Een leven zonder eetstoornis is tien keer lichter. Een mooie woordspeling en hij klopt ook helemaal. Ik ervaar mijn leven – en mijn lichaam trouwens ook (vertekend lichaamsbeeld) – op dit moment absoluut lichter dan toen ik een eetstoornis had. Daarvoor heb ik ook aan de achterliggende problematiek van mijn eetstoornis moeten werken. De reden waarom mijn eetstoornis er überhaupt was. De manier waarop ik in het leven stond en hoe ik met mezelf omging, waren van levensbelang. Lichter leven; hoe doe je dat?
Sommige van deze punten zal je misschien wel eerder hebben gehoord. Misschien vind je ze cliché of logisch. Dat had ik ook wel met een aantal van deze punten. Toch maakte dat niet dat ik het ook makkelijk vond om ze na te leven. Dit soort gewoontes en overtuigingen hebben tijd nodig om zich te ontwikkelen in je leven. Tijd en aandacht. Herhaling is in dit verhaal niet gelijk aan je tien keer stoten aan dezelfde steen, maar kan je zien een manier van opbouwen. Meerdere steentjes, tot een stevig gebouw.
♥ Tijd voor jezelf maken
Tijdens mijn eetstoornisbehandeling kreeg ik vaak te horen dat ik te veel hooi op mijn vork nam. Dat begreep ik nooit zo goed. In theorie paste alles namelijk precies in mijn agenda. Toch ging ik steeds minder doen, omdat ik merkte dat ik de behandeling zwaar vond. Dit voelde als slap. Want er waren steeds meer momenten in mijn week dat ik niet echt iets deed, terwijl ik wel iets had kunnen doen. Achteraf begrijp ik steeds beter dat het hebben en herstellen van een eetstoornis ook veel energie kost. Dus dat het logisch is, dat je wat rustiger aan doet.
Met deze rekensom in mijn hoofd verwachtte ik dus wel wel dat ik weer energie voor tien zou hebben als die eetstoornis over was. Het gaat toch goed? Dan kan ik toch wel dit en dit en dit. En bam, daar ging ik weer; op m’n bek. Ik merk steeds vaker hoe belangrijk het is om tijd voor mezelf in te plannen. Dat er momenten in mijn dag of week zijn dat ik helemaal niets hoef. Ik ben best een bezig bijtje en plan mijn agenda soms net iets te vol. Als ik dat merk, zeg ik tegen mezelf dat ik even geen afspraken meer mag maken, zodat er weer wat ruimte ontstaat.
Die ruimte kan je invullen zoals jij zelf wilt. Zelf vind ik het belangrijk om af en toe ook echt even alleen te zijn. Even helemaal niks. Ruimte om bewust te worden van hoe ik me nu eigenlijk voel. En of ik moe ben of niet. Ruimte om me te kunnen vervelen, wat goed is voor m’n creativiteit. Ruimte om even te lummelen, te resetten, uit te rusten, om daarna weer met frisse energie verder te kunnen. Door de kamer dansen, rekken en strekken op m’n yogamat, een wandeling of een beetje in huis rommelen. Ja, dat doet me goed.
♥ Lief zijn voor jezelf
Ik had altijd torenhoge verwachtingen van mezelf. Nog steeds heb ik bepaalde verwachtingen van mezelf, maar ze zijn wel realistischer en niet langer allesbepalend. Als iets even niet gaat of lukt zoals ik dat had gehoopt vind ik dat vervelend, maar weet ik het ook wel van me af te zetten. Doelen stellen is oké, maar het wel of niet behalen daarvan bepaalt niet mijn totale waarde. Dit was best een lastige balans om te vinden. Daar schreef ik over in de blog ‘Mag ik nog iets willen bereiken?‘. Niet te streng zijn voor mezelf is voor mij een belangrijke vorm van lief zijn voor mezelf, maar je kan het ook op een andere manier toepassen.
Een wat meer voor de hand liggende manier misschien, maar iets dat zeker ook telt: dat lekkere luchtje kopen voor jezelf, je mogen verliezen in een goed boek, die extra grote cappuccino. Gun jezelf een dagje vrij, neem een lang en warm bad. Kortom: doe lieve daden voor jezelf. Het leven mag ook leuk zijn.
♥ Neem jezelf serieus, maar niet té serieus
Een hele fijne uitspraak vind ik altijd: “De wereld draait niet om jou.” Meestal wordt dit in een negatieve context gezegd, maar ik vind het zelf iets heel positiefs. Gelukkig draait de wereld niet om mij! Stel je voor dat iedereen de hele dag met jou bezig zou zijn. Dat alles wat jij doet en laat ontzettend belangrijk is. Ja, het is wel belangrijk op een zeker level, maar het is ook weer niet zó belangrijk. Er is niemand die met zo’n vergrootglas naar jou kijkt als jij zelf soms doet. En dat is alleen maar fijn. Dat betekent dat je er zelf misschien ook niet zo zwaar aan hoeft te tillen.
Neem jezelf serieus, maar niet te serieus. Een beetje humor of zelfspot op z’n tijd is voor mij iets heel belangrijks. Ook tijdens mijn herstel heb ik hier veel aan gehad. Een eetstoornis is geen grapje, maar het is soms wel heel onrealistisch en onwerkelijk. Raar gewoon! Daar af en toe om mogen lachen maakte het echt een stuk lichter. Al moest ik soms gewoon lachen uit wanhoop, het sleepte me er op z’n tijd wel doorheen. Daarover schrijf ik meer in deze blog. Ook vandaag de dag lach ik wel eens om mijn mislukkingen en stommiteiten. Niet alles is om te lachen, maar het is fijn om jezelf niet altijd zo serieus te hoeven nemen. Het hoort er ook gewoon bij.
♥ Weet wat je waard bent
Lange tijd zag ik vooral wat ik niet kon. Wat mij niet lukte. Waar ik in faalde. Ik zag alleen mijn mislukkingen en voelde me dan ook één grote mislukking. Ging er een keer iets goed, dan was het bijbehorende gevoel vaak van korte duur. Ik kon er niet goed bij stil blijven staan. Een negatieve ervaring kon al dat goede gevoel in een handomdraai teniet doen. Nu probeer ik wat bewuster te kijken naar wat ik wél kan en dat maakt een wereld van verschil. Probeer echt stil te staan bij waar je trots op bent. Dit kan je oefenen door het op te schrijven. Voor mij werd het dan meteen iets tastbaarder en dan kon ik er altijd weer naar terug als ik me minderwaardig voelde. Ook kan het fijn zijn om eens aan een ander te vragen hoe diegene jou ziet. Waarschijnlijk is dat veel positiever dan jij zelf voor ogen hebt. Weet wat je waard bent; dat is meer dan je denkt.
♥ Pijn hoort bij het leven
Dat pijn iets is dat bij het leven hoort, vond ik lastig. Ik had verwacht, of gehoopt, dat als ik hersteld zou zijn van mijn eetstoornis, alles voor altijd goed en fijn zou zijn. Dat ik me heel zelfverzekerd zou voelen en altijd lekker in mijn vel zou zitten. Herstel was niet waar ik op hoopte, daar schreef ik eerder al een openhartige blog over. Die kan je hier lezen. Het leven was niet ineens makkelijk nadat ik hersteld was van mijn eetstoornis. Ik kon me nog steeds onzeker, bang, verdrietig of boos voelen. Ik kon nog steeds pijn voelen. Pijn hoort nu eenmaal bij het leven. Die negatieve gevoelens zitten ook in je pakket, om het zo maar te zeggen. Je hoeft niet alle situaties te accepteren waardoor gevoelens ontstaan, maar accepteer de gevoelens wel. Maak er geen gevecht met jezelf van, want dat maakt het alleen maar zwaarder.
Wat maakt jouw leven lichter?
Geef een reactie