Kruidnoten en eetbuien

Eind augustus lagen de eerste kruidnoten alweer in de winkels. Voor sommigen is dat een groot feest, andere mensen vinden het idioot dat die dingen er zo vroeg al liggen. Mij maakt het eigenlijk weinig uit, je kunt ze in deze hele periode immers kopen wanneer je zelf wilt. Toen ik nog erg last had van eetbuien, was dit helaas wel anders. Als de kruidnoten dan weer in de schappen lagen, vond ik dit ergens leuk en lekker, want dat zijn ze nu eenmaal, maar aan de andere kant baalde ik omdat een zak kruidnoten voor mij het ultieme eetbuivoedsel was.

Door de jaren heen verkopen ze kruidnoten in allerlei soorten en maten. Geregeld zie ik van Bolletje zelfs kilozakken bij de Albert Heijn liggen. Handig als je een groot Sinterklaasfeest viert, dan ben je met één zak klaar. Als je last hebt van eetbuien, dan is dit heel ingewikkeld. Er liggen allerlei verpakkingen met verschillende hoeveelheden en ook nog een allerlei soorten zoals chocolade kruidnoten of kruidnoten met truffelsmaak. Toen ik last had van eetbuien snapte ik niet hoe mensen hier zo makkelijk een keuze uit konden maken.

In die periode werd mij vaak aangeraden om portieverpakkingen te kopen. Van Bolletje verkopen ze namelijk een grote zak met uitdeelzakjes die veel mensen, ook ik, vroeger mee naar school kregen. Geregeld probeerde ik dit, maar het zorgde er uiteindelijk voor dat ik op een avond tien uitdeelzakjes op at. Dit werkte helaas niet omdat de drang om meer te eten als ik er eenmaal aan begonnen was, nu eenmaal te groot werd. Ook nam ik me geregeld voor om enkel een schaaltje of handje te eten en de zak dan weer weg te leggen. Ik probeerde heel bewust ervan te genieten in plaats van het klakkeloos naar binnen te schuiven. Ik probeerde van alles maar uiteindelijk at ik binnen no time altijd weer een hele zak kruidnoten op. Nadien voelde ik me schuldig en spuugde ik het uit.

Jaren is dit zo gegaan en geregeld heb ik me afgevraagd of ik ooit zoals andere mensen normaal met dit strooigoed om zou kunnen gaan. Natuurlijk eet iedereen weleens een keertje een zak kruidnoten tijdens een film, maar niet dwangmatig, omdat je niet meer kunt stoppen en niet elke keer als je een zak koopt. Gelukkig kan ik nu zeggen dat ik net als die andere mensen kruidnoten kan eten. Ik heb geen wondermiddelen waarmee dat ineens gelukt, dat is heel geleidelijk gegaan.

Het meest stomme is denk ik dat ik het heel lang niet heb gegeten en geprobeerd heb te vermijden. Dat is niet leuk, want als je probeert te herstellen van je eetstoornis, dan wil je juist alles weer gaan eten en ook daarmee experimenteren. Het is daarnaast ook gewoon naar te merken dat andere mensen dat kunnen eten en dat het bij jou niet lukt zonder door te slaan. Dat voelt als falen, omdat het gaat over kruidnoten. Ik heb me geregeld zo’n mislukkeling gevonden omdat ik de hele dag alleen maar die fucking kruidnoten kon denken. Wat was ik voor vreetmonster?!

Inmiddels kan ik inzien dat ik geen mislukkeling was. Natuurlijk waren er ergere dingen op de wereld dan die suffe kruidnoten en uiteindelijk ging het daar ook helemaal niet om. Ik wilde gewoon heel graag normaal zijn, net als anderen. Dat het ieder jaar weer misging bij die kruidnoten was ieder jaar voor mij weer een bevestiging hoeveel werk ik nog te verzetten had en daar zat juist de pijn. Ik besloot een hele tijd om niks van kruidnoten of iets dergelijks te eten omdat ik wist dat ik door zou slaan. Ik hield mezelf niet voor de gek met ‘’misschien lukt het nu wel”- gedachten want ik wist wel beter. De enige keren dat ik kruidnoten at, was bij een vriendin zodat ik sowieso niet door kon slaan. Zelfs dan moest ik me inhouden om niet heel snel te gaan eten.

Pas toen ik veel minder last had van eetbuien, ben ik gaan oefenen met het in huis hebben van kruidnoten. Ik begon met de relatief kleine zakjes van ongeveer 200 gram. Soms merkte ik na een half uur al dat ik onrustig werd van het feit dat ik ze in huis had en ze niet direct op ging eten. Het feit dat het er was betekende voor mij dat ik het op moest eten, alles. Ik probeerde dit telkens een beetje uit te stellen en als ik merkte dat het niet meer ging, dan mocht ik bijvoorbeeld een handje.

Soms voelde ik aan mezelf al dat ik het niet daarbij zou kunnen laten, dan gooide ik afwasmiddel over de rest en gooide ik het weg. Zonde, dat weet ik, maar voor mijn eigen bestwil. Door de tijd en jaren heen heb ik hierdoor heel wat kruidnoten weggegooid. Soms na een uur, soms na drie uur en uiteindelijk na een halve dag, een hele dag of zelfs drie dagen. Misschien voedselverspilling, maar ik zie het meer als een junk die besluit z’n coke weg te gooien. Voor mij een hele overwinning.

Vandaag de dag kunnen kruidnoten hier in huis liggen zonder dat ik er eetbuien van krijg. Ik neem af en toe iets als ik er zin in heb en soms ligt het er wat langer omdat ik er geen zin in heb. De hele spanning rondom kruidnoten is eraf. Ze zijn lekker, ik kan er af en toe van genieten, maar het is geen bijzonder gebeuren meer. Ik gun jou dat ook en ik hoop dat je iets hebt aan mijn tips. Er komt echt een periode dat je weer normaal kunt genieten van kruidnoten zonder hierin door te slaan, dat heeft alleen heel veel tijd nodig.

Sandra

Geschreven door Sandra

Reacties

34 reacties op “Kruidnoten en eetbuien”

  1. Een mooie blog heb je geschreven.

    Wij hebben ze ook weer in huis, de kruidnoten en de chocolade variant en ik vind het lastig om ze te eten. Laatst heeft mama weer een zak gekocht terwijl we er nog 3 hadden liggen. “Gewoon lekker” zegt ze dan als ik ernaar vraag, maar het kan er bij mij gewoon niet in waarom je in godsnaam nog een zak zou kopen.

    Ik heb laatst wel een knopje omgezet: “Oke, mamma/pappa koopt (best veel) snaai, maar dat is oke. Als ik er zin in heb, dan pak ik het wel.” Nu heb ik er meer rust in. Ik snap het nog steeds niet en vind het best zonde van het geld, maar dat is nu niet meer aan mij 🙂

    1. Dit precies doet mijn moeder ook. Ze snapt gewoon echt niet hoe lastig ze het mij maakt.. En ik snap gewoon echt niet waarom ze het doet, en toch blijft ze maar snoep, koek, chips en chocolade kopen, ookal hebben we nog een hele voorraad. Hopeloos wordt ik er soms van..

  2. ik ken genoeg mensen zonder eetstoornis die niet van kruidnoten af kunnen blijven en het in een keer leeg eten. Zelfs mijn begeleider vertelde dat paar jaar geleden. In die tijd had ik anorexia en ik kon het toen niet geloven wat hij zei, Hij was heel sportief en ik keek naar hem op. Als er kruidnoten lagen kon hij er niet van afblijven. Als je sport kan je het wel hebben en gevarieerd eet.

  3. In die tijd was ik verliefd op hem alles wat hij deed was goed en leuk en die kruidnoten met zijn verhaal hebben mij veel inspiratie gegeven.

  4. Inspirerende blog! Voor mij zit er nog te veel spanning rondom kruidnootjes ed, kan ze niet eten zinder door te slaan. En misschien is het wel verspilling van eten maar denk dan dat je het beter weg kan gooien dan eerst op te eten en dan weg te spoelen door de wc. Mijn excuus voor als ik eten weggooi:p

  5. Chocoladekruidnoten (en paaseitjes) zijn voor mij ook het ultieme eetbuivoedsel.
    Mooi blog dus! Goed om te lezen hoe het ook kan gaan.
    Ik heb inmiddels niet meer het dwangmatige dat ik ze moet kopen maar als ze ergens op tafel staan dan moet dat schaaltje leeg. De verleiding blijft, ook in de winkel.

  6. Mijn vader mag geen pepernoten (vooral met chocola) in huis halen van mij. Ik kan er niet vanaf blijven en eet er heeeel veel van als ze in de kast liggen. Het is alles waar ik aan kan denken dan en huiswerk enzo lukt dan niet. Je kunt het beter weggooien in de prullenbak dan weggooien in je eigen lichaam.

  7. Zo een herkenbaar blog! Bedankt

  8. Wat heb jij veel overwonnen, Sandra.
    Heel erg knap.

    Respect.

  9. Vroeger had ik dat ook wel met kruidnoten en paaseitjes. Maar kruidnoten mocht ik toen van mezelf pas eten na half november of zo. De grootste aantrekkingskracht ging er bij mij wel van af toen ik me echt realiseerde dat die dingen gewoon een half jaar in de winkel liggen en dus praktisch altijd (nou ja, min of meer, voor mijn gevoel) voorhanden zijn. En paaseitjes: gewoon chocolade en ook in duizenden smaken het hele jaar door verkrijgbaar. Niets bijzonders aan.

  10. Lieve Sandra,

    Een heel herkenbaar en moedige blog. Waarvoor mijn respect en bewondering. Ik herken dit want ik heb hetzelfde niet met kruidnoten (ik vind ze niet lekker) maar met pepernoten .. en het doet mij heel veel pijn en verdriet. Ik mijd ze volkomen want als ik er ook maar één neem dan sla ik volkomen door, en wordt ik verteerd door de dezelfde vraag die je je hebt gesteld, “Wat ben ik voor vreetmonster?”

    Ik heb bewondering voor het feit dat jij weer kan genieten, je hebt meer kracht dan ik, als ik ooit nog eens mezelf genoeg kan overwinnen om in de buurt te komen van een pepernoot dan zal ik denken aan je tips. Heel erg hartelijk bedankt.

    Echt,


    “Bad people live to eat and drink, whereas
    good people eat and drink in order to live”
    –=Socrates ‘Plutarch Moralia’=–

  11. ik heb ze niet in huis en vind het ook niet moeilijk om dat snoepgoed te negeren. Weet niet waarom, denk omdat ik het associeer met het gevoel dat ik krijg als ik het op heb…dan voel ik me rot en slecht. Heb ik bij alles met suiker en vet. Daarnaast weet ik dat suiker ook gewoon niet gezond is en dat ik er soms buikpijn of last van krijg om moe van wordt.

  12. Heel concrete blog! Duidelijk beschreven en super herkenbaar!! Idd, wat ben ik voor een vreetmonster? het gaat bij mij op de automatische piloot.ik eet nooit kruidnoten, alleen tijdens een eetbui, erg vervelend. Toch enigszins “fijn” dat dit voor anderen blijkbaar ook zo is, zo’n concrete blog had ik nog niet eerder op Proud gezien, dank je Sandra voor deze herkenning!

  13. trouwens,… wat ik hierboven schrijf komt ook wel neer op obsessief gezond willen zijn. mijn eetstoornis is voorbij maar dit komt er eigenlijk voor in de plaats(dus is het niet voorbij;:)) Dus ik wil niet meer afvallen ofzo maar ik wil heel gezond zijn. Heet geloof ik ortorexia??

  14. Ik vind het ook niet moeilijk om ze te laten liggen, maar wanneer ik al in een eetbui beland ben, gaat alles op, de hele zak.. gedachteloos..

  15. @Miri, herkenbaar! Orthorexia!

  16. Een heel mooi blogbericht! Het beschrijft echt goed hoe ik me erover voel!

  17. Die noten achtervolgen mij ook iedere dag… 3-4 euro voor zo’n zak. Koop er tien en heb voor een dag mijn ‘drugs.’ Het is zo vreselijk, want je wilt het helemaal niet, maar de verleiding is zóóó groot. ‘Het gaat er toch uit,’ of ‘ik kan die drang niet doorstaan.’ Maar het lukt niet altijd

  18. Een mooie blog en ook een mooie vergelijking met de junk die zijn coke weggooit. Wat super van je dat je dit hebt overwonnen, proud *hartje* 🙂 xx

  19. Ik heb kruidnoten echt jaren niet aangeraakt. Deze week heb ik van die kleine portieverpakkingen gekocht. Ik kan ze mezelf wel gunnen en zo hoef ik me niet druk te maken over porties ofzo. Nog best wel eetgestoord maargoed, het is een begin.

  20. Herkenbaar van een fase die ik nu aan het proberen ben af te sluiten…

  21. Ik eet ze niet meer, idd. alleen al omdat het me doet denken aan al die jaren die maakten dat ik in december, januari alleen maar triester en triester werd, door oa. kruidnoten, idd. eetbui ‘voer’. Heel herkenbaar.

  22. Ik heb nooit echt grote eetbuien gehad, alleen relatieve. Alles wat slechtt was moest eruit, maar op een gegeven moment blijft het niet bij pepernoten of stroopwafels, op een gegeven moment kregen ook witte rijst en pasta een stempel ´ongezond´ omdat ze niet volkoren waren. Van alles waar een gezondere optie voor was in mijn ogen mocht ik alleen de gezonde optie eten. Kruidnoten eet ik nog steeds niet omdat ze in mijn ogen niet gezond zijn, en dan eet ik liever wat nootjes of andere lekkere snack. Maar eten weggooien zou ik nooit meer doen…

  23. Herkenbaar:'( ik heb het niet gered om het uit te stellen tot eind november en nu meerdere malen per week het gevecht… Droom ervan om deze periode van het jaar in alle rust te kunnen ervaren zonder elk bezoek aan een willekeurige winkel te moeten overleven…

  24. Als ik het woord ‘kruidnoten’ vervang door ‘chips’ dan vind ik dit een heel herkenbare blog. Gelukkig vind ik kruidnoten niet te vreten. Helaas zijn chips het hele jaar door te koop.

  25. Ik gooi het altijd weg. 😀 nailed it

  26. Ook misschien fijn om te weten; nu ik geen eetstoornis meer heb, is verleiding van kruidnoten (of chips..) veel minder groot. Maar als ik er op een koude, regenachtige, sombere winterdag dan toch trek in heb, eet ik gerust de hele zak leeg. Zonder schuldgevoel. Ik baal dan vooral dat ik een kleine zak had gekocht…

  27. Heel mooie blog, Sandra. Ik herken jouw verhaal zo goed. Toen ik in Utrecht woonde voor mijn masteropleiding heb ik die kruid-/pepernoten’druk’ ook gevoeld. Dan fietste ik na een college naar huis. Op de Amsterdamsestraatweg ging ik meestal even nog een ‘pitstop’ maken bij de Kruidvat waar die grote zakken gemengde chocoladekruidnoten ‘op me lagen te wachten’. Rationeel gezien wist ik wel dat het een neerwaartse spiraal zou worden, het slechte stemmetje overwon echter. In de trant van ‘lief zijn voor jezelf’ en ‘je hebt het verdiend met zoveel studie’. De zak ging thuis al snel op. Stiekempjes deed ik dat, mijn toenmalige vriend mocht er niet achterkomen. Die werd alleen maar boos op me. Het voelde als een verslaving. Momenteel ben ik weer de andere kant op geslagen, zo bang om weer in die vicieuze cirkel terecht te komen. Zoveel bewondering heb ik voor de mensen die dit hebben kunnen overwinnen! Sowieso ben ik erg dankbaar dat het ‘taboe’ (want zo voelt het voor mij persoonlijk) wordt doorbroken.

  28. wil even zeggen dat ik het super goed vind van het proud team dat jullie sandra hebben aangenomen door haar evaring met boulimia ( en niet met anorexia) is ze een ware toevoeging voor het team

  29. Ik denk dat veel mensen dit hebben als ik het om me heen hoor. Die lachen dan beetje: “Nou, daar begin ik niet aan hoor zeker niet voor Sint, dan MOET de zak leeg.” @Maan: Dat vind ik ook. Sandra is echt goed, schrijft ook prachtige artikelen over haar ervaring net als Noushka en Scarlet die dat overigens ook zeer goed doen.

  30. Respect en super knap

  31. Mee eens met Maan, maar niet alleen omdat ze boulimia heeft gehad maar ook omdat ze de dingen zo goed en rustig en duidelijk verwoord, top!

  32. Ik heb geen last van eetbuien, maar vind het wel een mooie en fijne blog!

  33. Prachtige blog, zo herkenbaar. Ik heb hetzelfde met M&M’s en Smarties. Er zijn periodes waar ik dagelijks, (dus 7dagen op 7!) een zak van 400Gr naar binnenspeel. Die drang, die suikerkick en het hatelijk gevoel nadien… Ik kan soms een hele dag weinig eten, wetende dat ik s’avonds van mijn 400gr M&M/Smarties ga kunnen smullen… Ze niet kopen of weggooien lukt niet (ik loop uiteindelijk toch naar de nachtwinkel). Het is een echte verslaving geworden bijna. Iemand soms tips hiervoor? Ik lig er echt in de knoop van

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *