Eén, misschien twee spijkerbroeken had ik, achterin de kast. Eigenlijk de enige twee kledingstukken die altijd netjes opgevouwen waren. Een paar jaar lang droeg ik voornamelijk panty’s en maillots, want dat was het enige dat oké voelde. Het enige dat minder erg voelde, eerlijk gezegd. Ik voelde mij zelden zo dik en zo slecht als in een spijkerbroek. Ik snapte ook echt niet hoe andere mensen dat prettig konden vinden en hoe dit kledingstuk het meest gedragen kledingstuk ter wereld kon zijn. Als iets veel minpunten had, was het wel de spijkerbroek…
Hij zat ook alleen maar mooi vlak na het wassen. Veel te strak en totaal niet prettig, maar wel mooi. Daarna het liefst niet gaan zitten of een kniebuiging maken, dus zo stijf mogelijk bewoog ik mij door de dag heen om mijn broek maar niet uit te laten lubberen. Dat gebeurde uiteindelijk altijd binnen een paar uur, dus hing er vervolgens drie dagen een schone, uitgelubberde broek over de stoel. Te schoon voor de was, te uitgelubberd voor mijn lijf, dat ik al uitgelubberd genoeg vond.
Elke trend was vreselijk. Trends leken soms wel het ongenoegen met mijn eigen lichaam extra te benadrukken. Low-waist werd voor mijn gevoel enormous-waist en high-waist werd een never-ending-bovenbenen-situatie. Geen enkele pasvorm leek mij goed te doen, ik voelde mij altijd ongemakkelijk en in elkaar gepropt. Skinny voelde ik mij nooit, rot voelde ik mij vrijwel altijd..
Het was eigenlijk nooit goed. De stugge, harde stof dat elk stukje van je onderlijf wist te accentueren en groter leek te maken. Het sneed in mijn benen en dwars door mijn zelfvertrouwen heen. Het zat soms ook gewoon zo strak, maar losser was ook geen optie. Hoe groot moest het er dan wel niet uitzien!? Afvallen leek de enige manier om een normale relatie met een spijkerbroek te kunnen hebben, dat was de oplossing. Zoals ik ze gedragen zag worden op de posters en in de reclames, zo wilde ik het ook.
“Kleinere maten vindt u bij de kinderafdeling..” Sorry? Bij de kinderafdeling? Ik wilde alleen een beetje afvallen, ik wilde niet helemaal naar de kinderafdeling. Ik wilde gewoon iets mooier en iets dunner zijn, maar ik wilde niet dat mijn billen helemaal zouden verdwijnen. Ik wilde het zoals in de reclame, waar ze moeiteloos het hele leven trotseren in een jeans. Ik paste de maten die ik voor ogen had, maar die moesten nu met een riem omhoog gehouden worden.
Was dit het dan? Voel je je nu ook zo gelukkig en volmaakt als je voor ogen had? Het was eigenlijk nooit goed en de spijkerbroek was het kledingstuk dat dit het strengste naar mij uitsprak. Hij wist het altijd wel aan mij te laten zien of mij te laten voelen. Het afvallen, maar ook het aankomen, niets leek de broeken te vullen op een manier waar ik mee kon leven. Altijd sneed de stugge spijkerstof, altijd deed het pijn en eindigde ze schoon over de stoel.
Hoewel ik dacht dat dit vooral een gevecht van mij was, een gevecht tussen mijn eetstoornis en de spijkerbroek, is dit een gevecht dat iedereen voert. Ondertussen hijst ieder meisje, met of zonder eetstoornis, zich soms scheldend in haar skinny jeans. Loopt het grootste deel van de mensen na het honderdste pashokje chagrijnig en zonder nieuwe broek de stad door. Baalt elke man en elke vrouw ervan als die broek na een dag al niet meer mooi zit en is geen enkel lichaam perfect om moeiteloos de nieuwste trends te dragen. Elk lichaam, ook het lichaam waar jij misschien naar streeft, is soms onflatteus. God zij dank.
Je hoeft dus niets te perfectioneren, niets te veranderen, om je goed te voelen in die spijkerbroek. Een spijkerbroek voelt niet altijd goed en iedereen heeft hier dezelfde worsteling mee. Na jaren van panty’s, maillots, therapie en goede afleiding, stond ik ineens weer een broek te passen. Nadat mijn zelfbeeld en onzekerheid de aandacht had gekregen en ik daar stappen in had gezet, zocht ik op een zaterdagmiddag ineens een leuk model om mijzelf in te laten zien. Niets meer, niets minder. In ieder geval niet meer iets om bevestiging of goedkeuring in te vinden, want daarmee doe je jezelf gigantisch te kort. Je hebt zo veel meer te bieden, dan enkel het perfect vullen van een bepaalde spijkerbroek. Jij bent een compleet en mooi mens, met spijkerbroeken die uitlubberen, want dat hoort erbij.
♥
Fotografie: rominafa
Geef een reactie