Liefde en borderline

Als het gaat om liefde en relaties, wordt weleens gezegd dat je mannen en vrouwen met borderline beter kunt vermijden. De hevige stemmingswisselingen zouden ervoor kunnen zorgen dat je nooit weet waar je aan toe bent en je moet elke dag maar weer afwachten hoe de pet staat. Deels klopt dit misschien ook wel. Als je een relatie hebt of aan het daten bent met iemand met een borderline persoonlijkheidsstoornis, dan is dat ook niet zo makkelijk maar dat is borderline sowieso niet. Dat is echter niet een reden om het uit de weg te gaan. Als je je bewust bent van bepaalde valkuilen, dan kun je hier immers ook goed mee omgaan.

Bron

In de jaren dat het nog niet zo goed met mij ging en ik nog totaal geen inzicht had in mijn problemen, vond ik het heel lastig om relaties aan te gaan. Ik was vaak bang niet leuk gevonden te worden en was altijd bang dat mensen slechte bedoelingen met mij hadden. Ik was bang gekwetst te worden en wilde niemand in mijn leven toelaten. Dit zorgde ervoor dat ik al mijn contacten, zowel vriendschappelijk als binnen mijn familie en als met jongens erg oppervlakkig hield. Zolang mensen niet dichtbij kwamen, konden ze mij immers ook geen pijn doen.

Dit zorgde er echter voor dat ik me op veel gebieden eenzaam voelde. Ik had genoeg mensen om me heen maar ik had met weinig mensen écht contact, terwijl ik daar diep van binnen natuurlijk wel behoefte aan had. Ik wist niet hoe relaties werkte en misschien weet ik dat nog steeds niet zo goed. Als ik met een vriendin ging stappen in Utrecht en zij zei dat we ”achter de jongens aan gingen”, dan dronk ik binnen korte tijd zoveel dat ik niet eens meer rechtop kon lopen, simpelweg omdat ik me anders geen houding wist te geven. Ik wist niet waar ik met een jongen over moest praten en wat ik dan moest doen. Ik dacht heel ingewikkeld na over alles en belandde hierdoor in extremen.

Na een praatje snapte ik bijvoorbeeld niet waarom een jongen even verderop ineens met een ander meisje stond te praten. Wij hadden immers net gepraat dus ‘’wij” waren nu een ding, dacht ik. Ik begreep totaal niet dat je ook gewoon met iemand kunt praten zonder verdere gevolgen. Ik werd direct jaloers en boos, voelde me afgewezen, ging nog meer drinken en zocht bevestiging bij andere jongens. Met hen maakte ik hetzelfde praatje en ging ik mee naar huis terwijl ik dat normaal gesproken nooit zou doen.

Bron

Op die momenten kreeg ik heel even de bevestiging dat mensen mij leuk vonden en dat voelde goed, maar de volgende dag voelde ik me natuurlijk hartstikke slecht als ik me eindelijk realiseerde hoe oppervlakkig het was en er niet meer in zat. Hoewel dat ergens was wat ik wilde, wilde ik dat toch ook weer niet en dat besef deed pijn. Ergens wilde ik net als een van mijn beste vriendinnen een fijne relatie met iemand waarbij ik helemaal me zelf zou kunnen zijn maar het idee dat ik dan aan iemand ‘’vast” zou zitten, gaf me ook een ontzettend benauwd gevoel.

Deze fase heeft best een tijdje geduurd en na wat nare ervaringen wilde ik niets meer van mannen weten. Uiteindelijk kwam ik na een aantal jaar in rustiger vaarwater en probeerde ik het online daten. In het begin leek dit best goed te gaan maar na een aantal afspraakjes merkte ik dat ik opnieuw het gevoel had dat ik ergens aan vast zat. Dit gaf me een heel beklemmend en angstig gevoel waardoor ook dit voor dat moment niet werkte.

Inmiddels zijn we een aantal jaar verder en woon ik op mezelf in leuk huis. Liefde en relaties is nog steeds een lastig onderwerp. Soms denk ik dat ik mezelf prima red, alleen, maar er zijn ook genoeg momenten dat ik behoefte heb aan iemand die naast me staat en waar ik op terug kan vallen. Wat betreft het stukje borderline denk ik dat ik het prima zou kunnen. Ik ben me er nu bijvoorbeeld goed van bewust dat ik onschuldige dingen heel serieus kan nemen en heb fijne vriendinnen die me hierbij helpen te relativeren. Ook leerde ik in therapie hoe belangrijk het is om te praten over wat er in je omgaat, ook als je denkt dat je gedachten nergens op slaan of stom zijn. Als je niet deelt wat er in je omgaat dan kan de ander je ook niet begrijpen en in een relatie is dat juist heel belangrijk.

Ik heb dan ook geen standaard rijtje met tips voor hoe je een relatie moet aangaan als je borderline hebt of misschien wat trekjes hiervan vertoont. De meeste tips komen namelijk allemaal neer op hetzelfde en dat is praten. Houd niet alles voor jezelf, krop je woede en angsten niet op maar blijf je uiten. Verder kan het ook heel prettig zijn om over je relatie te praten met iemand die je vertrouwt, bijvoorbeeld een goede vriendin, zus of misschien je therapeut. Deze mensen hebben hier vaak weer een andere kijk op en kunnen je helpen dingen te relativeren als je bijvoorbeeld boos bent. Hiermee voorkom je dat je enkel van jouw standpunt heel erg boos reageert zonder je te verplaatsen in de ander.

Bron

Borderline en liefde kunnen prima samengaan, het kan soms gewoon even duren voordat je hierin de juiste weg hebt gevonden.
 

Sandra

Geschreven door Sandra

Reacties

26 reacties op “Liefde en borderline”

  1. Prachtige blog, heel goed geschreven.

  2. Mooie blog, mijn vriendin heeft borderline. Het is soms moeilijk maar samen lukt het ons wel:)

  3. Je kan goed schrijven ! 🙂 !

  4. Heel mooi, en in tijden ga ik nu weer is reageren omdat vooral het eerste stuk mensen weg duwen en daarom ook voor een deel niet weten hoe een vriendschap of relatie werkt heel erg in mijn straatje past. Hoe loste je dit op? Mooi geschreven :)!

  5. Wauw supergoed blog

  6. Een keer relatie gehad met iemand die borderline heeft. Pff nooit meer, wat een gedoe telkens …

  7. Er zijn ook gewoon mensen ( Met en zonder borderline) met een vervelende persoonlijkheid. Jij hebt het gewoon niet getroffen maar ik had ook veel gedoe met mn ex en die had geen borderline. Maar ik werd wel gek van zn gedrag.
    Ik vind deze blog fijn omdat er zoveel (voor) oordelen bestaan over borderline.. En ook is het zo dat het bij sommige mensen echt kan zakken na verloop van tijd.
    Juisy omdat ze bewust aan de slag gaan met hun gedachten gang. Ik vind mensen met borderline vaak wel heel intrigerend en puur.

  8. Hele mooie blog. Erg herkenbaar. Borderline en relaties gaan zeker wel samen alleen is het soms wat moeilinker maar juist dat kan het interessant en/of spannend maken 😉

  9. Mooi 🙂

  10. Mijn partner en ik hebben beide borderline.
    Het is niet altijd even makkelijk, maar je weet wel wat je aan elkaar hebt.

    Wij zeggen altijd maar “borderline breekt zo lekker de week!”

  11. Mooi.
    Mijn vriend en ik hebben beiden borderline. Wij hebben elkaar leren kennen in opname. Nu, 2 jaar later is hij vrij stabiel, ik labiel. Het enige wat ik lan zeggen is dat het wel al 2 mooie, maar intense jaren zijn geweest

  12. Prachtig geschreven. Ik heb een relatie aangegaan met iemand die borderline heeft, maar heb van bij het begin verteld dat ik hier geen erg in vind.

    Het is wel moeilijk soms om als niet borderliner te weten hoe je moet reageren op bepaalde situaties.

    Bvb als ze zegt: “Ik wil wat ruimte.”
    Is dit dan echt zo? Of wilt ze me graag in de buurt…

    Maar zoals ik altijd zeg: “Al doende leert men…” 🙂

  13. Ik heb een schoondochter met Borderline: Mijn zoon en zij hebben vaak ruzie, soms gaat mijn zoon er regelrecht aan onderdoor. Zij weet dat, en dan komt ze soms naar mij uithuilen. Ik heb enorm mijn best gedaan om haar te accepteren zoals ze is, maar ik vind het erg moeilijk en vind het steeds moeilijker worden. Soms heeft ze een hele toren om zich heen, kom je er niet door heen. Nu heb ik afgelopen woensdag een flinke aanvaring met haar gehad, voor de eerste keer. Ik heb haar de volgende dag 2 smsjes gestuurd, maar heb geen antwoord terug gehad. Ik had haar uit eten willen nemen om het uit te praten. Ik weet niet wat ik moet doen: mijn jongste zoon zegt: mam, laat je niet in een slachtofferrol zetten, je hebt nergens schuld aan, maar ik wil mijn zoon ook niet kwijt. Schipperen of afwachten tot zij iets van zich laat horen….we zijn altijd een zeer hecht gezin geweest en ik vind haar een moeilijke toevoeging, moet ik zeggen

  14. Ik heb een relatie van 2 en een half jaar gehad met een borderliner. Ik wist nooit waar ik aan toe was. Vertelt ze nu de waarheid of niet. Word ik nu gemanipuleerd of niet. Zodoende ben ik ook gaan twijfelen over haar uitspraken over het van mij houden. Herkent iemand dat?
    Ik heb gelezen dat BLers weldegelijk van iemand kunnen houden, sterker nog, zij houden van iemand met een veel grotere intensiteit. Daar staat tegenover dat ze je ook met een veel grotere intensiteit kunnen kwetsen/vernederen.

  15. De vrouw van mijn broer heeft borderline. Hij is daardoor ook erg veranderd en steunt haar onvoorwaardelijk. Maar daardoor in mijn ogen soms ook onrealistisch en niet meer willen luisteren naar zijn naasten. Geen inlevingsvermogen hebben. Ze praten er ook niet over met ons. De relatie dreigt op dit moment te escaleren tussen mijn ouders en hen. Ik heb op zekere hoogte wel een goede band met hen beiden en sta er tussenin. Wil niet dat het escaleert, maar het is ook iets tussen hen. Hebben jullie tips hoe ik hiermee om kan gaan?

  16. Ben 2 jaar

    1. Ben 2 jaar samen geweest met iemand met borderline. Was een ongelofelijk spontane, romantische, passionele en extraverte persoon. Heb wel nooit het lef gehad om haar te vertellen dat ze borderline had. Extreme jaloezie, gokverslaving, impulsief, aantrekken en afstoten, roekeloos rijgedrag, moodswings…..ben zelf naar psycholoog moeten gaan omdat ik veel te gevoelig was en er emotioneel door beschadigd was. Mijn gouden raad: date enkel maar met iemand die borderline heeft Indien deze persoon hetzelf beseft en je zelf iemand bent die emotioneel heel stabiel en sterk staat. Iemand met borderline is zeker en vast in staat om liefde te geven!!!!

  17. Na 5,5 een “relatie” met een vrouw met (helaas in extreme mate borderline. Ik ga er intussen letterlijk en figuurlijk aan kapot. Nog noot heb ik zoveel liefde gegeven en alles gedaan dan voor haar en soms is de respons zeer beloftevol. Maar dat is alleen maar tijdsgebonden en voorwaardelijk. De destructieve aard van deze aandoening is ongezien en maakt een partner in een relatie elke keer weer meer en meer kapot. Psychisch en fysisch. Borderline is onverbiddelijk, relatiebedreigend en niets ontzien. Heeft iemand met borderline ook een zeer positieve kant, dan zal de destructieve kant altijd overheersen en het altijd wel halen. Hoe jammer, maar vreselijk pijnlijk. Telkens weer totdat de partner het écht niet meer aankan en uiteindelijk opgeeft. Omdat er “in the end” geen alternatief is.
    Dus ja, ook ik sta op het moment of af te haken, mezelf over te geven en de liefde van mijn leven vaarwel te zeggen. Immens jammer maar borderline is de bloedzuiger die het lichaam, de ziel en het hart van de partner aantast en telkens weer onverbiddelijk blijft toeslaan. En hem/haar uiteindelijk doodt.

  18. Bordeline is nloedzuiger klopt maar het mooie mens van binnen gaat net zo kapot dan jij.

  19. Niemand die bordeline heeft gunt dit een ander en heeft ook een mooi kant t is maar hoe jij er mee omgaat en hulp aanvaart hoe je er mee om kunt gaan.
    Ik was zo duidelijk van te voren zelfs aangegeven wie ik was geen relatie wilde och sterke beer zou dat wel lukken hij kon toch met iedereen omgaan nou de discussies waarvan ik zei reageer niet op mij dan is het zo over ging hij er op in met beter weten zus moet je zo moet je ik kan je vertellen als ik mijzelf kon veranderen dan nu meteen maar helaas t zal een levenlang tot de dood mij scheid er zijn.
    En ook wij bordeliners en welke stoornis we hebben willen graag leven geaccepteerd worden zeg niet dat alles goed is wat wij doem zeker niet maar wij kunnen het niet helpen en er ligt heel veel in het leven im ons heen hoe anderen ons afwijzen negeren behandelen.
    Och ja ook ik sta nog aan begin van wat ik hier lees slopende jaren van therapie maar ook daar luisyeren ze niet ik heb meer last van negatief zelfbeeld en perfectionisme dam bordeline maar je krijgt een kaartje de kinderen worden van je afgenomen en nu ik 52 ben bijna denk ik die paar jaar ik heb geen dromen meer voor de toekomst die verhaan je wel als ze alleen maar kinderen redden en ouders laten stikken en afdoen je bent niet goed door zus zo dit dat ik vraag me af wie gestoorder is ik of hulpverleners hahaha
    Bordeline wordt gevoed door trauma s daar zijn hulpverleners zeker schuldig aan hoe ik moest gaan leven.

  20. Wat goed en begrijpelijk geschreven. Heel puur

  21. Nu 30 jaar later zag ik haar weer
    Omdat ze altijd in mijn hart gebleven is
    vond ik haar terug
    Nu na 30 jaar begrijp ik wat ik toen niet wist
    Zij heeft het mij nu verteld
    Nu weet ik waarom het toen niet meer ging en ons sloopte
    Ze heeft bordeline en lijd eraan
    Zij wist het toen zelf ook niet , dus zijn wij beiden gevlucht ,ondanks de exstreme liefde die wij voor elkaar voelde
    Wij waren jong en hadden nog nooit van borderline gehoord
    Daar denk je niet aan als je jong bent
    Gelukkig weten wij nu beter
    Ik loop er niet meer voor weg en hou nog steeds en meer van haar
    Moet alleen wel zorgen dat ik geen medelijden ervaar en in balans blijf Met borderline valt te leven , ook samen !

  22. PS
    Als vriend van een mens met bordeline
    Is medelijden het laatste wat je nodig zult hebben , om er te zijn
    Luisteren met al je zintuigen en niet oordelen
    is de grootste Steun die je kunt bieden
    Beter weten
    Kun je beter vergeten !

  23. Mooie blog, zelf als iemand met borderline ook op zoek hoe ik weer een liefde’s relatie aan kan gaan. Het lastige daar in de wetenschap dat wanneer een emotionele band sterker en belangrijker wordt mijn emoties ook heftiger worden. Dit beangstigd mij wanneer ik denk aan een relatie. Als ik zelf mijn heftige emoties niet begrijp hoe kan ik deze dan uitleggen aan mijn partner? Dit zal een lang leerproces worden voor mijzelf en mijn partner. Het is moeilijk om hiervoor het juiste moment te vinden en open te gaan staan voor een relatie.

    Jammer om in de reactie’s toch ook weer stigma over borderline te merken. Lijkt me lastig voor de blog schrijver. Het is een zoektocht. Mensen die borderline hebben (hou asjeblieft op met zeggen dat mensen borderline zijn) vinden het heel moeilijk om hun emoties in ‘normale’ properties te voelen en te laten zien. Wanneer iemand niet weet wat er gaande is (nog geen diagnose heeft) wordt dit alleen maar lastiger. Mensen met de diagnose borderline zijn zeer zeker in staat om liefde te geven en wanneer ze dit terug krijgen omdat je hen als volledig persoon liefhebt zal hen dit ontzettend dankbaar maken. Bedenk wel dat wanneer je dit geeft afwijzing voor hen ook ontzettend hard en pijnlijk binnen kan komen en ze daardoor erg emotioneel kunnen reageren. Blijf in gesprek. Wees duidelijk. Geef je grenzen aan. En asjeblieft accepteer een persoon met borderline als volledig mens. Voor mij zijn deze zaken erg belangrijk, en ja dan nog kan ik uit de bocht vliegen en dat hoeft niemand met wie ik contact heb te accepteren, ze mogen boos op mij zijn. Zolang ze me weer terug brengen naar een gesprek en laten merken dat ik als persoon nog ok ben zal ik er van leren en het een volgende keer anders proberen te doen.

  24. Ik heb een schoondochter die een zeer moeilijk karakter heeft schreeuwen huilen de de hele wereld naar haar hand wil zetten ze kan ook lief zijn heeft zeker ook haar prioriteiten.Onze zoon en hun drie kinderen hebben het er moeilijk mee. Woorden had ik jullie maar nooit gekregen jullie zijn rotkinderen of duivelsjong je kan niet opnoemen wat er gezegd word. Ik probeer altijd het verstand voorop te laten gaan en mij er niet mee te bemoeien. later heeft ze altijd spijt wat er gezegd De schuld ligt altijd bij ons. Het gekke is ik blijf altijd afzijdig en ben ben net zo lief voor haar als voor de andere schoondochters maar soms wordt ik zo boos omdat ik zo,n gedrag niet kan accepteren .Wij hadden altijd een liefdevol gezin waar veel gelachen liefde voor elkaar was. Zo,n meisje maakt hele gezinnen ongelukkig kinderen ,man ,ouders het is een puinhoop.Mijn zoonheeft het ook moeilijk hij is heus geen watje maar blijft volgens mij bij. Zijn vrouw om zijn kinderen, hij durft ze niet eens bij haar te laten.Tegen de buitenwereld is zij poeslief je zou het niet achter haar zoeken mijn zoon krijgt overal de schuld van. Jaloezie alle berichtjes nagaan zakken omkeren mijn god wat een leven. Ik weet dat haar moeder en zus de zelfde problemen hebben.Ik hou van onze kinderen, kleinkinderen .De kleinkinderen vertellen mij niet veel het zijn schatten en ik vraag nergens naar dat is moeilijk soms heb je het gevoel dat je laat verzuipen en niemand helpt. Een ongeruste moeder en grootmoeder.

  25. Ik heb de diagnose borderline sinds een paar jaar. In de liefde lukt het me niet iemand dichtbij te laten. Zodra iemand dichtbij komt lijkt het of ik met mijn gevoelens in een zwart gat getrokken wordt. Ik ben ondertussen bijna 50 en begin me er ondertussen bii neer te leggen dat ik mijn liefde in andere dingen moet gaan zoeken.
    Sta nu op de wachtlijst voor therapie en twijfel over medicatie. Vind het zo moeilijk om andere mensen gelukkig te zien zijn in de liefde. Het lijkt zo vanzelf te gaan bij hun.
    2 maanden gedate met een erg leuke man maar hem moeten laten gaan omdat ik door de overspoeling van emoties niet meer kan functioneren. Nu maar weer terug in standje doorgaan.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *