Hoe kan iemand nou niet willen eten? Ik snapte het gewoonweg niet. Totdat het mezelf overkwam. Het begon allemaal met niet goed kunnen eten door spanningen en stress wegens negatieve levensgebeurtenissen. Wat uiteindelijk uit de hand is gelopen, met een eetstoornis tot gevolg. Een eetstoornis die eerst goed voelde, maar toch slecht bleek te zijn. In deze blog deel ik mijn verhaal en een tip voor kracht op weg naar herstel.
Mijn eetstoornis en behandeling
De eetstoornis was in het begin een ‘goede vriend’ in mijn leven. Door hem voelde ik me goed en gesterkt. Zo hielp hij mij bij het reguleren van mijn emoties. Hij zorgde ervoor dat ik mijn emoties kon verdoven door weinig te eten, omdat ze me van slag maakten en ik er geen raad mee wist. Hij was er voor mij wanneer ik het moeilijk had. Hij wist precies wanneer dit was en wat hij moest doen om mij beter te laten voelen. Hij zorgde er dan voor dat ik mijn aandacht kon richten op iets anders en niet op mijn problemen. Ook zorgde hij ervoor dat ik de controle had over mijn gewicht en uiterlijk. Ik had weer controle over wat er met mij gebeurde. Eindelijk had ik zelf een keer de touwtjes in handen en iets waar ik goed in was. Ik kon weer trots zijn op mezelf. Door de eetstoornis ben ik me ook mooier gaan voelen, doordat ik in het begin veel complimenten kreeg over mijn uiterlijk.
Ik dacht dat de eetstoornis mijn leven gemakkelijker zou maken, maar niets bleek minder waar. Al snel begon ik hem als een vijand te gaan zien. Door hem voelde ik me onzeker over mijn lichaam. Zo vroeg ik mezelf vaak af of ik niet te dik of te dun was en wat anderen van mij zouden vinden. Dagelijks zette hij mij voor de spiegel en dan was ik vaak ontevreden over mijn eigen lichaam. Ook moest ik me van hem vaak wegen om te controleren of ik aangekomen of afgevallen was. Wanneer ik aangekomen was, raakte ik in paniek en moest ik van hem nog beter mijn best gaan doen om gewicht te verliezen.
Op die dagen at ik weinig en kreeg ik onvoldoende calorieën binnen voor mijn actieve levensstijl. Ik had dan weinig energie en voelde me misselijk. Vaak voelde ik me eenzaam en onbegrepen, omdat niemand de eetstoornis begreep of accepteerde. Ik wilde niet meer dagelijks een masker op hoeven zetten voor de mensen om me heen. Ook wilde ik niet meer hoeven vechten tegen en voor mezelf. Vanaf dat moment wilde ik dat ik de eetstoornis nooit had ontmoet. Vanaf dat moment was ik gemotiveerd genoeg om te starten met de behandeling.
Ik ben in 2018 in behandeling geweest bij GGZ Oost Brabant. Tijdens deze behandeling heb ik aan mijn doelen gewerkt met behulp van verschillende therapieën; cognitieve gedragstherapie, psycho-educatie, psychomotorische therapie, systeemtherapie en vak therapie. Dit was een deeltijdtherapie, waarbij ik twee dagen in de week behandeling had. Deze therapie heb ik met succes afgerond. Ik was goed in herstel. Echter kreeg ik na een jaar een terugval door een vervelende levensgebeurtenis. Een eetstoornis draait namelijk niet om eten, maar om een onderliggend probleem.
Deze keer kwam de eetstoornis op een andere manier tot uiting. In plaats van weinig eten, kreeg ik te maken met eetbuien. Die ik vervolgens weer op een ongezonde manier compenseerde. Ik wist niet hoe ik deze strijd aan moest gaan en heb daarom opnieuw contact gezocht met GGZ Oost Brabant. Ik ben toen opnieuw in behandeling gegaan. Deze keer heb ik een behandeling gevolgd volgens de CBT-E methodiek. Deze methode richt zich op het probleemgedrag dat de eetstoornis in stand houdt en het ontwikkelen van vaardigheden om een terugval te voorkomen.
Tijdens de behandelingen heb ik ervaren dat steun heel belangrijk is. Enerzijds kan je steun verwachten vanuit de therapie en je groepsgenoten, maar zeker wanneer je thuis bent is goede steun onontbeerlijk. De vragen die je jezelf hiervoor kunt stellen zijn: wie kunnen mij op een adequate manier steunen? En wat is adequate steun voor mij? Het is van belang dat je je steunfiguren tot in detail vertelt hoe ze je kunnen helpen, wees daarbij duidelijk en direct.
Met kracht op weg naar herstel
Inmiddels heb ik de behandeling afgerond. Op dit moment heb ik voldoende handvatten meegekregen om de strijd verder, met mijn steunfiguren, aan te gaan. Als afsluiting heb ik een brief aan mijn toekomstige ik geschreven. Ik hoop dat ik jullie hiermee wat kracht kan geven op weg naar herstel. Mijn tip voor jullie is om ook eens een brief aan jezelf te schrijven, waarin jij jezelf bevestigt. Dit geeft namelijk een goed gevoel. Bovendien kun je de brief er altijd bijpakken op momenten dat je er niet lekker bij zit.
Aan mijn toekomstige ik,
Allereerst wil ik zeggen dat ik super trots op jou ben dat jij opnieuw de stap hebt genomen om weer in behandeling te gaan voor jouw eetstoornis. Dit vergt veel lef, moed en doorzettingsvermogen. De wil voor een gezond en gelukkig leven is bij jou sterk aanwezig. Duidelijk is dat jij hier alles aan doet en jij bent ook de enige die dit kan. Motivatie is de sleutel tot verandering. Dit ging echter op en af bij jou. De eetstoornis was ook zo sterk aanwezig en zocht overal – waar mogelijk – ruimte. Toch heb jij doorgezet en ben je alle uitdagingen aangegaan.
Ik weet hoe moeilijk het voor jou is om de eetstoornis los te laten. Hij is er namelijk voor jou wanneer je je niet goed voelt en weet precies wat hij moet doen om je beter te laten voelen. Echter weet jij ook dat dit op de lange termijn niet werkt, want hij laat jou ook heel onzeker voelen. Eenzaam en onbegrepen, omdat niemand begrijpt of accepteert wie hij is. Hij laat jou niet jezelf zijn. Terwijl dat het belangrijkste in het leven is, want je bent een mooi mens. Dit mag je zelf ook gaan inzien. Je mag van jezelf gaan houden, want dat zal jou alleen maar mooier en krachtiger maken.
Je hebt nu al zoveel meegemaakt en het is bewonderenswaardig om te zien hoe jij je overal weer doorheen slaat. Daarom weet ik zeker dat jij gaat komen waar je wil zijn. Je zit op dit moment in een mooi groeiproces en krijgt meer zicht op wat belangrijk is in jouw leven. Vriendschappen, betrokkenheid en liefde voor jezelf. Dichtbij jezelf blijven in het contact met jezelf en anderen. De controle loslaten en losjes door het leven bewegen. Tevreden zijn met de kleine dingen in het leven. Leven in plaats van overleven. Genieten van de leuke dingen in het leven. Stoppen met piekeren en zorgen maken, met alles tot in het eindeloze overdenken.
Echter moet je hiervoor de hulp van anderen gaan accepteren. Je hoeft het niet allemaal zelf te doen. Je hebt zulke lieve en mooie mensen om je heen die graag voor jou klaar willen staan. De eetstoornis zal altijd op de achtergrond aanwezig zijn. Echter is het aan jou of je hem weer toelaat of de strijd aangaat. Ik weet dat je de kracht hebt om het gevecht aan te gaan en ik gun je in ieder geval de vrijheid. Je weet wat je hiervoor moet doen. Neem zelf de touwtjes in handen. Je komt er wel.
Heel veel succes met jullie weg naar herstel.
Liefs, Anne
Wat schrijf jij in een brief naar jezelf?
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Geef een reactie