Het is al een tijdje geleden dat ik de Dialectische Gedragstherapie (DGT-J) heb gevolgd. Ik was 14 jaar toen het eigenlijk mis ging bij mij. Ik werd gepest en voelde me onzeker en somber. Ik had constante stemmingswisselingen die om de 5 minuten konden veranderen van blij naar depressief. Toen mijn moeder erachter kwam dat ik mijzelf beschadigde heeft zij direct de huisarts gebeld en die heeft mij doorverwezen naar de GGZ, waar de diagnose stemmings stoornis werd gesteld.
Na 6 maanden gesprekken en 3 opnames kwamen ze er achter dat ik meer nodig had dan alleen een gesprek. Ik werd doorverwezen naar Stichting De Jutters Kinder en Jeugd psychiatrie voor de Dialectische Gedrags Therapie Jeugd. Deze therapie duurt +/- 6 maanden en ik vond het enorm spannend! Ik kreeg een intakegesprek en 3 maanden later kon ik starten in de groep en met de individuele gesprekken. Ook heb ik toen het boek Surfen op emoties besteld. Dit boek is speciaal voor DGT-J.
Op maandag had ik Beeldende therapie en op woensdag had ik Vaardigheidstraining. De eerste keer dat ik kwam hadden we Vaardigheidstraining. Ik kwam op het terrein van De Jutters. Direct liep je tegen de ruimte aan waar de therapie gegeven werd, ik was enorm nerveus. Er deed een meisje open. Ze verwelkomde me heel vriendelijk en we werden eigenlijk bijna direct maatjes. Ik kwam in een groep met op dat moment drie meisjes en twee jongens. We kregen een kopje thee en begonnen met de therapie.
Als eerst deed je een aandachtsoefening om zogezegd in het hier en nu te komen. Ik vond deze altijd verschrikkelijk, ik kon me niet concentreren en het voelde gewoon heel onwennig. Uiteindelijk wende het wel en lukte het steeds beter. De therapie heeft verschillende modules, aandachtsvaardigheden, omgaan met emoties, crisisvaardigheden en omgaan met relaties. Bij de individuele gesprekken hield je een dagboekkaart bij.
Toen ik begon was de groep bij het thema crisisvaardigheden, meteen de lastigste. Je leerde bijvoorbeeld jezelf ontspannen via lichaam en geest: SPAL-BAF. Dit stond voor Spierontspanning, Ademhaling, Lichamelijke inspanning en Bidden (indien gelovig), Aanmoedigen en Fantasie. Door een van deze dingen uit te voeren kon je soms de crisis verlagen, ik vond dit altijd erg lastig. Omdat jongeren met een persoonlijkheidsstoornis vaak moeilijkheden hadden in contact met anderen, was er de module Omgaan met relaties. Hier leerde je relaties die je verwaarloosde weer op te pakken en dingen die je niet begreep kon je hier bespreken om vervolgens tips te krijgen hoe om te gaan met de ander.
Binnen de DGT-J werk je ook met de IK soorten: De Emotionele ik (ik handel vanuit mijn gevoel), De Rationele ik (ik handel puur uit verstand) en De Wijze ik (Ik handel vanuit mijn Emotionele en Rationele ik samen.) Vaak als ik een lastige situatie had thuis of op school handelde ik altijd vanuit emotie. Ik werd opstandig, ging schreeuwen en schelden en soms kwam het zelfs zo ver dat ik mijzelf beschadigde.
Tijdens DGT-J heb ik geleerd om de Wijze ik te gebruiken. Als het tijdens de vaardigheidstraining te veel werd kon ik er even uitstappen om een sigaretje te roken, een sociotherapeut kwam dan even met je praten over wat er aan de hand was. Vervolgens kwam je terug in de groep.
Tijdens de Beeldende therapie werkte je met dezelfde modules, maar dan door te verven of te knutselen of te schrijven zolang het maar iets beeldends was. Aan het einde besprak je in de groep wat je had gemaakt, wat je erbij voelde en waarom. De Individuele Begeleidingsgesprekken vond ik altijd erg fijn. Ik had een hele lieve psychologe. Hier besprak ik de dagboekkaart die ikzelf had gemaakt door destructieve handelingen op te schrijven, die ik gebruikte als er iets niet lekker liep. Op deze manier zag ik precies hoe ik handelde en ik me voelde. In zo’n kaart stond bijvoorbeeld: Gevoel (1-10), Drang tot Zelfbeschadiging (1-10) zelfbeschadiging (Ja/Nee).
Elke week streefde je ernaar om beter te handelen. Uiteindelijk was het belangrijk dat, ook al zat je in gevoel op een 10 en je wist het niet meer, dat je jezelf niet beschadigde. DGT-J had ook een telefoonlijn. Deze kon je bellen als je in crisis zat of als je een crisis voelde aankomen zodat je samen met de sociotherapeut of psycholoog er doorheen kon komen. Dit vond ik altijd erg fijn! Bij DGT-J streven ze naar de zelfredzaamheid en proberen ze een opname zoveel mogelijk te voorkomen. Was dit echter wel nodig voor bijvoorbeeld een week, dan was dit geen probleem. Tijdens de DGT-J ben ik 1x opgenomen geweest voor een week omdat het me allemaal even te veel werd. In die week kon ik tot rust komen en had ik contact met mijn psychologe en de psychiater. Ik kon gelukkig ook gewoon de therapie weer oppakken toen ik weer naar huis mocht.
Eén keer per maand kwam de psychiater naar de Vaardigheidstraining om eventuele medicatie te bespreken, vaak hielp dit wel bij de behandeling. Omdat het bij mij niet voldoende had geholpen, heb ik de therapie nog een keer gevolgd. Ik ben dus in totaal 12 maanden in behandeling geweest voor DGT-J. Ondertussen waren sommigen van de groep ook al klaar en er waren andere jongeren bij gekomen. Tijdens de DGT-J heb ik veel geleerd. Ik heb geleerd om goed voor mezelf te zorgen en om juist te handelen in moeilijke situaties. Ik heb geleerd dat ook ik het waard ben. Ik heb automutilatie vervangen door tal van andere GOEDE en GEZONDE opties om de spanning te verlagen.
De DGT-J heeft veel in mij losgemaakt, veel van mijn onzekerheden op tafel gekregen en aangepakt. Het is een hele fijne therapie die ik zeker zou aanraden. Je moet wel gemotiveerd zijn, want anders zal het niet werken. Ik heb dan wel de diagnose Borderline Persoonlijkheidsstoornis gekregen, maar wat zegt die sticker nou? Ik ben net als jij, een jonge vrouw van 18 jaar met een verleden. Een jonge vrouw die geniet van het leven en haar emoties de baas is. Ik kan met de volle 100% zeggen dat de DGT-J mij geholpen heeft. Ik ben trots op wie ik ben en dat zal ik altijd zijn. Ik hoop dat jij ook op een dag van jezelf kan houden.
Jouw therapie ervaring delen op Proud2Bme? Mail ons! redactie@proud2Bme.nl
Fotografie: Baylee Farris
Geef een reactie