Lieve weegschaal,
twee weken geleden heb ik onze relatie veranderd. Een soort nieuwe start, zeg maar. In de afgelopen jaren, zoals jij weet, zijn wij gedwongen onze relatie te verbreken. Dit vanwege mijn gezondheid.
Ik dacht dat nu, na jaren van therapie, onze relatie misschien anders zou zijn..? Ik bedoel, ik ben gezond, sport, eet en leef weer… Nu kan ik dus wel weer een normale relatie met je hebben. Ons verleden hoeft immers geen effect te hebben op de toekomst.
Ik wilde rustig beginnen met onze relatie. Dus ik wilde jou voor het eerst contact met jou zoeken op een voor mij veilige plek: mijn slaapkamer. Ik stapte op je, maar je weigerde een deel van deze relatie te zijn. Ja, ik weet het, dit had ik op moeten vatten als een teken. Ik liep teleurgesteld, maar kalm weg. Mezelf afvragend of ik de relatie misschien te vroeg had opgepakt.
Een paar dagen later probeerde ik het nog een keer. Dit keer kreeg ik wel reactie van je. Jij bent iemand van weinig woorden: je gaf enkel een cijfer. Verder geen discussie en geen interactie tussen ons. Duizelig en verbaasd over het getal liep ik weg. Jouw reactie maakte me bezorgd. Er kwam een vervelend buikgevoel omhoog, en dit na maar een klein moment van contact! Ik was natuurlijk niet blij met dit buikgevoel en ik wou hier een tijdje over nadenken.
Want ik weet: ik ben gezond, eet voldoende en ik sport drie keer per week. Dus het is logisch dat mijn gewicht op en neer gaat. Dit zei de huisarts ook een paar maanden geleden. En paar dagen later deed ik weer een poging om onze relatie te verbeteren. Nadat jij weer weinig zei, geen discussie aanging en me gewoon een nummer gaf, werd ik overvallen door paniek. Het getal was alweer veranderd.
Bezorgd keek ik in de spiegel of mijn lichaam was veranderd. Dit moment van zelfkritiek had meteen effect op mijn lichaamsbeleving. Achteraf weet ik dondersgoed dat ik vanaf dat moment hiermee had moeten stoppen. Maar natuurlijk, dat deed ik niet.
Dat volgende weekend was ik bij een vriendin thuis. En zelfs daar, op een veilige plek, zocht ik opnieuw contact met je. Het getal dat je mij dit keer gaf zorgde alweer voor een buikgevoel en ik raakte in paniek. Ik begon ons contact van de laatste weken minder prettig te vinden.
Begrijp me niet verkeerd, ik was degene die het initiatief nam om onze relatie opnieuw op te pakken. Ik heb er toe aangedrongen. Maar ik moet eerlijk zeggen dat het toch niet gaat werken. Tenminste nog niet op dit moment.
Het ligt niet aan jou, echt waar, het ligt aan mij. Soms werken bepaalde relaties gewoon niet. Het draait vaak allemaal om de juiste timing. Dus voor nu, wil ik het weer uitmaken.
Ik realiseer me nu namelijk dat ik meer energie in deze relatie steek dan jij doet. Soms moet je de voor en tegens tegen elkaar afwegen. En jij geeft me niet wat ik nodig heb in een relatie. Je geeft me geen steun of liefde en je gaat nooit een gesprek aan. En ook geef je geen knuffel wanneer ik dat nodig heb! Het enige wat jij doet is mij een antwoord geven in de vorm van enkel een nummer. En discussieren is niet mogelijk. Maar weegschaal, …..zo werkt het niet.
Op dit moment ben ik op een ander punt in mijn leven aangekomen. En ookal ben ik sterker door therapie, onze relatie levert me niks positiefs op. Alleen maar meer twijfelen aan mezelf. Meer zelfkritiek, obessief denken en constant mezelf afvragen of ik iets goed of slecht doe. En het ergste: of ik moet veranderen voor jou, zodat jij me geeft wat ik wil.
Op dit moment moet ik waakzaam zijn. Ik moet kiezen voor mezelf, mijn genezing, mijn gezondheid. Ik moet relaties aangaan waarin ik me gesteund voel. Waarin ik het idee heb dat iemand mij waardeert en van me houdt om wie ik werkelijk ben. En iemand die eerlijk tegen me is en mij op waarde schat.
Jij, weegschaal, jij geeft me niks van dit alles. Jij zegt niet of ik gezond ben. Jij zegt niet wat ik waard ben. Jij bepaalt niet wie ik ben! Simpelweg ben ik meer waard dan wat jij mij geeft.
In eerste instantie bleef ik maar denken dat ik onze relatie moest veranderen. Dat ik moest zorgen dat jij anders op mij reageerde doordat ik jou iets anders gaf.
Maar ik wil jou omwille van mijn gezondheid niets anders bieden en jij kan mij omwille van jouw platte persoonlijkheid niets anders bieden.
Op dit moment weet ik dus dat ik geen gezonde relatie met jou kan aangaan. Voor MIJN gezondheid en geluk is het beter dat ik voor nu afscheid van je neem.
Ik loop niet voor je weg, ik kies voor mijzelf.
Dus tot ziens voor nu,
liefs van,
mij
Geef een reactie