Littekens: de schoonheid van imperfecties

Littekens zijn vaak voor het leven en vertellen een verhaal. Het hangt samen met een bepaalde gebeurtenis in het leven, een operatie, een ongeluk, je ongelukkig en wanhopig voelen wat zich kan uiten in zelfbeschadiging, etc. Een litteken is niet slechts een teken op de huid maar het is iets wat jou ergens aan herinnert. Fotograaf Damon Dahlen fotografeerde vrouwen en hun littekens om te laten zien dat er schoonheid schuil gaat in imperfecties.

Sinds ik mij kan herinneren ben ik heel bang voor operaties. Gelukkig heb ik nog nooit een operatie hoeven ondergaan, maar de gedachte er alleen al aan geeft mij een naar gevoel. Ik heb er ook altijd erg veel bewondering voor als mensen een knop kunnen omzetten en het gewoon kunnen ondergaan.

Operaties kunnen zorgen voor grote littekens die een leven lang zichtbaar blijven. Laatst op het strand zag ik een vrouw met een litteken bij haar hart. Het was erg mooi geheeld maar ondanks dat blijft het zichtbaar. Littekens vertellen een verhaal en ik besefte mij tegelijkertijd dat ik haar verhaal niet ken, maar dat ik wel een soort sympathie voelde. Geen medelijden, eerder bewondering.

Littekens kunnen mensen laten herinneren aan een moeilijke tijd maar ook aan de kracht, doorzettingsvermogen en het idee dat mensen eigenlijk heel veel aankunnen. Hieronder kun je een aantal foto’s zien en verhalen lezen van vrouwen die hun littekens laten zien. Erg mooi en indrukwekkend vind ik.

Maja is 28 jaar en vertelt dat haar littekens komen door een ernstig auto ongeluk 10 jaar geleden waardoor haar ribben, lever en wervelkolom gewond raakten. Haar littekens herinneren haar aan het feit dat ze een strijder is wanneer ze aan zichzelf twijfelt en dat alles wat ze nu meemaakt, niks is als je het vergelijkt met waar ze doorheen is gegaan. Het laat haar elke dag weer dankbaar zijn voor het leven.

Een meisje van 22 jaar vertelt dat haar littekens voor haar het bewijs zijn dat ze de storm heeft overleefd. Het laat haar zien dat ze nu goed is zoals ze is en ze definiëren een deel van wie ze is en wat ze heeft overleefd.

Alex is 28 jaar en brak in haar kindertijd twee keer haar linker elleboog. Ze was blij dat haar verwondingen niet erger waren en dat het het gevolg is geweest van privileges, namelijk het hebben van een gezond lichaam en de middelen om te sporten. Ze is trots op haar littekens omdat het een weerspiegeling is van haar als atleet en dat het haar identiteit bevestigd.

De rug van Mara (40 jaar) was gebroken door een auto ongeluk. Voor het ongeluk was ze ballet danseres. Het ongeluk en het litteken hebben zowel een psychische als een fysieke wond achtergelaten.

Melissa is inmiddels 31 jaar en toen zij dertien was en verhuisde van Australie naar Amerika, werd zij ziek. Ze had uitslag over haar hele lichaam en het bleek gordelroos te zijn. Toen het uiteindelijk verdween, had zij nog een litteken op haar voorhoofd. Als tiener had zij het gevoel dat het litteken haar minder mooi maakte. Het was moeilijk om er niet op te focussen wanneer zij in de spiegel keek. Een jongen had haar ook ooit gezegd dat ze het moest verhullen door make-up. Nu geeft ze aan dat het na al die jaren wat is vervaagd en dat het onderdeel is geworden van haar gezicht.

Bron: huffingtonpost

Redactie

Geschreven door Redactie

Reacties

9 reacties op “Littekens: de schoonheid van imperfecties”

  1. mijn littekens hebben ook allemaal een verhaal.
    zowel van operatie (keizersnede)
    dus een mooi verhaal.
    Als van AM.
    En toch nu ik dat kan laten is het geen slecht verhaal.
    Het getuigd van kracht misschien dat het mogelijk is het ook te laten.
    ervan te genezen al blijven de littekens wel zichtbaar.

  2. Ik heb ook littekens van zelfbeschadiging.. en van een operatie op mijn buik (blindedarm) ik ben/kannog niet helemaal stoppen met am. Maar ik doe wel mijnbest, het is voor mij niet meer echt een ‘-ik-moet-stoppen-voor-later-” motivatie omdat ik geen kinderwens (meer) heb.. en toch heb gekozen om voor altijd alleen in het leven te staan.. Dus niemand zal ze zien.. Toch is het soms frustrerend dat ze er zijn.. Gewoon dat ik niet met situaties om kan gaan zoals het is engaat.. ;(

  3. Mijn grootste litteken komt ook door automutilatie en het herinnert me aan iets naars. Aan wanhoop. Overspoeld worden door te veel emoties.

  4. Heel mooi verwoord. Mijn lichaam heeft op verschillend plaatsen littekens. Door operaties, wonden door een ongeluk en automutilatie. De tijd dat ik alles wilde verbergen ligt achter me, maar het heeft me wel erg ongelukkig gemaakt. Nu zijn ze van mij, horen bij mij. Ze vertellen iets van mij net als in het artikel. Ik ben niet trots op mijn lijf, integendeel, ik haat het, maar het is zoals het is.

  5. Bijzonder, ik heb ook veel littekens en ze vertellen wel een verhaal.
    Daarnaast heb ik een slecht genezen sleutelbeen breuk.
    Dat is gekomen tijdens een ongeluk en ik ben nog iedere dag dankbaar dat ik het overleefd heb.
    Lisa

  6. Ik vind het zo dapper en fijn om te zien. Dapper, omdat ze zich niet verschuilen. Fijn, omdat je nu met open ogen kan zien dat je niet de enige bent. Dat er velen zijn die over een drempel heen moeten.
    Op facebook ging er ook een actie rond: #breaktheshame

    Misschien is het leuk, of motiverend om #breaktheshame via hier meer bekendheid te geven?
    De hashtag zegt al voldoende.. Dus.. trek die stoute schoenen aan… En posten maar! Misschien kan het proudteam deze hashtag promoten?

    Het is zo zonde dat er een taboe blijft rusten op littekens! Doorbreken die handel!

  7. Mijn littekens zijn voor mij herinneringen van momenten en gevoelens die ik heb gehad.
    Maar van jongs af aan heb ik eeen “band gehad” met alle littekens.
    Litteken op mijn buik van een maagvliesontsteking, waarvoor de chirurg zelf excuses voor heeft gemaakt, want zo lelijk vond hij hem, was mijn 2e grote litteken en ondanks dat hrt nu al zo’n 10 jaar geleden is, kan ik nog zo het moment voor me halen dat ik het zag. Ik was zo trots op mn “oorlogswond”. Haha

    de enige die ik zelf heb gemaakt heb ik overheen laten tatoeëren met een tekst ” it’s time to start loving myself”.
    De rest herinneren mij aan alle “lompe” acties en vorige katten 😉 hihi ze horen bij mij en ik heb ze dan ook nooit gezien als iets lelijks.

  8. Never be afraid off a scar it meens you were stronger than whatever tries to hurt you.. ( sorry voor het slechte engels) deze quote helpt mij met het accepteren van mijn littekens 🙂

  9. Ik heb ook veel littekens Door automutilatie. Eerst schaamde ik me ervoor en liet ik niks zien. Maar die littekens horen nou eenmaal bij me, zijn een deel van me en ik heb geleerd dat ik me er niet voor hoef te schamen en dat ook ik gezien mag worden. Je hoeft je niet te verstoppen, je moet jezelf Kunnen zijn. Mensen die lullige opmerkingen erover maken, daar moet je boven staan. Mooi artikel

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *