Dat moment dat je het voelt. Je voelt letterlijk aankomen dat er een bom gaat barsten, ergens op de dag. Ergens wanneer je het liever niet hebt. Vaak zijn het dingen die ik wel aanvoel komen. Maar echt ingrijpen doe ik dan niet. Ben ik veel te laat mee. Steeds vaker herken ik het. Dat heeft echt wel even geduurd om te voelen of te zien. Om te weten dat het gaat gebeuren. Dat bommetje dat barst. Ontploft zonder dat je het echt zou willen. Het stomme is, het is iets wat nooit uitkomt.
Ooit hoorde ik een verhaal en of het nu waar is of niet, ik ben er in gaan geloven, want er zit zoiets moois in. Ergens in het buitenland gaan mensen naar een huisarts. Niet wanneer het moment echt nodig is, maar ervoor. Als een soort controle. Om voor te zijn, dat die bom gaat barsten. Het zette mij toen ontzettend aan het denken. Want eigenlijk is dat iets wat je met jezelf kunt vergelijken. Ga jij pas naar de huisarts als het al te laat is? Of probeer je het voor te zijn. Die controle te doen?
Mij heeft het aan het denken gezet. Want ik was regelmatig te laat met die controle. Dan ontplofte de bom en kon ik geen kant meer op. Zo ontzettend rot op dat moment en dan werd ik vaak nog bozer op mezelf omdat ik het allang had aan zien komen. Ik ging op zoek voor mezelf. Schreef keer op keer op wanneer de bom ontplofte. Ik keek naar triggers, naar momenten die voor de bom ontplofte. Wat maakte het zo dat het gebeurde, dat ik mezelf soms zo gigantisch verloor terwijl ik dat voor kon zijn.
Het gaf me oprecht inzicht. Het liet me zien wanneer ik in moest grijpen. Ingrijpen door soms weg te gaan uit de situatie. Of bellen met iemand ter afleiding. Het maakte niet uit wat, zolang het maar hielp om niet die bom te laten ontploffen.
Misschien dat je het wel herkent, dat je soms net te laat bent en de bom ontploft. Op wat voor manier dan ook, je kunt voor jezelf op onderzoek om te zien wat jij nodig hebt om het niet zo ver te laten komen. Mij hielp het door op te schrijven. Inzicht krijgen in de situatie. Wellicht dat het jou ook helpt, alleen al om erover na te denken.
Wat heb jij nodig om die bom niet zo ver te laten ontploffen? Wat is er voor jou nodig om ruimte te creëren om de spanning, boosheid of wat dan ook, niet zo hoog op te laten lopen.
Ik geloof dat het anders kan – uit ervaring. Dat is wat ik jou ook gun. Op tijd zien, waar het mis kan gaan, het voor zijn. Geef jezelf die ruimte, die je nodig hebt en ga op zoek naar wat helpt voor jou.
Geef een reactie