Kato, mijn hulpkat

Bij een dier dat behulpzaam moet zijn, denkt men al gauw aan een hulphond. Maar dat katten deze rol ook kunnen vervullen, is iets dat zeker is. Misschien niet door het openen van een deur – al kunnen ze dat vaak wel degelijk. Wél zijn ze waakzaam, geven liefde, zorgen voor afleiding en zijn perfect in staat te troosten. Vier jaar geleden kwam Kato in mijn leven. 

Van een nestje van vier kittens in Zutphen mocht ik haar, na de eerste twee maanden bij haar moeder, meenemen naar mijn huisje in Doetinchem. Al heel snel bouwden we een band op, zoals dat bij alle mensen en dieren zo gaat die je moet leren kennen. Kato voelde zich thuis op haar nieuwe plekje en al snel merkte ik op dat mijn lieve zwarte poezenbeestje meer was dan zomaar een (huis)dier. Ze was duidelijk waakzaam en alert, hooggevoelig en op momenten dat ik het moeilijk had kwam ze letterlijk naast me staan of bij me liggen. Met haar grote, mooie ogen keek ze me dan aan met een blik van: ‘Het komt wel goed, rustig maar’. En rustiger werd ik ook door Kato. Ze gaf en geeft me veel steun en liefde. 

Toen ik vorig jaar werd opgenomen voor een langere periode, werd Kato wederom eventjes verzorgd door iemand die ik goed vertrouw en ken. Enkele maanden later werd het gemis zo groot dat ik de gok waagde: Ik schreef een brief aan het hoofd van de plek waar ik behandeling volg en als een soort ‘proef’ mocht Kato komen! Ik voelde me de koning(in) te rijk. Een jaar is ze nu bij me, mijn lieve ‘Kato de hulpkat’. 

Haar hooggevoeligheid uit zich in het zien of merken van mijn inwendige strijd en verdriet. Ze is áltijd bij me in de buurt en is letterlijk waakzaam. Inmiddels kent ze de vertrouwde voetstappen van mijn ganggenoten, maar als er een verpleegkundige richting mijn deur loopt, snelt ze naar de gang en gaat voor het raam naast de deur staan. 

Kato is doelbewust een binnenkat, maar ik weet zeker dat áls ze naar buiten had gemogen, ze ook aan mijn zij zou zijn. ‘s Nachts ligt ze altijd bij me op bed tegen me aan en in de winter slaapt ze onder de deken. Als het in de ochtend tijd is om op te staan, laat ze dat duidelijk merken door te miauwen en heen en weer te lopen. Meestal krijg ik uiteindelijk een pootje in mijn gezicht, net voor de wekker. Als ik aan het schrijven ben zit ze naast me of ligt rustig achter of bij me. Naast het feit dat ze me ontzettend veel steun geeft, is zij ook een doel om voor te (blijven) leven en doorvechten

Dieren geven onvoorwaardelijke liefde en zijn – in de regel – betrouwbaar. Met dat laatste heb ik in de ‘grotemensenwereld’ nog weleens moeite. Het is dan zó fijn om Kato te hebben. Die oordeelt niet en is er altijd. Wat ik ook doe, wie ik ook ben en hoe ik me ook voel. Ik gun iedereen zo’n fijn gezelschap en troost; ik weet zeker dat het goed kan doen en dat dieren onderdeel kunnen zijn van herstel

Ik heb een zware behandeling achter de rug. Als ik terugkwam van die best wel heftige therapieën, was ze extra aanwezig. Dicht bij me. Binnenkort start ik wederom een intensieve behandeling. Het is fijn te weten dat Kato er altijd is. In alle opzichten is mijn kleine zwarte helpertje een redder in nood


Wil jij ook een gastblog, dankwoord of jouw verhaal laten publiceren op Proud2Bme? Mail dan je verhaal in een Word bestand met twee foto’s in een aparte bijlage naar redactie@proud2Bme.nl

Irene

Geschreven door Irene

Reacties

15 reacties op “Kato, mijn hulpkat”

  1. Mooi wat dieren kunnen geven wat mensen nooit kunnen

  2. Wauw wat mooi dat Kato je zo helpt!

  3. Zo herkenbaar! Ik kreeg mijn kat toen ik 7 was. Ze is gestorven toen ik 23 was. Heel wat jaren waarin ze me perfect leek aan te voelen en waarbij zij regelmatig de reden was dat ik opstond. Ik krijg alweer tranen in m’n ogen nu ik aan haar denk. 🙁 Ondertussen heb ik al een jaartje een andere kat in huis. En ondanks dat ik daar ook heel veel aan heb en het een schatje is, hij een echt knuffelbeest is, merk ik dat dit niet helemaal hetzelfde is.

  4. Wij hebben ook een kat thuis, Loena, en ze lijkt qua karakter heel erg op jouw Kato. ‘S morgens samen opstaan en ‘s avonds mee naar bed. Bij moeilijke momenten komt ze me opzoeken, en nu het beter met me gaat vindt Loena ook steeds meer de rust om alleen ergens te gaan liggen.
    Tijdens mijn opname vond ik het verschrikkelijk dat ik zo ver van haar weg was, elk weekend overwoog ik haar in mijn tas te duwen als ik thuis was geweest 😉
    We hebben ook twee honden in huis, maar Loena is een soort huiselijke therapeut voor mij geworden ♥ Geweldig toch dat er zulke lieve dieren bestaan die je daadwerkelijk kunnen steunen en helpen.
    Heel veel succes Manon

  5. Prachtig om te lezen en te zien hoe veel je kat je geeft, ze voelen je haarfijn aan. Ik vind het ook altijd zo bijzonder dat mijn katten bij me komen als ik me niet fijn voel. Ik wordt rustig van het contact met mijn Charlie en Edy, ik kan om ze lachen of gewoon lekker naar ze kijken.

  6. Heel mooi!
    Ik heb zelf ook mijn 2 katten weer thuis na lange opname, waarin mijn ouders zo lief waren om op mijn 2 lieverds te passen. Zo super fijn. Mijn katten maken van mijn nieuwe plek toch een `thuis` !

  7. Wat een mooie blog, ik heb ook een lieve poes. Ze is er altijd, ze wacht als ik thuiskom en ze voelt aan als ik ruzie of stress heb. Ik leer van haar meer rustig te leven. Soms zit ze op de punt van de tafel, en dan zit ze gewoon. Kijkt wat om zich heen, likt haar poot, sluit haar ogen en kijkt soms even naar mij en knijpt haar oogjes dan een beetje fijn. Alsof ze wil zeggen, komt goed, rustig aan. 🙂 Ik begrijp helemaal wat je bedoelt met redder in nood, ze redde mij van mijn depressie.

  8. Wauw, wat mooi zeg! Zo fijn dat je zoveel steun van haar ervaart. Sterkte en succes bij het volgen van de komende behandeling. ♥

  9. Zo herkenbaar. Mijn poesje is ook echt mijn redderin in nood. Elke avond komt ze heerlijk knuffelen en voel ik mij zo gelukkig met haar. Ze helpt me elke keer weer uit de put en ze snapt heel goed wanneer ik extra knuffels en extra luid gespin nodig heb. Soms komt ze op mijn hoofd liggen als ik depri in bed lig en dan spint ze extra luid en dat is zo relaxt. Haha, heel raar, maar super fijn. Daarna voel ik mij altijd beter.
    Katten zijn zulke bijzondere, slime en gevoelige dieren. Jammer dat ze vaak onbegrepen worden, omdat de meeste mensen meer een ‘honden mentaliteit’ hebben (honden zijn ook geweldig, daar niet van ;)). Bedankt voor je mooie blog!

    1. Ja, dat is zo mooi he? Inderdaad jammer dat het zo vaak wat onderbelicht of niet begrepen is/wordt. Fijn dat jouw kat ook zo’n reddertje in nood is!
      Liefs!

  10. Bedankt voor al jullie lieve en mooie reacties al allemaal! ♥

  11. Heel erg herkenbaar…ik heb een hulphond tim die ook zichzelf alles heeft aangeleerd. Het stuk van opstaan herken ik heel erg. Hij gaat dan ook praten (lijkt wel mopperen) of ik krijg een neus in mijn gezicht en sokken op bed… en een blik van ik gooi je schoenen ook hoor… en als ik mij verstop onder de dekens en stiekem wil kijken.. staat hij met zijn koppie op mijn matras… hard kwispelend en met zijn lieve oogjes maakt hij me aan het lachen!!!!

  12. Herkenbaar. Altijd gek van en met katten geweest. Het eerste wat ik moest leren om structuur in mijn leven te krijgen. Het begin daarvan gebeurde door de katten: vaste tijden eten, kattenbakken verzorgen enz.
    Tweede: niet overal eten rond laten slingeren en andere dingen. Dus opruimen.
    Derde: schoonmaken, waaronder ook stofzuigen, kleedjes en kussens uitkloppen enz.
    Vierde (misschien vreemd) mijn sociale gedrag. Door de eetstoornis kwam ik op den duur nergens meer. De katten moeten me leren dat ik niet langer voor mezelf leefde: rekening houden met andere levende wezens in je onmiddellijke nabijheid. Geven en nemen en aanpassen.
    Liefde.
    Dus: rust, reinheid, regelmaat

  13. Wat kun je toch veel hebben aan katten hè! Mooie blog.
    Ik heb 5 furrbabies met elk een eigen karakter maar ze zijn me allemaal even lief en helpend. Vind ook veel steun bij ze.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *