Er moet mij even iets van het hart. Ik vind het moeilijk om je dit te vertellen, omdat we eigenlijk al ons hele leven zo close zijn. We delen eigenlijk alles en je bent mij ontzettend dierbaar. Zonder jou ben ik niets. Maar onze relatie is niet gelijkwaardig en ik weet zeker dat jij dit ook gevoeld hebt de afgelopen jaren. Ik kan eigenlijk helemaal niet zonder je, maar een andere keuze heb ik niet. Ik weet dat je er altijd voor mij zult zijn, mijn hele leven lang. Dat is misschien wel het probleem.
Je bent er altijd, of ik daar nu om vraag of niet. Je zegt wel dat je mij wilt beschermen en het allemaal voor mij doet, maar jij bent degene die steeds bij mij aanklopt. Jij bent degene die komt huilen als je verdrietig bent. Jij bent degene die steeds boos bij mij voor de deur staat en komt uitrazen in mijn huis. Jij bent degene die gerustgesteld moet worden als je weer eens bang of onzeker ergens over bent. Jij bent altijd degene die steeds hulp nodig heeft en ik ben het zat.
Al die dingen horen bij jou en ik weet dat ik je zou moeten accepteren zoals je bent, maar je lijkt soms wel een kind. Een kind dat alsmaar door blijft vragen. Een kind dat constant aandacht nodig heeft. Ik zal voor eens en voor altijd eerlijk tegen je zijn, ik vind dat je je ongelofelijk aanstelt. Ik zeg dit nooit in je gezicht omdat ik je niet wil kwetsen, maar ik weet dat je dit wel aan mij merkt. Ik negeer je berichtjes dagen lang en ik beantwoord nooit je vragen. Ik wacht stiekem gewoon tot het over gaat en je weer gekalmeerd bent.
Ik vind het heel vervelend dat jij steeds bang bent om het verkeerd te doen. Ik weet wel dat ik je daarin zou moeten helpen, maar ik heb daar echt de tijd en het geduld niet voor. Als we daaraan zouden moeten beginnen, blijven we aan de gang en ik ben bang dat het toch nooit ophoudt. Ik snap eerlijk gezegd niet waarom het je zelf nog niet gelukt is om alles op te lossen.
Telkens hetzelfde verhaal, dat het juist voor mij zo belangrijk is dat ik naar je luister. Dat je het alleen maar doet uit liefde en slechts een luisterend oor nodig hebt. Iemand die er voor je is. Iemand die jou niet veroordeelt, maar waar je gewoon even jezelf kunt zijn.
Sorry, ik kan die persoon niet voor je zijn. Ik heb het druk genoeg met al die andere ballen hoog te houden. Ik wil nog zo veel, ik moet nog zo veel. Ik moet de hele tijd zo veel. Terwijl jij er geen vertrouwen in hebt dat ik zonder jou een stap verder kom. Wat een onzin! Moet jij eens opletten. Ik red mij wel alleen, dat heb ik al die tijd gedaan en dat zal ik doorzetten. Hoe hard jij ook aan mijn deur klopt. Hoe vaak je ook om aandacht vraagt. Ik doe niet meer open, mij hoef je niets meer te vragen.
Hier scheiden onze wegen en zal ik eruit moeten komen zonder jou. Weetje, ik ben gewoon bang dat als ik jou eenmaal binnen laat, ik jou niet aankan. Dat jij mij overneemt en al mijn aandacht opeist, net nu ik mij zo sterk voel. Net nu ik zo ver ben gekomen. Nee, ik ga mij niet laten afleiden door jou.
Dat wegduwen zal even moeilijk zijn,
ik ben zo aan je gewend.
Dat komt omdat jij stiekem,
mijn emoties bent.
Fotografie: pixabay
Geef een reactie