Mijn bord, het perfecte plaatje

Sinds ik bij Proud2Bme werk maak ik elke dag wel een foto van mijn eten. In het begin was dat even wennen, maar ik heb er ondertussen echt lol in. Ik schuif wat met de bloemetjes op tafel en leg de vork recht naast het bord. De persoon tegenover mijn wacht tot ik de foto heb gemaakt. “Nee niet wachten hoor. Ga lekker eten,” zeg ik giechelend. “Dat ziet er juist gezellig uit, zo’n hand op tafel die van een ander bord aan het eten is.” De mensen om me heen moeten er soms nog aan wennen, maar ik heb er echt heel veel plezier in en ik ben niet de enige. Heel veel mensen delen hun eten op het internet, maar waarom eigenlijk?

Niet iedereen is even groot fan van het constant alles delen op internet of alleen al het feit dat je met je mobiele telefoon aan tafel zit. Ze vinden het onbeleefd of zijn simpelweg van mening dat het een ander niks aangaat wat ze eten. Als ik in een restaurant zit wil ik gewoon lekker van mijn eten kunnen genieten en niet bezig hoeven zijn met hoe het op de foto staat of wat een ander daarvan vindt. Dat is logisch en die mening is je goed recht, maar toch is ook het tegenovergestelde waar. Een foto maken van ons eten kan ervoor zorgen dat we juist meer van ons eten gaan genieten.

“Huh, wat zegt ze nou?”

Het is echt waar. Recent onderzoek heeft aangetoond dat je meer geniet van je eten wanneer je het eetmoment een korte tijd uitstelt door een bepaald ritueel. Je kan denken aan bijvoorbeeld bidden, maar dus ook het maken van een foto voor Instagram. Het ritueel moet wel met het eten zelf te maken hebben, dus het telt niet om maar wat random dingen te gaan doen om je eten uit te stellen. Door te bidden dank je voor het eten. Je wordt je bewust van het eetmoment dat gaat komen, dus eet je eigenlijk meer mindfull. Het is misschien een beetje een vreemde vergelijking, maar het maken van een foto heeft eenzelfde soort effect wat die mindfulness betreft.

We hebben al eerder blogs geschreven over mindfulness en mindull eten. Mindfulness kan goed helpen wanneer je relatie met eten door een eetstoornis is verstoord. Voor de één werkt dit heel goed, terwijl de ander er misschien wat minder mee heeft. Tijdens mijn herstel heeft mindfulness in ieder geval wél een grote bijdrage kunnen leveren. Door bewuster met m’n maaltijden om te gaan voelde ik me naderhand meer voldaan. Hierdoor had ik minder behoefte aan meer eten en was de kans op een eetbui daarna een heel stuk kleiner. Ik kan me heel goed voorstellen dat foto’s van m’n eten maken op dat moment ook een positieve bijdrage had kunnen leveren.

Ook nu merk ik dat ik plezier heb in het maken van deze foto’s. Het was even wennen, maar nu kan ik oprecht blij worden wanneer ik een leuk kiekje van een mooi bordje heb gemaakt. Natuurlijk doe ik dat niet bij elk eetmoment en ziet niet elke maaltijd er even mooi uit, maar ook ik merk dat wanneer ik meer aandacht aan m’n bordje besteed (soms maak ik er echt een feestje van) en dit ritueeltje uitvoer ik meer van mijn eten geniet dan wanneer ik even tussen werk door een boterham naar binnen prop. Als ik om me heen kijk zie ik dat veel mensen gehaast of even snel tussendoor iets eten. Ik doe het zelf ook! Dit terwijl eten een veel fijner, waardevoller en meer voldaan gevoel zou kunnen geven als we er meer de tijd voor nemen en meer aandacht aan besteden.

Misschien vind je al die mooi opgemaakte bordjes en kleurrijke foto’s op Instagram maar overdreven en niet realistisch. Ons eten lijkt in de afgelopen jaren steeds fotogenieker en kleurrijker te zijn geworden. Ik denk dat het belangrijk is om te beseffen dat Instagram nooit echt een realistische blik op het leven weergeeft. Filters en photoshop maken de kiekjes mooier dan ze zijn. Is mijn eten dan wel mooi of goed genoeg? Het hoeft niet allemaal perfect en super mooi te zijn, maar ietsje meer aandacht eraan besteden kan toch helpen om een betere relatie met eten op te bouwen.

De meningen zullen en mogen erover verdeeld zijn, maar als dit iets is dat voor jou werkt is dat alleen maar fijn! En tja, ik kom er met mijn werk bij Proud2Bme toch niet onderuit, haha. Gelukkig maar dat ik het zelf wel prettig vind. Om de mensen met wie ik aan tafel zit toch een beetje tegemoet te komen spreek ik af dat ik de foto’s maak, maar ze pas daarna echt op internet ga zetten. Het is ook zonde als het eten koud wordt en tenslotte wil je ook niet tijdens een gezellig eetmoment de hele tijd met je neus in je telefoon zitten. Er is meer dan de virtuele wereld. Het kan helpend zijn om op deze manier bij je eten stil te staan, maar probeer de balans daarin te vinden en de realiteit niet uit het oog te verliezen en niet te vergeten… Eet smakelijk.

Vind jij foto’s van je eten maken iets helpends? Of is er iets anders dat beter voor jou werkt? Laat het weten in de reacties, want ik ben heel benieuwd naar jouw mening. 

♥ Liefs,
Irene

fotografie: 

Irene

Geschreven door Irene

Reacties

14 reacties op “Mijn bord, het perfecte plaatje”

  1. leuke blog!

    kan me voorstellen dat het voor andere mensen in je omgeving soms wel heel vervelend kan zijn

    ik vind het vaak ook aso als mensen op hun telefoon zitten tijdens het eten,, ik vind het echt een tijd voor elkaar en het eten, gewoon ongestoord

  2. Ben kort geleden met ‘t delen van mijn bordje avond eten! Dit omdat mijn es eten ingezelschap een absolute No go vind en laten zien dat je eet dus ook niet! Dus ga ik vol gas tegen in en doe het tegenovergestelde! Ik wil winnen!

  3. Ik bid liever voor het eten.Dat doe je gezamenlijk met de mensen waar je samen mee aan tafel zitten en dat vind ik fijner dan alweer je telefoon te moeten pakken om met iemand anders te delen die er niet eens bij is! Ook heel aso ,vind ik het !
    Ik vind het eigenlijk maar raar dat er alsmaar borden met eten gefotografeerd worden.Eigenlijk word ik er misselijk van en boeit het mij niet wat anderen op hun bordje hebben liggen.

    Ik denk dat het in het algemeen wel goed is om een soort ritueel te hebben voor het eten(denk handen wassen ,even tot rust komen voor de maaltijd e.d ) als het maar geen dwangmatig iets wordt.Ik heb hier heel snel last van vooral rond het eten ,en ik denk dat voor veel mensen mer een eetstoornis dit advies helemaal niet helpend is !
    Ik wou dat ik zonder rituelen durfde te eten !

  4. Ik heb ook lange tijd foto’s gemaakt van mn eten voor instagram, maar eigenlijk is het ook best wel eetgestoord om alles vast te leggen wat je eet. Oke als het iets bijzonders is, maar je dagelijkse aardappel/groente/vlees of vegaburger hoeft niet perse op de foto denk ik..

  5. Mij helpt het soms wel omdat ik dan meer moeite doe om iets lekker voor mezelf klaar te maken en het mooi te presenteren ipv snel wat bijeen te gooien op een bord. Het zorgt ervoor dat ik bewuster met eten omga en er iets gezellig van maak. Maar van ALLES foto’s nemen of als je eten koud is tegen dat je eraan begint … Dat lijkt me wat obsessief.

  6. Ik vind het persoonlijk lastig, want ik merkte dat ik, door te veel te focussen op de manier waarop mijn eten was gepresenteerd – of ‘t wel Instagram-waardig is – ik in een soort perfectionisme schoot en het groter maakte dan ‘t eigenlijk is. Want let’s be honest, eten is leuk en lekker, maar aan het eind van de dag is eten ook gewoon eten. Een beetje aandacht besteden aan je voeding is prima, maar het moet niet uit de hand lopen. Dus ik heb voor mezelf besloten om er niet meer aan mee te doen. Ik eet bewust, en neem er de tijd voor, maar foto’s maken of mijn bord helemaal perfect opmaken doe ik niet meer.

  7. Hmm.. bidden klinkt in mij oren toch wel wezenlijk anders dan foto’s maken met je mobiel. Ik denk dat je mobiel heel erg gekoppeld is aan je virtuele leven, dat het meest van de tijd snel, perfect, geweldig, leuk, etc. is en waarbij je je jezelf ook heel erg in de ‘spotlight’ kan zetten, waardoor je je anders gedraagt dan wanneer dit niet het geval is. En nu denk ik eigenlijk dat het voor de persoon die foto’s maakt niet heel veel uit hoeft te maken, maar de persoon die erbij zit.. Ik word echt heel erg opgejaagd als iemand zijn mobiel erbij pakt. Of we nu aan het eten zijn of niet, gewoon omdat ik dat ding heel erg associeer met allerlei prikkels en pressure en pff maakbaarheid en altijd bereikbaar moeten zijn. Maar in mijn eentje vind ik het wel leuk om foto’s te maken 😉 Maar dat doe ik voor mezelf.. als ik een dag geen inspiratie heb kijk ik terug haha.

  8. Ik denk dat het gevaar hiervan wel is dat het de focus op eten ook ongezond groot kan maken; dat ieder eetmoment een heel groot ding wordt, het er mooi uit móét zien, en niet even hatseflats kan.
    Terwijl het voor veel mensen misschien juist goed is om wat meer tijd de besteden aan niet eet-gerelateerde zaken en te leren dat eten ook “gewoon maar eten is”, brandstof om dat te kunnen doen waar je écht voldoening uit haalt.

    1. Helemaal mee eens 🙂

  9. Ik kan me echt zo ergeren aan al die foto’s van “opgemaakt” eten. Waar is het allekaal voor nodig. Het verdwijnt toch allemaal als hetzelfde in je maag. En het valt op dat het vooral mensen zijn die of op een bepaald dieet zijn, vega leven of een eetstoornis hebben (gehad). Als je het nou voor je werk doet ofzo daan snap ik het. Maar telkens weer die telefoon erbij. Laat dat ding lekker in je broekzak en ga eten.

  10. Hele leuke en herkenbare blog, Irene! Ik merk zelf dat ik het ook heel helpend vind om op een creatieve manier met mijn eten en foto’s daarvan bezig te zijn. Echter is het laatste dat je benoemd inderdaad wel een grote valkuil. Het gebeurt mij bijvoorbeeld heel vaak dat ik door de virtuele wereld de realiteit uit het oog verlies en daardoor ook drukker in mijn hoofd word. En vaak gaat het dan ook nog eens om het bekijken (en vergelijken) van en (met) foto’s van anderen. Ik ben nog altijd op zoek naar een balans hierin. Tips zijn meer dan welkom!

  11. Leuke blog, je verwoordt het allemaal heel goed 🙂 Ik heb een lange afstandsrelatie met mijn vriend, en eet vaak alleen. Klinkt misschien raar, maar ik vind het fijn om hem nu en dan een bordje van mijn avondeten te sturen met een ‘smakelijk’ erbij rond etenstijd – dan is de maaltijd een beetje minder eenzaam, of zoiets 🙂 Of een ‘goeiemorgen’-berichtje met een foto van mijn ontbijt bij. Dan krijg ik toch wat meer het gevoel dat we een ‘alledaagse’ relatie hebben, of is dat nu heel gek? :’)

  12. ik probeer zo’n foto’s zo veel mogelijk te vermijden
    net zoals de blogs hier van ‘wat eet x op een dag’ of zo
    anders ga ik me sowieso weer vergelijken, en het gevoel krijgen dat hetgene dat ik in de kliniek geleerd heb te veel of te ongezond is… en dat is eigenlijk wel het laatste wat ik nodig heb

  13. Nogal asociaal om steeds je telefoon te pakken in gezelschap, nietwaar?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *