Te kleine topjes, broeken, rokjes en meer. Mijn kledingkast bevat op dit moment kleding wat mij NU past en wat ik nu leuk vind. Soms betrap ik mezelf erop dat ik bij de (veelste) kleine kleding vaak denk: “Laat ik ‘t maar bewaren… want hopelijk pas ik er over een tijdje weer in.” Dit is een potentieel ‘gevaarlijke’ gedachte, want de kilo’s die je ervoor zou moeten afvallen zijn er meer dan genoeg om weer in de eetstoornis mallemolen te belanden.
Je kledingkast opruimen in de zin van kleding weg doen wat te klein is, kan moeilijk zijn. Vooral als je moeite hebt met je zelfbeeld en je nog niet goed weet of dit lichaam bij jou past. Ben ik altijd blij met mijn lichaam? Nee absoluut niet! Maar ik zit nu wel op een gezond gewicht wat bij mij past. Ik ben genezen van mijn eetstoornis en toch blijven altijd nog onzekere gedachtes rondom mijn lichaam en gewicht. Ik bestempel dit niet meer als ‘eetgestoorde gedachtes’ , ik vind het meer onzekere gedachtes die elke vrouw wel heeft.
Soms speelt t weer even op. Dan zie ik een oude lievelingsbroek in de kast en denk ik: Laat ik hem nog eens passen. Dus pak ik de broek, probeer ik me erin te wurmen, terwijl de broek bij mijn bovenbeen blijft steken. “Weer een teleurstelling” Ookal wist ik bij voorhand al dat ik hem niet meer zou passen… Na een aantal van dit soort “teleurstellingen”, deed ik hem toch maar weg. En uiteindelijk heb ik zo alles weg gedaan.
Ik ben ervan overtuigd dat ook de ‘te kleine maatjes’ qua kleding weg doen, te maken heeft met een het afsluiten van een hoofdstuk. Die te kleine kleren staan als het ware voor jouw tijd dat je een eetstoornis had. Een hele nare tijd, met een ongelofelijke strijd met jezelf en je omgeving. Een tijd waarin je er zo hard om vocht om zo dun mogelijk te worden, ookal ging dat ten koste van jezelf. Een tijd waarin je pijn had, angstig was en alles rondom het eten verafschuwde. Waarom is het dan moeilijk om hier een streep onder te zetten en afscheid te nemen van deze periode?
Een eetstoornis loslaten heeft er (ook) mee te maken dat je het jezelf toestaat om goed voor jezelf te zorgen. Dat je jezelf genoeg waard vindt om er te mogen zijn, om uberhaupt te leven en te genieten. En als je zo’n negatief zelfbeeld hebt voelt dat erg ongemakkelijk, onnatuurlijk en eng. Want je zult precies het tegenovergestelde moeten doen, dan wat er in jou koppie omgaat.
En dit is dus (met een heleboel andere dingen!) wat het loslaten van je eetstoornis en van die periode zo moeilijk maakt. Je moet dingen gaan doen die compleet tegen je gevoelens ingaan. Wat mij hierin heel erg heeft geholpen zijn positieve affirmaties. Ookal heb ik dit een paar jaar moeten toepassen voor het echt hielp en ookal had ik er een vreselijke hekel aan, het hielp wel.
Maar goed .. terug naar de kledingkast en het wegdoen van de kleine maatjes. Hoe moeilijk het ook is om de dingen weg te doen, het zal je ongelofelijk opluchten. Je kunt eventueel ook een paar dingen houden, zolang het je maar niet triggert en weer helemaal terug je eetstoornis insleept.
Want natuurlijk hoef je niet alles wat ook maar iets te klein is weg te doen. Vooral als je nog niet stabiel bent is het moeilijk om in te schatten wat je setpoint is. In dit stuk heb ik het ook vooral over kleding van een erg ongezond kleine maat: Maatjes die niet normaal zijn voor jou en wat bij jouw lichaam past. Iets wat je ergens diep van binnen wel weet.
Een aantal manieren om je te kleine kleding weg te doen:
- Breng ze naar een kringloop winkel
- Zet ze op marktplaats en haal van het geld wat ‘t je opbrengt iets waar je je NU lekker in voelt!
- Geef ze weg
- Verkoop ze op een rommelmarkt
Hoe is het voor jou om te kleine kleding weg te doen?
Geef een reactie