Liefde doet geen pijn

Lange tijd heb ik geloofd dat mijn eetstoornis mij een beter mens zou maken. Dat als ik zou afvallen of de zogenaamde controle wist te behouden, mensen meer van me zouden houden en ik ook meer van mezelf zou kunnen houden. Ik deed mijn uiterste best om niet alleen een perfect lichaam te hebben, maar ook om goed genoeg te presteren en leuk genoeg gevonden te worden. Soms was ik daar zo perfectionistisch in, dat ik juist bevroor en me liever verstopte. Men mocht mij niet zien als ik niet goed genoeg was. Op zoek naar liefde deed ik mezelf pijn. Maar liefde hoort geen pijn te doen.

Is dat niet waar we uiteindelijk allemaal naar op zoek zijn in het leven? Naar een beetje geluk en liefde. Is dat niet waar een eetstoornis ook voor kan dienen? Het zoeken naar acceptatie. Het zoeken naar rust in je hoofd. Het zoeken naar een manier om met jezelf te kunnen leven. Jezelf staande te kunnen houden in de wereld. Van jezelf te houden. Niet elke eetstoornis heeft dezelfde oorzaken, maar een gebrek aan zelfacceptatie en zelfliefde – om wat voor reden dan ook – is iets dat heel regelmatig terugkomt.

Ik was zo hard op zoek naar een manier om van mezelf te houden. Om mezelf goed genoeg te vinden. Ik had zo mijn ideeën gevormd over wat ik goed genoeg vond. Ideeën gevoed door een onrealistisch schoonheidsideaal. Door vooroordelen en taboes. Niet alleen over mijn uiterlijk, maar ook over mijn innerlijk. Ik moest dun zijn, sterk zijn, grappig zijn, slim zijn, leuk zijn, getalenteerd zijn, sociaal zijn. Mooi haar hebben en een gaaf gezicht. Gezellig om mee om te gaan en nooit teleurstellend. Ik moest goed liggen in élke groep, maar stond nog geen seconde stil of ik die groep eigenlijk wel leuk vond. Waar ik mezelf comfortabel bij voelde. Of wat goed bij mij en mijn lichaam paste.

Ik merkte hoe sociale situaties mij bakken energie kosten. Ik merkte hoe ik steeds mijn eigen grenzen overging. Ik merkte hoe mijn lichaam kapot ging aan de eetstoornis. Is dit nou liefde? Maakt dit me beter? “Nog even doorzetten”, zei ik dan tegen mezelf. “Het voelt nog niet goed omdat ik er nog niet ben. Het voelt nog niet goed omdat ik nog niet goed genoeg ben.” Was ik de liefde voor mezelf en van anderen nog niet waardig? Nog een stukje verder, nog een stukje meer. Nog een stukje minder van mij.

Liefde is niet jezelf uithongeren tot je jezelf goed genoeg vindt. Liefde is niet jezelf verdoven met eetbuien. Liefde is niet sporten tot heel je lichaam pijn doet en je erbij neervalt. Liefde is niet alles blijven geven en er niks voor terugkrijgen. In ons hoofd maken we onszelf soms wijs dat we deze dingen doen om een beter persoon te worden. Dat het moet. Dat het goed is. Maar liefde hoort geen pijn te doen.

Als je op zoek bent naar liefde – liefde van anderen en liefde voor jezelf – blijf dan dicht bij jezelf. Doe dan wat goed voor jou is en niet wat je denkt dat anderen goed zullen vinden. Heb interesse in wie jij als persoon bent. Zorg goed voor jezelf. Je kan niet door iedereen leuk gevonden worden, al zullen de meeste mensen gewoon neutraal of positief over je denken. Maar die paar mensen die er voor jou zijn om wie je écht bent, dat is de mooiste en meest liefdevolle connectie die er is. En als iemand je accepteert om wie je niet bent, als iemand accepteert dat je jezelf daarvoor pijn doet; kan je dat dan liefde noemen? En die iemand kan jijzelf ook zijn. Het kan ook symbool staan voor hoe jij met jezelf omgaat.

Vind liefde door lief te zijn. Vind liefde die écht is. Vind liefde die oprecht is. Je gaat niet meer van jezelf houden door jezelf te haten. Je gaat niet meer van jezelf houden door jezelf pijn te doen. En het kan een lange weg zijn naar zelfliefde, zeker als je gewend bent dat het nooit goed genoeg is. Van zelfhaat naar zelfliefde is een grote stap. Een stap die niet in één keer gezet hoeft te worden, maar een doel om elke dag een beetje verder naartoe te mogen werken. 

Wat je voedt, dat groeit. Daar geloof ik echt in. En dat gaat met ups en downs. Dat is soms even zoeken. Maar je verdient het om daar tijd en aandacht aan te mogen besteden. Leer meer van jezelf te houden, door te accepteren wie je bent. Leer meer van jezelf te houden, door jezelf te mogen zijn. Leer meer van jezelf te houden, door een ander ‘nee’ te mogen geven. Leer meer van jezelf te houden, door je grenzen aan te voelen en aan te geven. Leer meer van jezelf te houden, door goed voor jezelf te zorgen, ook als dat moeilijk is of tegen sommige gevoelens ingaat. Leer meer van jezelf te houden, door jezelf geen haat, maar liefde te geven. 


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

Irene

Geschreven door Irene

Reacties

5 reacties op “Liefde doet geen pijn”

  1. Wauw Irene die komt binnen. Precies zoals ik me nu voel. Wat heb je dit treffend geschreven om het allemaal zo te relativeren. Echt even een eye-opener voor mij. Dat ik het zelf kan veranderen, dat ik op deze manier niet verder kom. Ik moet en wil het los gaan laten en gaan vechten. Wat je zegt.. hoe moeilijk dat ook is en hoe hard het ook tegen mijn gevoel ingaat. Heel erg bedankt voor deze mooie woorden…

  2. Lieve irene bedankt voor deze mooie blog je helpt mij daar echt mee en ook veel anderen op proud

  3. Een en al herkenning. Gelukkig ligt de ES nu achter me, maar zeker, ik heb m daar voor ingezet. Het is nog moeilijk om af en toe te geloven dat ik de moeite waard ben als ik mezelf ben. Als me dat héél zeldzaam wél lukt, dan is dat het beste gevoel ever..
    ❤️ Voor de meiden die nog strijden… hoop dat dit een beetje kan helpen

  4. Wat een waanzinnig goed geschreven blog. Zo herkenbaar, you’ve really hit the nail on the head.. een goede om nog eens een aantal keer terug te lezen, dank je wel Irene 🙏🏻

  5. Heel mooi geschreven en zó herkenbaar…

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *