Je weet het zeker, je voelt het door je hele lijf! Je wilt ervoor gaan! Je hebt gekozen voor herstel en je wilt nu voor eens en voor altijd die eetstoornis verslaan. Liever vandaag dan morgen. Je wilt je leven terug en je bent vastberaden om vol te houden, net zo lang tot het achter je ligt. Hou die motivatie vast en maak tegelijkertijd even pas op de plaats. Dat klinkt tegenstrijdig, maar te snel willen herstellen is niet altijd goed.
Daarin is het hetzelfde als elke andere ziekte, denk ik. Neem bijvoorbeeld een griepje. Je voelt je ellendig en na een paar dagen merk je dat het wel weer wat gaat en dat je in ieder geval weer wat energie hebt om dingen te doen. Vaak wil je dan ook meteen dat het klaar is. Je bent er klaar mee en wil weer verder met je leven. Zelf merk ik dan dat het even een paar dagen goed gaat en ik als een speer uit de startblokken schiet, maar een paar meter verderop keihard onderuit ga. Na een paar dagen heb ik mijzelf voorbij gerend en ben ik veel te overmoedig begonnen. Ik wilde teveel en vooral te snel. Met als resultaat dat ik nog langer ziek ben en gedwongen word het weer extra rustig aan te doen.
Ik denk dat dit in zekere zin ook opgaat bij het herstellen van een eetstoornis. Je bent eigenlijk heel lang ziek geweest en het is nog steeds niet over, maar je weet wel zeker dat je er helemaal klaar mee bent. Je hebt weer zin om je leven op te pakken en vooral zin om die eetstoornis eindelijk de deur uit te doen. Wat een waardevol en krachtig besluit!
Zelf heb ik gemerkt dat dit fanatieke omslagpunt ook een valkuil kan zijn. De momenten dat ik er echt klaar mee was en er vol voor wilde gaan, wilde ik ook meteen alles weer kunnen. Zo snel als ik in het begin wilde afvallen, zo snel wilde ik nu ook weer aankomen en beter zijn. Ik wil nú mijn leven terug! Heel goed natuurlijk en ergens moest ik het ook wel van die motivatie hebben. Het gaf mij weer een soort vliegende start waarna ik meer uitdagingen aan durfde te gaan en de angsten vanuit mijn eetstoornis wat minder leek te voelen. Alleen kwam daar wel een gevoel van haast bij kijken. Het moment dat je die knop omzet wil je ook het liefst al bij je eindpunt zijn. Vanaf het moment dat je er echt klaar mee bent en ervan af wilt, duurt de weg naar herstel soms ineens nog veel langer. Je wilt het niet meer, dat had je al besloten, dus je wilt er zo snel mogelijk ook niets meer mee te maken hebben.
Die haast zorgde ervoor dat ik eigenlijk een beetje overmoedig werd, zoals bij dat griepje. Een tijd lang lukte het mij dan om dingen te doen die ik ervoor nooit durfde en ik zette elke dag reuzenstappen om maar zo snel mogelijk bij mijn einddoel te komen; een eetstoornisvrij leven. Niets mis mee zou je denken! Die periodes hebben zeker veel bijgedragen aan mijn herstel, maar de vuilkuil voor mij was dat het soms ook een katapult effect kon hebben. Het leek alsof ik mijn gevoel, mijn angsten en twijfels even uit kon schakelen en daardoor overwinning op overwinning behaalde. In een soort rush van de haast die ik voelde. Ik had al genoeg gemist namelijk! Tegelijkertijd kreeg ik eigenlijk nooit echt de tijd om die overwinningen, die stappen en die ontwikkelingen bewust mee te maken en te verwerken. Wat ervoor zorgde dat ik mijzelf in zekere zin ook voorbij was gerend en wanneer ik even tot stilstand werd gebracht, sloegen alle twijfels en angsten van die afgelopen tijd keihard terug.
De stappen die je zet in herstel, groot of klein, zijn niet niks. Het is niet voor niets zo ver gekomen, dus makkelijk is het zeker niet. Niet iets waar je luchtig en gehaast overheen kunt stappen. Of ja, dat kan natuurlijk wel, geloof mij dat ik het geprobeerd heb, maar uiteindelijk zorgde dat niet voor duurzame vooruitgang. Het te snel willen herstellen zorgde ervoor dat ik opnieuw mijn gevoel uitschakelde, iets wat ik eerder ook deed met mijn eetstoornis, om bij mijn doel te komen. Dit keer natuurlijk een veel positiever doel, maar daar had ik eigenlijk niets aan als ik die stappen niet bewust doorliep.
Herstellen gaat over veel meer dan dat einddoel behalen. Dat einddoel wat overigens voor iedereen kan verschillen, maar wat denk ik vooral betekent dat je een eetstoornisvrij leven kunt leiden. Herstellen gaat ook over die weg ernaar toe, over elke stap bewust zetten en stilstaan bij je gevoel. Die stappen die je richting je eetstoornis zette dienden ergens voor, elke stap die je terug omhoog zet, betekent niet alleen herstellen. Het betekent ook loslaten, jezelf opnieuw leren kennen, bewustwording over waarom je het nodig had en waarom je zo graag die stap omhoog wilt maken. Het betekent juist opnieuw leren voelen, opnieuw leren luisteren, naar alles wat jouw lichaam aangeeft en naar wat jij nodig denkt te hebben. Opnieuw je leven op een gezonde en fijne manier in kunnen richten. Opnieuw die rust leren vinden, zodat er ruimte is om al die dingen binnen te laten komen. Wanneer je opnieuw die rust overslaat, zullen al die stappen omhoog ook niet binnenkomen. Iets dat je vroeg of laat alsnog zult moeten verwerken, terwijl het dan misschien onnodig te veel hooi op je vork is geworden.
Het is een proces wat eigenlijk helemaal niet gaat om snelheid, maar om houdbaarheid. Een proces waarin je niet alleen leert over je eetstoornis, maar misschien nog wel veel meer leert over jezelf. Hoe graag we ook zouden willen, zulke processen kosten tijd en veel energie. Maar het is al je tijd waard. Die tijd zorgde er bij mij voor dat ik tijdens al die stapjes ook steeds meer over mijzelf te weten kwam. Elke stap was als het ware een kruispunt of rotonde waar ik opnieuw keuzes moest maken en mijzelf opnieuw confronteerde. Als ik te snel ging, en als het ware rechtdoor over het gras van de rotonde racete, deed ik wel het goede, maar nam ik mijn gevoel daar totaal niet in mee.
Ik bedoel natuurlijk niet dat herstel zo langzaam mogelijk moet en dat je vol op de rem moet gaan staan. Zeker niet zelfs! Ga ervoor en ga daarin vooral zo snel of langzaam als jij kan. Kijk naar wat haalbaar is en probeer juist in dit proces dichter bij jezelf te komen. Waar je eetstoornis je al die tijd verder weg bracht van jezelf en jouw gevoel, kun je dat tijdens en na je herstel weer terugvinden en je leven lang iets aan hebben.
♥
Geef een reactie