Ik ben Annelies en ik ben 40 jaar. Ik ben behandeld voor anorexia. Ik was een redelijk onbezorgde, tikkeltje onzekere tiener. Door een bewuste manier om wat overtollige kilo’s af te vallen, sloeg ik door naar de andere kant en viel ik veel te veel af. Mijn perfectionisme nam de overhand en gewicht ging mijn leven beheersen. Ik woonde destijds thuis bij mijn ouders. Ik behaalde de opleiding tot doktersassistente en ging vervolgens door met de inservice opleiding tot radiodiagnostisch laborante. De verwachtingen van mijn ouders waren hoog. Ik kreeg rond deze tijd ook een relatie en verdere vriendschappen verwaterden
Na 20 jaar vechten tegen een eetstoornis kwam ik een jaar geleden in contact met een basispsycholoog. Ik had al eerder een traject doorlopen zonder succes en was enigszins teleurgesteld in de geestelijke gezondheidszorg. Ik was op zoek naar een betrokken en persoonlijke behandeling. Een behandeling waarin ik als persoon werd gezien en niet als eetstoornis. Changes GGZ bood wat ik nodig had.
Ik was emotioneel volledig uitgedoofd. De eetstoornis zorgde ervoor dat ik niets meer voelde. Ik kon alles goed wegstoppen en de eetstoornis bleef in stand. Door het uiten van mijn emoties had ik mijn eetstoornis niet meer nodig. Mijn gevoel mag er zijn en is helemaal niet raar of vreemd. Door het gevoel er te laten zijn ontstaat er enorm veel ruimte en blijkt dat ik al die controle helemaal niet nodig heb. Ik kan dit makkelijk aan en het wordt steeds makkelijker. Het is nog steeds een leerproces, maar ik weet dat ik het kan en dat ik een keuze heb.
Vanaf de eerste dag ben ik mijn verhaal gaan delen op social media. Ik wilde een stukje bewustwording creëren met betrekking tot de eetstoornis. Wat verstaan we nu eigenlijk onder een eetstoornis? Hoe wordt een eetstoornis behandeld en wat houdt een eetstoornis in stand? Het schrijven werkte voor mij helend en ik kreeg enorm veel warme reacties en begrip voor mijn verhalen. Ik ben veel milder naar mezelf toe geworden. Mijn gevoel staat nu voorop en de weegschaal is verdwenen. Ik kan mijn grenzen aangeven en voor mezelf opkomen. Ik durf te genieten, ben minder angstig en heb geen schuldgevoel meer.
Herstel is spannend en je kunt het met niemand vergelijken.
Zolang je kiest voor herstel kun je geen fouten maken.
Tips voor de nazorg
- Probeer te delen. Je gedachten, angsten of gevoelens delen werkt helend. Je zult erachter komen dat ze helemaal niet zo raar zijn. Dat ze er mogen zijn en dat je er ruimte voor mag maken.
- Zorg voor een diëtiste die je verder kan begeleiden in je herstel. Dit geeft rust en is een zorg minder.
- Geef aan wat je nodig hebt. Waar hecht jij belang aan, waar loop je tegenaan, wat wil je nog leren of waar wil je nog mee aan de slag. Zoek een passende therapeut die je tijdens je herstel kan bijstaan en waarop je terug kan vallen.
- Lotgenotencontact. Je lotgenoten hebben een grote rol gespeeld in je herstel. Het gevoel niet alleen te zijn en steun zoeken bij elkaar helpt je om positief in je herstel te blijven.
- Schrijven… Probeer iedere dag even in te checken en je gevoel op papier te zetten. Hoe je dit voelt in je lichaam en wat de aanleiding hiervan was.
- Blijf gebruik maken van je tools voor cognitieve gedragstherapie. Je angsten kun je dikwijls cognitief beredeneren en zelf verminderen.
- PMT. Blijf jezelf uitdagen en uit je comfort-zone trekken. Zorg dat je niet terug schiet in je oude vaste patroon, door af en toe buiten je comfort-zone te stappen. Neem eens een dansles, een schilderles. Doe iets wat je normaal niet zo snel zou doen.
En tot slot:
Wees mild, herstel kost tijd.
Maak ruimte voor je gevoel.
Wees trots op jezelf.
Geef een reactie