Mijn kind is ongelukkig

Als ouder kun je je heel rot voelen om allerlei verschillende dingen, maar ik denk dat het het allerergste is als er iets met je kind is. Ik heb vroeger niet voor niks zo vaak van mijn ouders gehoord dat ze mijn pijn en zorgen graag over zouden willen nemen. Ik heb zelf nog geen kinderen, maar ik kan mij heel goed voorstellen dat het hartverscheurend is om te zien dat je kind pijn heeft, ziek of ongelukkig is. Als ouder kun je je dan ontzettend machteloos voelen en de hele wereld willen bewegen om ervoor te zorgen dat het goed gaat met je kind.

Bron

Je kinderen pijn besparen
Als ouder wil je het allerliefste dat je kinderen gelukkig zijn. Een glimlach of zien dat je kind het naar zijn/haar zin heeft, kan jouw dag al goed maken. Helaas maakt iedereen in het leven dingen mee die je hem of haar niet gunt. Iedereen zal tegenslagen krijgen en dingen meemaken die voor veel verdriet en pijn kunnen zorgen. Je wilt het je kind het liefste besparen. Je zou willen dat het leven haar toelacht, dat ze alleen maar mooie momenten meemaakt, fijne mensen ontmoet, dat ze het goed doet op school, mooie kansen krijgt en al met al een vlekkeloos leven kan leiden.

Helaas is dit niet de realiteit. Vroeg of laat zullen er tegenslagen zijn, dingen gebeuren die het leven van jouw kind overhoop schoppen, nare gebeurtenissen of ontwikkelingen in het leven waardoor je kind uit balans raakt, etc. Dat is niet te voorkomen. Het hoort namelijk bij het leven. Hoe vervelend het ook is en hoe vreselijk het voor ouders zal zijn om te zien dat jouw dochter niet gelukkig is of het moeilijk heeft; het is een tegenslag waarmee jouw kind moet leren omgaan. Die dingen in het leven zorgen er ook voor dat zij aan haar karakter kan bouwen, dat ze sterker wordt, andere tegenslagen in het leven wellicht beter aankan, etc. Je kind de pijn kunnen besparen kan soms het beste lijken wat je kunt doen, en dat zal in veel gevallen ook zo zijn, maar het is niet altijd het beste en je kunt het ook lang niet altijd voorkomen. Soms is het goed om kinderen zelf hun fouten te laten maken en om zelf weer op te krabbelen en hier van te leren.

Falen als ouder
Wanneer je kind ongelukkig is, een depressie heeft, een eetstoornis, een angststoornis of wat dan ook, kun je als ouder het gevoel hebben dat je hebt gefaald. Jij hebt niet kunnen voorkomen dat het nu zo slecht gaat met je kind en dat verwijt je jezelf. Dat het niet goed gaat met jouw kind, hoeft zeker niet te betekenen dat jij faalt als ouder. Er zijn zoveel meer factoren die hierbij een rol spelen. Wel is het goed om te kijken naar de rol die je hier mogelijk in hebt (gehad). Het kan goed zijn dat bepaalde dingen die jij als ouder doet, ervoor zorgen dat het in stand blijft. Het kunnen dingen zijn die je juist goed bedoeld en die het kind juist ook fijn vindt, maar het kan er wel voor zorgen dat zij dan juist in die problematiek blijft hangen. Als ouder leer je ook elke dag weer en je leert ook veel van je kinderen en wat er speelt in hun leven. Neem een actieve lerende houding aan en steun je kind in plaats van jezelf steeds vanalles te verwijten. Zoek samen naar mogelijkheden en dingen die je kunt doen om te helpen.

Bron

Soms kun je even ‘niets’ doen
Het kan zijn dat je het gevoel hebt direct naar de huisarts te moeten op het moment dat je dochter bijvoorbeeld vertelt dat zij een eetstoornis heeft. Ze moet er vanaf en daar moet de huisarts bij helpen. Het is dan ook voor ouders vaak frustrerend als zij dit juist niet wil. Probeer je er bij neer te leggen dat je niet altijd alles kan doen wat jou op dat moment het beste lijkt. Ook als je uiteindelijk wel gelijk hebt en het noodzakelijk is om vroeg of laat hulp te gaan zoeken. Het kan je ontzettend machteloos maken als je het gevoel hebt dat je niets kunt doen maar ik denk dat dit in de meeste gevallen niet zo is. Soms kun je niet doen wat je graag zou willen en wat je je kind zou gunnen, maar je kunt er wel zijn. Zorg ervoor dat je beschikbaar bent voor jouw dochter en laat merken dat je er altijd voor haar zal zijn. Biedt een luisterend oor, verras haar met iets wat haar blij maakt of voorheen blij maakte, onderneem wat vaker wat leuks samen, etc.

Sluit aan bij haar belevingswereld
Aansluiten bij de belevingswereld van je kind is ontzettend belangrijk om in contact te blijven (LINK). Het zorgt ervoor dat ze zich eerder begrepen voelt en dus ook eerder steun zal zoeken. Dit betekent echter niet dat je, wanneer je dochter bijvoorbeeld depressief is, meegaat en je mee laat sleuren in de ‘depressieve’ wereld. Stel je dochter vragen, probeer je in te leven in hoe zij zich voelt en hoe dingen werken maar het is wel belangrijk dat je met beide benen op de grond blijft staan en dat je daar uit kunt stappen. Vanuit de ‘gezonde’ wereld van waaruit jij dingen wat objectiever kunt bekijken, kun je haar waarschijnlijk beter helpen. Sluit bij haar aan, erken haar gevoel maar ga er niet teveel in mee.

Stel grenzen en maak afspraken
Het is verschrikkelijk om je kind ongelukkig te zien en het liefste zou je misschien alles voor haar doen om er voor te zorgen dat ze zich beter voelt. Extra liefde en aandacht kunnen ook zeker goed helpen. Pas wel op dat de grenzen die gelden binnen het gezin niet vervagen. In tijden dat het niet goed gaat, hebben mensen vaak juist behoefte aan structuur en grenzen, ondanks dat ze dit misschien niet zo snel direct zelf toe zouden geven. Iemand die depressief is ligt misschien het liefste de hele dag in bed omdat opstaan en het leven zoveel moeite kosten. Het opstaan kan dan een ontzettende strijd worden. Probeer hier als ouder wel afspraken over te maken en hou je hieraan. Ondanks de strijd is het in de meeste gevallen toch echt beter om er voor te zorgen dat je kind uit bed komt. Grote kans dat ze je uiteindelijk dankbaar zal zijn.

Bron

Praat met haar
Het is belangrijk dat jij je kind laat voelen dat je er bent voor haar. Dat je er zal zijn en zal luisteren als ze wil praten. Vraag zelf ook regelmatig hoe het gaat en of ze het er over wil hebben. Het is dan vaak makkelijker om te antwoorden dan als je er zelf over moet beginnen. Door met elkaar te praten kun jij er achter komen wat er in het hoofd van je kind omgaat en kun je haar wellicht beter begrijpen en helpen. Voor jouw dochter kan het opluchten om erover te praten en kan er ruimte komen in haar hoofd om bijvoorbeeld te relativeren of te bedenken wat zij er aan wil gaan doen. Steun voelen kan weer kracht geven om verder te vechten.

Ongelukkig zijn kan onderdeel zijn van levensfase
Kinderen komen in hun weg naar volwassenheid en ook daarna in allerlei fasen terecht en moeten allerlei nieuwe dingen leren en ondergaan. Dit kan heel heftig zijn en zorgen voor allerlei verschillende gevoelens. Wanneer je kind ongelukkig is, kan dit ook bij een bepaalde levensfase horen. Dit betekent ook dat dit weer overgaat. Wanneer je kind aangeeft niet gelukkig te zijn, kan dit door bepaalde omstandigheden komen maar het kan ook zijn dat het gewoon even zo is. Dit betekent niet dat het voor altijd zo is en dat zij het geluk nooit meer gaat vinden. Heb vertrouwen in haar en in de toekomst. Onderschat en bagatelliseer het niet, maar straal wel vertrouwen uit. Dit kan jouw kind ook vertrouwen geven in de toekomst en in zichzelf.

Zoek zelf steun
Als ouder heb je ook niet alle veerkracht van de wereld. Jouw emmertje van verdriet en zorgen loopt ook weleens over. Zoek zelf ook steun bij bijvoorbeeld je partner, zus of een vriendin. Deel je zorgen, praat erover en gun jezelf ook het momentje dat je niet altijd alles hoeft te weten en aan hoeft te kunnen. Jouw emoties en gevoelens mogen er ook zijn en wanneer je dit deelt en hierover praat, kun je er waarschijnlijk ook weer beter voor je kind zijn.

*Voor het gemak heb ik geschreven in de vrouwelijke vorm. 
Natuurlijk kan dit ook over een zoon gaan in plaats van een dochter.

Wat is jouw tip?

Redactie

Geschreven door Redactie

Reacties

17 reacties op “Mijn kind is ongelukkig”

  1. Heel mooi en waar. Heb het zelf gemerkt bij mijn mama. Maar ik wil toch een nog betere en openere relatie met mijn kind later dus deze tips komen zeker van pas.

  2. mooi geschreven

  3. Een mooi stukje waar ik als ouder veel aan heb.
    Ik merk dat het helpt als ik aan mijn dochter, tijdens het koken, vraag, ‘en hoe voelde je je vandaag, moppie?
    Gewoon tijdens de dagelijkse bezigheden.. het is dan ook wat minder beladen..

    Verder klopt het ook, dat het emmertje bij de ouder, qua emotie, ook kan overlopen.
    Het is belangrijk om de mensen in je omgeving, werk, vriendinnen etc. Te laten Weten wat er speelt. Ze leven mee!
    Wij als moeder (of vader) moeten dit ook uiten. Niet denken dat je het allemaal zelf kan.
    Daardoor wordt het vertrouwen in de wereld van de ouder ook een stuk groter, en dat wordt ‘ergens’ weer doorgegeven aan je kind.
    Wanneer je als ouder verandert en aan jezelf werkt, veranderen je kinderen met je mee, is mijn ervaring.

  4. Mijn kind is ongelukkig. Ongelukkig in mijn gezin van hem, zijn zus en ik.
    En ik snap hem… Maar ik kan het niet oplossen. En dat doet vreselijk zeer…

  5. Ik heb onlangs iemand leren kennen en gaan samenwonen maar heb ervoor 7jaar bij mijn ouders gewoond met mijn kinderen en nu heb ik het gevoel dat mijn kinderen niet gelukkig zijn als ze bij mij zijn. Zij missen hun grootouders enorm maar wil er niet aan toegeven en weet ook niet meer wat te doen.

  6. Mijn volwassen homozoon van 27 heeft het moeilijk om een vriend te vinden.
    Hij woont al een aantal jaren alleen.
    Eergisteren barstte hij in tranen uit, mijn moederhart brak toen hij uitsnikte “ik vind niemand, ik ben blijkbaar nooit “goed genoeg””…..
    Pijnlijk hoor, hoe kan je daar nu op reageren?
    Ik heb hem proberen te troosten met “het zal wel eens lukken, misschien ben je te ongeduldig”? Zijn hier mensen met dezelfde ervaring.
    Ik weet ook niet goed waar je met dergelijke zorgen terecht kan, vandaar mijn zoektocht op google en toen vond ik dit forum.

    1. Heb ook een ontzettend lieve knappe dochter met een goede baan .Zit wel.pit in maar dat is ook voor de buitenwereld ,mooi huisje alles erop en eraan .Voelt zich lelijk dik nu komt ook nooit een leuke vent op der pad alleen kerels voor 1 ding daar past ze voor .Nu diep ongelukkig naar een burn out of nog erin wat ik nog kan doen weet het niet meer super moeilijk en frustrerend voor de ouders ook. Hoop zo dat het geluk op haar pad komt .
      Een verdrietige machteloze mama

      1. Ik heb een zoon die ook alles heeft maar door het gemis van een lieve vriendin is hij zo aan zichzelf gaan twijfelen en heeft nu een angststoornis ontwikkeld. Als ouders sta je idd machteloos wij bieden zoveel mogelijk hulp maar hij moet het uiteindelijk allemaal zelf doen. Zijn vrienden gaan verder met hun leven gaan trouwen en krijgen kinderen terwijl zijn leven stilstaat. Het is een vreselijke onzekere tijd voor hem en wij lijden mee. Je wild je kind gelukkig zien en dat doet zeer.

  7. Mijn dochter van 30 is gewoon niet gelukkig, maakt zich altijd zorgen. Vergelijkt alles en nog wat met haar leven en met zichzelf. Het leven is heel zwaar voor haar. En voor mij als mama ook. Ze heeft me vandaag verteld dat ze terug hulp gaat zoeken waar ik heel blij mee ben. Mijn emmertje zit ook overvol en ik denk dat ik ook hulp ga zoeken, vooral om er nog beter voor haar te zijn.

  8. Mijn zoon van 19 is ongelukkig, misschien depressief, maar op dit moment onbereikbaar voor mij. Hij woont nog thuis, is op zoek naar een passende opleiding maar twijfelt over alles. Hij voelt zich mislukt als zoon, als mens – en ik breek….
    Ik heb me afgevraagd waar ik gefaald heb, maar nu weet ik dat dat niet helpt. Blijkbaar is het een fase waar we doorheen moeten als gezin. Ik wil hem laten voelen dat we er voor hem zullen zijn. We kunnen het niet oplossen voor hem, maar hij is voor ons altijd die prachtige zoon die precies goed is zoals hij is. Maar op dit moment kan ik de boodschap niet doorgeven. Hij zit op zijn kamer, eet boven en wil met niemand praten. Ik heb geen idee hoe ik dit moet doorbreken. Wil respect hebben voor zijn privacy, hem niet het huis uit jagen, maar we hebben hier ook gewoon huisregels. Het hele gezin heeft last van zijn verdriet.. En ik kan alleen maar hopen dat hij inziet dat hij een fantastische knul is..

    1. Hoe gaat het nu? De situatie is zo herkenbaar…

  9. Mijn zoon is 16 en voelt zich erg eenzaam.Het is leuke sociale jongen, maar het lukt hem maar niet om aansluiting te vinden bij anderen. Hij doet te hard zijn best om vrienden te maken waardoor het steeds weer mislukt. Hij wil er graag bij horen. We hebben het gevoel dat hij hoogsensitief is, hij trekt zich dingen ontzettend aan en denkt daar dan erg over na en probeert van alles te verklaren. Soms moet je dingen laten voor wat het is, maar dat vindt hij erg moeilijk. Omdat hij ook erg aan het puberen is komt er niks binnen bij hem, wat je ook met hem bespreekt. Ik hoop dat hij er later mee om kan gaan en de vrienden vindt die bij hem passen. Het is zo’n lieverd, ik gun hem dat.

  10. mijn dochter is al.zo.lang ongelukkig en zo.alleen en voelt zich zo eenzaam. Ze ze heeft BDD. een verstoord beeld van je uiterlijk.Zo.mooie lieve vrouw mooi van buiten en van binnen. Helaas gruwelt ze van haar lichaam en kan ze niet genieten Ze weet zoveel is slim….maar haar angsten zíjn zo.groot. Heb er ontzettend verdriet van. Het beheerst al.jaren mijn leven. weet niet meer.hoe ik.hier om.mee.moet gaan. Mijn liefde is.zo groot. Helaas kan ik.haar niet helpen

  11. Verklaar dit eens.
    Een optimistisch persoon. Gebeuren heel veel nare gebeurtenissen. Die mens probeert positief te blijven. Uitvaarten, baan kwijt, isoleercel, verkracht, beroofd, ingebroken, noem het maar op. Nog steeds positief. Rampspoed blijft doorgaan. Dan op een gegeven moment laat iemand zijn of haar hoofd hangen en word pessimistisch en niet meer positief wat er ook gebeurt. En raad eens de rampspoed houdt op. Kun jij dit verklaren? Of ze winnen een miljoen en sterven kort daarop. Ik zou er haast iets achter gaan zoeken. Mens of machine.

  12. Voordat je komt met dat heet pech.
    Pech is een enkele gebeurtenis. Het gaat om series opeenvolgende gebeurtenissen. Een voorbeeld. Je verwisselt een halogeenstaaflamp en die breekt. Dan zou je denken ik heb me opengehaald aan het glas, gelukkig was dit niet zo. Als je er over nadenkt je hebt een ongeluk en zelfs dat ongeluk gaat nog fout ik heb immers geen snijwonden of bloed. Ik zoek naar het woord van meerdere negatieve gebeurtenissen opeenvolgend.

  13. En wat te doen als de wachtlijsten zo lang zijn dat je zoon na een jaar nog geen concrete hulp of diagnose heeft kunnen krijgen? Mijn volwassen zoon tobt al zo lang met gevoelens van eenzaamheid, ongelukkig zijn, minderwaardigheidsgevoelens enz. Maar toen hij uiteindelijk hulp vroeg kwam er die wachtlijst. De praktijkbegeleider kan hem niet voldoende helpen. Voor professionele hulp is er een enorme wachtlijst. Ik als moeder kan alleen een luisterend oor bieden en dat is niet genoeg.

  14. Mijn dochter is gaan alleen wonen impulsief in een stad verder weg van ons,daarna vlug nieuwe vriend die nog verder woont …die vriend had huis naast ouders dat nog gerenoveerd moest worden! Daar samen aan begonnen te renoveren eerst een jaar afbreken nu al twee jaar alles zelf renoveren daarbij drukke job elk weekend bijna bij schoonouders logeren om dan te kunnen renoveren. Dit breng strubbelingen en al enkele ruzies ,veel stress en ook nog is erbij dat het van de dochter niet echt haar droom was om naast schoonouders te wonen! Ze reageerde dan ook soms heel cru tegen hun ,ook omdat wij ouders ook al veel hebben geholpen en zij niet…ondanks dat het hun project was… ze is niet gelukkig,ik lijd er vreselijk onder!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *