Mijn baas is een bitch

Als ik ’s avonds in bed lig, pieker ik enorm over de volgende dag. Weer een werkdag waar ik geen zin in heb. Mijn baas maakt me namelijk het leven zuur. Mijn dagen zijn hierdoor lang en ik ga gebukt onder constante zorgen en stress over mijn werk. Ik krijg overal commentaar op en nooit kan ik het goed doen. Mijn baas is een bitch!

Toen ik hier net kwam werken, zag alles er nog zo rooskleurig uit. Deze werkplek was dan ook echt mijn droom. Ik had het idee dat dit echt dé plek voor mij zou zijn en dat ik hier gelukkig van zou kunnen worden. Ik zag een glansrijke carrière tegemoet. Bovendien kwam mijn baas ook aardig over en ze was enthousiast over mij. Ze zag een hoop potentie in me en had zin om met me aan de slag te gaan. Ik andersom ook met haar. Ik moet ook eerlijk zeggen dat het ons de eerste paar weken met elkaar dan ook wel goed afging. Ik deed mijn werk, kreeg daar een hoop complimentjes over en mijn baas was blij.

Na verloop van tijd veranderde echter onze relatie. Ik weet niet precies waarom, maar mijn baas werd ontevredener over mij. Ik deed mijn werk precies op dezelfde manier als daarvoor, maar opeens was dat niet goed genoeg. Ik deed zogenaamd mijn best niet meer, was lui en moest wat harder gaan werken. Ik vond dit onwijs lastig om te horen… Ik deed voor mijn gevoel zo mijn best en blijkbaar was dat niet goed genoeg.

Omdat ik me graag wilde bewijzen, sloofde ik me extra uit. Ik werkte nog harder aan de opdrachten die ze me gaf. Ook hield ik wat minder lang pauze en werkte ik na werktijd nog wat langer door. Alles om mijn baas een plezier te doen. Soms kon er nog wel een complimentje bij mijn baas vanaf, maar die complimentjes waren schaarst.

Eigenlijk merkte ik in die tijd al dat ik mezelf aan het voorbij lopen was. Ik werd vermoeider en had veel zorgen aan mijn hoofd. ’s Nachts kon ik moeilijk in slaap komen. Ook werd ik prikkelbaarder. Door de vermoeidheid en mijn stemming had ik geen zin meer om in mijn vrije tijd nog met vrienden af te spreken. Ik was bekaf en had mijn rust hard nodig.

Het werd echter nog erger… In plaats van lof kreeg mijn baas een nog grotere hekel aan me. Als ik klaar was met werken en ik eigenlijk zou mogen genieten van mijn vrije tijd gaf mijn baas me toch altijd extra werk mee naar huis. Ik moest langer blijven om nog wat vervelende klusjes te doen ‘die echt vandaag nog gedaan moeten worden’.

In mijn vrije tijd viel ze me ook vaak lastig. Het leek wel alsof ze me gewoon niet met rust kon laten. Ze pushte me om dan nog even gauw wat extra werk te doen. Het leek wel alsof ze niet begreep dat ook ik recht had op vrije tijd. Die vrije tijd had ik in de tussentijd steeds harder nodig, omdat ik me steeds slechter ging voelen. Mijn lichaam gaf signalen aan dat het op was.

Mensen in mijn omgeving hadden ook in de gaten dat ik enorm werd afgebeuld door mijn baas. Ze zeiden dan ook vaak dat ik gewoon niet mijn telefoon op moest nemen als ze me in mijn vrije tijd weer eens een berichtje stuurde met de vraag (of eerder mededeling) of ik extra wilde werken. Ook zeiden ze dat ik na werktijd gewoon direct naar huis moest gaan. Dat had ik zelf ook allemaal al bedacht, maar dat kon ik niet. Mijn baas werd namelijk vreselijk kwaad op me als ik niet deed wat ze zei…

Ik kreeg echt de lelijkste dingen naar mijn hoofd gesmeten als ik voor mezelf koos. Dat ik een mislukking was, dat ik niks kon, dat ik het nooit zou maken in het leven, dat niemand mij ooit zou kunnen waarderen, dat ik niet goed genoeg was zoals ik was… Het deed me pijn, maar ik ben hier uiteindelijk ook wel echt in gaan geloven…

Uiteindelijk ben ik met collega’s gaan praten hierover en wat bleek? Ik was niet de enige bij wie ze zo deed. Iedereen ging gebukt onder haar regime. Van sociale, gezellige mensen veranderden we in onzekere, veel te hardwerkende slaven die niks anders deden dan werken, werken en nog eens werken. Een leven buiten het werk om hadden we allemaal niet meer.

Nadat we met de collega’s onderling hadden besproken hoe we tegen onze baas aankeken, besloten we dat de maat vol was en we in opstand moesten komen. Met z’n allen zijn we dan ook in gesprek gegaan met onze baas, maar echt succesvol was dat niet. Ze liet namelijk heel duidelijk merken wie er de machtigste is. Zij had het voor het zeggen, niet wij.

bitch

Ik hoor je nu denken: waarom neem je in godsnaam niet gewoon ontslag? Waarom pak je niet gewoon je spullen en vertrek je? Er zijn echt wel fijnere bazen. Ik snap waarom je dit denkt, maar zo simpel ligt het niet. Er is namelijk iets raars aan de hand op deze werkplek. Want hoe hard we ook vernederd worden en hoe gemeen onze baas ook is; ergens zijn we er nog steeds van overtuigd dat we dit nodig hebben voor onze carrière. We denken ergens nog steeds dat ons geluk bij deze baan te vinden is. We vinden dat de aanpak van onze baas anders moet, maar tegelijkertijd nemen we dit ook maar voor lief. We blijven hopen op een toekomst waarin de baas wat aardiger is en wij gelukkig worden in ons werk.

Nog steeds denk ik trouwens dat jullie niet helemaal begrijpen waarom ik hier nog werk… Ik zal daarom uitleggen wat ik hoop(te) te vinden. Controle, zekerheid, een beter zelfbeeld, veel eigenwaarde en een slank of misschien zelfs wel een dun lichaam. Dit stond namelijk in de vacature en werd mij beloofd. Nu is het alleen zo dat ik me in plaats van dun moddervet voel, maar volgens mijn baas is dat allemaal mijn eigen schuld. Ik doe niet hard genoeg mijn best en zal harder moeten werken om de doelstellingen te beereiken.

Soms zou ik willen dat ik hier nooit was gaan werken. Ik vind de strijd maar vermoeiend. Aan de ene kant wil ik wel, maar ik ben ook moe. Moe van het constant horen dat ik mijn best niet doe. Moe van constant horen dat ik niet goed genoeg ben. Ik weet niet of ik moet stoppen met werken of gewoon nog heel eventjes door moet zetten. Wie weet is mijn baas De Eetstoornis dan wel tevreden en wie weet word ik dat zelf dan ooit ook nog wel…

Wat hierboven staat, heb ik een aantal jaar geleden geschreven. Uiteindelijk heb ik de kracht gevonden om ontslag te nemen. Met mijn huidige baan hoop ik andere mensen te helpen met het nemen van ontslag. Ik weet namelijk dat ook zij beter verdienen.

Danique

Geschreven door Danique

Reacties

21 reacties op “Mijn baas is een bitch”

  1. Wat goed geschreven zeg! De vergelijking is zo treffend. Het benadrukt zo goed dat een eetstoornis je overkomt (dat je er niet bewust voor kiest) en het zo moeilijk is om er weer vanaf te komen.

  2. Hahahahaa ik dacht even whuuut ga je nu over Scarlet schrijven 😂

  3. Wauw, heel mooi geschreven !!

  4. Sterke blog! Was (zoals de bedoeling was) wel even bang dat het over Scarlet ging 😜 Fijn dat je nu een fijnere baan hebt

  5. Wauw echt mooi geschreven. Ik schrok wel van: Omg gaat Danique nu ontslag nemen? 😮

  6. Wauw!! Wat goed geschreven! Het raakt me echt!

  7. Wow mooi geschreven Danique!

  8. Het uwv is net zo daar werken echte bitches en manipulerend ze spelen een spel echt hatelijk

  9. Jeetje, heftig, ik had het totaal niet in de gaten dat het verhaal op deze manier de eetstoornis neer te zetten. Maar het is eigenlijk wél zo op een bepaalde manier.. knap gedaan! ❤️

  10. Wauw, supergoed maar moest ook wel lachen toen de aap (eetstoornis) uit de mouw kwam. Mijn baas is alleen eerder eentje die zegt, maakt niet uit wat je doet, doe maar wat jij denkt dat goed is. Die te laat loon betaald en het niks kan schelen als je je carrière verslonst. Hele andere eetstoornis dus.

  11. wow wow wow wat super mooi omschreven zeg!

  12. Zo zeg wat komt deze binnen! Wow! Gewoon geen woorden voor. Alleen maar heel veel herkenning…

  13. Een prachtige vergelijking en prachtig verwoord, maar ook een pijnlijke vergelijking.

  14. Gaaf geschreven zeg!

  15. Heel goed beschreven.!

  16. Wow deze komt binnen. Prachtig geschreven!

  17. Wauw! Geweldig geschreven Danique!

  18. Betekent dat dan dat je volledig genezen bent van je eetstoornis Danique?

  19. Ik vind het en een heel mooie vergelijking, en een heel niet kloppende. Ontslag kan je nemen, dan ben je er van af. Maar van een eetstoornis kan je niet ontslag nemen. Je moet het werk blijven doen en tegen haar ingaan. Je kan niet weg, alleen maar je baas in een kleiner kantoortje werken.

  20. Waauw, kippenvel aan het eind! Ik heb zelf geen eetstoornis, gelukkig, maar stuitte op deze blog, omdat mijn baas een bitch is en ik een paar weken geleden de knoop heb doorgehakt en ontslag heb genomen. Maar nogmaals: wauw. Volgens mij heb je precies weergegeven hoe een eetstoornis werkt en erin sluipt. Ik hoop dat veel anderen hier wat aan hebben en dat het nog steeds goed met je gaat! Chapeau!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *