Moest jij vroeger je bord leegeten?

“Pas als je je bord leeg hebt, mag je van tafel” is een zin die ik vroeger regelmatig te horen heb gekregen. In die tijd vond ik dat vreselijk en irritant. Ik had geen trek meer en wilde gewoon graag van tafel, maar dat mocht pas als ik die laatste berg rijst op at. “Ja, maar ik lust niet meer?!” Vreemd genoeg had ik direct na het eten vaak wel weer trek in een koekje. Soms aten we om 18:00 uur en zat ik tijdens het 20:00 uur journaal nog steeds aan tafel met een bord met eten voor me. Ik moest en zou het opeten. Als ik er nu op terugkijk, vind ik het best begrijpelijk, aan de andere kant weet ik niet of het altijd echt nodig was om er zo consequent in te zijn. Uit recent onderzoek blijkt nu echter dat kinderen die vroeger altijd hun bord moesten opeten meer kans hebben op een hoog BMI. Hoezo dan? Dat zal ik je in deze blog uitleggen.

Het onderzoek werd gedaan onder 385 respondenten door onderzoekers van de Liverpool University. Zij ontdekten dat mensen die altijd hun bord leeg eten, een groter risico lopen op een hoog BMI. Aha, zo zit het dus! Het gaat er dus om dat mensen die in hun kindertijd hebben geleerd altijd hun bord leeg te eten, dat nu vaak nog doen en daardoor sneller overgewicht hebben?

bron foto

In onze huidige maatschappij is obesitas een veel voorkomend probleem. Er wordt te veel en te vet gegeten en de porties op borden zijn te groot. Als je dus gewend bent om je bord te moeten leegeten, dan is de kans aanwezig dat je bij het voortdurend eten van te grote porties, overgewicht krijgt.

Volgens de onderzoekers is het verplicht moeten opeten van je bord wellicht wat achterhaald. Het zou er volgens hen bovendien voor kunnen zorgen dat je niet goed meer weet wanneer je nog trek hebt en wanneer niet. Je rommelt als het ware met je verzadigingsmechanisme. “Je bord moeten leeg eten is onaangepast gedrag geworden, in een omgeving waar obesitas overal op de loer ligt”, aldus Onderzoeker Eric Robinson.

Wat hadden mijn ouders vroeger dan moeten doen? Volgens het onderzoek kan je als ouders beter starten met kleinere porties. Dat advies begrijp ik niet helemaal, want door een kind een kleinere portie te geven, eet hij toch niet altijd voldoende? Het verplicht moeten leegeten van mijn bord heeft er voor mij nooit voor gezorgd dat ik altijd en overal mijn bord volledig leeg eet. Als ik voldoende heb gegeten, dan laat ik gerust een beetje staan. Misschien minder snel uit fatsoen als ik ergens anders eet, maar verder altijd hoor. Je leert tijdens je opvoeding toch niet alleen je bord leeg te eten, maar ook wat normale porties zijn en om zo nu en dan bescheiden te zijn?

Bron: HLN.be & Nu.nl

Moest jij vroeger altijd je bord leegeten? 
En heeft dit nu nog invloed op je? 

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

34 reacties op “Moest jij vroeger je bord leegeten?”

  1. Haha, ja ik moest altijd net zo lang in de keuken zitten tot mijn bord leeg was 😉
    En dat gebeurde nog al eens…
    Nu pak ik net zoveel als ik zin heb. Hoewel, ik nog steeds wel álles op maak. Niet altijd in één keer, maar eten weggooien kan ik niet.

  2. Mijn ouders lieten mij vroeger opeten wat ik zelf opgeschept had, om te voorkomen dat ik eten zou verspillen (behalve natuurlijk als het echt veel te veel was)
    Ik eet nog steeds graag mijn bord leeg om geen eten weg te gooien, maar heb hierdoor niet echt het idee dat ik overeet. Ik weet inmiddels wel aardig hoeveel ik van iets kan hebben en als ik daarna nog trek heb, dan schep ik gewoon iets minder op ipv een heel bord vol.

  3. Herkenbaar ik zat ook soms drie uur later nog achter een bord maar nu snap ik het wel ik heb een klein nichtje van drie en ik kan me er kapot aan irriteren als ze met haar eten zit te spelen dan denk ik: ga eten gek je weet niet wat er met je tante gebeurd is toen ze niet meer wilde eten! Soms hoeft zij het dan van haar ouders ook niet op te eten en daar irriteer ik me dan al helemaal aan vooral als ik met een bord met eten zit waar ik ook helemaal geen zin in heb maar dan door andere redenen ik vind dat kinderen hun bord leeg moeten eten omdat ze moeten eten wat goed voor hen is

  4. Ik vind het een beetje onzin! Ja ik denk dat het wel over een bepaald percentage gaat, maar m’n neef hoefde zijn bord nooit leeg te eten en heeft nu overgewicht en m’n broertje die z’n bord altijd leeg moest eten is weer wat aan de dunne kant. Dus ik vind het een beetje nergens op slaan…

  5. Ik heb inderdaad wel het idee dat m’n verzadingsgevoel verstoord is doordat ik altijd mijn bord leeg moest eten, omdat ik altijd een kleine eter was.

  6. nee dat niet, ik moest wel altijd iets proeven, bijvoorbeeld als ik spruitjes niet lustte dan moest ik er toch wel 3 eten, maar later werd dat ook 1 omdat ik echt wit weg trok xD.
    ik denk dat het alleen handig is als een kind zijn of haar eten niet op eet en dan wel een toetje neemt. of als een kind altijd teveel op schept en het dan toch niet op eet. Kun je beter weinig opscheppen en later bij pakken dan andersom. Maar buikpijn krijgen omdat je persé alles moet opeten lijkt mij ook niet gezond.

  7. Ja, moest. Maar wij mochten wel altijd zelf aangeven hoeveel we wilden. Vond dat zó stom, dat je alles moest opeten als je het niet lekker vond.
    Nu eet ik alleen wat en wanneer ik zelf wil. Bord leegeten doe ik wel, meestal, maar ik schep zelf op, dus dat kan ik zelf wel inschatten. Maar bij anderen/ in restaurants eet ik geen hap meer dan dat ik zelf wil en dingen die ik echt niet lust eet ik al helemaal niet meer. En aan sociaal gewenst doe ik niet; leuk dat taart ‘hoort’ bij een verjaardag, maar als ik niet hoef, hoef ik niet.

    Kleinere portie is toch juist goed bij kinderen? Je merkt het vanzelf als ze meer willen en bovendien eten kinderen niet snel te weinig, ze laten zichzelf (een enkeling uitgezonderd) echt niet zomaar verhongeren.

  8. Als ik als kind nooit mijn bord zou moeten leegeten denk ik dat ik snel tekorten zou hebben gekregen want ik vond onwijs veel dingen “niet lekker”. En die moest ik gewoon eten.

  9. Ik moest vroeger ook mijn bord op eten behalve zuurkool omdat ik het zo vies vond, nu nog haha. Ik werd de gang opgestuurd als ik weigerde te eten. Wat mijn ouders en ik niet wiste is dat ik heel veel voedselallergieën heb/had. Daardoor werd ik vaak misselijk aan tafel en dat werd dan vertaald in dat ik niet de groenten lustte. Ook was ik zo misselijk dat ik moeite had met eten binnen houden en ja dat zagen ze als moeilijk doen of onder het eten uit willen komen. Dan werd gezegd ‘ja je eet wel patat en wat je lekker vind, je moet ook groenten leren eten!!’. Terwijl ik best wel wat groente lustte. Ik liep hier in mijn jeugd vaak tegen aan en at voordat ik ging eten patat in de snackbar bijna dagelijks maar dat was meer vanwege emoties weg eten. Ik had al BED ontwikkeld toen ik 9 jaar oud was. Maar goed, op kamp moest ik eens andijvie eten. Daar was ik erg allergisch voor en moest aan tafel blijven Dat resulteerde in braken en ze vonden me maar een moeilijk kind.

    Nu nog wordt ik vaak raar aangekeken als ik iets niet eet omdat ik weet dat ik er ziek van wordt. Men ziet me nooit ziek zijn omdat ik precies weet wat ik wel of niet kan eten. Soms denk ik dat men denkt dat ik het verzin, maja.

  10. Ik vind het heel normaal om je bord leeg te eten. Ook al zit ik bomvol. Voortaan gewoon genoeg op scheppen en niet te veel. Kleine kindjes die niet alles op hoeven te eten zullen juist hun groente laten liggen.

  11. Is het niet beter om te leren je bord met eten leeg te eten in plaats van de helft en dan alleen maar snoep en koek.

  12. Mijn moeder liet me net zo lang aan tafel zitten tot mijn bord leeg was. Als dit te lang duurde zette ze de kookwekker op 15 minuten, en als het dan nog niet leeg was dan moest ik direct naar bed en werd er geen verhaaltje voorgelezen. Tja…

  13. Nee ik hoefte vroeger mijn bord nooit leeg te eten als ik vol zat dan zat ik vol, als ik in de avond honger had dan smeerde mijn moeder gerust nog een broodje voor me 🙂

  14. Ik weet vooral dat ik dat bordje van de foto op dit moment heel graag leeg wil eten.

  15. nee mn paps was de ‘vuilnisbak’ en kreeg alle restjes van mijn broer en zus en mij.. alles wat we niet opaten. Al was ik best een goede eter, mn ogen waren dan groter dan mn maag..

  16. Ik moet zeggen dat ik hier niet zo in geloof.
    Ik heb twee kinderen onder de 10 jaar en ze moeten hun bord leeg eten….maar ik schep hun altijd al weinig eten op. Als ik denk dat het wel veel was of een grotere portie dan zeg ik dat ook. Dan zeg ik…als je echt geen honger meer hebt hoef je het niet te eten, maar dan krijg je ook geen koekje na het eten…zo werkt dat natuurlijk niet.

    Kleine kinderen willen vaak niet avondeten, als die van mij eten wat ik hun opschep of een gedeelte ben ik al blij.

    Maar die van mij kunnen ook weinig avondeten eten en dan 3 x pudding inschudden. Ze moeten ook leren dat groente en aardappelen gezond is en dat je niet elke dag friet of pudding of weet ik het kan eten.

    Dus ik vind dit weer zo’n geval van zelf bepalen wat goed is en iedereen weet heel goed wat normaal en goed is voor zichzelf……(zegt iemand die anorexia heeft (gehad) hahaha, maar zo werkt het toch uiteindelijk wel!

  17. Van mijn vader hoefde ik mijn bord niet leeg te eten. We hadden eigenlijk nooit toetjes, maar was dit een keer wel zo dan mocht ik dat ook gewoon, of ik mijn bord nu wel of niet leeg had. Ik ben daar nu heel dankbaar voor, want zo kon ik inderdaad zelf leren voelen wanneer ik genoeg had en zelf bepalen wat ik wel of niet lustte. Omdat ik dit zelf mocht bepalen, wilde ik vanuit mezelf ook graag weer nieuwe dingen proberen.

  18. Nee dat moest niet. Of ik kan me het och niet meer herinneren. We moesten thuis wel steeds van alles proeven, ook al vonden we het vies. Maar ik herinner me dat we al vrij snel zelf mochten opscheppen.

  19. Ja, ook ik moest mijn bord leeg eten, en dat mocht dan niet meer aan tafel, nee op de trap als straf dat ik niet door at! Haha, gelukkig hoeft dat nu al niet meer!

  20. Meestal moest ik wel mijn bord leeg eten, tenzij ik ze er echt van kon overtuigen dat ik het niet meer lustte, tijdens mijn eetstoornis en nu nog heb ik daar wel trucjes voor ontdekt

  21. ik at wat k me kan herinneren vroeger tot mijn 8e wel redelijk oke. Ik at buitenshuis veel snoep ook. En we aten altijd gezellig met familie en me ouders en zussen enzo. Soms deed k heel moeilijk. Vooral als er ruzie was geweest. Dat sloeg heel erg op
    Mijn buik en dat zie k ook op foto’s. Dan zat k er gewoon bij met m’n speentje in m’n mond haha :p
    Vanaf mijn 8e ben k juist moeilijk gaan doen omdat ons familie uit elkaar ging en papa weg ging. We eten ook bijna nooit meer samen en k verstop veel eten. Vooral avond heb k extra veel moeite mee of k zoek juist de hele dag door eten.

    K geloof wel n deze ding want .. Mijn nichtje van nu 7 eet al
    Vanaf haar baby niet echt goed. Ze word ook áltijd gedwongen om te eten.. Ze MOET ook altijd haar bord leeg anders is d’r moeder boos.. En krijgt ze niks meer.. Of met gezeik.. Of ze t lekker vind of niet het MOET . En daar ben k wel
    Bang voor .. Dat ze later óf juist alles gaat eten wat nu niet mocht (zogenaamd slecht voedsel) of ze gaat nog steeds moeilijk eten. K merk dat alleen haar moeder of als
    K bij hun ben daar problemen mee heeft . Als ze bij ons is. Geen probleem.. Ze doet soms wel zeurderig in t begin. Maar uiteindelijk eet ze het wel . Vol is vol. En dan mag ze gerust later een koekje of iets lekkers.

  22. Als ik echt genoeg had hoefde het niet, maar als ik gewoon zat te treuzelen of zat te springen om verder te gaan spelen ,dan moest het wel.Dat was wel goed.

  23. Ja. Dat moest ik. Ik heb ooit 2 dagen inclusief nacht aan tafel gezeten. Met een koud bord spinazie.

  24. Ik moest ook gewoon altijd mn bord leegeten en als ik rond bedtijd nogsteeds aan tafel zat dan kreeg ik het de volgende dag weer voorgeschoteld. Ik had er een vreselijke hekel aan maar toch zou ik het met mn eigen kinderen net zo doen. Misschien niet zo drastisch, maar ik vind wel dat ze de waarde van eten moeten leren. Ik kook toch geen eten om het zo maar weer de prullenbak in te mieteren? Ik zou ze wel kleinere porties geven, maar niet zomaar accepteren dat ze de helft niet opeten. En ja, ik ben momenteel regelmatig babysitter dus ik ken genoeg verwende kinderen die met avondeten serieus wegkomen met een rijstcracker chocopasta, of die na twee happen gewoon van tafel gaan en zitten ze zeuren om koekjes later die avond. Het is dat ik bij andermans kinderen nog niet zo streng durf te zijn maar bij evt eigen kids zou ik het niet accepteren als ze hun bord consequent niet leegeten. (oke uitzondering daargelaten als ze allergisch zijn etc, maar verder is t eten wat de pot schaft)

  25. Moest wel en mijn ouders deden inderdaad te grote porties van zetmeel producten en vlees en te weinig groenten. Ik at het alleen niet op omdat ik gewoon weg niet luisterde. Mijn ouders zeiden dat ik moest blijveb zitten maar dan vlucht ik wel naar boven. Mijn broertje ook niet doe bleef gewoon zitten en op een gegeven moment geven hun wel op.
    Nu nog steeds dus ik maak vaak mijn eigen eten en weeg het af.

    Ik vind het dus achterhaald.

  26. Ik moest vroeger (nu nog steeds) me bord leeg eten.
    Omdat me ouders vinden dat ik blij moet zijn dat ik elke dag me maag goed kan vullen en dat er mensen zijn die het luxe niet hebben.

  27. Wij hoefden ons bord niet leeg te eten,maar we moesten wel altijd overal wat van proeven. Ik lustte bijvoorbeeld geen macaroni, maar ik moest altijd minstens 5 happen eten. Toetje kregen we ook gewoon, maar ‘s avonds aten we verder niks meer, dus als we maar 5 happen aten en de rest lieten staan, en na het eten nog honger hadden, dan hadden we gewoon pech en konden we op het ontbijt wachten.

  28. Ik moest vroeger altijd mijn bord leeg eten, nu nog eigenlijk. We aten thuis vooral dingen bij het avondeten die ik echt niet lustte, waardoor ik er echt een hekel aan kreeg. Toen ik een eetstoornis kreeg heeft het ervoor gezorgd dat elke keer dat ik werd ‘gedwongen’ dingen te eten die ik niet wilde bij het avondeten, ze er erna gewoon weer uitgooide. Kinderen zelf hun porties laten opscheppen vind ik beter dan dat ouders het bepalen, omdat ze dan naar hun lichaam leren luisteren en zelf verantwoordelijk zijn ipv de ouders voor de hoeveelheid eten.

  29. Oef. Als ik de verhalen hier lees ben ik toch heel blij dat mijn moeder hier nooit in geloofd heeft. Wel moest ik altijd nieuwe dingen proeven of dingen die ik niet lekker vond weer proberen. Ik zal zelf later mijn kinderen ook niet dwingen het eten op te eten als ze geen trek meer hebben. Ik geloof daar persoonlijk totaal niet in. En als ik naar ons gezin kijk is het met eten ook gewoon helemaal goed gekomen. Zowel mijn broers en zussen als ik lusten eigenlijk bijna alles en wij kijken allemaal terug op fijne momenten bij ons aan tafel waarin de dag weer werd doorgesproken en iedereen even de tijd voor elkaar had. Ik ben zo blij dat het ‘moeten’ eten daarbij nooit centraal heeft gestaan.

  30. Weet eigenlijk niet of ik m’n bord moest leegeten. Dus denk dat ze niet zo streng waren. Kan me maar bij 1 gerecht herinneren dat ik moeite had m’n bord leeg te eten. Nu houden m’n ouders (woon niet meer thuis, ben er in de weekenden vaak) wel rekening en mag ik in het weekend vaak kiezen wat ik eet.

  31. ik ben het niet eens met het advies om je kinderen kleinere porties te geven.
    Ik kreeg vroeger te weinig eten (minder dan ik nodig had om met energie door het leven te gaan), en het gevolg was dat al mijn zakgeld naar snoep ging terwijl ik dat ook liever aan iets anders zou besteden. En na een tijdje begon ik zelfs te stelen.
    Ik denk echt niet dat dit helpend is. Kinderen, met welk gewicht dan ook, dien je niet uit te hongeren.

  32. In de kliniek geleerd mijn bord leeg te eten, dit heeft heeft vandaag de dag wel eens negatief effect

  33. Ik herken dit heel erg. Soms heb ik genoeg gegeten maar dan eet ik toch mijn bord leeg. Het is er vroeger bij mij inderdaad ingeramdt dat je je bord moest leeg eten.

    Ouders weten ook niet helemaal hoe groot de energie behoefte is van hun kind(eren). Dat maakt het voor de ouders moeilijk in te schatten hoeveel je nou op het bordje van je dochter/zoon moet leggen. Het is dan inderdaad handig als je begint met kleine beetjes. Maar sommige kinderen zijn heel moeilijk met eten zoals mijn nichtje (5jaar). Die moet je haast vast tapen om haar te laten blijven zitten en dan moet ze ook nog eten :/

    Er dubbel allemaal..

  34. Ik moet wel wat eten maar mijn moeder vind het vooral belangerijk dat ik naar mezelf luister

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *