Ik ben niet van plan al mijn negatieve gedragingen in detail te gaan opsommen. Dat zou voor niemand helpend zijn denk ik op dit moment. Maar ik zal toch even een korte samenvatting geven over m’n leven met een eetstoornis, hoe ik mijn beste vriendin leerde kennen in deze moeilijke periode en hoe zij er voor zorgt dat ik niet zal opgeven en blijven vechten! Ik ben nu 17 jaar. Enkele jaren geleden begon ik te knoeien met eten. Ik was een geweldige fan van hardlopen, iedere dag liep ik vele kilometers op de loopband. Niet met de intentie om af te vallen, of om dat de eetstoornis het wou, want die had ik toen nog lang niet.
Maar in de zomervakantie gingen we met het gezin op een mooie reis naar Schotland. In deze periode ontstond er een stem in mijn hoofd, die vond dat als ik niet meer iedere dag kon hardlopen, ik dus ook niet de calorieën mocht binnenkrijgen die ik normaal gezien toch er weer af sportte. Zo schrapte ik steeds meer voedingsmiddelen en voelde me er nog trots bij ook , omdat ik dit kon en er ook net zo ‘goed’ in was als het hardlopen. Toen we na de reis terug thuis waren kon ik weer naar hartenlust lopen, maar ik bleef minder en minder eten, met gevolg dat ik erg veel afviel.
Radeloos werd ik in 2014 uiteindelijk opgenomen in een eetstoorniskliniek. Dit was een heel heftige periode voor mij waar ik enkele maanden aan de sondevoeding lag. Maar daar gebeurde ook het beste wat een mens kan overkomen: ik ontmoette er mijn hartsvriendin! Zij was mijn lichtpuntje in tijden dat ik alles in duisternis zag. Zij liet me lachen in tijden, dat ik het liefst eeuwig wou huilen. Zij is diegene die me weer het gevoel gaf dat ik er mocht zijn en goed was zoals ik ben. Zij is diegene die herstelde en me bewees dat een eetstoornis wel degelijk te overwinnen is.
Zij is voor mij het bewijs dat iedereen het leven waard is en er mag zijn zoals hij of zij is. Zelfs ik. Zonder haar, zou ik de hoop allang opgegeven hebben. Dus voor haar wil ik herstellen en niet meer de zieke vriendin zijn. Maar ze leerde me vooral dat ik ook voor mezelf moet willen herstellen. En dat is denk ik iets waar nog veel mensen mee worstelen. Dus ik hoop van harte dat iedereen zo een speciaal persoon mag ontmoetten! Bedankt E! Je bent mijn beste vriendin, mijn grootste motivatie!
Wie speelt een belangrijke rol bij jouw gevecht?
Geef een reactie