Misschien herken je het wel: muziek kan je in een bepaalde periode van je leven aanspreken, troosten, helpen of zorgen voor herkenning. Op een ander moment kan hetzelfde nummer je vreselijk irriteren, triggeren of totaal niet meer aanspreken. Of je hebt het zo vaak gedraaid dat je het echt niet meer kan horen. Momenteel merk ik dat ik snel overprikkeld ben en dat het nauw luistert wat mij aanspreekt. Een eetstoornis kan je ook op een andere manier naar muziek doen luisteren, besef ik de laatste tijd. Het nummer ‘Margherita’ van Marco Borsato is hier voor mij een voorbeeld van.
Ik ken het nummer van heel vroeger, toen ik liefdesverdriet had en ik me gekwetst en in de steek gelaten voelde. Ik werd niet gezien door de jongen waar ik verliefd op was. Het was ook de tijd dat ik dacht als ik maar dunner of sportiever was hij me vast wel zou zien staan. Het was het begin van mijn eetstoornis. Door schade en schande en na veel nare jaren wijs geworden, weet ik dat mijn geluk en zelfvertrouwen niks te maken hebben met mijn gewicht. Integendeel!
Sommige mensen geven hun eetstoornis een naam, wat het makkelijker kan maken het meer los te zien van wie je bent als persoon. Ik las de songtekst van Marco Borsato eens door mijn eetstoornis Margherita te noemen en zo kwam het anders over. Een eetstoornis kan soms voelen als je grote ‘liefde’ die uiteindelijk resulteert in grote ‘desillusies’, omdat die met een ‘vernietigende kracht’ alles meeneemt wat je lief is in dit leven. En wat te denken van angstaanjagende gevoelens, woorden die maar door kunnen blijven malen? Of: ‘Waarom sprak je over liefde, als je nooit van mij gehouden hebt?’
Sinds Marco Borsato het nummer uitbracht in 1995 zijn er verschillende artiesten die het hebben vertolkt. Ik vind de versie van Acda en de Munnik met Laura Jansen erg mooi, omdat daarin meerdere stemmen doorklinken.
Tekst:
In de verte spreekt een stem
Die ik herken van onze ruzies
Over kleine misverstanden
Over grote desillusies
En ik hoor de kille klanken
Van jouw ingehouden woede
Maar wat kan ik meer dan janken
Als ik dit niet kon vermoeden
In een waas hoor ik je zeggen
Dat je alles op wilt geven
Dat je alles met je meeneemt
Wat me lief is in dit leven
En ik luister hoe jouw woorden
Langzaam opgaan in de zinnen
Die me treffen als een bliksem
Met vernietigende kracht
Deze kilte maakt me gek
En dit gevoel is angstaanjagend
Maar je woorden malen verder
En m`n ogen kijken vragend
Waarom zei je mij niet eerder
Dat je zo van me vervreemd was
Waarom sprak je over liefde
Als je nooit van mij gehouden hebt
Ik verlies het van de wanhoop
En ik voel m`n tranen branden
En ik zou niets liever willen
Dan m`n hoofd weer in jouw handen
Maar wat tot een uur geleden
Nog zo veilig heeft geleken
Is `n hele grote leugen
En `n kaartenhuis gebleken
Het is net of iemand anders
In jouw lichaam is gekropen
En ik heb niet eens gemerkt
Dat ie naar binnen is geslopen
Om jouw liefde uit te wissen
En m`n wereld te vernielen
Wil er niemand me vertellen
Dat ik alles heb gedroomd
Herken jij iets in het nummer? Welke muziek hebt jij opnieuw ontdekt?
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Geef een reactie