Huisdieren vervullen voor veel mensen een enorm belangrijke rol. Vanochtend zat ik na te denken over de blogs die ik tot nu toe heb geschreven voor Proud. Ik besefte dat ik nog nooit een blog heb gewijd aan mijn kindje, beste vriendin, maatje. In het herstel van een eetstoornis of andere (psychische) problematiek kunnen huisdieren een belangrijke rol spelen: ze kunnen steun en troost geven en ik heb vaak het idee dat dieren heel goed emoties kunnen aanvoelen. Je kunt tegen ze praten, alleen ze zeggen niks terug, maar dat kan juist ook heel fijn zijn. Ze hebben geen oordeel, zijn er onvoorwaardelijk voor je en staan altijd voor je klaar.
Rose is vorig jaar in mijn leven gekomen. Ik wou al langer een eigen huisdier, maar dit mocht toen nooit van mijn ouders. Ja, ik had wel een konijn, maar ik had behoefte aan meer nabijheid, steun en troost. We zaten na te denken over een hulphond, alleen dit zagen we vanwege de kosten niet zitten. Ook wilde ik niet volledig afhankelijk zijn van een dier: ik wilde zelf nog kunnen gaan en staan waar ik wil, zonder mijn huisdier altijd aan mijn zijde te moeten hebben. Toen kwamen we op een kat; belangrijk was wel dat deze rustig en goed binnen zou kunnen blijven.
Abel is sinds 2022 gastblogger bij Proud2Bme. Hij blogt onder andere over de LHBTQ+ community, zijn transitie, mantelzorger zijn en zijn eetstoornis. Wil je meer lezen van Abel? Dat kan via de tag ‘Abel blogt‘. Wil je zijn voorstelblog (nogmaals) lezen? Die vind je hier.
Uiteindelijk hebben we Rose in december opgehaald. Ze is een raskat en komt niet buiten, maar ik heb ook niet de indruk dat ze die behoefte heeft. Ik kan de deur open laten staan en ze geeft geen kik en toont geen enkele interesse. Wel is ze gek op slapen, houdt ze van gekamd worden en gaat ze regelmatig achter vliegjes of spinnen aan.
Het is moeilijk om te omschrijven hoeveel ze voor me betekent en hoeveel ik van haar houd. Ze is mijn alles: mijn beste vriendin, hulpkat, maatje. We doen bijna alles samen: elke middag een dutje samen en als ik ga avondeten, geef ik haar ook haar eten.
Ik ben van jongs af aan al opgegroeid met huisdieren en kan mezelf wel een echte dierenvriend noemen, maar ik wil wel benadrukken dat een huisdier nemen wel echt een grote verantwoordelijkheid is: je neemt de zorg op je van een levend wezen en dit moet je wel echt serieus nemen. Ook zijn dieren niet goedkoop: eten, verzorging, hygiëne, eventuele dierenartskosten en ga zo maar door.
Ook is het echt niet altijd leuk: er zijn ook momenten dat ik haar bijna vervloek. Als ze me bijvoorbeeld om 4 uur ‘s nachts wakker miauwt omdat ze wil spelen, of als ik net aan het eten ben en zij besluit haar behoefte te doen op de kattenbak, of als ze iets breekbaars omgooit.
Het hoort er allemaal bij, maar ik zou haar voor geen goud willen missen.
Rose: mijn kleine dondersteen, maar ook een redder in nood.
We gaan het samen redden, kleintje.
Geef een reactie