Model worden met een eetstoornis

Veel meisjes denken er wel eens over na; model of actrice worden. Modellen en actrices worden gezien als schoonheden, mooie vrouwen, knappe meisjes, mensen die het gemaakt hebben. Als je model of actrice bent, ben je echt iemand en ben je mooi. Dan kun je trots op jezelf zijn. Maar is dat eigenlijk wel zo? Is de bevestiging van de mode -en TVwereld voldoende om je zelfvertrouwen op te krikken? 

Sommigen meisjes zeggen het wel eens tegen elkaar: ‘’Je moet model worden.” Als iemand dit tegen je zegt, wordt dat vaak als een compliment opgevat. Meestal betekent het dat iemand je mooi vindt. Maar is het verstandig om, wanneer je een eetstoornis hebt of hebt gehad, model of actrice te worden?

Af en toe heb ik een kijkje mogen nemen in de modellenwereld. En niet de topmodellenwereld hoor, meer de visagie-studenten en beginnende modellen. Gelukkig was dit voor mijn plezier en niet als werk. De meiden die het wel als werk deden vonden de eisen die aan hen gesteld werden prima, konden hier goed mee omgaan of droegen een masker om het vol te houden.

In de modewereld dragen veel mensen een masker. Mode gaat om de buitenkant. Heb je even je dag niet, zit je ergens mee of ben je moe dan heeft iedereen daar lak aan. Het gaat erom dat je er staat, dat je je werk doet en dat je mooi bent. Wat je voelt op dat moment maakt niet uit. Je moet ”professioneel” zijn, zo noemen ze dat. Thuis kom je pas weer aan die emoties toe, maar op de catwalk en behind the scenes moet je dat even ”uitzetten”.

Hollands en America’s Next Topmodel en The Face laten je voor een klein stukje zien hoe het er in de modewereld aan toe gaat. Je moet alleen onthouden dat deze meisjes ontzettend intensieve en deskundige begeleiding krijgen van ervaren topmodellen en professionals. Ze krijgen mogelijkheden aangeboden, krijgen onderdak aangeboden en hoeven zich niet druk te maken over hun volgende klus.

In de TV wereld gaat het ook vooral om de buitenkant, om het mooie plaatje en de hoge kijkcijfers. JIJ bent niet belangrijk, het geld dat door commercials en kijkcijfers wordt binnengehaald is belangrijk. Veel in die wereld is nep. Lees het boek ‘Niet te filmen’ van Barbara Kuijpers maar eens. Het lijkt allemaal prachtig en glamourous, maar die Limo die je naar de rode loper brengt stond enkel om het hoekje van het theater op je te wachten, jij moest zelf vanaf huis door de regen naar die limo fietsen….

“Ik weet het nog als de dag van gisteren. Mijn telefoon ging op weg naar mijn werk. “Je bent het geworden, jij krijgt de rol voor dit tv seizoen!”. Ik kon mijn geluk niet op, ik moest huilen van blijdschap! Nog geen uur later begon ik me zorgen te maken over mijn gewicht. Ik moest bij de eerste opnames er wel perfect uitzien. Ik moest me bewijzen, want als ik het niet goed zou doen, zo goed als bij de audities, zou ik alsnog ontslagen worden. Ik ging weer meer klooien met eten. Ik was zo bang dat ik mezelf niet onder controle kon houden, dat ik eetbuien zou krijgen, dat ik de hele dag aan eten dacht. Dit leverde juist eetbuien op.

De angst om aan te komen en lelijk te worden, was nu 10 x zo erg. Ik ging meer overgeven en extremer compenseren…en ik kreeg meer eetbuien. Iedere keer weer als de opnames van de scenes waarin ik speelde naderde herhaalde zich dit ritueel. Dit alles maakte dat ik zeer slecht in mijn vel zat en niet goed kon spelen voor de camera. Eigenlijk was mijn droom helemaal niet leuk meer. Ik beleefde er absoluut geen plezier aan. Ik was vreselijk onzeker, negatief over mezelf en zenuwachtig. Na een jaar werd ik ontslagen omdat ik niet goed genoeg speelde. Ik had het prima gekund, maar niet in deze periode van mijn leven. Het heeft mijn eetstoornis verergerd en ik ben mijn baan erdoor kwijtgeraakt.”  Lara

In de echte modellenwereld gaat het er wel even anders aan toe. Er is weinig tot geen begeleiding als je net begint. Je zult het met de andere modellen moeten doen. En als je een keer afgewezen wordt omdat je heupen te breed zijn, je oren te klein of je lippen te smal, dan zul je daar mee om moeten gaan. Op naar de volgende klus, geen ruimte voor gevoel.

Heb je een eetstoornis en ambiëer je een carrière in de modellenwereld of TV wereld, denk hier dan nog eens over na. Waarom vind je het leuk om model of actrice te worden? Wat lijkt jou leuk aan het werk? En weet je zeker dat de modewereld of TV wereld je dat kan bieden? Of is het vooral de bevestiging waar je naar op zoek bent? De bevestiging dat jij een leuk en goed mens bent? De bevestiging omdat jij jezelf die niet kan geven…?

“OMG! Ik had een filmrol gewonnen! Ik zou in een echte film gaan schitteren, naast de bekende nederlanders! Ik vloog hiervoor naar Mallorca en alles zou vergoed worden. Ik mocht drie vriendinnen meenemen. ….opeens werd het net wat anders: er waren reeds 3 ‘vriendinnen’ voor me uitgekozen, drie andere meiden die aan de wedstrijd hadden deelgenomen. Op het vliegveld kwam ik erachter dat hen ook was verteld dat ze de filmrol hadden gewonnen. Ik voelde me belazerd, maar hield een beetje hoop. Eenmaal in Mallorca moest ik met 1 van die meisjes slapen op een kamer. Op de filmset moest ik wachten bij de andere figuranten. Filmrol? Nee… je bent figurant, leuk toch?! Ik was zo teleurgesteld. Uiteindelijk moest ik ergens in een bootje zitten, 20 meter vanaf het strand waar wat scenes werden opgenomen. Ik was een stipje van nog geen seconde in de totale film. Wat een Fakezooi!” Sarah

Denk goed na over de risico’s die er aan kleven. Je zult op je gewicht moeten letten, je maten in de gaten moeten houden en goed moeten eten en bewegen, terwijl je niet mag aankomen. Nu klinkt dit misschien nog wat luchtig, maar wanneer je baan, je inkomen en dus de boterham op je bord er vanaf hangen, wordt het een ander verhaal. De werkdruk is hoog en puur gericht op je uiterlijk. En als je een eestoornis hebt of hebt gehad is het juist verstandig wat minder de nadruk te leggen op eten, bewegen en je maten toch? 

Wat jij te zeggen hebt, of jij lief en gezellig bent of zorgzaam, doet er op de catwalk of op tv even niet toe. Zolang jij goed kunt lopen, mooi bent op de foto en de camera en de juiste maten maar hebt. Kun jij die druk aan of is het juist een enorme trigger voor je eetstoornis?

De modellenwereld heeft natuurlijk ook zijn leuke kanten, die ontkennen we dan ook niet, maar heb je een eetstoornis, dan raden we het je liever af. Kijk eens wat jij met jouw inhoud te bieden hebt. Jij, die tegen haar eetstoornis vecht hebt vast veel meer te bieden! Waar word jij gelukkig van, waar krijg jij energie van?

Vat het op als een compliment dat je vriendinnen zeggen dat je model moet worden en laat het daar bij. Mocht je het toch leuk vinden om mee bezig te zijn, kruip dan zelf eens achter de camera of geef jezelf op als vrijwillig model bij visagie-opleidingen. 

Zoek in ieder geval geen grenzen die gevaarlijk voor je zijn. Je eetstoornis triggeren om mooi gevonden te worden zou toch wel erg zonde zijn? Je bent mooi zoals je bent. Probeer de bevestiging te zoeken in jezelf en bij de mensen die van je houden. Dat is echt, een stuk echter dan het modellenwereldje of TV wereldje.

admin

Geschreven door De Redactie

Reacties

16 reacties op “Model worden met een eetstoornis”

  1. Ik had vroeger (nog steeds) een droom om model te worden, maar weet dat dit er niet in zit voor mij.. Maar actrice worden wil ik ook al heeeel lang, en ik wil na mijn middelbare school ook een theateropleiding doen. Tuurlijk weet ik dat er ook deze kanten aan zitten, maar het is iets dat ik al heel lang wil, en ik vind acteren geweldig.

  2. Helemaal eens met dit stuk! Enkele jaren geleden werd ik ook een paar keer gevraagd door modellenbureaus. Bij eentje ben ik ook daadwerkelijk langs gegaan. Ik had destijds ook al een eetprobleem en was erg dun, waar ze daar wel blij mee waren. Maar toen ze er na een halfjaar ofzo achter kwamen dat ik een eetprobleem had, zeiden ze dat ik er niet langer kon blijven.
    En dat was maar goed ook, want de modellenwereld is echt hard en met een eetstoornis kun je je daarin gewoon niet staande houden. Ik werd er erg onzeker van om mezelf telkens te vergelijken met andere meisjes. En de complimentjes die je krijgt komen vaak heel ongemeend over. Kortom: als je een eetstoornis hebt en model wilt worden: denk er goed over na. Ik denk dat het beter is om eerst aan jezelf te werken, voordat je dat harde wereldje instapt.

  3. wéér een veralgemening nummer zoveel van de modewereld…zucht…erg jammer dat dat clichébeeld blijft bestaan. Terwijl ik zat modellen ken die echt niet enkel met uiterlijke schijn bezig zijn,integendeel, goede mensen met het hart op de juiste plaats die oprecht met je inzitten. Mensen die hun job graag doen omdat ze graag in de spotlights staan, en daar is niets verkeerd mee,verre van !!

    Weet waarover je spreekt voor je gaat oordelen (en “iets op tv zien” is bijlange na niet hetzelfde als “weten waarover je spreekt”.

    Ik vind proud en geweldige website, echt waar, vol waardevolle en interessante artikels, maar ik vind het zo jammer dat er steeds weer met dat wijzende vingertje naar de modewereld wordt gewezen…zeer jammer…
    groetjes,
    J, anorexia-patiënte en pas afgestudeerd als mode-ontwerpster

  4. Hier ben ik het gedeeltelijk mee oneens.
    Zelf ga ik docent theater studeren, om me te oriënteren heb ik veel gesproken met mensen die in die branche werken of studeren. Ook meiden en jongens van onder andere de acteurs opleiding in Maastricht, Amstedam en Arnhem.
    In Arnhem zit zelfs een meisje nu in het tweede jaar die aan dwerggroei lijdt.
    De gene die acteren als ‘kunstvorm’ zien en niet als een snelle manier om beroemd te worden en beoordeeld te worden op je marktwaarde.
    Om echt net zo goed te worden als Carice van Houten bijvoorbeeld is het handig om echt de acteurs opleiding doen. Want daar leer je het vak. En daar kijken ze naar jouw kwaliteiten als acteur en kunstenaar en niet naar of je wel een cup C hebt of niet. Eva van der Gucht is ook met haar overgewicht afgestudeerd aan Amsterdam.

    Ik wil alleen maar zeggen dat er mensen zijn die inderdaad naar uiterlijkheden en zo kijken. Bijvoorbeeld bij GTST (waar heel slecht geacteerd wordt) zijn alle meiden mooi en knap.
    Ook bij veel reality series als Oh Oh Cherso zijn het allemaal goed uitziende meiden die zo worden gecast.

    Ik zat bij een meisje in de klas die wilden beroemd worden, die meldde ze zich aan bij de toneelschool Amsterdam vierkant uit gelachen. Ok, ik zeg nu wel 10x het zelfde. Ben wel eens dat de wereld hard is. Dat het triggert als je een eetstoornis hebt.
    Zelf is de modellenwereld 50/50 ik vind de modellenwereld meer een vleesmarkt dan de acteurswereld.

  5. ik ben het ook helemaal eens met dit stuk, maar wat als je wordt gescout op straat? ik werd in turkije gescout en zij gaan nu een aantal shoots in de benelux doen… ik zit nog midden in mijn anorexia-periode, maar heb als broekmaat nogsteeds niet maatje 34 omdat ik gewoon niet de heupen ervoor heb.. toch ben ik gescout voor dat turkse tijdschrift.. is dat dan verstandig om te doen? of juist niet?

  6. ik zit al jaren op een professionele toneelschool, en heb verschillende docenten nu verteld over mijn eetstoornis. zij hebben mij juist heel erg geholpen, en dat doen ze nog steeds, en moedigen mij juist aan om verder te gaan met het acteren. ze vertellen mij waar ik goed in ben, wat mijn acteer, zing en dans capacititen zijn en dat ik er verder mee moet gaan later. het “wereldje” motiveert mij alleen maar. ik ben zelf ookal een aantal keer afgewezen bij audities (omdat ik gewoon niet in het plaatje pastte), maar dat geeft mij alleen maar een boost om verder te gaan. ik probeer gewoon te kijken naar de producties waarvoor ik wel aangenomen wordt, ik hou het positieve voor ogen. het heeft mij de afgelopen tijd waanzinnig geholpen en dat doet het nog steeds. maar goed, dat is mijn mening. die kan natuurlijk bij iedereen anders zijn.

  7. goed geschreven,je krijgt wel een beetje een idee over hoe het zou kunnen zijn of wat je tegen kunt komen en zet je aan het denken of je dat nu wel of niet wilt of denkt te kunnen, haha met de fiets naar de limousine!…ik zie het al helemaal voor me…

  8. Tegen mij zeggen ze altijd dat ik model moet worden. Het lijkt me ergens ook wel heel erg leuk, maar je moet inderdaad wel stevig in je schoenen staan en ik sta niet stevig in mijn schoenen. Letterlijk en figuurlijk, want ik heb namelijk ook een eetstoornis. En daarom zit ik ook aan dit beroep heel erg te twijfelen.

  9. Ik vind het jammer dat ik geen model kan worden omdat ik een eetstoornis heb (gehad) maar dan zal mijn kwaliteit wel ergens anders liggen.
    Ik vind het wel rot ofzo, dat ik door mijn eetstoornis eigenlijk niet kan doen wat ik juist door mijn eetstoornis wilde ”een perfect model zijn”.

    Irritant om te lezen, maar een goede eyeopener.

  10. Hebben jullie XXS gezien? Saskia die erin voorkomt was model ten tijde van haar eetstoornis. En hoewel ze er prachtig uitzag toen ze herstelde, betekende dat dat ze ‘te dik’ was voor haar vroegere werk.

    Zo ziek, daar wil je toch niet aan meedoen? Acteren is volgens mij anders, er zijn zat acteurs en actrices die niet slank zijn.

  11. Ik ben model geweest op behoorlijk hoog niveau… Mijn eetstoornis was zo goed te verbloemen en ik had een legale reden om zoveel aftevallen… Niemand houdt zicht op je omdat het super mager zijn bij je werk hoort… Tot ik instorte en niet meer kon! Het aankomen was een hel?.. Simpel weg omdat ik al snel te dik werd voor mijn huidige werk! Constant stond ik met een meetlat in de douche om te kijken hoeveel cm er bij kwam?.. Nog steeds wordt ik regelmatig gevraagd en nog steeds triggerd het enorm dat ik de mate niet meer heb.. Vooral in deze periode als het overal fashionweek is…maar ik kam garanderen dat modellen wereld een zieke wereld is.. Ik heb veel gezien en kan zeggen dat ik nu met extra kilo’s een stuk gelukkiger ben!!!

  12. hoooii ik wil graaag model worden al heel lang en ik zou willen vragen of dat hier kan dankjewel xx

  13. Toen ik net uit mijn eetstoornis aan het klimmen was ging ik met mijn moeder een paar dagen naar New York voor mijn 16e verjaardag. Hier werd ik in het hotel waar we verbleven totaal onverwachts gescout. Een aantal mensen van het bureau hadden daar toevallig een vergadering. Ik hing tussen maatje 34 en 36 in in die tijd maar er werd mij meteen duidelijk gemaakt dat ik wel de nodige kilo’s nog kwijt moest. Er werd meteen een heel lijstje opgesomd met dingen die ik niet meer mocht eten.. Natuurlijk geeft dit je een enorme kick op dat moment maar het haalt a la minute ook je eetstoornis weer compleet naar boven. Dit blijft helaas het geval ookal ben je al een hele tijd van je eetstoornis af.. Recentelijk heb ik weer het een en ander op de planning staat in de modellenwereld. Ik ben nu 18 jaar en het afgelopen jaar was ik er eerlijk gezegd helemaal vanaf, van mijn eetstoornis. Ik dacht er geen dag meer aan. Maar nu merk ik dat het gewoon weer naar boven komt en zoveel stress met zich meebrengt.

  14. Sommige modellen hebben een b.m.i. van 16 en nu wil men in Belgie verplichten modellen aan te nemen met een B.M.I van 18. Wie hier zich niet aan houdt krijgt een boete.Om zo een goed voorbeeld te zijn voor anderen en om jongeren te behoeden voor een slechte invloed. De mode industrie heeft nog veel invloed. Ze hebben een spartaans dieet en leven. Fastfood is uit den boze. Hun lichaam is hun werk en blijven regelmatig bewegen met lichaamsbeweging om in conditie op peil te houden en om goed te kunnen blijven functioneren. Er was ook een Israelisch model die is ook afgevallen maar is er aan bezweken. Sommigen zijn te ver gegaan en dat willen ze voorkomen. Er zijn er ook die zeggen dat dit er niets mee te maken heeft. je kunt niet functioneren als je niet gezond bent en voelt. Je bent daar al vlug te dik.

  15. Er zijn ook modellenscouts die op zoek gaan naar modellen met een BMI van 15 of nog minder. . Er was een Israelisch model die is gevallen en het was alsof ze in iemands armen viel en daar is ook een foto van op internet te zien. Er waren ook twee zussen en die werkten als model en zijn beiden aan anorexia bezweken. Sommige modeontwerpers zijn zich zeker niet bewust wat ze hier mee op gang kunnen brengen. Het kan triggeren en ze moeten het goede voorbeeld geven. Jeugd is beinvloedbaar.en nemen vlug iets over en hier tegen moeten ze iemand tegen beschermen. De grotere agents modellenbureaus kunnen zich dit toch niet permitteren? Ze zijn daar heel hard. Als het maar verantwoord gaat anders kunnen ze een boete krijgen of gerechtelijke vervolging boven het hoofd hangen. Als ze te veel signalen hier over krijgen dat men hierdoor is gaan lijnen en modellen ook dan zullen ze onderzoek doen en zij willen hun reputatie niet verliezen. .

  16. Er bestaat ook xxxs en dan komt xxs en dan xs en dan s en m en verder L en xl xxl en xxxl . Naarmate je ouder wordt verandert ook het metabolisme en ook een grotere maat.. Op jongere leeftijd paste ik nog in een kleinere maat maar die maat die past die je niet meer. .Ik dacht eerder dat het wat onbeduidende modellenbureaus waren en de wat kleinere modellenbureaus. Je vraagt je af zijn ze wel professioneel en verantwoord te werk gaan en of er wel voldoende toezicht op is en of er wel een wetgeving voor bestaat.. Ze moeten toch wel het goede voorbeeld nemen. Als in eetstoornisklinieken komen en steeds jonger en als je ziet wat voor gevolgen het heeft. Je hoort dat er modellen aan lijden en misschien nog erger dan vind ik dat ze er paal en perk aan moeten stellen en moeten maken dat er een wetgeving voor komt en dat er toezicht op gehouden wordt. .

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *