”Ik weet niet of ik er ooit wel helemaal van af zal komen. Ik ben al zo lang in gevecht met die eetstoornis en doe al zo lang mijn best om er vanaf te komen. Het lijkt gewoon niet te lukken. Als ik er dan al vanaf kom, dan zal ik er nooit volledig van genezen.”
Soortgelijke gedachtes passeerden ook regelmatig mijn brein tijden mijn eetstoornis. Na veelvoudig terugvallen, opnieuw proberen en therapie, vond ik het lastig om te geloven dat ik er vanaf zou komen. Ik ging in behandeling om in ieder geval een stuk beter voor mezelf te leren zorgen, gezond te worden en over mijn kopzorgen te praten.
Misschien herken je dit ook wel. Misschien geloofde je er eerst nog wel in, maar is dat met de tijd een beetje verwaterd. Die eetstoornis is aanwezig, je bent eraan gewend en ergens voelt het alsof het een stuk van jouw persoonlijkheid is geworden. Dat is juist het lastige aan een eetstoornis. Ergens weet je het allemaal wel, maar de gedachtes en je gedrag zitten zo verweven in je dagelijks leven.
‘’Inmiddels doe ik het al een jaar zonder therapie. Eerst twijfelde ik nog of ik niet te vroeg gestopt was. Dan had ik misschien echt alles van mijn eetstoornis kunnen wegwerken uit m’n leven. Maar soms dacht ik ook dat het dan wel gewoon nooit meer echt helemaal over zou gaan. Er zou vast altijd een deel blijven plakken. Ik baal ervan, maar heb toch echt alles gedaan om er vanaf te komen.”
Eigenlijk verwacht je best wel veel van jezelf als je denkt van je eetstoornis af te zijn. Misschien heb je geen idee, of juist wel en heb je een heel perfect plaatje bedacht van hoe ‘’genezen zijn” er dan wel niet uitziet. Mag je dan nooit meer denken ‘’Ik ben dik”, eet je dan ‘’alles wat je lekker vindt, zonder schuldgevoel?”. Ben je dan ‘’nooit meer bezig met eten” en ‘’voel je je heel de tijd gelukkig?”.
Ik denk dat iemand die geen eetstoornis heeft gehad, zich ook soms dik voelt, schuld-gevoelens kent, aan het bedenken is wat hij gaat eten en soms een paar dagen niet zo lekker in zijn vel zit. Verwacht dus niet dat jij na je eetstoornis ineens boven gemiddeld of perfect bent. Natuurlijk is het fijn als je je goed voelt, maar ieder mens heeft rotdagen, moet wel eens huilen of gaat door een lastige tijd.
Denk er vooral aan dat je in ieder geval niet obsessief met eten bezig bent, niet de hele dag met eten bezig bent en je niet alleen maar druk maakt om je gewicht. Maak de ‘problemen’ met eten die er dus nog zijn niet groter. Wees alert, maar schuif niet alles op je verleden met die eetstoornis af. Je bent ook maar een mens.
Ik dacht ruim acht jaar lang dat ik nooit echt helemaal beter zou worden. Een begrijpelijke gedachte, omdat het zo verweven zit in je dagelijks leven, jarenlang. Maar geen helpende gedachte. Na mijn laatste dagbehandeling ontdekte ik dat ik niet 100% vrij was van eetstoornis-dingetjes. Maar ik merkte wel hoe onbelangrijk die dingen nu nog waren. Ik vind misschien niet alles geweldig aan mezelf, maar kan wel dingen mooi vinden en wil niet meer afvallen of er iets aan veranderen. Dat is maar één van de kleine voorbeelden die ik nu accepteer.
Als de mate ervan versterkte en ik mezelf dus lelijk ging vinden of dik, vatte ik dat op als signaal. Maar zolang er niets mee gebeurde, deed ik er gewoon niets mee. Behoefte om te wegen maakte mij alert op stress en zoeken naar controle. Maar wegen doe ik niet meer. Zo kun je stap voor stap die restverschijnselen een plekje geven, totdat je eigenlijk in de loop van de tijd niet eens meer weet welke plekje ze ook al weer gegeven had.
Inmiddels heb ik geen last meer van een eetproblemen of een eetstoornis. Ik had na al die jaren vechten, echt never nooit meer gedacht dat ik er ooit nog zo ver vanaf zou komen. En eerlijk gezegd, verbaas ik mijzelf ieder jaar weer, als ik nadenk over hoe ver ik inmiddels nu alweer ben gekomen.
De magische wapens om echt helemaal beter te worden zijn hoop en tijd. Tijd, omdat sommige dingen nu eenmaal oefening vergen of gewenning zijn en andere dingen gewoon eruit moeten slijten. Maar ook hoop, en ik hoop zelf die hoop wat aan jullie te kunnen geven met dit blog. Je kunt meer dan je denkt. Echt veel en veel meer. Ook jij. Geef het gewoon tijd en blijf hopen.
Ik ben ook veel verder gekomen dan in ooit had durven dromen. Hou die deur naar genezing dus open, sluit hem nooit, want je weet van te voren nooit hoe ver je kunt komen!
Plaatjes:weheartit
Geef een reactie