Af en toe is het heerlijk om even te klagen en het is ook iets wat iedereen weleens doet. De ene keer gaat het misschien over het slechte weer en het feit dat je al drie keer bent nat geregend, een andere keer over een vervelende aanvaring op het werk, een ruzie met je vriendin of over dat het toch echt niet goed met je gaat en je absoluut niet weet wat je hieraan moet veranderen. Klagen is een manier om onze emoties te uiten en het lucht vaak op. Al helemaal wanneer ons geklaag gehoord wordt en bevestigd wordt door anderen dat het allemaal inderdaad heel vervelend is.
Maar lucht klagen nou echt op en is het goed voor ons? Talloze onderzoeken hebben uitgewezen dat het tegendeel waar is en dat het onze gezondheid juist kan schaden. Aan de ene kant begrijp ik dat heel goed en probeer ik zelf ook minder te klagen, ik word er nou niet echt een leuker mens van, maar aan de andere kant voel ik soms ook wel die opluchting en is het voor mij een ontlading van emoties en frustraties waar ik anders mee zou blijven rondlopen. Hoe werkt dit dan precies?
Klagen schaadt gezondheid
Grote kans dat je het gevoel hebt dat even klagen en zeuren na een drukke en chaotische dag oplucht en dat je je daarna beter voelt. Het blijkt dus dat zeuren en klagen juist tot stress leidt. Dit heeft dan weer een negatief effect voor onze gezondheid. Elke keer wanneer je in je brein boze gevoelens ervaart, verzwakt je immuunsysteem waardoor je sneller vatbaar bent voor ziektes. Je bloeddruk verhoogt en dit kan het risico op diabetes, hartziekten en obesitas vergroten. Daarnaast schaadt het je geheugen en leervermogen. Dit alles komt door het stresshormoon cortisol. Chronische stress kan ook de kans op mentale ziektes als depressie verhogen.
Wat gebeurt er in ons brein?
Journalist Steven Parton legt uit wat er gebeurt in ons brein. Dit is vrij ingewikkeld omdat er heel wat biologische processen plaats vinden. Het komt er op neer dat synapsen een rol spelen hierin. Dit zijn verbindingen tussen de hersencellen. Tussen deze synapsen zit een soort lege ruimte. Dit heet de synaptische kloof. Bij elke gedachte gaat er een chemische tof van de ene synaps naar de andere en dit gebeurt over de kloof. Om dit te transporteren wordt er een soort ‘bruggetje’ gevormd. Wanneer je denkt worden dus dit soort bruggetjes gemaakt en het verandert zichzelf. Dit is misschien ook wat maakt dat oude gewoontes zo moeilijk slijten of gedachtepatronen soms lastig te veranderen zijn. Wanneer je hersenen makkelijker de brug maken tussen de juiste synapsen, ga je sneller denken.
Ik heb het bijvoorbeeld zelf heel snel koud en ik kan ook zomaar 10 x herhalen dat ik het koud heb als ik in de winter buiten loop. Ik merk het direct en soms zeg ik het dan ook automatisch zonder dat ik er echt wat mee wil. Gewoon om even te klagen en mijn frustraties kwijt te raken.. maar als ik er zo over nadenk, raak ik die frustraties dan helemaal niet kwijt. Door het zo vaak te zeggen, ga ik er automatisch aan denken en wordt het misschien wel alleen maar erger. Ik ben er niet mee geholpen en de mensen om mij heen ook niet, want het is natuurlijk ook gewoon best irritant.
Ook met klagen kun je in een soort vicieuze cirkel terecht komen. Dit kan ook in stand gehouden worden door je omgeving. Als je bijvoorbeeld veel klaagt over je relatie, kunnen mensen uiteindelijk ook gaan vragen hoe het nou gaat met je relatie en of er nog iets is voorgevallen. Dit doen ze wellicht omdat ze zich zorgen maken, omdat ze weten dat het speelt in jouw leven of uit nieuwsgierigheid. Daar is op zich niks mis mee, maar veel klagen kan wel resulteren in een soort karaktereigenschap. Dit betekent ook dat minder klagen er ook voor kan zorgen dat deze karaktereigenschap op den duur verdwijnt. Dat betekent niet dat je nooit meer over iets kunt klagen, maar je moet het dan wel beperken.
Dankbaarheid en leren
We kunnen namelijk altijd en overal wel iets vinden om over te klagen. Is het niet het weer dat tegen zit, dan is het misschien wel de buurman die even te veel herrie maakt, iets dat uitverkocht is in de supermarkt of iemand die maar niet terug belt. Probeer het eens uit om je brein op een positieve manier te beïnvloeden. Je hebt hiermee zelf in handen hoe je je wilt voelen en wat je wil denken, dus je kan het op z’n minst een tijdje proberen.
Ik weet van mijzelf dat ik soms best veel kan klagen als er van alles niet mee zit of ik gewoon een baal dag heb. Zeker wanneer ik merk dat de frustratie niet weg is of er niet leuk op gereageerd is. Mijn vriend zegt weleens iets tegen mij over dat ik niet zo moet zeuren of dat ik het alleen maar moeilijker voor mijzelf maak. Dit vind ik dan echt niet altijd leuk om te horen, maar hij heeft het wel gelijk. Één keer zeggen dat ik het koud heb of dat ik me erger aan iets of iemand is genoeg… en soms hoef ik het ook helemaal niet te zeggen. Wat je aandacht geeft groeit, en dat is zeker ook hierin het geval.
Ik probeer mij bewust te zijn van mijn eigen zeurgedrag en klaag buien en dat helpt al enorm. Verder probeer ik dankbaar te zijn voor alle fijne momenten. Want als die fijne momenten als perfecte temperaturen en een lekker zonnetje er niet zouden zijn en we alleen maar regen zouden hebben, zou dat een normale standaard zijn en wen je er op gegeven moment aan. Het feit dat deze fijne weersomstandigheden ook bestaan, maken het frustrerend dat het er soms niet is… maar ik weet ook dat ik het meer waardeer, juist omdat het niet altijd lekker weer is. Ik probeer ook steeds meer de positieve kanten te zien. Regen is dan wel vervelend en het is niet fijn om nat thuis te komen, maar ik vind het inmiddels al niet zo erg meer als een tijd geleden. Ik kan tijdens zo’n regenbui enorm uit kijken naar het thuis komen en naar mijn joggingbroek. Dat maakt het een stuk minder erg.
Daarnaast denk ik dat we ook heel veel kunnen leren van de dingen die we vervelend vinden en over willen klagen. Het is goed om dankbaar te zijn voor de leermomenten die we krijgen. Ook als dit op een vervelende manier gebeurt. Natuurlijk mag je balen, gefrustreerd zijn en er over praten als je met iets zit maar probeer ook erna de les er uit te halen die het jou leert. Want door grote en kleine tegenslagen kunnen we juist groeien. Je leert je innerlijke kracht te ontdekken en dingen op een positievere manier te benaderen. Op langere termijn kan een positievere levensinstelling en en denkwijze ook een karaktertrek worden en dit maakt uiteindelijk gelukkiger.
Positieve mensen in je omgeving
Zelf positiever worden kan ook versterkt worden en beter gaan door je te omringen met positieve mensen. Net als dat negativiteit aanstekelijk kan werken, is dit bij positiviteit niet heel anders. Wanneer je zelf een doemdenker bent en negatiever in het leven staat, kun je je misschien ook ergeren aan mensen die overal het positieve van inzien, maar dit is al een punt waar je verandering in kunt aanbrengen. Probeer het juist te zien als inspiratie dat iemand zo positief in het leven kan en probeer hiervan te leren. Sommige mensen zijn nou eenmaal positief ingesteld maar er zijn er ook genoeg die dit in hun leven steeds meer geleerd hebben. Wanneer je mensen in je omgeving hebt die veel negatief zijn, klagen of roddelen, kan de verleiding al snel groot worden waardoor je mee gaat doen.
In het leven gebeuren er allerlei dingen die je niet verwacht en die fijn kunnen zijn, maar ook gebeurtenissen die heel pijnlijk en moeilijk kunnen zijn. We hebben geen invloed op alles wat er in ons leven gebeurt, maar we kunnen wel kiezen hoe we hier mee om willen gaan. Wanneer je vriend je relatie uit maakt, is dit natuurlijk vreselijk en mag je hier ook echt wel verdrietig over zijn. Het heeft tijd nodig dit te verwerken en je leven op een andere manier in te richten. Het is alleen aan jou wat je hier verder mee doet. Je kunt de keuze maken om in je verdriet en pijn te blijven hangen, maar je kunt er uiteindelijk ook voor kiezen om je schouders eronder te zetten en ervoor te zorgen dat deze ervaring je sterker maakt.
Klaag jij veel en waar ben jij dankbaar voor?
Geef een reactie