Moeilijke momenten op school

De middelbare school wordt door iedereen anders ervaren. Het is een spannende periode, een nieuw hoofdstuk van het leven vol uitdagingen. Voor sommigen is het een hele leuke periode, voor sommigen is het juist een nare periode. Voor mij was het een mengelmoes van beiden. Ik heb hele fijne momenten gehad, maar ik heb ook momenten gehad waarbij ik er ontzettend tegenop zag om naar school te gaan.

Aan de middelbare school heb ik diverse herinneringen die me zijn bijgebleven. Zo werd de gulden omgezet in euro’s ( ja, zolang is het geleden! ), heb ik mijn man toentertijd leren kennen, heb ik nieuwe vrienden gemaakt, heb ik keuzes moeten maken voor mijn toekomst en heb ik een reis naar Polen gemaakt wat veel indruk op me had gemaakt. Echter zijn er ook dingen geweest waar ik tegenaan ben gelopen tijdens mijn tijd op de middelbare school. Het was niet altijd even makkelijk maar het heeft me wel gemaakt tot wie ik nu ben. In deze blog vertel ik je er meer over.

Bron

♦ Vrienden uit het oog verloren
Ik ging met enkele vrienden van de basisschool naar dezelfde middelbare school en we kwamen ook nog in dezelfde klas. Dat vond ik echt heel leuk en het maakte het ook wel minder spannend doordat ik al iemand kende. Alleen ontkom je er niet aan dat je soms mensen uit het oog verliest. We leren andere mensen kennen, er ontstaan nieuwe kliekjes en zo kan je ook weer uit elkaar groeien. Ik vond dat toen best moeilijk, omdat ik het erg zonde vond maar het ook niet altijd even makkelijk vond  om weer nieuwe vriendschappen toe te laten. Hierdoor voelde ik me soms erg alleen, totdat ik me weer op mijn plek voelde bij nieuwe mensen. Op een gegeven moment liet ik ook niemand meer toe, omdat ik bang was dat ik hen ook weer zou verliezen. Jammer genoeg was ik daar zelf vooral de dupe van doordat ik alleen achterbleef. Ik heb moeten leren dat vriendschappen nu eenmaal ontstaan maar ook weer over kunnen gaan. Echte vrienden blijven vanzelf en als dat gebeurt zijn ze deze vriendschappen het nog meer waard.

♦ Nieuwe klas
Ik zat in de eerstje jaren in een gecombineerde klas van havo en vwo. Hierdoor konden de klassen per jaar erg verschillen. Ik vond het elk jaar best spannend om te zien bij wie ik dan in de klas zou komen, vooral toen er ook nog gekozen werd uit profielen. Bij sommige vakken zag je enkele klasgenoten terug maar soms kwam ik in een geheel nieuwe klas terecht. Dat vond ik best spannend en daar was ik in de zomervakantie al mee bezig. Hierdoor kon ik de laatste weken alleen maar in spanning afwachten totdat de klassen bekend waren. Er werd mij altijd verteld dat ik niet de enige zou zijn die nieuw in een klas terecht zou komen en dat is soms ook zo. In zulke gevallen vind je elkaar dan toch wat sneller. Echter komt het ook wel eens voor dat je als enige nieuw in een klas komt terwijl de anderen elkaar al langer kennen. Dan duurt het even voordat ik los kom in zo’n klas en mee durf te doen met de klas. Achteraf blijkt het niet altijd even eng te zijn en ik denk dat het ook afhangt van de klas zelf. In sommige klassen werden nieuwelingen zo geaccepteerd en in andere klassen wordt je er minder snel bij betrokken. Ik denk dat het ook wel afhangt van de houding die je als nieuweling aanneemt. Als je de klas open tegemoet gaat, gaat het vaak ook wat makkelijker.

Bron

♦ Blijven zitten
Ik ben ook een keer blijven zitten en dat heb ik een lange tijd erg moeilijk gevonden. Ten eerste vond ik het heel erg dat ik moest blijven zitten. Het voelde enorm als falen dat ik het niet had gehaald. Ik vond het ook heel vervelend als een docent mij aanwees om iets uit te leggen omdat ik het wel zou weten. Jammer genoeg was ik niet zomaar blijven zitten en kon ik dus niet overal antwoord op geven. Dit voelde extra voor schut! Ten tweede vond ik het ook heel eng om in een onbekende klas te komen. Niet alleen omdat ik ze niet kende, maar ook omdat ze allemaal jonger zouden zijn. Ik verwachtte een enorm verschil en ik was zo gespannen op de eerste schooldag. Ik wist ook niet goed hoe ik me moest gedragen en was bang dat ze me als een mislukking zagen. Met niet iedereen had ik een klik omdat leeftijd toch wel meespeelde. Echter kon ik het met sommigen juist heel goed vinden en dat voelde echt als een opluchting. 

♦ Omgaan met huiswerk
De omschakeling van geen huiswerk naar wel huiswerk was naar mijn gevoel erg groot. Op de basisschool was school klaar na schooltijd. Op de middelbare school kregen we ineens huiswerk en dat was erg zoeken. In het begin deed ik alles meteen de middag erna en naarmate het drukker werd, werd het steeds moeilijker. Ik had soms best veel stress omdat ik het gevoel had het niet af te krijgen. Sommige docenten waren best streng als je iets niet af had waardoor ik nog meer druk voelde om het af te maken.  Mijn agenda stond vaak vol met deadlines en daardoor hield ik niet veel tijd over voor mezelf. Soms ging dat zelfs ten koste sociale activiteiten en voelde ik me soms buitengesloten terwijl ik zelf geen tijd vrij maakte. Op een gegeven moment kreeg ik vaker tussenuren en kon ik ook in die tijd veel huiswerk maken. Dat scheelde enorm en daardoor kon ik ook meer genieten van andere dingen.

Bron

♦ Toetsweken
Naast stress voor huiswerk had ik ook veel stress voor toetsen. Vaak hadden we voor alle vakken een toets en/of een verslag waardoor het extra stressen was. Ik kon voor mijn gevoel niet vaak genoeg leren of het verslag vaak genoeg nalezen. Jammer genoeg kon ik overdag minder goed leren, waardoor ik vaak tot in de late uurtjes doorging. Dit ging ten koste van mijn slaap en daardoor sliep ik in toetsweken vaak maar enkele uurtjes per nacht. Hierdoor was ik overdag erg moe en kon ik me lang niet altijd meer even goed concentreren. Er werd me vaak gezegd dat genoeg genoeg is. Slaap is nu eenmaal ook nodig, maar in de eerste jaren kon ik mijn schoolwerk erg moeilijk loslaten. Het duurde wel even voordat ik hier een balans in kon vinden.  

Gelukkig heb ik naast lastige momenten ook hele fijne momenten gehad op de middelbare school. Ik zie het als een periode waarin ik moest leren opgroeien. Je kreeg verantwoordelijkheden, deadlines en kwam voor keuzes te staan die jouw toekomst vorm zouden geven. Dat gaat niet zomaar en mijn tijd op de middelbare school voelde zeker als een zoektocht en proces naar volwassenheid. Misschien dat het daarom ook extra beladen en zwaar voelde op dat moment. Achteraf heb ik van sommige dingen spijt en zou ik willen dat ik het anders kon doen. Van zulke dingen kunnen we echter alleen maar leren. Het leven zit namelijk vol met dingen waar we achteraf spijt van kunnen hebben. Echter zul je er veel meer aan hebben als je dit om kan zetten in een leermoment. Hoewel school op gegeven moment voorbij zal zijn, zijn we immers nooit uitgeleerd! 

Wat zijn/waren jouw lastige momenten op de middelbare school?

Phoicai

Geschreven door Phoicai

Reacties

5 reacties op “Moeilijke momenten op school”

  1. Mijn hele middelbare school periode was een hel. Heb nog steeds geen idee hoe ik die jaren zo lang heb vol kunnen houden. Het was dan ook een enorme opluchting toen ik therapie mocht gaan volgen en daardoor niet meer op school kon zijn. Ik kon al die leeftijdgenoten met hun hyper gedrag niet uitstaan en blijkbaar zij mijn vreemde gedrag ook niet dus er was met niemand een klik. De enige met wie ik goed om kon gaan waren de leerkrachten. Eindelijk een normaal gesprek kunnen voeren en een beetje rust. Zat dan ook vaak bij de leerkrachten te chillen in de pauze. Vind het fijn om nu in het volwassenonderwijs te zitten. Niet dat ik nou zo volwassen ben haha, maar de rust en gedrevenheid van klasgenoten vind ik zo fijn. Uiteindelijk toch goed terecht gekomen dus.

  2. Waar is toch de tijd van de Belgische Frank. 🙂 Ik denk dat ik toen in de lagere school zat, leeftijd 6-12 en alles leek zo vrij en haalbaar. Ik ben dus vooral fan die tijd hoewel het toen ook niet altijd makkelijk was.

  3. Ik ben m’n gehele schooltijd (basis en middelbaar en het halve jaar wat ik op het mbo) gepest. Ben blij dat ik m’n diploma heb, maar vraag me niet hoe. Het enige leuke vond ik geschiedenis, omdat het m’n favo vak was en de leraar heel lief was.

  4. Ik vond het ook een hel, vooral de eerste jaren. Het ergste vond ik dat ik heel ver moest fietsen en dat vond ik zwaar en vermoeiend. Mijn tas was veel te zwaar en bleef nooit zitten op mijn bagagedrager en andere kinderen deden vaak heel vervelend onderweg. Als er een vrachtwagen langskwam dan waaide ik bijna in het kanaal, echt vreselijk.

    En als ik dan eenmaal op school was dan moest ik voor sommige vakken zoals gym nog de halve stad doorfietsen. De school was namelijk afgebrand in het schooljaar daarvoor en er was wel een vervangend gebouw (wat ook nog eens verder fietsen was) maar dat was niet groot genoeg.

    Gym en muziek vond ik ook een hel. De rest van de vakken wel oke en de leraren ook.

    Ik kan me nu ook echt ergeren aan bijvoorbeeld collega’s die in een dorp gaan wonen en het niet erg vinden dat hun kinderen zo ver moeten fietsen. En die dan zelf alleen maar met hun dikke kont in hun auto zitten…

    Mijn eigen ouders snappen het gelukkig wel en vinden het achteraf bezien ook niks.

  5. Mijn schooljaar heb ik door gebracht door heel vrolijk te gaan doen en gezellig en zeer spontaan en vrolijk werd k gezien. Tot op gegeven moment k steeds verder zakte, therapie moeilijker werd. Toch bleef k door zetten. Tot k bleef zitten. K had een leuke klas, maar vaak voelde k me heel alleen.. K had het gevoel dat niemand me zag staan en of hoorde en k er alleen bij hoorde als k vrolijk deed.

    Met mijn mentor had k hele fijne gesprekken zo nu en dan. Met mijn zorg coach helaas niet. Die gad overal mij de schuld van. Uiteindelijk boos weg gelopen, nooit meer gegaan. Maar over het algemeen, heb ik Van de buiten kant een zeer leuke tijd beleefd. Innerlijk, was het een verdrietige, emotionele strijd.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *