Zoals jullie weten heb ik tijdens mijn eetstoornis ontzettend last gehad van eetbuien. Mijn dagen bestonden soms alleen maar uit eten en overgeven. Ik voelde me echt verslaafd aan het eten en vond het enorm lastig om dit patroon te doorbreken. Toch is me dit uiteindelijk wel gelukt. Op de site zijn er al een hoop blogs te vinden met tips tegen eetbuien, maar toch zou ik ook graag mijn ervaringen met jullie willen delen. Hopelijk hebben jullie er wat aan!
1. Eet regelmatig
Een grote oorzaak van de eetbuien lag bij mij in het te weinig eten. Ik wilde heel graag afvallen en at daarom veel te weinig. Ik had de illusie dat ik dat weinige eten wel vol kon houden, maar daar kwam ik keer op keer van op terug. Te weinig eten zorgde er bij mij voor dat ik eetbuien kreeg. Mijn lichaam had brandstof (voeding) nodig. Door te weinig eten, gaf mijn lichaam steeds hardere signalen af dat ik echt wat moest eten. Die signalen werden steeds sterker en het energietekort moest zo snel mogelijk worden aangevuld. Het gevolg: een eetbui waarin ik heel snel heel veel at en daarna een gigantisch schuldgevoel.
Het was voor mij dus van belang dat ik genoeg ging eten. Dit vond ik eng, omdat ik bang was dat ik dan dik zou worden, maar het was echt nodig om de eetbuien te stoppen. Ook stelde ik mezelf de vraag: Wat wil ik? Wil ik zo doorgaan met rommelen met eten en in de eetbuien blijven hangen of wil ik het echt anders? Ik wilde het anders en dat betekende dat ik regelmatiger moest gaan eten en de pogingen tot afvallen moest stoppen.
2. Verbied jezelf niks
Ik had in mijn hoofd een lijstje met gezonde en ongezonde producten. De gezonde producten mocht ik eten en daar voelde ik me niet zo schuldig over, maar van de ongezonde producten moest ik afblijven. Ik dacht namelijk dat deze producten mij dik zouden maken en dat wilde ik niet. Een voorbeeld hiervan is een stukje taart. Soms had ik een dag ‘goed’ gegeten. Ik had dan een gezond ontbijtje en een gezonde lunch op, maar later in de middag moest ik naar een verjaardag. Daar kreeg ik een stukje taart aangeboden. Het liefst wilde ik dan ‘sterk’ zijn en het taartje afwijzen, maar toch zei ik soms dan dat ik wel een taartje wilde. Het eten van een taartje was heel dubbel. Het was lekker, maar tegelijkertijd voelde de dag voor mij dan als verpest. Had ik zo gezond gegeten die dag en dan verpestte ik het met een stukje taart. Die taart zat er nu toch al in, dus dan kon ik net zo goed nog meer ongezonde dingen gaan eten en een eetbui houden.
Ik moest mezelf weer leren toestaan dat ik ook ongezonde dingen mocht eten. Een gebalanceerd eetpatroon bestaat uit gezonde en ongezonde producten. Vroeger was het bij mij dus ‘alles of niets’ en heel dacht ik heel zwart-wit. Of ik at heel minimaal en heel gezond of ik at mezelf helemaal vol. Er zat niks tussenin en dat moest anders. Door mezelf ook lekkere dingen te gunnen, vond ik meer een balans tussen gezond en ongezond eten.
3. Onderzoek patronen
Eetbuien heb je niet voor niets. Naast dat je lichamelijk gezien ‘trek’ kan hebben in een eetbui zijn er vaak meer oorzaken waardoor er een eetbui ontstaat. Het is daarom goed om deze oorzaken eens te onderzoeken. Wat zijn de momenten dat je eetbuien hebt? Wat gaat er op die momenten aan vooraf? Waar denk je allemaal aan? Voorbeelden van oorzaken van mijn eetbuien waren:
– Verveling of angst voor verveling
– Alleen zijn
– Rot gevoelens
– Stress
4. Praten helpt
Ik heb tijdens therapie een plan gemaakt voor wat ik zou kunnen doen op het moment dat ik eetbuidrang kreeg. Het allerbelangrijkste voor mij was dat ik niet alleen zou zijn. Met mensen in mijn omgeving heb ik toen dan ook afgesproken dat ik hen mocht bellen op de momenten dat ik het lastig had. Zij wisten dan vervolgens precies wat ze konden doen om mij te helpen. Dit heeft mij enorm geholpen. Ik snap dat het heel lastig is om te praten over je eetbuien en om hulp te vragen, omdat je je ervoor schaamt. Toch kan dit enorm helpend zijn en is het fijn als mensen je helpen de eetbuidrang te doorstaan. Ik vond het zelf heel lastig om weerstand te bieden tegen die drang, maar met behulp van iemand anders lukte dat me vaak toch wel.
5. Pak de draad zo snel mogelijk weer op
Toen de eetbuien minder werden, voelde het vaak als een enorme klap als ik er dan toch weer eentje had gehad. Ik voelde me radeloos en dacht dat ik nooit helemaal van de eetbuien af zou komen. Het liefst wilde ik me verstoppen voor de buitenwereld. Ik haatte mezelf. Maar door hier aan toe te geven, bleef ik in de negativiteit van een eetbui hangen. Door zo snel mogelijk weer de draad van het dagelijks leven weer op te pakken, kwam ik weer uit die negatieve sleur en kreeg ik weer moed om er weer tegenaan te gaan. Het leven gaat door. Een misstap is niet het einde van de wereld. Morgen is er weer een dag.
6. Stel de eetbui uit en zoek afleiding
Ik weet dat de eetbuidrang als ondraaglijk aan kan voelen, maar probeer de eetbui toch uit te stellen. Je zal merken dat de drang vanzelf weer af zal nemen. Probeer op verschillende manieren afleiding te zoeken. Je komt er dan vanzelf achter wat voor jou werkt. Ik kreeg bijvoorbeeld als tip om tv te kijken als afleiding, maar dat werkte voor mij niet. Afleiding betekende voor mij weg uit de situatie. Ik ging dus vaak naar buiten als ik eetbuidrang had, want dan kon ik er ook niet aan toe geven. Eenmaal buiten ging ik een stukje wandelen en langzaam maar zeker voelde ik dat de drang dan iets afnam. Ik ervoer weer wat meer rust in mijn lichaam en kon later met een wat geruster hart weer naar huis gaan.
7. Durf te voelen
Ik probeerde mijn gevoelens weg te drukken door middel van eten. Negatieve gedachtes en gevoelens over mezelf waren voor heel even verdoofd als ik in de roes van een eetbui zat. Heel even hoefde ik dan niet te denken, maar hoefde ik me alleen maar op het eten te richten. Deze roes duurde echter nooit lang. Als de eetbui achter de rug was en het compenseren zat erop, dan kwam ik weer terug in de realiteit en voelde ik me nog tien keer slechter dan voor de eetbui.
Ik heb dus op een constructieve manier moeten leren omgaan met mijn emoties. Waar ik eerst destructief gedrag inzette bij negatieve emoties moest ik deze nu ineens gaan toestaan. Doodeng, maar het heeft me zo geholpen. Ik heb echt onwijs veel moeten huilen in die periode. Langzaam leerde ik dat de emoties erbij hoorden en dat ik niet dood zou gaan van verdriet. Ik hoefde het verdriet niet meer weg te duwen op allerlei ongezonde manieren maar ik kon en mocht gewoon even huilen of boos zijn.
8. Neem jezelf in bescherming
Voor mij was het een trigger als er ongezond eten in huis was. Ook vond ik het moeilijk om alleen naar de supermarkt te gaan, omdat ik dan geld uit kon geven aan eetbuivoedsel. Het heeft mij daarom ook geholpen om thuis af te spreken dat het ongezonde eten tijdelijk niet meer gehaald zou worden. Ook heb ik een tijdje geen geld gehad zodat ik ook niet stiekem eetbuivoedsel daarvan kon kopen. Op die manier werd het voor mij makkelijker om de drang te weerstaan. Het voelde heel kinderachtig en ik was er op dat moment ook echt niet altijd even blij mee, maar dit heeft wel geholpen. Ik kon mezelf gewoon niet vertrouwen dus moest mezelf op die manier maar in bescherming nemen.
9. Stop met wegen
Ik had een obsessie met de weegschaal. Het liefst woog ik me voor het eten, na het eten, voor een eetbui, na een eetbui etc. Maar het wegen bracht voor mij een groot nadeel met zich mee. Ik was namelijk nooit licht genoeg. Ik vond mezelf altijd te zwaar en het gewicht moest altijd omlaag. Hierdoor wilde ik weer minder gaan eten, maar dat minder eten lokte weer eetbuien uit en de cirkel was weer rond.
Ik heb uiteindelijk de keuze gemaakt om me niet meer te wegen. Op die manier kon ik niet bevestigd krijgen of ik was aangekomen of niet waardoor ik meer rust vond. Ik wist niet welk effect de eetbuien op mijn gewicht had en ook wist niet ik niet welk effect normaal eten op mijn gewicht had. Dit was wel heel eng, omdat ik die controle graag wilde behouden. Toch voelde het als bevrijdend om me niet meer te wegen. Dan hoefde ik me daar in ieder geval geen zorgen meer over te maken!
10. Zoek hulp
Het is geen schande om professionele hulp te zoeken. Ik heb zelf veel verschillende therapieën gehad. Deze gaven mij een hoop inzichten en ik leerde hierdoor een hoop over alle achterliggende problemen van mijn eetstoornis. Pas toen ik mezelf beter ben gaan begrijpen en kon accepteren, had ik de eetstoornis minder nodig en begon langzaam het loslaten.
Geef een reactie