Mijn eetstoornis is niet zichtbaar

Vanaf mijn dertiende worstelde ik met eten. Ik lijnde streng en sloeg maaltijden over, maar hield het steeds weer niet echt lang vol. Ik viel een paar kilootjes af en kwam deze een paar weken later weer keurig aan. Ik schommelde gewoon een beetje in gewicht, maar nooit zoveel dat het zichtbaar was. Na een aantal jaren dit te doen, werden de periodes van lijnen langer en de periodes frequenter. Ik zat er in vast. Ik kon er niet meer voor kiezen geen lijnperiode te hebben, maar het lukte me (toen) ook niet de lijnperiode lang vol te houden en veel af te vallen. Zolang ik niet langdurig afviel en zichtbaar gewicht verloor, had ik geen eetstoornis, vond ik.

Misschien herken je wel zo’n soortgelijk verloop van je problemen met eten. Je hebt geen (ernstig) ondergewicht, menstrueert nog gewoon, hebt wel eetbuien, maar niet wekelijks, braakt maar af en toe of je hebt geen wens om af te vallen. Volgens de hokjes Anorexia en Boulimia hoor je er niet bij. ”Mijn eetstoornis is gewoonweg niet echt” denk je bij jezelf.

Maar wat schiet je hier mee op? Ik heb jarenlang gedacht dat ik niet in een hokje paste, terwijl ik door de lijnperiodes mijn lichaam enorm kapot maakte en door het mislukken van de lijnpogingen mijn zelfhaat met de dag groeide. In het begin wilde ik geen eetstoornis hebben, maar toen ik eenmaal vast zat in de lijnperiodes deed ik mijn best in een hokje te passen. Ik wilde hulp en ik wilde serieus genomen worden. Er was iets met me aan de hand, maar waarom zag niemand dat uit zichzelf?!

Door mezelf in dat hokje te willen proppen heb ik acht jaar lang een eetstoornis gehad. Ik had de problemen met eten al veel eerder serieus kunnen nemen als ik wist dat ik niet in een hokje hoefde te passen. Ik wist gewoonweg niet dat een eetstoornis niet per se anorexia hoefde te zijn. Ik heb mezelf kapot gemaakt, uitgehongerd en allerlei dieetproducten en laxeermiddelen bij mezelf naar binnen gegooid. Een gezond lijf dat goed functioneerde heb ik kapot gemaakt.

Een onzichtbare eetstoornis is niet moeilijker dan anorexia, maar andersom geldt hetzelfde. Een eetstoornis is op zichzelf al een hele nare, slopende ziekte. Of deze nu gepaard gaat met ondergewicht of niet. Voldoe jij niet aan de exacte diagnose Anorexia of Boulima, voel je dan geen aansteller of iemand met een nep-eetstoornis. Een eetstoornis is een eetstoornis en bij iedereen verschillend. Zelfs twee mensen met anorexia verschillen vaak enorm. Je verdient onder ieder ‘’naampje” steun en hulp. 

Neem jezelf serieus
Voel je je niet serieus genomen met de eetstoornis die je hebt, ga dan niet extra eetstoornisgedrag vertonen of afvallen. Vaak is het zo dat de omgeving jouw eetstoornis pas niet serieus gaat nemen, als jij dat ook niet doet. Als jij zegt ‘’Het valt wel mee of ‘’ik heb geen eetstoornis”, hoe moeten anderen jou dan serieus nemen?

Praat er over
Kijk dus echt eens goed naar jezelf en besef dat wat je ook doet en of je nu wel of niet in een hokje past, je jezelf serieus moet nemen. Zolang jij jezelf niet serieus neemt, is dat ook moeilijk voor anderen. Praat er dus over, vertel eerlijk wat jou bezig houdt en dat er enorm veel negatieve gedachtes in je koppie ronddolen. Dat je hulp wilt en dat je weldegelijk problemen met eten hebt, ook al ben je niet ontzettend mager. Pas als jij er over gaat praten, kunnen anderen weten wat er in jou omgaat.

Voor een deel heb je dus zelf een grote verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat anderen je serieus nemen. Begrijpt je omgeving alsnog weinig van jouw problemen, richt je dan op de mensen die het wel snappen. Zolang jij jezelf maar serieus neemt. Ga niet je best doen om toch ondergewicht te krijgen en te kunnen laten zien dat het echt niet goed met je gaat. De ernst van een eetstoornis is niet af te meten aan gewicht. Maak je lichaam niet nog meer kapot en laat je eetstoornis niet nog langer duren, vanwege je omgeving. Het gaat om jou. Jij hebt er last van en jij wilt hulp. Of anderen dat nu meteen begrijpen of niet. Je kunt ze ook het artikel ‘Weetjes voor ouders over eetstoornissen‘ laten lezen op de website of uitprinten. 

Documentaire
Daarnaast kun je je familie of vrienden ook de documentaire Mij Niet Gezien laten zien die gaat over onzichtbare eetstoornissen en goed laat zien wat er achter een gezond uitziend lichaam schuil kan gaan. Deze documentaire is te bekijken via Youtube maar ook te bestellen in de webshop van Proud2Bme.

Denk niet dat alleen mensen met een gezond gewicht die een eetstoornis hebben te maken hebben met onbegrip. Ook wanneer je ondergewicht hebt zullen mensen denken ”Eet nou gewoon, dan is het over.” Dat onbegrip is iets waar omstanders samen met degene met een eetstoornis samen aan moeten werken. Neem jezelf in de tussentijd vooral alvast serieus. Wat je gedrag of gewicht ook is.

Proud2Meet
Vrijdag a.s. is er weer een Proud2Meet in Leiden. Deze zal in het teken staan van onzichtbare eetstoornissen. Je bent welkom vanaf 13:00 uur. We zullen eerst iets creatiefs met elkaar doen en na een korte pauze een themagesprek houden met elkaar over dit onderwerp. Misschien tot dan! Vind je het lastig om alleen te komen, spreek dan met iemand af via ons forumtopic.

Neem jezelf serieus, dat verdien je!

admin

Geschreven door De Redactie

Reacties

19 reacties op “Mijn eetstoornis is niet zichtbaar”

  1. Dit is zoooo herkenbaar! Ik zou graag naar de proud2meet komen maar voor mij is het erg ver weg…..

  2. mooie blog 🙂

  3. Wauw, supergoede blog Nouska! Zelf heb ik ook koste wat kost geprobeerd in een hokje terecht te komen. Zeker omdat me zus zei dat het allemaal wel mee viel toen ik het vertelde. (toen was het nog niet extreem ofzo) Maar man-o-man, nu pas ik PERFECT in dat hokje! En ben ik er blij mee? NEEE. Dus mensen: Alsjeblieft neem jezelf serieus, al is het niet heel ernstig volgens anderen, JIJ voelt je klote, op welke manier je dat ook uit. En dat kan veel beter met woorden dan met daden.

    Ik zou ook heel graag naar de proud2bmeet komen, lijkt me heel fijn, maar het is helaas te ver met ov.

  4. Hmm.. ik wil zo graag naar deze meet.. maar ja, school..

  5. Wat een fantastische tekst! Dit is zo waar, ik overtuig mezelf ook steeds meer hiervan. Ik weet nu ook dat ik mijn eetstoornis niet pas bij ondergewicht had. Zo jammer dat het zo ver is gekomen. Nu kan ik het niet meer terugdraaien. Maar, herstellen kan wel!

  6. Hele goede blog! Zelf heb ik alle drie de labeltjes gehad, en dat is niet iets waar ik trots op ben. Ik heb al een paar keer gemerkt dat sommige mensen zichzelf echt niet serieus kunnen nemen als ze geen (ernstig) ondergewicht hebben, zonde, want ze maken zichzelf er echt mee kapot! En het is geen wedstrijd wie er het slechtst aan toe is. Dus inderdaad: ”Ga niet je best doen om toch ondergewicht te krijgen en te kunnen laten zien dat het echt niet goed met je gaat.” Neem jezelf serieus, hoe moeilijk het ook is.

  7. ja zeer herkenbaar.. helaas.. en er nog steeds niet over gepraat

  8. Heel herkenbaar, alleen zo jammer dat de verzekeringen er anders over denken. Zonder ‘hokje’ (diagnose) geen vergoeding voor behandeling.. Een verschrikkelijk gevecht met mezelf nu.

  9. Supermooie blog. En zoveel herkenning..
    Niet serieus genomen worden.. Vreselijk..
    Ik heb onlangs dankzij deze website en die documentaire hulp gezocht en bleek inderdaad niet gek.. en ik word nu geholpen.
    Toen ik het aan een vriendin probeerde te vertellen zei die meteen,,maar je bent toch niet dun?
    Dat kwetste me zo.. Zo zie je meteen dat dit inderdaad nog niet zo bekend is.
    Daarom ben ik extra blij met deze website! Anders was ik nog steeds in strijd met mezelf geweest. En elke dag zal ik weer een stukje sterker worden

  10. Ik vind het ook een heel goed blok, en vind ook een beetje van mij zelf terug, hoe ik vroeger dacht van mijn eetstoornis.
    Best op veel vlakken heel herkenbaar.
    gr. 🙂

  11. Ik wil ook zoo graag naar de meet! Maar heb elke vrijdag therapie dus het kan nooit 🙁

  12. Ik weet niet of dat nog is, maar er was geloof ik ook wel eens een meeting oop een woensdag, maar dat zou je het beste in de topic proudmeeting kunnen vragen!
    Succes met jou therapie.

  13. herkenbaar artikel.
    ik heb al zeker 3 jaar problemen met eten en sinds kort de diagnose eetstoornis NAO. ik herken zeker veel in de tekst, vooral ‘er was iets met mij aan de hand maar waarom zag niemand dat uit zich zelf”. want ik wilde ook perse in dat hokje passen van eetstoornis en dan krijg ik NAO hoe nep kun je het verzinnen, dacht ik. Maar dat is niet zo het is voor iedereen anders, maar niet minder ernstig. Vind het alleen heel erg jammer dat ik er nu pas achter kom dat er een proud2bmeet was in Leiden over onzichtbare eetstoornissen, anders was ik misschien wel gekomen. Maar naar mijn mening stond het er volgens mij niet eerder op. En ik vind dat de thema’s er laat op staan, ik dacht ook dat deze maand er geen proud2bmeets waren.

    liefs

  14. @amanda er is al tig keer gezegd dat er om de week een proud2meet is en in de agenda staat het meestal ook ruim van te voren aangegeven. Nu staat die van 4 april er ook al.

  15. Zo herkenbaar…. Nog steeds probeer ik in een hokje te komen…. Zeker nu mn nieuwe psycholoog al bij de intake zei; ja je hebt niet echt en anorexiakoppie… Je ziet er ook niet ongezond dun uit… Tja dat geeft voor mij nu best veel stress…. Niemand heb ik dit nog gezegd.. Dat is dan ook weer een probleem… En mn ouders zeiden ook een keer toen ik in een terugval toch om hulp vroeg; ja maar het is niet meer zo erg als eerst… Toen ben ik wel even boos geworden en gezegd dat ik er weldegelijk hinder van had! Sindsdien ben ik nog op dat punt blijven hangen… Daarom sta ik nu weer onder behandeling.. Deze keer bij OCRN

    Maar lieve meiden: we verdienen allemaal hulp als we dat nodig hebben natuurlijk 🙂 kom voor jezelf op❤️ Wou ik ook nog even gezegd hebben haha
    Lfss Gracie

  16. Dit komt me echt zo bekend voor… Ik dacht altijd dat ik te dik was om een eetstoornis te kunnen hebben, maar gister is de psych er achter gekomen en volgens haar heb ik wel degelijk n eetstoornis…

  17. Dat heb ik dus ook vaak dan denk ik ik volg proud2bme wel maar misschien stel ik me wel aan. Omdat het niet zo erg is bij mij zoals bij anderen maar het beheerst mijn leven wel 24/7 dusja :p jammer dat ik deze blog nu pas lees ik had graag bij de bijeenkomst willen zijn

  18. Het is inderdaad jammer dat het vaak niet erkend of herkend word.
    Want wat is er mis met 175, & 76 kg niks toch ?
    Nou ik kan je eerlijk zeggen.dat al die jaren aan.de bel trekken nu de nodige zichtbare schade heeft achter gelaten.
    Ik kan niet eten zodra ik stress heb,snel moet of al denk oh ja even een boterham.
    Vooral niks zeggen en stug kouwen.
    Mn tanden zijn doorzichtig, er vallen sprntaan gaatjes in ,mn darmen zijn lui dus altijd waterdunne ontlasting, neem niet tot weinig vitamines op krijg alles via ha .
    Extra calcium en ijzer, vooral in het gezicht en nek donsg
    haartjes, ontstekingsgevoelig,snel moe, en.bijna altijdblauw paarse tenen.
    En dan ben ik nu 14 jaar verder.
    Dus a.u.b. Trek op tijd aan de bel ! Want van niks eten kom je ook aan! En de schade die je er op latere leeftijd aan overhoud is verschrikkelijk.

  19. Ik kreeg ook de diagnose NAO en door proud2bme zag ik in dat dit wel serieus is en toen durfde ik hulp te zoeken. Ik kreeg verschillende diagnoses maar er werd alleen dingen uitgelegd over pdd-nos en een angststoornis. Ik zag op het papier al dat nao er ook bij stond maar daar zei mijn psychiater niks over. Zelf durfde ik er ook niks over te zeggen maar daarna heb ik toch nog een nieuw gesprek aangevraagd. Mijn psychiater, die ‘gespecialiseerd’ is in eetstoornissen heeft in dat gesprek dit tegen mij gezegt: “Je hebt geen ondergewicht, geen anorexia en je zit ook niet op het randje van een ziekenhuisopname aan dus we hebben besloten op je nu nog geen hulp te geven voor je eetprobleem”. Deze opmerking deed zoveel pijn en het lukt ook niet meer om mezelf nog serieus te nemen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *