Een eetstoornis blijft vaak lange tijd geheim voordat iemand met zijn of haar problemen rondom eten en zelfbeeld naar buiten komt. Zonde, weet ik nu, jaren na mijn eetstoornis. Want hoe eerder je ermee naar buiten komt, hoe eerder je ook kansen hebt om je eetstoornis te overwinnen. Toch houden veel mensen met een eetstoornis dit vaak voor zichzelf. Het is hun probleem, hun geheim en niemand hoeft zich daarmee te bemoeien.
Ik vond het in periodes ook wel eens lastig om eerlijk en open te zijn over mijn problemen rondom eten. Het was iets van mij, iets waarover ik controle dacht te hebben, iets waar niemand iets over te zeggen had. Dit was iets wat helemaal van mij was. Mijn eigen plan, mijn eigen stukje zekerheid.
Wanneer mensen zich zorgen maakte, probeerde ik hen voor te houden dat het wel goed ging. Dat ik geen hulp nodig had en het zelf wel oploste. Ergens misschien een manier om te blijven staan, te midden van mijn problemen, maar ook een manier van ‘controle’ over mijn eigen leven. Ik had dan misschien wel hulp en steun nodig, maar wilde niet afhankelijk zijn van anderen. Ik wilde het zelf kunnen en me niet zwak voelen door anderen erbij te betrekken.
Mijn eetstoornis leverde iets op, zelfs ook al wist ik dat het niet goed voor me was om dat op deze manier te verkrijgen. Ik kon niet zonder, zo ervoer ik dat op dat moment in mijn leven. Dit was mijn maniertje om met problemen en onzekerheden om te gaan, mijn eigen stiekeme plan. Dit hield me overeind en als ik het los moest laten van anderen, dan zou ik ten onder gaan. In ieder geval, dat dacht ik toen der tijd. Ik hield alles voor mezelf en was niet van plan om open en eerlijk te zijn over wat ik precies allemaal deed uit angst dat ik de eetstoornis dan niet meer had als houvast in mijn leven.
Hoe fout het ook was, ik had het gevoel dat ik controle had over mijn leven door mijn gedrag rondom eten en gewicht. Ik worstelde dagelijks met heftige discussies in mijn hoofd over lichaamsbeeld, tijdstippen van maaltijden, hoeveelheden en gewicht. Dit was mijn eigen geheime wereldje waarin ik het voor het zeggen had en ik eens niet pijn werd gedaan door anderen, voelde wat anderen voelde of overweldigd werd door emoties. In dit eigen wereldje in mijn hoofd had ik het voor het zeggen en was ik alleen maar bezig met andere dingen, behalve die moeilijke problemen.
Ik wist niet hoe ik op een andere manier met het leven om moest gaan op dat moment in mijn leven. Ik had geen idee hoe ik moest blijven staan, zonder me obsessief op eten te richten om alles te vergeten. Ik had geen idee hoe ik met gevoelens om moest gaan als ik ze niet meer weg kon stoppen en kon me niet voorstellen hoe ik mezelf ooit mooi kon leren vinden, als ik aan moest komen. Het was geen optie, dat aankomen en loslaten van die eetstoornis.
Het geheimhouden of niet loslaten van een eetstoornis kan je een gevoel geven van macht of ‘ik kan iets’. Je bent standvastig en geeft het niet zomaar op. Dit kan heel stoer en sterk lijken in jouw ogen onder invloed van je eetstoornis, maar dat is het natuurlijk helemaal niet. Je kunt niet goed zijn in een ziekte. Dat je trots bent dat dit iets bijzonders is aan jou is een leugen, een eetgestoorde gedachte die jou alleen maar helpt dieper weg te zakken in je problemen en de afstand tot een gelukkig leven vergroot.
Jij hebt juist geen controle, zelfs ook al heb je het gevoel van wel. Je eetstoornis heeft controle over jou. Jouw eetstoornis is niet van jou, maar jij bent van je eetstoornis. Je maakt geen eigen, gezonde keuzes meer, maar kiest vanuit destructieve gedachtes en de obsessie met eten en lichaamsbeeld. Jouw eetstoornis is niet iets waar je trots op zou moeten zijn, maar juist iets wat je zo snel mogelijk kwijt moet zien te raken.
Dat gaat natuurlijk niet van de één op andere dag, maar het begint wel met kleine stappen richting dat doel. Je leven is veel leuker zonder eetstoornis, geloof me. Ik heb ook gedacht dat ik mijn eetstoornis (deels) moest behouden, dat het iets van mij was en dat ik het niet volledig los wilde laten. Toch ben ik blij dat ik nu in vrijheid kan leven. Ik kan zijn wie ik ben, kiezen waar ik voor wil kiezen en doen wat ik wil doen. Zonder gedachtes die problemen veroorzaken of in stand houden. En dat gun ik jou ook.
Plaatjes: Weheartit
Geef een reactie