Er zijn veel redenen te bedenken waarom je je niet veilig in je eigen lichaam kunt voelen na trauma. In deze blog vertel ik de dingen die mij hebben geholpen om hier iets meer vrede mee te hebben. Dingen die mij weer lieten aarden in mijn eigen lichaam. Om mezelf weer thuis te voelen…
In de blog ‘Voor als je aangeraakt bent‘ vertel ik hoe ik in het verleden in aanraking kwam met seksueel overschrijdend gedrag. Dit was voor mij één van de redenen waardoor mijn lichaam niet meer als mijn thuis voelde. Mijn veilige plek was besmeurd en ik vond het lastig om hiermee om te gaan. Ook al is dat iets wat mij destijds overkwam, hoe ik met dit gevoel omging, had ik uiteindelijk zelf in de hand. Hoe oneerlijk dat ook voelde.
Luisteren
Een punt dat – in mijn ogen – ontzettend belangrijk, maar tegelijk ook heel lastig is: luister naar je lichaam. Wat voel je? Wat denk je? Waar heb je behoefte aan? Waar zit je mee? Dit zijn geen makkelijke vragen, zeker niet. Maar hopelijk wordt het voor jou wel wat makkelijker als je rustig over de antwoorden na kunt denken. Gun jezelf vooral de ruimte om hier onderzoek naar te doen zonder jezelf te pushen of jezelf van alles kwalijk te nemen. Het hoeft niet sneller te gaan dan het gaat. Het gaat zoals het gaat en dat is oké.
Verzorging
Ik merk dat ik me een stuk fijner voel als ik iets draag waar ik me goed in voel. Dit kan van alles zijn, maar vaak helpt het mij om iets aan te doen waar ik fijne herinneringen bij heb. Kleding die ik aanhad op vakanties bijvoorbeeld. Daarnaast merk ik dat ik het fijn vind om voor mezelf te zorgen, tijd in mezelf te stoppen. Dat alleen al was best een proces, maar heeft zeker meegedragen in mijn eigen gevoel over en naar mezelf.
Geur
Ik vind geuren heel bepalend. Dat is vaak goed, maar het kan ook zo zijn dat het in mij iets omhooghaalt; iets waar ik niet aan wil denken. Een tijd geleden droeg ik een ketting in mijn tas. Die had ik van mijn moeder gekregen. Het hangertje kon ik opendoen en binnenin zat een soort viltje waar ik een geurtje (bijvoorbeeld parfum) op kon spuiten. Op die manier had ik altijd iets ‘van mij’ bij de hand. Het hielp mij wat sneller rustiger te worden of dingen aan te gaan die ik moeilijk vond; me net wat meer zelfvertrouwen te geven.
Muziek
Meermaals heb ik gelezen dat het helpend kan zijn om muziek te luisteren die al bestond voordat het trauma er was. Op die manier leg je wat minder snel de link naar een trauma als je die muziek later weer luistert. Of het echt zo werkt weet ik niet, maar het voelde voor mij altijd fijn om cd’s te luisteren die ik vroeger ook thuis al had. Ik denk omdat die herkenbaarheid mij op een manier ook wat rustiger maakte.
Thuis
Natuurlijk ben jij zelf je voornaamste thuis, maar ook je huis is een plek waar jij je terug mag trekken. Daar mag het voelen zoals jij wilt dat het voelt; zonder triggers, mét fijne plekjes. Meubels die jij mooi vindt, beddengoed waar jij je fijn bij voelt… Jouw huis (of dat nu echt compleet huis, een kamer of een appartement is) is jouw plekje en daar mag je van maken wat jij wilt.
De tv
Dit is iets wat ik een aantal jaar geleden veel heb gedaan. Als ik ‘s avonds tv keek, zette ik de tv altijd uit op een kinderzender. Op die manier wist ik dat ik niet voor verrassingen kwam te staan als ik hem daarna weer aan zette. Ik werd niet ineens geconfronteerd met geweld, agressie, drank of seks. Hierna kon ik rustig door de tv gids scrollen om te kijken wat er op tv was, zonder dat ik afgeleid was door beelden die ik niet wilde zien.
Geuren
Ook thuis kunnen geuren veel invloed hebben. Waar ik onderweg mijn eigen veilige geurtje mee had, had (en heb ik nog steeds) thuis standaard wierook staan. Destijds was het een specifieke soort die mijn moeder ook had, waar het nu vooral Japanse wierook is omdat ik die lekker vind ruiken. Ook geurverstuivers, geurkaarsen en roomspray’s kun je hier prima voor gebruiken.
Nostalgie
Ik zei net al dat dingen die er al waren vóór het trauma vaak wat veiliger kunnen voelen. Ik herinner me dat ik een flinke periode lang alleen maar Disneyfilms keek. Nu ik hier op terugkijk, denk ik dat dit me op een manier ook meer in contact met mezelf liet komen door me weer wat meer te identificeren met mijn jongere ik.
Ik wil je vooral nog meegeven dat wat er ook is gebeurd, voel je er niet schuldig over. Hoe moeilijk dat ook kan zijn, ik hoop dat het je lukt om dit daadwerkelijk zo te voelen en jezelf wat rust te geven. Geef jezelf de tijd en gun jezelf de ruimte om het te verwerken, erover te praten. Op jouw manier. Probeer niet te hard en te streng voor jezelf te zijn. Je hebt het al zwaar genoeg.
Heb jij nog aanvullingen?
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Geef een reactie