Leven in een staat van totale chaos

Momenteel heerst er totale chaos in mijn hoofd, ben ik in paniek, en is de angst enorm hoog. De hele dag door is er oorlog in mijn kop. Elke minuut van de dag wordt ik verrot gescholden door mijn eetstoornis! Ik ben boos op mijzelf, walg van mijzelf, vind mijzelf vies, vet, dik en lelijk. Ik kan niet met mijzelf leven. Ik heb een haat aan mijzelf en aan mijn lichaam. Van mijn eetstoornis moet ik kapot. Ik ben bezig om mijzelf af te beulen. Mijn lichaam moe te maken.Ik gun mijzelf weinig energie. Ik eis van mijzelf dat ik minder weeg. Minder besta. Minder leef.

‘Gaat het uiteindelijk nou over het eten?’ Nee. Dat weet ik ook wel. Het gaat om die verrekte controle. Het gaat over het klein willen blijven. Het gaat erom te bang te zijn voor de toekomst. Te bang te zijn om te falen in het leven en het dus liever uit de weg te gaan. Het gaat over haat. Haat aan jezelf. Aan je leven. Het gaat over pijn. Teveel pijn om aan te kunnen zonder dat je kunt vluchten in je eigen controlegedrag. Het gaat over eenzaamheid. Eenzaamheid die teveel pijn doet. Eenzaamheid die steekt en steekt en steekt.

Het gaat over gemis. Gemis van vorige therapeuten. Het gaat over angst. Veelte veel angst, veel te veel beren op de weg, te grote bergen voor je voeten om te beklimmen en om stapjes vooruit te kunnen zetten. Dit resulteert weer in wanhoop en moedeloosheid. Het gaat over klaar zijn met het leven. De wens hebben om weg te rennen, te vluchten, te verdwijnen. Niks te hoeven, niks te voelen, niks te denken. Gewoon weg zijn, zonder dood te zijn. Geen zwartheid om je heen. Geen pijn. Geen verdriet. Geen angst. Gewoon niks.

‘Hoe dan?’ Dat is wat als een constante gedachte rondcirkelt in mijn hoofd. ‘Hoe nu verder?’ ‘Hoe elke dag overleven?’ Doorgaan. In leven blijven. Elke dag vechten. Knokken. Sterk blijven. Mijn gezonde gedachten zo hard mogelijk laten spreken. Geduld hebben. Doorbijten. Hoop houden. Positief blijven. Je laten helpen. Hulp toestaan. Je open stellen. Eerlijk blijven. Niet in je somberheid blijven hangen. Medicatie slikken. Het verdragen. Ik weet het …. Ik weet het allemaal …’Maar hoe lang nog? Weet iemand dat ook?’ Want ik begin op te raken. Stuk te gaan. Mijn masker begint af te brokkelen. Los te laten. Hij wordt te zwaar om te dragen.

Het meisje die altijd lief lacht, die altijd behulpzaam is, die zich altijd vriendelijk gedraagt, is stuk aan het gaan. Slapen lukt nauwelijks meer. Het piekeren gaat door en de angst is voelbaar wanneer ik alleen met mijn gedachten in het donker lig. Ik voel een koude stroom van angst als een zware deken over mijn lichaam, en wordt elke ochtend badend in het zweet wakker.  

meisje

Ik weet dat er geen magische oplossing bestaat. Geen wonderpil. Geen toverstaf. Geen uitgestippeld plan die hulpverleners mij kunnen geven. Ik weet dat ik niet hun hand kan vasthouden en zij mij kunnen begeleiden de grote wereld in. Ik weet dat anderen alleen aan mij kunnen vragen om door te zetten en hoop te blijven houden. Ik weet dat ik uiteindelijk zelf de strijd aan moet gaan. Ik ben de enige die verandering kan bewerkstelligen. Dat is precies hetgeen mij zo bang maakt. Ik doe mijn best. ‘Doe jij met mij mee? Samen staan we sterk!’


Wil jij ook een gastblog, dankwoord of jouw verhaal laten publiceren op Proud2Bme? Mail dan je verhaal in een Word bestand met twee foto’s in een aparte bijlage naar redactie@proud2Bme.nl

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

20 reacties op “Leven in een staat van totale chaos”

  1. Slik, pijnlijk herkenbaar. Bedankt voor deze mooie kwetsbare blog! Voor het geven van woorden aan de gevoelens en het stukje herkenbaarheid. Het maakt iets minder eenzaam al is het maar voor even.

    Ik gun niemand dit, ook jou niet.
    Woorden als hou vol, veel kracht en sterkte doen/betekenen zo weinig (dat ervaar ik altijd) maar toch wens ik je dit toe.

  2. Wow, sprakeloos. Heel herkenbaar.

  3. Mooi.

  4. wow, zo herkenbaar…. bedankt

  5. Mooi geschreven en zo herkenbaar.
    Bedankt voor je openheid en eerlijkheid.
    Maar houd moed, het kan beter worden en je weer kunt genieten en beetje bij beetje de controle kunt en durft los te laten. Helaas is het vaak een lange weg… maar de moeite waard als je daarna weer vrij(er) kunt leven zonder de meeste van die gedachtes. Stay strong, keep on fighting

  6. Op dit moment heel herkenbaar, bedankt voor het schrijven.

  7. Wauw mooi geschreven!
    Knap dat je het zo op papier kunt zetten! Dit helpt mij ook weer beter om mijn eigen gedachtes te verwoorden.
    Liefs!

  8. Heel mooi, zo herkenbaar. Stay strong💓

  9. Zo herkenbaar en heel mooi geschreven..
    Bedankt 💗

  10. Slik slik slik. Dit is zó enorm herkenbaar… hou je sterk!!

  11. Wauw zo mooi omschreven. Tranen in mijn ogen! Blijf sterk en blijf vechten zoek de kracht die diep van binnen in je zit en vraag om hulp want dat ben je waard!

  12. Lieve schat
    Ik ken je niet, maar toch spreek ik je zo aan.
    Wat mooi veschreven! Wat een talent!
    Ik hoor de woorden die ik tegen mijn dochter zeg en bedenk dat ik niet meer ga praten. Er alleen maar zijn voor haar.
    Wat ben jij sterke en mooie meid dat je me dit duidelijk maakt!
    Lieve groet
    Ellen

  13. Die strijd van de chaos , oorlog in mijn hoofd en overal controle over willen hebben is met het ouder worden rustiger geworden..
    Veel therapie, hulp en hard werken, maar daar ben ik verder mee kunnen komen…..gelukkig
    Houd moed in de duisternis, er is licht en warmte en liefde die je verder kunnen helpen op deze zware weg.
    Veel iefde en warmte geef ik je.

  14. Ik wil iedereen bedanken voor alle lieve en steunende reacties ! Het raakt mij , liefs

  15. Au! Zo mooi, maar de pijn is zo herkenbaar!

  16. Ik doe met je mee

  17. Lieve Maaike … wat krachtig van je! Ik wens je heel veel succes en kracht toe. Geloof in jezelf ! Liefs

  18. Heel herkenbaar… Ik ga ook mijn best doen en met je mee doen. We blijven vechten!

  19. Lieve Sabrina, bedankt voor je reactie ! Je kan het ! Geloof in je eigen kracht. Durf te kiezen voor jezelf , liefs Diede

  20. Lieve Sabrina, bedankt voor je reactie. Ga ervoor, geloof in je eigen kracht. Vecht voor je gelukt, je bent het waard! Liefs , Dieden

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *