, waar je zorgelijk naar kijkt of waar je bij de bakker zelfs tegen durft te zeggen dat hij koeken ‘prima kan hebben, hoor’, komt misschien net van zijn assertiviteitstraining vandaan. Omdat hij zich zo onzeker voelt over zijn lichaam, het aankomen maar niet lukt en hij zich daardoor meer en meer teruggetrokken heeft. Of hij heeft na twee dagen eindelijk de moed bij elkaar geraapt om naar de bakker te gaan en koeken te kopen, wat vanwege zijn angststoornis of eetstoornis eerder niet lukte. Hij voelt zich vrolijk, of juist niet. Je hebt geen idee.

Je hebt geen idee en je hoeft er dus helemaal niets van te zeggen. En niets van te vinden. Want hoe kun je iets vinden van iets waar je maar een fractie van het verhaal kent? Nu ik het opschrijf merk ik ook dat die gezonde spiegel, die luchtige spiegel die de samenleving je voor kan houden, ook een functie heeft. Mag niemand dan meer wat zeggen? Misschien is dat ook de oplossing niet, omdat ook de meest onhandige opmerking je wel bewust kunnen maken van wat er speelt en waar het in de maatschappij over gaat. Los van of je het daarmee eens bent, los van of dat gezond is, is het misschien net zo ongezond (en niet helpend) om je hiervan te vervreemden. 

Dus mag je niets meer zeggen en niets meer vinden? Dat misschien niet. Mogen we iets meer bewust en met meer compassie en liefde met elkaar omgaan? Als je het mij vraagt? Zeker. Want juist omdat je geen idee hebt, doet je oordeel er niet zo veel toe en kost het net zo weinig moeite om iets liefs te zeggen. Of jezelf aan te leren om na die zelfgetrokken conclusie, de verschillende mogelijke andere scenario’s af te gaan en het vervolgens bij jezelf te houden. Dat laatste kost misschien wel iets meer moeite, maar omdat onze eigen conclusies vaak meer zeggen over onszelf dan over de ander, zijn we zelf die investering ook best waard. 

Want je hebt geen idee, en dat kun je ook niet hebben. Maar doe met die onwetendheid de ander niet tekort. En daarmee je eigen mensbeeld te kort. Want die dikke vrouw, die dunne man. Die verslonsde jongen, dat opgetutte meisje. Ze dragen allemaal hun eigen verhaal met zich mee. Te complex om te beoordelen, te waardevol om niet te (willen) zien. En dat verhaal is vaak veel kleurrijker en diepgaander dan een uiterlijk kan vertellen. 


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

Daphne

Geschreven door Daphne

Reacties

11 reacties op “Je hebt geen idee”

  1. Whauw, wat een verhaal! Fantastisch gewoon. "Je hebt geen idee" zet je aan het denken en is hier mooi verhaald.
    Mijn geloof zegt me dat het niet aan mij is om te oordelen en dat probeer ik zo veel mogelijk ook na te leven, maar ik geef ruiterlijk toe dat ook bij mij wel eens een gedachte voorbij schiet die verkeerd is. Ik probeer mezelf dan ook meteen te corrigeren, het is niet aan mij om te oordelen, maar toch, we zijn allemaal menselijk toch? We zijn niet perfect, maar wat zou het mooi zijn als we wat meer naar elkaar om zouden zien.
    Trouwens, Corona heeft in dat opzicht een positieve wending laten zien! Er zijn verschillende projecten van de grond gekomen die hiermee te maken hebben! Nu nog maar hopen dat deze initiatieven blijven bestaan nu de wereld langzamerhand weer open gaat

    Bedankt Daphne voor dit mooie stuk!

  2. Herkenbaar inderdaad. Het is ook helemaal niet nuttig om een opmerking te maken over iemands die wat dikker of juist wat dunner is dan normaal. Diegene weet dat immers zelf heel goed en heeft zich wellicht juist moed ingepraat om toch gewoon dingen te ondernemen ondanks dit. Het kan ook door van alles komem ziektes inderdaad maar soms is een bepaald postuur ook gewoon aangeboren.

    Als vreemden beledigende dingen zeggen dan zeg ik er zeker wat van. Niemand heeft altijd controle over zijn gedachten maar "be quiet or be nice" is een motto wat als meer mensen dit zouden volgen voor een fijnere wereld zou zorgen. Mag je dan niks meer vinden? Jawel. Maar is het echt noodzakelijk om met onnodige kwetsende opmerkingen vreemden te kwetsen die je toch nooit meer zult zien maar wiens zelfvertrouwen je er misschien wel mee beschadigd? Hoe belangrijk is het om je kwetsende gedachte te delen met een vreemde? Voor mij in ieder geval helemaal niet belangrijk.

    1. Oh ik ben het zo eens met je, je woorden raakten me ook wel.

      Hier hoef ik echt niets aan toe te voegen

  3. Je moet je naaste liefhebben zoals jezelf.
    Als je compassie hebt voor jezelf dan ook voor een ander.
    En wie heeft zich nooit onzeker, moe,slecht gekleed, eenzaam, ongelukkig.etc.gevoeld.
    Het verbaast mij elke keer als ik mensen van die kortzichtige opmerkingen hoor maken!
    Je moet ook oppassen met wat je leest en waarnaar je luistert. Heel veel media schrijven en praten degenerered over medemensen. Ik word er heel naar van en lees en luister niet naar dat soort dingen. Het is niet normaal om zo te zijn en te denken, het trekt je niveau als mens helemaal naar beneden.Je wordt er plat en lelijk door. De samenleving is ook heel plat en lelijk geworden. Alles moet kunnen, maar het gaat ten koste van alles. 😭

  4. Niemand kent het stille verdriet…

    1. Eens met je Shelly.

  5. Dat voel ik als mensen je al heel snel een ‘wappie’ noemen, als ik me met de beste bedoelingen ergens kritisch over uitlaat, of hoe ik ergens over denk ten behoeve van ‘the benefit of all’ uiteindelijk.. maar dat ik erover op moet houden. Dan denk ik. Nou lekker makkelijk dan, leef jij dan maar verder in je ‘bubbel’ of in ‘jouw zogenaamde waarheid’. Alsof het zo leuk is hoe ik denk en waarom hoef jij btw. niet ‘kritisch’ na te denken, of gewoon met me mee te denken of er eens over van gedachten te wisselen? Dan denk ik ook. ‘Je hebt geen idee’, (door wat voor angsten ik er voor doorheen gegaan ben).

    1. Eerlijk ik zie al een paar jaren je berichtjes voorbijkomen maar je lijkt zelf ook in een bubbel te leven. Wat ik wil zeggen de door jouw aangenomen waarheid hoeft niet meteen de algemeen aangenomen waarheid te zijn.

      Ik leef zelf ook in een bubbel en na jaren relativeren en blijven relativeren kan ik een stuk beter met de buitenwereld leven. Ik begrijp de buitenwereld beter, het kostte wel veel moeite. Relativatie en confrontatie waren mijn sleutelwoorden om de wereld om me heen te begrijpen.

      1. Je reageert alleen maar op mijn ‘betweterigheid’ wat irritant overkomt en wilt me even op mijn plaats zetten. Voor de rest laat je niet zien dat je mij op wat voor vlak dan ook begrijpt omtrent de wereld of ons systeem. Je hebt geen idee.

  6. En op basis van uiterlijk hebben mensen ook hun voordelen over mensen, of ze er wel of niet naar ‘hoeven’ luisteren.. hoe je eruit ziet idd., of je houding, terwijl de ‘grootste’ boeven vaak in een net pak lopen en weten wat voor charismatische houding ze moeten aannemen om ‘geloofwaardig’ over te komen.

  7. Opmerkingen maken is niet nuttig.

    Oprecht met elkaar in gesprek gaan wel.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *